ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ

[CHRYSSOULA]

Σας συνιστώ προτού διαβάσετε αυτό το παραμύθι να απομακρύνετε ό,τι γλυκό ή σοκολάτα έχετε κοντά σας, γιατί μια λιγουρίτσα θα την νοιώσετε


ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ

Μια φορά και ένα καιρό στο κεντρικό δρόμο μιας όμορφης επαρχιακής πόλης βρισκόταν ο φούρνος του Χριστόφορου Μακρή. Ο φούρνος αυτός έφτιαχνε αφράτο ψωμί και μυρωδάτα γλυκίσματα.!
Πολύς κόσμος ερχόταν, ακόμα και από μακριά, για να αγοράσει κάθε είδους λιχουδιές από εκεί!!
Η ειδικότητα όμως του Χριστόφορου ήταν να φτιάχνει ένα ιδιαίτερο καρβέλι ψωμί, που η γεύση του ήταν μοναδική και κανένας άλλος φούρνος της περιοχής δεν μπορούσε να αντιγράψει την συνταγή του. Του είχαν προσφέρει πολλά χρήματα, για να δώσει τα υλικά, που έκαναν αυτό το ψωμί ξεχωριστό, αλλά εκείνος αρνιόταν κατηγορηματικά !!
Ύστερα από κάποιες ημέρες ο Χριστόφορος έφτιαξε ένα όμορφο κέικ πασπαλισμένο με σοκολάτα και αμύγδαλα. Όποιος φάει από αυτό το γλύκισμα, έλεγε στους πελάτες του, χαμογελώντας με νόημα, σε λίγες ημέρες θα έχει μια ευχάριστη έκπληξη, γιατί είναι ζυμωμένο με τα υλικά της επιτυχίας.
Στην αρχή κανένας δεν πίστεψε κάτι τέτοιο αλλά κάποιοι που αγόρασαν το γλυκό έτρεξαν ύστερα από λίγες ημέρες στον φούρνο και ανέφεραν τα καταπληκτικά γεγονότα, που τους είχαν συμβεί. Κάποιος είχε κερδίσει ένα μεγάλο ποσό στο λαχείο, άλλος είχε βρει κάποιο αντικείμενο που από καιρό είχε χάσει, άλλος είχε πάρει αύξηση στην δουλειά του και πολλά άλλα ευχάριστα γεγονότα.
Σε λίγο καιρό το παράξενο γλυκό που έφτιαχνε ο φούρνος του Χριστόφορου είχε γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης στην μικρή επαρχιακή πόλη. Ακόμα και οι πιο δύσπιστοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε. Φυσικά ο κόσμος, άσχετα αν πίστευε ή όχι σε αυτά που άκουγε, εξακολουθούσε να πηγαίνει στον φούρνο για να αγοράσει το ψωμί και το γλυκό!!!
Φυσικά η μεγάλη επιτυχία του Χριστόφορου ήταν επόμενο να δημιουργήσει ζήλεια σε κάποιους, που δεν είχαν την ίδια κίνηση με τον δικό του φούρνο και σκεφτόντουσαν με πιο τρόπο θα μάθαιναν το μυστικό του. Ένας από αυτούς ήταν ο Δημοσθένης Ντάσιος, που δεν μπορούσε να κλείσει μάτι από την μεγάλη εύνοια της τύχης του Χριστόφορου και είχε βάλει σκοπό να τον ξεσκεπάσει, γιατί πίστευε, ότι έκανε κάτι παράνομο!!!
Έτσι ο Δημοσθένης άρχισε να κατασκοπεύει προσεκτικά τις κινήσεις του Χριστόφορου, για να ανακαλύψει τι κρυβόταν πίσω από την μεγάλη επιτυχία του.
Παρακολουθούσε από πού αγόραζε υλικά και που τα αποθήκευε και έστελνε μετά κάποιο δικό του άνθρωπο, για να αγοράσει ψωμί και γλυκά από τον φούρνο του Χριστόφορου, ώστε να ανακαλύψει τι είχε βάλει μέσα.
Μάταια όμως, γιατί ενώ οι γεύσεις του έμοιαζαν γνώριμες δεν μπορούσε να καταλάβει ποια ήταν ακριβώς η συνταγή της μοναδικής του επιτυχίας.
Μια ημέρα αποφάσισε να δράσει αποφασιστικά!!. Θα κρυβόταν μέσα στην αποθήκη του Χριστόφορου αποβραδίς και θα παρακολουθούσε από κοντά τι ακριβώς θα έκανε αυτός.
Είχε εντοπίσει, ότι η αποθήκη ήταν στο πίσω μέρος του φούρνου και είχε σε κάποιο σημείο ένα παράθυρο που ήταν πάντα κλειστό.
Έτσι αργά το βράδυ γλίστρησε έξω ο Δημοσθένης και πλησίασε την αποθήκη που έβαζε διάφορα υλικά ο Χριστόφορος. Είχε μαζί του ένα κατσαβίδι με το οποίο άνοιξε το παράθυρο και πατώντας επάνω σε ένα κιβώτιο, που ήταν κάπου εκεί κοντά, σκαρφάλωσε και μπήκε μέσα.



