Οικογενειοκρατία
Συντονιστής: Emmaki
Οικογενειοκρατία
Στις μέρες μας, στο πλέον πρακτικό επίπεδο, ίσως να μην είναι η οικογένεια και η θρησκεία ο πιο σημαντικός θεσμός. Θα έλεγα πως είναι η εταιρεία, το κεφάλαιο, το χρήμα. Το ότι δεν αναγνωρίζονται ως τόσο σημαντικά, όσο πιο παλιά, δεν σημαίνει όμως πως οι επιρροές έχουν εξασθενήσει.
Οι επιρροές που ασκούνται στο ασυνείδητο των ανθρώπων, κατά την διαδικασία της εκπαίδευσής του, στην παιδική ηλικία. Αυτές οι επιρροές έχουν ως πυρήνα την οικογένεια, μία οικογενειακή εστία. Όλη η δομή την κοινωνίας βασίζεται στις επιρροές της οικογένειας, όλο το σύστημα βασίζεται στο πως λειτουργεί μια οικογένεια.
Βλέπω την "φυσιολογική" οικογένεια και αρρωσταίνω. Όσο όμορφο και αν θέλουν να το παρουσιάσουν, στο τέλος είναι όλα για τα χρήματα, την εξουσία, την καταπίεση, την χειραγώγηση. Το ασυνείδητο συναίσθημα απλώνει πλοκάμια παντού.
Όταν ρωτάω όσους πρεσβεύουν το "φυσιολογικό" που τους δείχνει η κοινωνία, γιατί το επιλέγουν, μου λένε περίπου το ίδιο: γιατί έτσι βλέπουν πως κάποιος μπορεί να έχει την μεγαλύτερη ισορροπία. Πως αυτό είναι μια "ισορροπημένη", "μη-αποκλίνουσα" κατάσταση. Εκεί που η δυστυχία είναι δεδομένη, εκεί που οι αλυσίδες κρύβονται πίσω από μια δήθεν ειρήνη, εκεί που το βόλεμα και η αδιαφορία είναι το "φυσιολογικό", εμείς δεν μπορούμε να δούμε καμία ισορροπία.
Και είναι μια κοινή ιστορία... Ένα παιδί που νιώθει μόνο του, ένα παιδί που φοβάται, ένα παιδί που δεν παίζει, δεν χαμογελά, που κλείνεται στον κόσμο του, που βάζει άμυνες και παγώνει το συναίσθημα, που επιλέγει την αδρεναλίνη για να εκτονώσει το συναίσθημα... Και αυτό το παιδί γίνεται ενήλικας, χωρίς ουσιαστικά ποτέ να είναι παιδί ή ενήλικας. Γιατί δεν έμαθε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Αν γυρνούσατε πίσω και βλέπατε τον εαυτό σας σε μια ηλικία που περνούσε δυσκολίες... Τι θα του λέγατε?
Αν μπορούσατε να γράψετε ένα γράμμα στο παιδί εκείνο, τον έφηβο εκείνο, τι θα του λέγατε?
Αν γινόσασταν εσείς η οικογένειά σας, τι θα κάνατε?
Εγώ σίγουρα θα μου έλεγα ένα απλό "μην το βάζεις κάτω, όλα θα πάνε καλύτερα". Εκείνη η μοναδική φράση που χρειαζόμουν να ακούσω, όταν έλεγα πως τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα.
Και πράγματι, για μένα, όλα πήγαν καλύτερα, πολύ καλύτερα. Γιατί, ενώ ένιωσα μόνη μου, έψαξα και βρήκα πολλούς φίλους. Γιατί, όταν με έκαναν να νιώσω πολύ ασήμαντη, ήρθα να απαιτήσω την αξία μου, μέσα από συνείδηση και αξιοπρέπεια. Γιατί, παρόλο που ήμουν σε μια άθλια οικογένεια, βρήκα ένα ζεστό σπίτι μέσα στην καρδιά μου.
Οι επιρροές που ασκούνται στο ασυνείδητο των ανθρώπων, κατά την διαδικασία της εκπαίδευσής του, στην παιδική ηλικία. Αυτές οι επιρροές έχουν ως πυρήνα την οικογένεια, μία οικογενειακή εστία. Όλη η δομή την κοινωνίας βασίζεται στις επιρροές της οικογένειας, όλο το σύστημα βασίζεται στο πως λειτουργεί μια οικογένεια.
