ΠΗΓΕΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗΣ

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ααα μαλιστα

[VasilisM]

Το παθαίνω πολλές φορές ακόμη. Ειδικά στη δουλειά επειδή ήθελα να φανώ "υπεράνω προσδοκιών" έδωσα μεγάλα ποσά ενέργειας, εν μέρει συνειδητά βέβαια.. Τώρα με κουράζει να ανησυχώ για θέματα επιβίωσης. Υπάρχουν τόσες πολλές σκέψεις που μπορούν να σε καταρακώσουν. Πάντα κάποιος φόβος κρύβεται από πίσω. Πάντα κάποιο ένστικτο που έχει υποστεί βλάβη.

Αρχικά έκανα αυτό που λέει η Βάσω με την Φύση, έφευγα δηλαδή μόνος μου και πήγαινα και περπατούσα στο δάσος. Πραγματικά βοηθήθηκα από αυτό. Ασυνείδητα βέβαια..

Πάντα όμως όταν ένα συναίσθημα φόβου μας έχει κατακλύσει μπορούμε να ρωτάμε τον εαυτό μας "ποιο είναι το χειρότερο που θα πάθω;" εμένα με βοηθάει να ηρεμήσω.

Πολεμάμε και Οραματιζόμαστε! Είναι σκληρή εποχή.. αλλά και μεγάλη ευκαιρία!

[Stefanos]

Ξεκίνησαν πάλι οι κατσαρόλες στο κεφάλι .


Ευχαριστώ...


Αγοραφοβία δεν το λένε οι ψυχολόγοι;
Το παθαίνω, όταν ψυχικά δεν είμαι καλά. Δηλαδή όταν είμαι στις μέρες που έχω την εσωτερομουρμουροκαταθλιψάρα μου και χρειαστεί, με αναγκάσω να βρεθώ σε κόσμο, ζαλίζομαι, ασφυκτιώ και έχω τάσεις φυγής.
Αντιθέτως όταν είμαι καλά δεν με ενοχλεί τίποτα.
Επίσης εδώ και λίγο καιρό, υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς να τους γνωρίζω ή με διώχνουν ή με τραβάν κοντά τους.
Ότι και από τα δυο να συμβεί επειδή πειραματίζομαι, με τη διαίσθηση πάντα Αυτή έχει δίκιο...

[Vasoula]

Η αγοραφοβία είναι μανία καταδίωξης...
Νομίζεις ότι όλοι θα σε ρουφήξουν και θα σε εξαφανίσουν...

συμβαίνει συνήθως όταν έχεις πολλαπλά επίπεδα ντροπής...

αλλά αυτά από τον Ιανουάριο...

μέχρι τότε μπορείς άφοβα να κυκλοφορείς με κράνος...

[Madraoulas]

Απογοητευση και προσδοκια.....γ@@@@@ τα...οταν δεν το παρεις χαμπαρι σ εξαντλει χωρις να ξερεις το γιατι

Απογοητευεσαι απο κατι που δεν εγινε και ταυτοχρονα προσδοκας οτι θα γινει, ενω ξερεις οτι π@π@ρια θα γινει αφου τα δεδομενα ειναι γνωστα...τραγελαφος!!!

Οταν ομως το παρεις χαμπαρι, ε τοτε αρχιζει η 'ανοδος' σου απο τον συγκεκριμενο πηγαδι


Φιλακιααααααααααααα

[Vasoula]

έτσι Μαντράκο, έτσι ακριβώς!

[Θοδωράκος]

Απογοητευση και προσδοκια.....γ@@@@@ τα...οταν δεν το παρεις χαμπαρι σ εξαντλει χωρις να ξερεις το γιατι

Απογοητευεσαι απο κατι που δεν εγινε και ταυτοχρονα προσδοκας οτι θα γινει, ενω ξερεις οτι π@π@ρια θα γινει αφου τα δεδομενα ειναι γνωστα...τραγελαφος!!!