Είχε πάρει μαζί του και ένα μικρό φακό για να βλέπει στο σκοτάδι. Η αποθήκη ήταν πεντακάθαρη και όλα τα τσουβάλια με την ζάχαρη, το αλεύρι, το στάρι ήταν στοιβαγμένα το ένα κοντά στο άλλο. Είδε ακόμα μεγάλα δοχεία με λάδι και βούτυρο καθώς και σακούλες με κακάο,σοκολάτα, κανέλλα, γλυκάνισο, και άλλα μυρωδικά.
Βρήκε μια γωνιά σε κάποιο σημείο της αποθήκης και κρύφτηκε πίσω από κάτι μεγάλα δοχεία.
Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άκουσε βήματα και είδε την πόρτα της αποθήκης να ανοίγει. Κοιτώντας προσεκτικά, για να μη αποκαλυφθεί, είδε τον Χριστόφορο να μπαίνει μέσα κρατώντας μια μεγάλη λεκάνη. Την ακούμπησε σε ένα πάγκο που βρισκόταν εκεί κοντά και αφού πήρε αλεύρι και διάφορα υλικά που υπήρχαν στην αποθήκη άρχισε να φτιάχνει την ζύμη του ψωμιού. Όταν τέλειωσε, σκέπασε την ζύμη με μια πετσέτα και ετοιμάστηκε να φύγει. Όμως προτού βγει από την αποθήκη, που ήταν και το εργαστήριο του για όλα όσα έφτιαχνε στον φούρνο, ακούμπησε σε ένα σημείο του πατώματος ένα μικρό πιάτο στο οποίο είχε αφήσει 3 σοκολατένια γλυκίσματα. Μετά βγήκε και κλείδωσε την πόρτα.
Ο Δημοσθένης είχε παρακολουθήσει τα πάντα από την κρυψώνα του αλλά δεν είχε δει κάτι παράξενο ή ύποπτο…
Ξαφνικά άκουσε ένα περίεργο θόρυβο από κάποιο σημείο της αποθήκης. Στην αρχή πίστεψε, ότι ίσως ήταν κάποιος ποντικός αλλά η καθαριότητα μέσα στην αποθήκη δεν του άφηνε τέτοια περιθώρια!! Έτρεξε γρήγορα στην κρυψώνα του, για να παρακολουθήσει προσεκτικά τι ήταν αυτός ο θόρυβος..
Τότε είδε ένα πλακάκι από το πάτωμα της αποθήκης να σηκώνεται και να βγαίνει από μέσα κάτι μακρόστενο που έμοιαζε με αυγό..
Το αυγό ύστερα από λίγα λεπτά άνοιξε και από μέσα ξεδιπλώθηκε ένα μικροσκοπικό πλάσμα που έφτανε μέχρι το ύψος της γάμπας του. Πρόσεξε, ότι είχε γυναικείο πρόσωπο με μακριά μαύρα μαλλιά και φορούσε ένα πολύχρωμο μακρύ φόρεμα. Είχε πολύ μακριά χέρια με πολύ λεπτά δάκτυλα. Ο Δημοσθένης είχε μείνει άφωνος.
Τι να ήταν άραγε αυτό το πλάσμα σκεφτόταν; Ίσως κάποιο ξωτικό που ζούσε μέσα στην αποθήκη του Χριστόφορου. Αυτή η σκέψη τον έκανε να ανατριχιάσει, γιατί αν τον ανακάλυπτε δεν ήξερε πως θα αντιδρούσε..
Άραγε ο Χριστόφορος γνώριζε για την ύπαρξη του; Ο Δημοσθένης κρατούσε την αναπνοή του και προσπαθούσε να μη κάνει τον παραμικρό θόρυβο.
Το παράξενο πλάσμα πλησίασε το πιάτο με τα γλυκίσματα που είχε αφήσει ο Χριστόφορος και άρχισε να τρώει με μεγάλη ευχαρίστηση.
Κατόπιν πλησίασε την λεκάνη με την ζύμη και αφού έβγαλε την πετσέτα, έριξε μια σκόνη μέσα σε αυτήν. Το ίδιο έκανε και σε κάποια άλλα υλικά. Αμέσως μετά διπλώθηκε στα δύο και μπήκε μέσα στο χώρο από όπου είχε βγει, τραβώντας το πλακάκι. Έτσι όλα φαινόντουσαν όπως πριν !!
Ο Δημοσθένης δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που είχαν δει τα μάτια του. Λες να τα φαντάστηκα μονολογούσε.; Λες να είναι όνειρο; Πλησίασε την λεκάνη με την ζύμη έκοψε ένα κομμάτι και το τύλιξε σε ένα καθαρό πανί, που βρήκε στον πάγκο. Μετά σκαρφάλωσε και βγήκε έξω από το παράθυρο κλείνοντας το προσεκτικά, για να μη κινηθούν υποψίες, ότι κάποιος είχε μπει μέσα.
Φθάνοντας στο δικό του φούρνο έβαλε το κομμάτι της ζύμης που είχε πάρει σε ένα ταψί και το έβαλε να ψηθεί. Όταν ψήθηκε και πήγε να το δοκιμάσει το έφτυσε αμέσως κάνοντας μια γκριμάτσα αηδίας, γιατί η γεύση του ήταν πολύ πικρή.

