Παράκληση !!!

[Stefanos]

Ας προσπαθήσουμε σε αυτό το ζεστό σπιτάκι να μάθουμε ο ένας από τον άλλο.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια εποικοδομητικής επικοινωνίας, χωρίς λουλουδάκια και like...
Ας εκφραστούμε με τα σωστά μας και τα λάθη μας, για να γίνουμε αυτό που επιθυμούμε.
Ντρέπομαι και εγώ να εκφράσω τις απόψεις μου και τα συναισθήματά μου, άλλα εάν προσπαθήσουμε όλοι μαζί δεν θα είναι πολύ ωραίο, ο ένας να βοηθάει τον άλλο. Θέλω την κριτική σας, θέλω τις απόψεις σας. Θα με πονέσουν αλλά στο τέλος ίσως κάτι να δω ξεκάθαρα.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο ευχαριστώ, στους ανθρώπους που δημιούργησαν το forum, και δε στο αγαπημένο μας Vasui, θα ήταν η εξέλιξη μας μέσω ενός αληθινού μοιράσματος, που ο ένας να βοηθάει τον άλλο.
Η συμμετοχή μας με ενεργώ λόγο, θεωρώ θα είναι μια πράξη αληθινής ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης, για εμάς, το forum και όλους όσους το δημιούργησαν με αγάπη.

Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που μας ακινητοποιεί...
Ας προχωρήσουμε!!!
Ας δώσουμε αγάπη !!!

[Ταρούλα]

Νιώθω απόλυτα προστατευμένη στο σπιτάκι μας από οποιαδήποτε κριτική

Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που μας ακινητοποιεί...
Ας προχωρήσουμε!!!
Ας δώσουμε αγάπη !!!

Το μοίρασμά μας, με έχει βοηθήσει πολύ στο δρόμο μου και αισθάνομαι Αγάπη και Ευγνωμοσύνη, Φίλοι μου

Σημείωση: Μου αρέσουν τα λουλουδάκια

[Θοδωράκος]

Και τα λουλουδακια και τα like επικοινωνια ειναι...

Καταλαβαινω αυτο που λες, το ειχα νιωσει κι εγω καποτε. Λεω τι στο καλο, εδω μπαινω για να διαβασω θεματα περι εξεληξης και θεραπειας, και ολο βλεπω λουλουδακια, αγγελακια, αγκαλιτσες και χαχανα... Τωρα ομως μου αρεσουν ολα αυτα. Η καρδια ανοιγει και η επικοινωνια συμβαινει και μεσα απο αυτα. Η σοβαροφανεια που καποτε αποζητουσα, τωρα μου φαινεται βαρετη, χωρις ουσια και μερικες φορες ακομα και αστεια.

Νωμιζω οτι η αγκαλιτσες και τα λουλουδακια ειναι πιο κοντα στο ανθρωπινο που θελω. Ειναι και αυτα αλλωστε μεσα στην ζωη.

Απο εκει και περα, οποιος θελει να πει το οτιδηποτε, απλα το λεει...

[Emmaki]

Στεφανακο μου ....αυτο το θεμα στην υπερβολικη του εκταση πραγματι γινεται ενοχλητικο οταν επαναλαμβανεται συνεχως....ολοι περναμε απο αυτη την "ενοχλητικη" παρατηρηση, οπως περασα κι εγω......
Ομως, υπαρχουν κειμενα εδω μεσα ή μοιρασματα ανθρωπων που εκεινη την στιγμη στεκεσαι απλα μπροστα απο την οθονη μη μπορωντας να εκφρασεις λεξη.....Τα συναισθηματα δεν ειναι μονο στις λεξεις....αλλα και σε αυτο το εικονιδιακι που επιλεγεις να βαλεις....για να εκφρασει την κατασταση που βρισκεσαι...