Βλέπω την "φυσιολογική" οικογένεια και αρρωσταίνω. Όσο όμορφο και αν θέλουν να το παρουσιάσουν, στο τέλος είναι όλα για τα χρήματα, την εξουσία, την καταπίεση, την χειραγώγηση. Το ασυνείδητο συναίσθημα απλώνει πλοκάμια παντού.
Όταν ρωτάω όσους πρεσβεύουν το "φυσιολογικό" που τους δείχνει η κοινωνία, γιατί το επιλέγουν, μου λένε περίπου το ίδιο: γιατί έτσι βλέπουν πως κάποιος μπορεί να έχει την μεγαλύτερη ισορροπία. Πως αυτό είναι μια "ισορροπημένη", "μη-αποκλίνουσα" κατάσταση. Εκεί που η δυστυχία είναι δεδομένη, εκεί που οι αλυσίδες κρύβονται πίσω από μια δήθεν ειρήνη, εκεί που το βόλεμα και η αδιαφορία είναι το "φυσιολογικό", εμείς δεν μπορούμε να δούμε καμία ισορροπία.
Και είναι μια κοινή ιστορία... Ένα παιδί που νιώθει μόνο του, ένα παιδί που φοβάται, ένα παιδί που δεν παίζει, δεν χαμογελά, που κλείνεται στον κόσμο του, που βάζει άμυνες και παγώνει το συναίσθημα, που επιλέγει την αδρεναλίνη για να εκτονώσει το συναίσθημα... Και αυτό το παιδί γίνεται ενήλικας, χωρίς ουσιαστικά ποτέ να είναι παιδί ή ενήλικας. Γιατί δεν έμαθε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Αν γυρνούσατε πίσω και βλέπατε τον εαυτό σας σε μια ηλικία που περνούσε δυσκολίες... Τι θα του λέγατε?
Αν μπορούσατε να γράψετε ένα γράμμα στο παιδί εκείνο, τον έφηβο εκείνο, τι θα του λέγατε?
Αν γινόσασταν εσείς η οικογένειά σας, τι θα κάνατε?
Εγώ σίγουρα θα μου έλεγα ένα απλό "μην το βάζεις κάτω, όλα θα πάνε καλύτερα". Εκείνη η μοναδική φράση που χρειαζόμουν να ακούσω, όταν έλεγα πως τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα.
Και πράγματι, για μένα, όλα πήγαν καλύτερα, πολύ καλύτερα. Γιατί, ενώ ένιωσα μόνη μου, έψαξα και βρήκα πολλούς φίλους. Γιατί, όταν με έκαναν να νιώσω πολύ ασήμαντη, ήρθα να απαιτήσω την αξία μου, μέσα από συνείδηση και αξιοπρέπεια. Γιατί, παρόλο που ήμουν σε μια άθλια οικογένεια, βρήκα ένα ζεστό σπίτι μέσα στην καρδιά μου.
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Re: Οικογενειοκρατία
Aχ ψυχούλα μου!
Δεν διαλύονται εύκολα οι δομές αυτές των φυσικών αρχών.
Οι άνθρωποι συνηθίζουν από μικροί, στην ιδέα ότι αυτός που σε καταπιέζει, σ' αγαπάει κιόλας.
Η εφηβική αντίδραση είναι ένα περιορισμένο μεσοδιάστημα που χρειάζεται για την προσαρμογή στην καταπίεση.
Μετά την εφηβεία έχεις ήδη παραδοθεί σ' αυτό το φυσιολογικό της έλλειψης από την μια και του ελέγχου από την άλλη.
Μετά μπαίνεις στην μάζα και χάνεσαι...Χάνεις τα όριά σου σαν ΄Ανθρωπος. Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν το παίρνεις είδηση, γιατί είσαι ακριβώς σαν όλους. Κάνεις ότι κάνουν όλοι...και αυτό προσφέρει μια μορφή ασφάλειας.
Οι άνθρωποι έχουν μια λανθασμένη άποψη για την διαφορετικότητά τους. Νομίζουν ότι η διαφορετικότητα προκύπτει από την μόρφωση, από την ταξη που ανήκουν, απο την εξουσία που έχουν, από τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, από το αν είναι χορτοφάγοι ή φυτοφάγοι, από την θρησκεία τους και τα ήθη τους, καθώς και από την ηθική τους.