Άρα, σκέφθηκε, και το ψωμί που θα έψηνε την άλλη ημέρα ο Χριστόφορος θα ήταν πικρό και αυτό θα χαλούσε για πάντα την καλή του φήμη. Το παράξενο πλάσμα, που είχε δει στην αποθήκη ίσως είχε δηλητηριάσει την ζύμη με την σκόνη που έριξε επάνω της.
Με αυτή την σκέψη ο Δημοσθένης άρχισε να ασχολείται χαρούμενος με τις παραγγελίες του δικού του φούρνου.
Την επομένη ημέρα ήλθε μια γυναίκα να αγοράσει ψωμί από αυτόν και του ανέφερε, ότι ο φούρνος του Χριστόφορου είχε ξεπουλήσει από νωρίς. Όσοι είχαν αγοράσει από το πρωινό ψωμί ήλθαν πάλι ύστερα από λίγη ώρα και ζητούσαν και άλλο. Το ίδιο είχε γίνει και με τα σοκολατένια γλυκά του!!! Κάποιο μυστικό έχει σίγουρα, είπε η γυναίκα χαμογελώντας και έφυγε.
Ο Δημοσθένης δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του: «Πως γίνεται αυτό αναρωτήθηκε;» Αφού είδα με τα μάτια του, ότι το παράξενο πλάσμα έριξε μια σκόνη στη ζύμη» «Πως το ψωμί του Χριστόφορου έγινε όμορφο και λαχταριστό, ώστε να το ζητάνε όλοι και αυτό που έψησα εγώ να ήταν τόσο πικρό;»
Ένοιωθε, ότι κάτι έπρεπε να κάνει, γιατί το μικρόβιο της ζήλειας είχε αρχίσει να τον τρελαίνει.
Όμως δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν όλη η μικρή επαρχιακή πόλη βούιξε από τα απίστευτα νέα.
Ο φούρνος του Χριστόφορου είχε κλείσει αναπάντεχα και ο ίδιος είχε εξαφανιστεί.!!!
Όταν το άκουσε ο Δημοσθένης νόμιζε, ότι του έκαναν πλάκα και πήγε ο ίδιος εκεί να διαπιστώσει αν ήταν αλήθεια Πραγματικά ο φούρνος ήταν κλειστός και στην πόρτα υπήρχε ένα μεγάλο λουκέτο. Ο Χριστόφορος ζούσε μόνος του και δεν ήξερε ποιον να ρωτήσει, για να μάθει τι του συνέβηκε. Οι γείτονες δεν γνώριζαν τίποτα για την εξαφάνιση του και όλοι απορούσαν που να είχε πάει έτσι ξαφνικά
Ο Δημοσθένης γύρισε σπίτι του σκεφτικός. Εκείνος ήταν παντρεμένος με την Νάντια και είχε ένα κοριτσάκι 5 χρονών την Μυρτώ.
Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας από την εξαφάνιση του Χριστόφορου και οι πελάτες του αγόραζαν πια ψωμί από τον φούρνο του Δημοσθένη.
Εκείνος όμως διαπίστωσε, ότι δεν ένοιωθε χαρούμενος από αυτή την αλλαγή. Έπιανε τον εαυτό του να αναπολεί τις στιγμές που ήθελε να είναι ο δικός του φούρνος πρώτος και κάτι μέσα του τον στενοχωρούσε. Μπορεί να ζήλευε για την επιτυχία του Χριστόφορου αλλά ποτέ δεν ευχήθηκε να πάθει κάτι κακό.!!!!!
Μια ημέρα η κορούλα του η Μυρτώ του είπε:
«Μπαμπά χθες πήγαμε στην παιδική χαρά με την δασκάλα. Ξέρεις αυτή που είναι πίσω από τον φούρνο του κυρίου Χριστόφορου. Καθώς είχα ανέβει στην τσουλήθρα είδα από ένα παράθυρο που είναι στο πίσω μέρος να κάθεται εκεί ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι και να κλαίει! Όταν ξανακοίταξα αυτό είχε φύγει»
«Λες να είναι κάποια νεράιδα ρώτησε η Μυρτώ;» «Μα, Μυρτώ μου, απάντησε η μητέρα της χαμογελώντας οι νεράιδες είναι μόνο στα παραμύθια που σου διαβάζω. Ίσως να είδες κάποια γάτα στο παράθυρο και μπερδεύτηκες».
Η Μυρτώ όμως κούνησε το κεφάλι της και επέμενε, ότι δεν είχε δει γάτα.
Ο Δημοσθένης θυμήθηκε το μικροσκοπικό πλάσμα που είχε δει και αυτός στην αποθήκη και αμέσως του ήλθε στο νου, ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε με τον Χριστόφορο. Χάιδεψε το κεφαλάκι της κόρης του και της είπε, ότι καμιά φορά οι νεράιδες εμφανίζονται σε αυτούς που τις πιστεύουν, για να τους μάθουν κάποια πράγματα που αγνοούν…..