Την ευγνωμοσυνη σου...τη συγκινηση σου..το σεβασμο σου....τον θυμο σου......την απορια σου και το γελιο σου......την χαρα σου και την θλιψη σου...ολα αυτα ειναι συναισθηματα που καποιες φορες δεν εκφραζονται με λεξεις......

Ας το παρουμε και πρακτικα με ενα παραδειγμα....στον Εσωτερισμο-Αυτογνωσια, η Βασω γραφει καθημερινα καποιο θεμα....καποιος λοιπον θα προβληματιστει....αλλος θα συμφωνησει, αλλος θα εχει αποριες...αλλος απλα θα νιωσει...και η εκφραση συναισθηματος θα γινει με ενα απλο λουλουδακι...ο σκοπος ειναι να επανελθουμε στο θεμα....οχι να μεινουμε απλα παρατηρητες.......και σε αυτο συμφωνω που λες...
Αν ομως, απο την αλλην, γραφει η Βασω ενα κειμενο και κανενας απο κατω δε συμμετεχει ουτε απλα με ενα λουλουδακι, δειχνοντας οτι διαβασε το κειμενο, ή εστω οτι αυτο το κειμενο εχει κατι να του πει....πως θα γνωριζει η Βασω πως να συνεχισει σε αυτον τον διαλογο????

Αρα, ο καθενας μας χρειαζεται να συμμετεχει και με τους δυο τροπους......και μονοι μας χρειαζεται να αντιληφθουμε ποτε ειναι η ωρα του ενος τροπου και ποτε του αλλου.....



(τα λουλουδακια ηταν πειραχτικα )

[Ellaki]

Για κάποιους ανθρώπους είναι πιο εύκολο να εκφράσουν συναισθήματα και για άλλους είναι δύσκολο, έως αδύνατο.
Ανήκω στην δεύτερη κατηγορία γιατί δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τα συναισθήματά μου, πόσο μάλλον να τα εκφράσω.
Τα εικονιδιάκια μου έδωσαν μια πρώτη ευκαιρία να πω ότι δεν τόλμαγα με λόγια.

Μου έχει λείψει πολύ η αγάπη στην ζωή μου.
Όσο για αγκαλιές, δεν πήρα ποτέ μέχρι που έμαθα να μην δίνω ούτε εγώ.
Μου αρέσουν τόσο πολύ οι αγκαλιές !!!!!!!!!!

[Vasoula]

Εμένα με ενδιαφέρει να έχει ενδιαφέρον αυτό που γράφω...
Να μην είναι απλά ένα ωραίο άρθρο...

Γνωρίζω ότι πολλές φορές δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί και φυσικά μια ένδειξη ότι διαβάστηκε, είναι ένα emoticon, για να μην γράφω στον αέρα...

΄Ομως ο διάλογος, η επικοινωνία είνα και για μένα ουσιαστικό κίνητρο να γράψω...

όπως νιώθει ο καθένας βέβαια...

αλλά δεν θα κόψουμε ούτε τις αγκαλίτσες, ούτε τα λουλουδάκια...Προφανώς ο Στεφανάκος αναφέρεται στο να μην είναι μόνο αυτά...

Εδώ μέσα είμαστε ζωντανοί, επικοινωνούμε, ρωτάμε, διαφωνούμε...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Εμένα με ενδιαφέρει να έχει ενδιαφέρον αυτό που γράφω...
Να μην είναι απλά ένα ωραίο άρθρο...

ποτέ δεν είναι απλά ωραία άρθρα αυτά που γράφεις Βασούλα μου
ίσα ίσα που εμένα πάντα με προβληματίζουν ευχάριστα να το πώ

Για κάποιους ανθρώπους είναι πιο εύκολο να εκφράσουν συναισθήματα και για άλλους είναι δύσκολο, έως αδύνατο.
Ανήκω στην δεύτερη κατηγορία γιατί δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τα συναισθήματά μου, πόσο μάλλον να τα εκφράσω.
Τα εικονιδιάκια μου έδωσαν μια πρώτη ευκαιρία να πω ότι δεν τόλμαγα με λόγια.

