Ο ΧΟΡΟΣ

[Vasoula]

Μερικές στιγμές...

Όλη μας η Ζωή είναι χαραγμένη σε μερικές στιγμές...

άλλες φορές ευχάριστες, άλλες φορές δυσάρεστες και είναι αυτές που μας κάνουν να θυμόμαστε ότι είμαστε ζωντανοί.
Γιατί οι περισσότερες στιγμές της ζωής μας είναι "άτονες"...Δεν χαρακτηρίζονται παρά από μια απαθή συνήθεια...
Δεν έχουν χρώμα και ήχο, δεν έχουν μυρωδιές, εικόνες, φαντασία, ευγένεια…

Είναι απλά μια γραμμή ίσια, στην πορεία της ζωής, χωρίς διακυμάνσεις, χωρίς ενδιαφέρον…
Το κίνητρο για να νιώσουμε παρόντες μέσα στην ζωή μας, είναι να έρθουν κάποια δυσάρεστα ή κάποια ευχάριστα γεγονότα, για να κάνουν την γραμμή της καρδιάς να φύγει από την ισάδα της, να έχει ύψη και βάθη…Να «κουνηθεί» βρε αδερφέ…

Να ένας έρωτας, να μια επιτυχημένη εργασία, να ένα απόκτημα, να ένα ταξίδι, να ένας χωρισμός, να μια μικρή μάχη, μια μικρή νίκη…
Στιγμιότυπα ζωής…Είναι αυτά που της δίνουν κίνηση μέσα στην απάθειά μας…Είναι αυτά που δίνουν λίγο χρώμα στην ζωή μας, για να ξεφύγουμε από το άσπρο-μαύρο!

Όμως η αληθινή μας φύση είναι να είμαστε Ένα με τη Δύναμη που εκδηλώνεται μέσα από το ατέλειωτο φάσμα των δονήσεων και των νόμων, των χρωμάτων και των σχημάτων, των οσμών και των ήχων όλης της Δημιουργίας. Δεν υπάρχει τίποτα από το οποίο να είμαστε διαχωρισμένοι.

Η Δύναμη της Δημιουργίας δεν μπορεί να εκφράζεται μόνο σε στιγμιότυπα ζωής…
Απλά δεν έχουμε χρόνο να σηκώσουμε τα μάτια μας, από τον «θάνατο»…Εστιασμένοι εκεί, πάντα εκεί…περιμένουμε το «κάτι» που θα μας αποσπάσει την προσοχή μας από το «εκεί»…
Το κοιτάμε συνεχώς…έτσι μας έμαθαν...΄Όπως μας έμαθαν επίσης ότι όταν κοιτάς συνεχώς τον «θάνατο», θα καταφέρεις να ξεγελάσεις και να ελέγξεις την Ζωή…

Κοιτάω αυτό το ανθρώπινο μελίσσι…Και παίρνουν φωτιά τα πλήκτρα!

Τα ζώα δεν έχουν ανάγκη να υμνήσουν, με έναν τυπικό τρόπο, τον θεό, γιατί ποτέ δεν ξέφυγαν από την Φύση Του…Οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη, γιατί έμαθαν να ζουν χωρίς Αυτόν…
Αυτή η απώλεια, αυτός ο διαχωρισμός, μας έχει αφήσει ένα τραγικό σημάδι φόβου…

Εμείς οι άνθρωποι…

Περιμένουμε μερικές στιγμές, για να νιώσουμε τον Θεό…

Και Εκείνος πεθαίνει κάθε στιγμή μέσα μας…και προσπαθούμε να τον ζωντανέψουμε ανάβοντας ένα κερί…να του θυμίσουμε ότι είμαστε εδώ, κοντά του, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να θυμηθούμε ότι Εκείνος δεν έφυγε ποτέ από μέσα μας, από τον διπλανό μας, από την Ζωή ολάκερη…

Η Χαρά της Δημιουργίας δεν πρέπει να αναζητηθεί στην γέννηση, όπως και η Θλίψη της δεν βρίσκεται στον θάνατο…
Ο χρόνος που μάθαμε να υπολογίζουμε σαν μια απόσταση μεταξύ γέννησης και θανάτου, χρειάζεται να αποκτήσει την κανονική του σημασία…
΄Η να γίνει αιώνιος ή να μετριέται με τις ανάσες που μας κόβονται και όχι με το αν περνά γρήγορα ή αργά…

Δεν υπάρχει άλλη σημασία γι’ αυτόν τον χρόνο…Δεν μετριέται στις στιγμές…δεν ορίζεται από στιγμιότυπα…
Η Ζωή δεν είναι ένα άλμπουμ φωτογραφιών…ένα σύνολο αναμνήσεων καλών, κακών, που το φυλάς για να μπορείς να το ξεφυλλίσεις και να θυμηθείς…
Η Ζωή βρίσκεται εδώ, μέσα στον Χορό της Δημιουργίας, που διαρκεί τόσο, όσο μπορείς εσύ και χορεύεις μέσα του…