Έτσι το βράδυ ο Δημοσθένης είπε στην γυναίκα του, ότι θα έβγαινε για να συναντήσει κάποιο έμπορο και αφού έβαλε σε ένα μικρό σακίδιο μερικά πράγματα τράβηξε για την αποθήκη του Χριστόφορου.
Άνοιξε το παράθυρο, όπως είχε κάνει και την προηγούμενη φορά και σε λίγο βρισκόταν μέσα στην αποθήκη. Η αποθήκη φαινόταν εγκαταλελειμμένη και σκονισμένη. Κοίταξε ολόγυρα και προχώρησε προς την πόρτα που οδηγούσε στο κυρίως μαγαζί που ήταν τα ράφια και η βιτρίνα. Έσπρωξε την πόρτα και αυτή άνοιξε εύκολα. Το μαγαζί μέσα ήταν έρημο. Πλησίασε τα ράφια που έβαζε ο Χριστόφορος το μοναδικό ψωμί που έφτιαχνε και παρατήρησε κάποια ίχνη από πατημασιές επάνω στην σκόνη. Χμ, σκέφθηκε, μάλλον κάποιο ζώο έχει μπει μέσα
Τότε του ήλθαν στο νου τα λόγια της κόρης του. Λες να είδε πραγματικά το μικροσκοπικό πλάσμα αναρωτήθηκε; Αλλά τι έκανε εδώ μέσα;
Εκείνη την στιγμή ακούστηκε ένα σιγανός ψίθυρος που έμοιαζε με κλάμα.
Ο Δημοσθένης τέντωσε τα αυτιά του, για να δει από πού ερχόταν.
Σκύβοντας κάτω από ένα ράφι είδε την μικροσκοπική φιγούρα που καθόταν με διπλωμένα τα χέρια και έκλαιγε… Δεν τον είχε πάρει είδηση.
Κρατώντας ένα σουγιά στην παλάμη του ο Δημοσθένης πλησίασε προσεκτικά και προσπαθώντας να κρατήσει σταθερή την φωνή του ρώτησε:
« Ποιος είναι εκεί»
Αμέσως το πλάσμα πετάχτηκε επάνω και έκανε να φύγει, όμως παραπάτησε και έπεσε κάτω.
«Δεν θα σε πειράξω είπε ο Δημοσθένης. Τι γυρεύεις εδώ και τι είσαι το ρώτησε ; »
Εκείνο σήκωσε τα μάτια του και ο Δημοσθένης είδε ένα πολύ γλυκό προσωπάκι με μεγάλα γαλανά μάτια και μακριά μαύρα μαλλιά. Πήρε ένα λυπημένο ύφος και του είπε:
«Είμαι η πριγκίπισσα Ζαλίντα από την μυθική Σοκολαντία του απάντησε. Οι γονείς μου είναι ο Ζαχάριος και η Κεκίτα, που την κυβερνούν. Μια ημέρα έμαθα στο σχολείο, ότι στα σύνορα της Σοκολαντίας υπήρχε η « η Ζαχαρένια Πόρτα» που οδηγούσε σε άλλα μέρη. Μου ήλθε τότε η επιθυμία να ταξιδέψω και να γνωρίσω καινούργιες χώρες αλλά γνώριζα, ότι αυτό απαγορευόταν αυστηρά. Μόνο οι επίσημοι ταχυδρόμοι μας μπορούσαν να το κάνουν, όπως ο Ντι –Τζι το Γκρίζο Κουνέλι και ο Λου-Μπι ο Πελαργός και κάποιοι άλλοι. Αυτοί ταξίδευαν παντού και έφερναν υλικά για να φτιάχνουμε τους δρόμους μας και τα σπίτια μας. Στη Σοκολαντία οι λίμνες μας είναι από σιρόπι, τα σπίτια μας από άσπρη σοκολάτα και παντεσπάνι και οι κήποι μας έχουν πολλά ζαχαρωτά, καραμέλες, μπισκότα και άλλα.