Αυτές είναι οι εμφανείς διαφορετικότητες...
Παραπέρα όμως, μεταδίδουν την δυσλειτουργία από γενιά σε γενιά...
Αν γυρνούσατε πίσω και βλέπατε τον εαυτό σας σε μια ηλικία που περνούσε δυσκολίες...
΄Οταν οι δυσκολιες είναι εμφανείς, όταν η οικογένεια ήταν εμφανώς δυσλειτουργική, τα πράγματα είναι πιο εύκολα...Πιο εύκολα μπορείς να μιλήσεις σ' αυτόν τον ενήλικα, που θυμάται την βιαιότητα και την κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια.
Ο πιο ύπουλος τρόπος ασθένειας των ανθρώπων, είναι όταν την δυσλειτουργία την έχουν λάβει μέσα από μια αρμονία...χωρίς να έχουν καταλάβει ότι παραδόθηκαν άνευ όρων σε μια παιδική ανάγκη επιβίωσης, που αφορά την αγάπη.
Αν μεγάλωσαν "φυσιολογικά" όπως όλοι οι άλλοι, χωρίς έντονη βία, δεν παίρνουν είδηση την πνευματική, νοητική και συναισθηματική κακοποίησή τους!
Αυτούς δεν μπορείς εύκολα να τους οδηγήσεις στις αιτίες της δυστυχίας τους.
Μένουν πάντα τα ανικανοποίητα παιδιά, και σαν ενήλικες δεν μπορούν να κατανοήσουν την βαθύτερη ασθένειά τους, που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να βιώνουν ελλείψεις, όπως μοναξιά, απογοήτευση, αυτο-απόρριψη, ανασφάλεια, αποθάρρυνση και μακραίνει ο κατάλογος, όσο πιο πολυ προχωράει στον χρόνο ο ενήλικας...
Θα του έλεγα ότι δεν είναι "κακό" να νιώθει διαφορετικά συναισθήματα, από όσα του επέβαλαν σαν "καλά"...Τι θα του λέγατε?
Θα του έλεγα να ελευθερωθεί από τις ενοχές και τις μνησικακίες του...
Κυρίως θα του έλεγα ότι η τάση εκδικητικότητας που προκύπτει μέσα του, και εκφράζεται σαν επίκριση προς όλους τους ανθρώπους, δεν είναι το χάρισμα της Ψυχής του, αλλά η μορφή διαστρέβλωσης που επιδρά στον εσωτερικό του κόσμο, από την στιγμή που τον έχει γεμίσει με το "φυσιολογικό"...
Αυτά για αρχή...
Υπέρχο ποστ Σοφάκι μου
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Οικογενειοκρατία
Ψυχούλα μου όμορφη
Όμως αναρωτιέμαι, αφού ακόμα και οι πιο δύσκολες περιπτώσεις (με τους "καλούς" γονείς, που γίνονταν "θυσία" κτλ) φέρνει φανερές δυσαρμονίες στους ενήλικες, γίνεται να μην έφερνε και στα παιδιά? Εννοώ, φυσικά και το παιδί δέχεται ως σωστό αυτό που θα μάθει, μιας και δεν έχει ούτε κρίση ούτε διάκριση. Όμως δεν θα βιώσει και κάτι ως "λάθος"?
Ή δεν θα το καταλάβει καν?
Χμμ, ίσως να είναι η συνολική εκπαίδευση... Αν φοβάσαι υπερβολικά, ή είσαι γεμάτος ενοχές, δεν έχεις χώρο να νιώσεις πως κάτι ίσως δεν πάει καλά.
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, ένας ενήλικας, με την τωρινή του συνείδηση, τι θα έλεγε στο παιδί εκείνο?