Υπάρχει ο κόσμος που εξελίσσεται μέσα στην Δημιουργία, μέσα στα χρώματα, τους ήχους και τα αρώματα…Το ότι ο κόσμος δεν το ξέρει, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν συμβαίνει…

Αρκεί να πάρουμε τα μάτια μας από τον φόβο…

Αρκεί να δώσουμε την προσοχή μας στον Εαυτό μας και όχι στο μικρό «εγώ»…Εκείνος χορεύει, το «εγώ» απλά ντρέπεται να χορέψει, θέλει να είναι «καθωσπρέπει»…Οι αρετές του Εαυτού μας, ο εγωισμός μας και τα στιγμιότυπά μας…κάπου ανάμεσα θα θυμηθούμε ότι ο Θεός μας προσκαλεί κάθε μέρα σε έναν «Χορό» που δεν έχει βήματα, αλλά Καρδιά…

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

΄Ισως κάνουν πολύ θόρυβο οι άλλοι…Μα αυτό που αφουγκραζόμαστε χρειάζεται αφτιά μέσα στα αφτιά μας…Γιατί πρώτα το αφουγκραζόμαστε μέσα μας και μετά μπορούμε να το αφουγκραστούμε και στο κάθε τι!

Και λέει ο Ποιητής
«η λίγη γνώση που ενεργεί, αξίζει περισσότερο από την απλόχερη γνώση που αδρανεί»
Χαλίλ Γκιμπράν

[Ellaki]

Η Ζωή δεν είναι ένα άλμπουμ φωτογραφιών…ένα σύνολο αναμνήσεων καλών, κακών, που το φυλάς για να μπορείς να το ξεφυλλίσεις και να θυμηθείς…
Η Ζωή βρίσκεται εδώ, μέσα στον Χορό της Δημιουργίας, που διαρκεί τόσο, όσο μπορείς εσύ και χορεύεις μέσα του…

:romance-heartsfade:

[Ελενίτσα]

Οι αρετές του Εαυτού μας, ο εγωισμός μας και τα στιγμιότυπά μας…κάπου ανάμεσα θα θυμηθούμε ότι ο Θεός μας προσκαλεί κάθε μέρα σε έναν «Χορό» που δεν έχει βήματα, αλλά Καρδιά…

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

Μια Ευχή.... Ας είναι κάθε μας δάκρυ, νερό που ποτίζει κάθε Σπόρο που φυτεύεις μέσα μας... Ας γίνει ο Λόγος, φυτό με Καρπούς, Μέσα μας....

[Δωρουλα]

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

[Θοδωράκος]

[Λιζούλα]

Ας χορέψουμε με την Ψυχή μας με ανοιχτή καρδιά να "γεύεται" κάθε Στιγμή.
Ας γίνουμε ο ίδιος ο ρυθμός, ο ίδιος ο χορός.

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Ταρούλα]

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

[Μπεττουλα]

Μερικές στιγμές...

Όλη μας η Ζωή είναι χαραγμένη σε μερικές στιγμές...

άλλες φορές ευχάριστες, άλλες φορές δυσάρεστες και είναι αυτές που μας κάνουν να θυμόμαστε ότι είμαστε ζωντανοί.
Γιατί οι περισσότερες στιγμές της ζωής μας είναι "άτονες"...Δεν χαρακτηρίζονται παρά από μια απαθή συνήθεια...
Δεν έχουν χρώμα και ήχο, δεν έχουν μυρωδιές, εικόνες, φαντασία, ευγένεια…

Είναι απλά μια γραμμή ίσια, στην πορεία της ζωής, χωρίς διακυμάνσεις, χωρίς ενδιαφέρον…
Το κίνητρο για να νιώσουμε παρόντες μέσα στην ζωή μας, είναι να έρθουν κάποια δυσάρεστα ή κάποια ευχάριστα γεγονότα, για να κάνουν την γραμμή της καρδιάς να φύγει από την ισάδα της, να έχει ύψη και βάθη…Να «κουνηθεί» βρε αδερφέ…

Να ένας έρωτας, να μια επιτυχημένη εργασία, να ένα απόκτημα, να ένα ταξίδι, να ένας χωρισμός, να μια μικρή μάχη, μια μικρή νίκη…
Στιγμιότυπα ζωής…Είναι αυτά που της δίνουν κίνηση μέσα στην απάθειά μας…Είναι αυτά που δίνουν λίγο χρώμα στην ζωή μας, για να ξεφύγουμε από το άσπρο-μαύρο!