Οι ταχυδρόμοι ταξίδευαν μέσα σε καλάθια παίρνοντας μαζί τους μεγάλα αυγά που άνοιγαν στην μέση και εκεί τοποθετούσαν μετά τα διάφορα υλικά που έβρισκαν στις χώρες που πήγαιναν. Κακάο,σοκολάτα, ζάχαρη, κανέλλα και άλλα. Ο πατέρας μου κάθε φορά που έφευγαν οι ταχυδρόμοι τους έδινε ένα σακουλάκι με κουλουράκια και μια ειδική σκόνη, που του είχε δώσει ο Σορλέμον ο μάγος της Σοκολαντίας. Αυτά τα έτρωγαν όταν ήταν να επιστρέψουν και να περάσουν από την «Ζαχαρένια Πόρτα», που ήταν τα σύνορα. Αν τα έχαναν δεν θα μπορούσαν ποτέ να γυρίσουν πίσω και η χώρα μας θα ήταν καταδικασμένη να αφανισθεί. Ξέρεις, συνέχισε η Ζαλίντα, οι Σοκολάντιοι είναι ένας μικροσκοπικός λαός, που ζει από τις προμήθειες που φέρνουν οι ταχυδρόμοι του.
Μια ημέρα πήρα κρυφά από τον πατέρα μου κάποια κουλουράκια και λίγη μαγική σκόνη που έκρυψα σε ένα δακτυλίδι και τρύπωσα σε ένα αυγό από αυτά που έπαιρνε ο Ντι-Τζι μαζί του Έτσι πέρασα μαζί του την Ζαχαρένια Πόρτα και βρέθηκα σε αυτόν τον φούρνο.
Όταν το ανακάλυψε με μάλωσε και μου είπε, ότι με αυτή την ανοησία μου κινδύνευε όλη η Σοκολαντία., γιατί στο αυγό που κρύφτηκα, εκείνος θα έβαζε πολύτιμα υλικά. Τώρα θα ήταν αναγκασμένος να πάρει λιγότερα, γιατί θα είχε μεγαλύτερο βάρος στο καλάθι. Ξαφνικά πήρε ένα - επείγον – σήμα και τα αυτιά του άρχισαν να κουνιούνται σαν κεραίες. Ο μάγος Σορλέμον του έστελνε μήνυμα, ότι κάποια απροσεξία σε ένα εργαστήρι είχε κάνει μια λίμνη από σιρόπι να ξεχειλίσει και είχε καταστρέψει πολλά σπίτια και δρόμους. Ήθελαν επειγόντως υλικά για να μη καταρρεύσουν όλα.
Έτσι ο Ντι-Τζι έφυγε γρήγορα και με άφησε μόνη μου στον φούρνο.
Μια ημέρα με είδε ο Χριστόφορος και αφού του τα διηγήθηκα όλα μου είπε να μείνω στο εργαστήρι του όσο ήθελα και μου άφηνε πάντα γλυκά για να μη πεινάω…»