και εγώ σε αυτό το στάδιο είμαι ακόμα ,δηλ δεν καταφέρνω να εκφραζώ σωστά όσα νιώθω και σκέφτομαι πολλές φορές

[Ελενίτσα]

Στεφανάκο αυτό που λες έχω προσπαθήσει να το κάνω αλλά δεν μου βγαίνει αβίαστα. Δεν έχω άνεση στην άμεση δημόσια έκθεση του εσωτερικού μου κόσμου. Αν όμως έχω κάτι συγκεκριμένο να μοιραστώ που δεν θα με πιέσει, θα το κάνω. Τότε όμως που θα νιώθω καλά με αυτό.

Άσε που τις περισσότερες φορές δεν έχω καν κάτι να σχολιάσω ή ρωτήσω. Παίρνω ό,τι διάβασα και το σκέφτομαι ή το διαβάζω ξανά να το κατανοήσω σε όσο βάθος μπορώ. Όμως, οι απορίες δεν μου έρχονται άμεσα. Έτσι, σταμάτησα να προσπαθώ να βρω απορίες επί συγκεκριμένου κειμένου ή φράσης μετά που κατάλαβα πως το θέμα θα έρθει ούτως ή άλλως στην επιφάνεια στην ώρα του, με την μορφή πρακτικού θέματος προς επίλυση. Από την στιγμή της ανάγνωσης, είναι θέμα χρόνου αυτό να συμβεί. Έτσι, θα βάλω τις καρδούλες μου για ''Ευχαριστώ!'', τα αγγελάκια μου γιατί χάρηκα ή ένιωσα ανακούφηση, την συγκίνηση, τον σεβασμό, το γέλιο, την λύπη...

[Ελενα Κ.]

Στεφανε, πολλες φορες δεν βγαινουν τα λογια αμεσως διαβαζοντας τα μοιρασματα εδω μεσα στο σπιτακι μας. ειναι πολλες οι φορες που διαβασα κατι και αμεσως εκλεισα τον υπολογιστη μου, ειτε γιατι δεν αντεχα να το διαπραγματευτω με τον εαυτο μου εκεινη τη στιγμη ειτε γιατι δεν ηταν η ωρα του ειτε γιατι με πηρε η μπαλα της καθημερινοτητας και το προσπερασα συνειδητα ή ασυνειδητα.... ειναι ομως κι αλλες τοσες που μετα απο λιγο καιρο "επεσα" πανω του ξανα και με αγγιξε, απαντησα ή δεν απαντησα, ή εξεφρασα το συναισθημα μου με καποιο φατσακι (οπως τα ονομαζω συνηθως) ή το ευχαριστω που αλλες φορες λεγεται με λογια ή με αλλα φατσακια γιατι απλα τα λογια μου φαινονται φτωχα.
ειναι η στιγμη του καθενος που θα τον ωθησει να πραξει ετσι ή αλλιως, ειναι πολυ ομορφο το δινω και παιρνω εδω μεσα στο σπιτακι μας, στην οικογενεια μας, ειναι υπεροχο που μπορουμε και μοιραζομαστε το μεσα μας ο καθενας με τον τροπο του και στο χρονο του, και βλεπουμε μεσα απο αυτο, το σημειο που βρισκομαστε καθε φορα οι ιδιοι μας εστω και μεσα απο τους αλλους..