΄Η να γίνει αιώνιος ή να μετριέται με τις ανάσες που μας κόβονται και όχι με το αν περνά γρήγορα ή αργά…
Δεν υπάρχει άλλη σημασία γι’ αυτόν τον χρόνο…Δεν μετριέται στις στιγμές…δεν ορίζεται από στιγμιότυπα…
Η Ζωή δεν είναι ένα άλμπουμ φωτογραφιών…ένα σύνολο αναμνήσεων καλών, κακών, που το φυλάς για να μπορείς να το ξεφυλλίσεις και να θυμηθείς…
Η Ζωή βρίσκεται εδώ, μέσα στον Χορό της Δημιουργίας, που διαρκεί τόσο, όσο μπορείς εσύ και χορεύεις μέσα του…

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

θυμάμαι κάποτε ένας καλός φίλος μου είχε πει οτι δεν αντέχω να ζω χωρίς ένταση, χωρίς τα συναισθήματα μου να πιάνουν κόκκινο.. και οτι για αυτό θα βίωνα μεγάλα διαστήματα δυστυχίας και μικρά ευτυχίας.. γιατί δεν άντεχα την ίσια γραμμή.. δεν έπεσε έξω.. τουλάχιστον τώρα νιώθω οτι δεν θέλω να είναι άλλο έτσι...

[AMALIA]

[VasilisM]

Αχ ρε Βασούλα! Πάντα στον παλμό των γεγονότων είσαι, πάντα την κατάλληλη Στιγμή

Πριν μερικές μέρες η σκέψη του πόσο υποκριτής είμαι με βασάνιζε. Θυμάμαι τον Θεό τελικά μόνο όταν έχω πρόβλημα; Και πάνω σε αυτό διαλογιζόμενος έψαχνα τον "Κήπο του Προφήτη" γιατί για μένα είναι πάντα καταφύγιο αυτό το βιβλίο.. αλλά πέφτω πάνω στο βιβλίο σου! Σελίδα 35 για την Δικαιοσύνη..

Δεν έχει ακριβώς σχέση με το τόπικ αυτό.. αλλά ήθελα να σου πω Ευχαριστώ γιατί πάντα μέσα από το Λόγο σου λαμβάνω βοήθεια στο να μπορώ να διαβάσω το βαθύτερο Νόημα των γεγονότων..

Ο χρόνος που μάθαμε να υπολογίζουμε σαν μια απόσταση μεταξύ γέννησης και θανάτου, χρειάζεται να αποκτήσει την κανονική του σημασία…
΄Η να γίνει αιώνιος ή να μετριέται με τις ανάσες που μας κόβονται και όχι με το αν περνά γρήγορα ή αργά…

Δεν υπάρχει άλλη σημασία γι’ αυτόν τον χρόνο…Δεν μετριέται στις στιγμές…δεν ορίζεται από στιγμιότυπα…
Η Ζωή δεν είναι ένα άλμπουμ φωτογραφιών…ένα σύνολο αναμνήσεων καλών, κακών, που το φυλάς για να μπορείς να το ξεφυλλίσεις και να θυμηθείς…
Η Ζωή βρίσκεται εδώ, μέσα στον Χορό της Δημιουργίας, που διαρκεί τόσο, όσο μπορείς εσύ και χορεύεις μέσα του…

Υπάρχει ο κόσμος που εξελίσσεται μέσα στην Δημιουργία, μέσα στα χρώματα, τους ήχους και τα αρώματα…Το ότι ο κόσμος δεν το ξέρει, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν συμβαίνει…

Αρκεί να πάρουμε τα μάτια μας από τον φόβο…

Και τώρα θέλω να φωνάξω στο εγώ μου... ΞΕΚΟΛΛΑ ΠΙΑ!!!! ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

[Vasoula]

Aχ βρε Διδυμάκι μου

[Stefanos]

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…

Πόσο απλό ακούγεται και πόσο δύσκολο είναι.
Πάλι καλά η σωστή καθοδήγηση κάθε φορά, με πλησιάζει όλο και πιο πολύ.
Αλαζονεία να είναι αυτό, ή καθοδήγηση της ανάγκη μου;
Πως θα δω καθαρά;
Πως θα αφεθώ στην αλήθεια για να κατανοήσω τι γίνεται;
Πως θα μάθω να μου λέω την αλήθεια που είναι καλά κρυμμένη;
Πως θα βιώσω τα συναισθήματα μου;


Φωνάζω για χύτρες, το ξέρω!!!!

[Stefanos]

θυμάμαι κάποτε ένας καλός φίλος μου είχε πει οτι δεν αντέχω να ζω χωρίς ένταση.[/quote]


Μπέττυ τι σου προκαλεί η ένταση ή γιατί την ήθελες;

[Μπεττουλα]

Στεφανάκο ήταν σαν προκειμένου να νιώθω ουδέτερα, να μην νιώθω δηλαδή ούτε καλά αλλά ούτε άσχημα, επέλεγα καταστάσεις που θα μου προκαλούσαν έντονα συναισθήματα ακόμα και δυσάρεστα αρκεί να νιώθω.. πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν ο άλλος απλά το προκαλούσα εγώ στον εαυτό μου.. δεν άντεχα την μετριότητα, έπρεπε διαρκώς να έχω κάτι να απασχολεί, να ερεθίζει το συναίσθημα μου για να νιώθω ζωντανή.. δεν άντεχα να ζω συναισθηματικά στη μέση και πήγαινα στα άκρα.. δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα.. και μου αρέσει που βάζω παρελθοντικό χρόνο , παρόλο που αν και έχει συγκαληφθεί δεν έχει αλλάξει κατά βάθος..