«Εσύ του είπες την μυστική συνταγή για το ψωμί και τα γλυκά» ρώτησε ο Δημοσθένης
Όχι, απάντησε η Ζαλίντα. Η μυστική συνταγή είναι η μεγάλη του καλοσύνη έτσι ό,τι φτιάχνει γίνεται πεντανόστιμο. Εγώ απλά ενίσχυσα τη γεύση με την μαγική σκόνη του Σορλέμον. Εξάλλου η διάρκεια της σκόνης είναι περιορισμένη, γιατί άμα έλθει σε επαφή με τον αέρα γίνεται πικρή.
Ο Δημοσθένης θυμήθηκε φευγαλέα την πικρή γεύση, που είχε το κομμάτι ζύμης που είχε πάρει!!!
«Γνωρίζεις που έχει πάει τώρα ο Χριστόφορος;» την ρώτησε.
Η Ζαλίντα έβγαλε ένα αναστεναγμό και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Είναι στη Σοκολαντία. Μόλις έμαθε για την καταστροφή, που είχαμε πάθει, αμέσως θέλησε να βοηθήσει, για να αποκατασταθούν οι ζημιές».
Ο Δημοσθένης γούρλωσε τα μάτια του και ρώτησε έκπληκτος: «Καλά πως πήγε εκεί;»
Του έδωσα τα κουλουράκια και λίγο από την σκόνη. Μόλις τα έφαγε έγινε μικροσκοπικός και χάθηκε από μπροστά μου. Μου είχε πει, ότι αν τα πράγματα πήγαιναν καλά θα ερχόταν να με πάρει!! Όμως λείπει πολύ καιρό και δεν ξέρω τι θα απογίνω. Τρώω, ότι έχει απομείνει στον φούρνο και σήμερα έφαγα τα τελευταία ψίχουλα. Δεν θα αντέξω για πολύ…
Ο Δημοσθένης δεν ήξερε τι να κάνει.!! Από την μια σκεφτόταν να πάρει την Ζαλίντα στον δικό του φούρνο από την άλλη έπιανε τον εαυτό να ανησυχεί και για τον Χριστόφορο. Αυτό ήταν κάτι που δεν είχε νοιώσει ποτέ πριν.
Γύρισε τότε στην Ζαλίντα και την ρώτησε!! «Σίγουρα δεν έχεις άλλα κουλουράκια;» «Σκέφτομαι, ότι ίσως χρειάζονται και άλλα χέρια στην Σοκολαντία για να φτιάξουν τις ζημιές».
«Δεν είχα πάρει πολλά είπε η Ζαλίντα και όσα είχα τα έδωσα στον Χριστόφορο. Μόνο λίγο από την σκόνη έχω»
«Ξέρεις μήπως από τι είναι φτιαγμένα, ώστε να φτιάξω εγώ μερικά;» ρώτησε ο Δημοσθένης
«Αυτά τα έφτιαχνε αποκλειστικά ο Σορλέμον και κανένας δεν ήξερε τι έβαζε μέσα» απάντησε η Ζαλίντα.
Ξαφνικά ο Δημοσθένης έκανε μια σκέψη. «Τι έγινε το αυγό που κρύφτηκες μέσα;» «Είναι μέσα στο πλακάκι αλλά χωρίς τα κουλουράκια δεν χρησιμεύει σε τίποτα» απάντησε εκείνη.
Ο Δημοσθένης έβγαλε το πλακάκι και κοίταξε καλά τον χώρο με τον φακό που είχε φέρει. Τότε είδε μια μικρή σακουλίτσα πεταμένη κάτω. Την σήκωσε και μέσα υπήρχαν 2 κουλουράκια.
Φώναξε την Ζαλίντα και της τα έδειξε. Μάλλον ο ταχυδρόμος στην βιασύνη του να φύγει άφησε να του πέσει κάτω αυτά.