Παρότι δεν πέρασε πιο βίαια την κατάσταση, σίγουρα έχει κάποια συμβουλή να δώσει, κάτι να μοιραστεί
Το ξέρω Βασούλα, έτσι ακριβώς είναι... Είχε πει και ο Johann Wolfgang von Goethe, "κανένας πιο απελπιστικά ανελεύθερος, από εκείνους που ψευδώς πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι". Και το <<ελεύθεροι>> μπορούμε να το αντικαταστήσουμε και με άλλα επίθετα.. Όπως <<αγαπημένοι>>.Vaso έγραψε: ΄Οταν οι δυσκολιες είναι εμφανείς, όταν η οικογένεια ήταν εμφανώς δυσλειτουργική, τα πράγματα είναι πιο εύκολα...Πιο εύκολα μπορείς να μιλήσεις σ' αυτόν τον ενήλικα, που θυμάται την βιαιότητα και την κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια.
Ο πιο ύπουλος τρόπος ασθένειας των ανθρώπων, είναι όταν την δυσλειτουργία την έχουν λάβει μέσα από μια αρμονία...χωρίς να έχουν καταλάβει ότι παραδόθηκαν άνευ όρων σε μια παιδική ανάγκη επιβίωσης, που αφορά την αγάπη.
Αν μεγάλωσαν "φυσιολογικά" όπως όλοι οι άλλοι, χωρίς έντονη βία, δεν παίρνουν είδηση την πνευματική, νοητική και συναισθηματική κακοποίησή τους!
Αυτούς δεν μπορείς εύκολα να τους οδηγήσεις στις αιτίες της δυστυχίας τους.
Μένουν πάντα τα ανικανοποίητα παιδιά, και σαν ενήλικες δεν μπορούν να κατανοήσουν την βαθύτερη ασθένειά τους, που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να βιώνουν ελλείψεις, όπως μοναξιά, απογοήτευση, αυτο-απόρριψη, ανασφάλεια, αποθάρρυνση και μακραίνει ο κατάλογος, όσο πιο πολυ προχωράει στον χρόνο ο ενήλικας...
Όμως αναρωτιέμαι, αφού ακόμα και οι πιο δύσκολες περιπτώσεις (με τους "καλούς" γονείς, που γίνονταν "θυσία" κτλ) φέρνει φανερές δυσαρμονίες στους ενήλικες, γίνεται να μην έφερνε και στα παιδιά? Εννοώ, φυσικά και το παιδί δέχεται ως σωστό αυτό που θα μάθει, μιας και δεν έχει ούτε κρίση ούτε διάκριση. Όμως δεν θα βιώσει και κάτι ως "λάθος"?
Ή δεν θα το καταλάβει καν?
Χμμ, ίσως να είναι η συνολική εκπαίδευση... Αν φοβάσαι υπερβολικά, ή είσαι γεμάτος ενοχές, δεν έχεις χώρο να νιώσεις πως κάτι ίσως δεν πάει καλά.
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, ένας ενήλικας, με την τωρινή του συνείδηση, τι θα έλεγε στο παιδί εκείνο?
Παρότι δεν πέρασε πιο βίαια την κατάσταση, σίγουρα έχει κάποια συμβουλή να δώσει, κάτι να μοιραστεί
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Re: Οικογενειοκρατία
όχι, όχι θα καταλάβει ότι κάτι είναι "λάθος", αλλά επειδή δεν θα έχει επαφή με το "είμαι", θα αποδίδει συνεχώς το "λάθος" στους άλλους.Όμως δεν θα βιώσει και κάτι ως "λάθος"?
Ή δεν θα το καταλάβει καν?
Δεν είναι εύκολο σε τέτοιους ενήλικες να τους μιλήσεις για το ότι δεν ευθύνεται κανείς άλλος γι' αυτό που βιώνουν σαν "λάθος" μέσα στον κόσμο...
Θα αναζητούν το τέλειο, μέσα στο ατελές...
Θα ζητάνε να βελτιωθεί ο κόσμος, χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να γνωρίσουν τον κόσμο τους...
Εκεί είναι η δυσκολία...Στο ότι δεν μπορεί κανείς εύκολα να κατανοήσει τα συμπλέγματα του "εγώ" που διαμορφώθηκαν μέσα σε μία "φυσιολογική" οικογένεια και μέσα σε μία "φυσιολογική" θρησκεία...
Είναι δύσκολο να καταλάβουν το φυσιολογικό και το μη φυσιολογικό, γιατί στο δεύτερο χρειάζεται να εντάξουν έννοιες που είναι δύσνόητες, όπως Αγάπη, Ψυχή, Πνεύμα...
Ο φυσικός κόσμος τους έχει κυριεύσει...