(τα λουλουδακια για μενα δηλωνουν σεβασμο συνηθως, εστω και στην καλημερα, γιατι μεσα απο δω εμαθα και μαθαινω καθημερινα να σεβομαι περισσοτερο τη στιγμη, τη μερα, το εδω και τωρα και τον εαυτο μου μεσα απο ολους εδω, και ευχαριστω γιαυτο)

σ' ευχαριστω για το μοιρασμα

[Μπεττουλα]

Στεφανάκο και εγώ θα συμφωνήσω και με τα παιδιά αλλά παράλληλα σε καταλαβαίνω κιόλας.. υπήρξαν φορές στην αρχή που είχα νιώσει οτι θα ήθελα να δω περισσότερα μοιράσματα παρά εικονίδια έτσι ώστε να προωθηθεί ο διάλογος σε ένα θέμα που με ενδιέφερε.. αργότερα κατάλαβα και ένιωσα οτι δεν μπορούσα ούτε εγώ να απαντήσω σε όλα τα θέματα.. είτε γιατί δεν είχα κάτι να σχολιάσω επί του παρόντος είτε γιατί οι λέξεις δεν έβγαιναν.. και τελικά αντιλαμβάνομαι ότι όλα είναι επικοινωνία και όλα είναι απαραίτητα.. έχω φάει τηγανιές από τη Βασούλα ακόμα και από ένα μόνο emoticon χωρίς να πει τίποτα άλλο..

[Vasoula]

ποιός εγώ? είμαι εγώ τέτοιος άνθρωπος?

[ΙΩΑΝΝΑ]

εσύ είσαι Άνθρωπος

[Μπεττουλα]

αν είσαι λέει......

[Stefanos]

Σας ευχαριστώ όλους για το μοίρασμα που είχαμε σε αυτό το topic.
Ακριβώς αυτό εννοούσα !!!
Έκφραση και επικοινωνία !!!

Λουλουδάκια καραμούζες και όλου του κόσμου οι εικόνες μαζί μας, αλλά και λίγο μοίρασμα, διάλογο.

Ξεκίνησα να είμαι στο forum επειδή βρήκα πράγματα ενδιαφέροντα. Τα θέματα που ήθελα να παρακολουθήσω, είχα αυτόματη ενημέρωση και έχω. Κάθε φορά που λάμβανα mail η χαρά μου μεταβαλλόταν σε απογοήτευση. Είχα και έχω ανάγκη να κατανοήσω και αντί αυτού, έβλεπα μόνο like και λουλούδια. To like μας το εκφράζουμε με το να είμαστε παρόν σε αυτό τo forum. Σταμάτησα να μπαίνω γιατί τα κείμενα που με ενδιέφεραν τα έβρισκα στο FB απλά και εύκολα.
Αυτό θέλουμε ένα FB;
Εάν εξεραίσουμε 5, 10 άτομα, οι υπόλοιποι είμαστε αμέτοχοι.
Πρέπει δηλαδή όλη η εργασία να γίνεται μόνο στις ομάδες;

Πόσο ωραία εξελίσσεται αυτό το θέμα !!! Λόγο έχουμε όλοι !!!
Να εκφραστεί είπα. Να βοηθηθούμε όλοι μαζί στην εξέλιξή μας. Ας είναι η εργασία μας. Μια κοινή, ας πούμε ψυχοαγαλλίαση εξέλιξης.
Όλοι έχουμε φόβους άλλα ας προσπαθήσουμε να μην βαλτώνουμε μόνο...

Και έγω ντρέπομαι κοινώς φοβάμαι να εκφραστώ, αλλά εάν με βοηθήσω ίσως και κάποιος άλλος κατανοήσει και ίσως βοηθηθεί.

Και πάλι σας ευχαριστώ με δάκρυα στα μάτια, όσο και αν ντρέπομαι να το πω

[Ellaki]

Αγκαλίτσα μου γλυκέ

Έχω εδώ δίπλα στον υπολογιστή μου γραμμένο κάτι που είχε πει η Βασούλα για τα δάκρυα .............
<Το δάκρυ μας δεν είναι φόβος. Είναι η φωτιά του πνεύματος που λιώνει στους ιστούς του μηχανιστικού φόβου>.

Μου πήρε καιρό να μάθω να κλαίω και να το ευχαριστιέμαι