Λοιπόν νομίζω, ότι ήλθε η ώρα να δούμε τι γίνεται στην χώρα σου της είπε.
Η Ζαλίντα έβγαλε την υπόλοιπη σκόνη που είχε και ράντισε τα κουλουράκια. Μετά έφαγαν από ένα και στη στιγμή ο Δημοσθένης έγινε μικροσκοπικός. Ένα λευκό σύννεφο δημιουργήθηκε μέσα στον χώρο και μια μαγνητική δύναμη τους τράβηξε έξω από τον φούρνο.
Σε λίγο προσγειώθηκαν σε ένα λιβάδι που είχε παράξενα δένδρα από γκοφρέτες με μαρμελάδα φράουλα και πολύ σαντιγί.
Καθώς προχωρούσαν προς το ανάκτορο των γονιών της Ζαλίντα, ο Δημοσθένης πρόσεξε, ότι λίγα μέτρα πιο πέρα έβγαινε καπνός από ένα εργαστήρι.
Πλησίασε και είδε τον Χριστόφορο να ανακατεύει μια κρέμα σε ένα μεγάλο καζάνι.
Τον χαιρέτησε, και εκείνος χάρηκε που τον είδε και που έφερε πίσω την Ζαλίντα.
Του ανέφερε, ότι πολλές ζημιές είχαν φτιαχτεί και σε λίγο θα ήταν όλα κανονικά. Τον ρώτησε αν ήθελε να τον βοηθήσει, για να τελειώσουν γρηγορότερα. Έτσι ο Δημοσθένης και ο Χριστόφορος θα άρχιζαν να συνεργάζονται για πρώτη φορά.
Όμως ο Δημοσθένης οδήγησε πρώτα την Ζαλίντα στο σπίτι της. Οι γονείς της χάρηκαν τόσο πολύ που την είδαν πάλι, που δεν την μάλωσαν για την αταξία της να φύγει κρυφά.
Ευχαρίστησαν μετά τον Δημοσθένη που την έφερε πίσω και που θέλησε να βοηθήσει και αυτός στην διάσωση της χώρα τους.
Πραγματικά σε λίγο όλα ήταν όπως πριν την ζημιά. Οι δύο ζαχαροπλάστες είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά.
Ο Ζαχάριος έκανε μια μεγάλη γιορτή στη Σοκολαντία ,για να γιορτάσουν το γεγονός και στο τέλος πρόσφερε τα μαγικά κουλουράκια με την σκόνη στους άνδρες.
Ο Χριστόφορος και ο Δημοσθένης τους χαιρέτησαν όλους και ο Δημοσθένης γύρισε στην Ζαλίντα και της είπε, ότι αν ερχόταν ποτέ ξανά στην πόλη τους, θα έπρεπε να έχει ενημερώσει οπωσδήποτε τους γονείς της προηγούμενα Εκείνη κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και έδωσε από ένα φιλί στο καθένα.
Μετά οι δύο άνδρες έφαγαν από ένα κουλουράκι και σε λίγο μια μαγνητική δύναμη τους έφερε και πάλι στον φούρνο του Χριστόφορου στην δική τους πόλη.
Αμέσως οι δύο άνδρες άρχισαν να ψηλώνουν και ήλθαν πάλι στο κανονικό τους ύψος.
Οι δύο άνδρες έδωσαν τα χέρια και ο Χριστόφορος ρώτησε τον Δημοσθένη αν ήθελε να συνεχίσουν την συνεργασία που άρχισαν στην Σοκολαντία.