Οταν ομως το παρεις χαμπαρι, ε τοτε αρχιζει η 'ανοδος' σου απο τον συγκεκριμενο πηγαδι


Φιλακιααααααααααααα

[Ταρούλα]

Τον τελευταίο καιρό, λόγω προβλημάτων υγείας στην οικογένειά μου, ένιωσα να εξασθενώ σιγά σιγά.

Αν και έχω στο μυαλό μου πάντα τα λόγια σου Βασούλα μου "γεμίζω και δίνω" δεν υπολόγισα ότι
δεν αφορά μόνο τις πράξεις μας.... μας στραγγίζει ο πόνος, μας στραγγίζει ο φόβος, οι προσδοκίες και κυρίως
η έλλειψη εμπιστοσύνης, όταν έρχεται η ζωή και σου δείχνει ότι είναι αδύνατον να την ελέγξεις.

Με βοήθησε πολύ ότι δε σταμάτησα την αυτοθεραπεία μου, (ακόμα και όταν πίστευα οτι δεν είχα κουράγιο)
βρίσκω τις δυνάμεις μου και ψάχνω τον εαυτό μου .... μέσα σ' όλες τις καταστάσεις.

Μόνο για σήμερα δεν ανησυχώ

[Βικούλα]

Εσείς? έχετε νιώσει ποτέ εξάντληση χωρίς συγκεκριμένο λόγο?

Ναι πολλές φορές , αν και σιγά σιγά με την εσωτερική εργασία αρχίζει ο λόγος να παίρνει σαρκα και οστά..
συνήθως μου συμβαίνει όταν είμαι απροετοιμαστη για κάτι, όταν βρεθώ σε περιβάλλον που το εισπράττω επικριτικό και κλασσικά όταν αφορά οικογένεια. Το κύριο που έχω εντοπισει ειναι η τάση του " καλού και αποδεκτού παιδιού" που παλεύει με όλα τα υπολοιπα με τις σκέψεις , τα συναισθήματα, τα σενάρια του μυαλού και η μάχη αργει να τελειώσει...και η μάχη βγάζει και θυμο που οδηγει σε παραπέρα εξάντληση.. Μέχρι πριν λιγο καιρό η λύση για μένα ήταν να απομακρύνομαι.. αλλά δεν ήταν πολύ αποτελεσματική μακροπρόθεσμα , και λίγο λούμπα θα το περιέγραφα. Σιγά σιγά με την αυτοθεραπεια και το διαλογισμό και με τα μοιράσματά μας βλεπω ότι αφήνω εγώ τις τρύπες για να φύγει η ενέργεια και που το κάνω

[Ταρούλα]

Γιατί το θέμα είναι να βρεις όχι ποιόν Εαυτό δεν αγαπάς, αλλά αντίθετα ποιόν αγαπάς...Από εκεί ξεκινάμε...Από τις αγάπες...

Μπλόκαρα Βασούλα μου Δε βρίσκω τίποτα

[Vasoula]

ποιόν εαυτό φροντιζουμε Τάρα μου, αυτό εννοώ με το "ποιόν εαυτό αγαπάμε"...

φροντίζεις περισσότερο αυτόν που προσδοκά, που επιμένει, που θέλει επιβεβαίωση και αποδοχή, που δεν πειθαρχεί, που συνεχώς σου τραβά την προσοχή, που θέλει διαρκώς κάτι, που φοβάται, που δεν τολμά, που ζηλεύει, που ανταγωνίζεται, που είναι ανώριμος και απαιτητικός...

αυτόν που φροντίζουμε περισσότερο, αυτόν αγαπάμε και περισσότερο...

τον άλλον που είναι αυτάρκης και πλήρης, ώριμος και αληθινός, ευαίσθητος και γεμάτος κατανόηση, δεν τον αγαπάμε, γιατί δεν τον φροντίζουμε...

φροντίζουμε το ανώριμο κομμάτι μας αφού ασχολούμαστε συνεχώς με αυτό, και το ώριμο κομμάτι μας ούτε που ξέρουμε πως υπάρχει...



πιο κατανοητό τώρα?

[nondas]

Τι γίνεται όμως αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι φεύγει ενέργεια από πάνω σου;

Είμαι σε διαρκή κίνηση όλη την μέρα και το βράδυ και δεν αφήνω τον εαυτό μου σε ηρεμία. Έτσι όταν φυσιολογικά έρχεται και η νύστα δεν διακρίνω αν μέσα στην ημέρα έχω χάσει ή μου έχουν ρουφήξει ενέργεια.

Κάθε βράδυ ανατρεχοντας στα γεγονότα της ημέρας βρίσκω στιγμές αδυναμίας αλλά ο τρόπος αντιμετωπισης ήταν την στιγμή εκείνη να βρω κάτι άλλο να αχοληθώ. Να εξακολουθήσω δηλαδή να βρίσκομαι σε κίνηση.

Είναι άμυνα αυτό;

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

αλλά αυτά από τον Ιανουάριο...

Δηλαδη ειναι επισημο?

[Vasoula]

αλλά αυτά από τον Ιανουάριο...

Δηλαδη ειναι επισημο?

εντελώς!!!
όμως θα το ξαναδώ μέσα μου και θα σας το επικοινωνήσω με πμ
Υπάρχουν και κάποιοι "όροι", που αφορούν την ομαλή διαχείριση της ομάδας, η οποία έχει κλείσει!
Δηλαδή οι συμμετοχές είναι πλέον οριστικές και δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες...τουλάχιστον μέσα μου!

Γιατί δεν φτάνει μόνο να θέλει κανείς...Χρειάζεται να δουλέψει και με αφοσίωση για το "μπορώ"...

[Vasoula]

Τι γίνεται όμως αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι φεύγει ενέργεια από πάνω σου;

Είμαι σε διαρκή κίνηση όλη την μέρα και το βράδυ και δεν αφήνω τον εαυτό μου σε ηρεμία. Έτσι όταν φυσιολογικά έρχεται και η νύστα δεν διακρίνω αν μέσα στην ημέρα έχω χάσει ή μου έχουν ρουφήξει ενέργεια.

Κάθε βράδυ ανατρεχοντας στα γεγονότα της ημέρας βρίσκω στιγμές αδυναμίας αλλά ο τρόπος αντιμετωπισης ήταν την στιγμή εκείνη να βρω κάτι άλλο να αχοληθώ. Να εξακολουθήσω δηλαδή να βρίσκομαι σε κίνηση.

Είναι άμυνα αυτό;

Νωντάκο, η ανάγκη της διαρκούς κίνησης είναι πλεόνασμα της ενέργειας που χρειάζεται να εκτονωθεί...Οι υπερδραστήριοι είναι ακριβώς το ίδιο με τον υποτονικό.
Όταν μπλοκάρεται η ενέργεια μπορεί να εκδηλώνεται με υπερ-ροή ή με λίγη ροή...Σαν μια βρύση που όταν χαλάει μπορεί να τρέχει συνέχεια ή αντίθετα μπορεί να στάζει...ώστε να μην μπορείς να ρυθμίσεις την ροή της στα φυσιολογικά επίπεδα...

Η ανάπαυση είναι αναγκαία και δεν εννοώ μόνο τον ύπνο...Οι δραστηριότητες του φυσικού ανθρώπου δεν τον αφήνουν ούτε μία στιγμή να έρθει σε επαφή με τον Εαυτό του, η προσοχή του είναι στραμμένη προς τα έξω διαρκώς, έτσι ώστε να μην γνωρίζει την εσωτερική του κατάσταση, να μην έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματά του, να αγνοεί τις ανάγκες του.
Ανάγκες δεν είναι μόνο το φαγητό και ο ύπνος και οι φυσικές λειτουργίες του οργανισμού...
Υπάρχουν και ανάγκες που δεν πρόλαβες να νιώσεις, όντας τόσο "απασχολημένος"...