Έτσι ύστερα από λίγες ημέρες όλοι μιλούσαν όχι μόνο για την επιστροφή του Χριστόφορου στην πόλη αλλά και για την συνεργασία των δύο ανδρών. Τόσο το ψωμί τους όσο και τα γλυκά τους ήταν μοναδικά..
Όταν τους ρωτούσαν πως τα πετύχαιναν όλα τόσο τέλεια, εκείνοι χαμογελούσαν και απαντούσαν ότι κάθε τι που φτιάχνεται με αγάπη, συνεργασία και χαρά έχει τα αληθινά συστατικά που θα το κάνουν μοναδικό και αξεπέραστο για πάντα
Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!

[Βικούλα]

Πολύ όμορφο !!

[AMALIA]

Χρυσουλα υπεροχο σε ευχαριστουμε!!!!

[elenaki]

Χρυσουλα καταπληκτικο!!Σ'ευχαριστω!!!

[Λιζούλα]

[Vasoula]

με ταξίδεψες Χρυσουλίτσα μου...

και να πεις στην κυρία Νάντια, ότι οι νεράιδες υπάρχουν

[Μπεττουλα]

νοστιμότατο!!! ευχαριστούμε χρυσούλα!!

[Ταρούλα]

Ευχαριστώ για το ταξίδι Χρυσούλα

[Ellaki]

τι ωραίο ταξίδι που έκανα !!!!!!!!

μια λιγουρίτσα την έχω πάντως

[margaritarenia]

Σλρουουπ!!!!!!γιαμι γιαμι

Ευχαριστούμε γλυκάκι Χρυσουλάκι ......
υπέροχο παραμυθάκι!

[Fotinoula]

[ARTYADIS]

Πάρα πολύ γλυκό!

[Emmaki]

Χρυσρουλιτα μου μαγικη.........Ειναι τοσο ομορφο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Ελενα Κ.]

πεντανοστιμο Χρυσουλιτσα

[Θοδωράκος]

Πολύ πολύ όμορφο και γλυκό

(Πάω τώρα να τσακίσω το ντόνατ σοκολάτας που έχω στο ψυγείο )