Αλλά και αυτό είναι μέρος της εξέλιξής τους...
Και επειδή κανένας δεν γνωρίζει τα όρια του καθενός, δίνεις στον καθένα ότι χρειάζεται...Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο...
Το να σπας δομές, σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι, είναι το ίδιο επεμβατικό, όσο να τους σπας στο ξύλο...
Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα...γιατί το "ανώτερο καλό" τους μπορεί να μην συμβαδίζει με το "καλό" που εσύ νιώθεις σαν πρακτικη εξέλιξη του έργου της Ψυχής.
Σοφία με Συμπόνια...Συμπόνια με Σοφία...Αυτό είναι ο ΄Ανθρωπος!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Οικογενειοκρατία
Πόση Αλήθεια!Το να σπας δομές, σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι, είναι το ίδιο επεμβατικό, όσο να τους σπας στο ξύλο...
Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα...γιατί το "ανώτερο καλό" τους μπορεί να μην συμβαδίζει με το "καλό" που εσύ νιώθεις σαν πρακτικη εξέλιξη του έργου της Ψυχής.
Σοφία με Συμπόνια...Συμπόνια με Σοφία...Αυτό είναι ο ΄Ανθρωπος!
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Re: Οικογενειοκρατία
Σοφάκι
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: Οικογενειοκρατία
Ειχα τοσο θυμο τοτε με τους γονεις μου που οτι και να τους ελεγα δεν θα ειχε σημασια..ομως υπαρχει κατι που μπορει να το συγκλονιζε και να του τραβουσα τη προσοχη για αρχη..Αν γυρνούσατε πίσω και βλέπατε τον εαυτό σας σε μια ηλικία που περνούσε δυσκολίες... Τι θα του λέγατε?
Θα του ελεγα ποσο σωστη επιλογη εκανε για τους συγκεκριμενους γονεις..πως μεσα απ'αυτη τη βιαιοτητα και τη κακοποιηση,τουλαχιστον εβλεπε την Αληθεια αυτων των ανθρωπων..απλα νομιζαν οτι κρυβοντουσαν πισω απο τον τιτλο "γονεις" ειμαστε και παντα κανουμε το καλυτερο για σενα θυσιαζοντας τους εαυτους μας..ξεχασαν μονο να μου πουν οτι θυσιαζαν και μενα μαζι..αυτο ουτε που το ειχα παρει χαμπαρι ουτε και βρεθηκε κανεις να μου το πει!΄Οταν οι δυσκολιες είναι εμφανείς, όταν η οικογένεια ήταν εμφανώς δυσλειτουργική, τα πράγματα είναι πιο εύκολα...Πιο εύκολα μπορείς να μιλήσεις σ' αυτόν τον ενήλικα, που θυμάται την βιαιότητα και την κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια.
Ο πιο ύπουλος τρόπος ασθένειας των ανθρώπων, είναι όταν την δυσλειτουργία την έχουν λάβει μέσα από μια αρμονία...χωρίς να έχουν καταλάβει ότι παραδόθηκαν άνευ όρων σε μια παιδική ανάγκη επιβίωσης, που αφορά την αγάπη.
Αν μεγάλωσαν "φυσιολογικά" όπως όλοι οι άλλοι, χωρίς έντονη βία, δεν παίρνουν είδηση την πνευματική, νοητική και συναισθηματική κακοποίησή τους!
Αυτούς δεν μπορείς εύκολα να τους οδηγήσεις στις αιτίες της δυστυχίας τους.
Μένουν πάντα τα ανικανοποίητα παιδιά, και σαν ενήλικες δεν μπορούν να κατανοήσουν την βαθύτερη ασθένειά τους, που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να βιώνουν ελλείψεις, όπως μοναξιά, απογοήτευση, αυτο-απόρριψη, ανασφάλεια, αποθάρρυνση και μακραίνει ο κατάλογος, όσο πιο πολυ προχωράει στον χρόνο ο ενήλικας...
Στο μονο που εστιαζα παντα ηταν στις οικογενειες φιλων μου που ηταν μεσα στην αρμονια και τους ζηλευα..μονο που και εκεινοι κατεληγαν στα ναρκωτικα..και απλα χαρακτηριζα τα παιδια αυτα αχαριστα!που ειχαν τετοιους ζηλευτους γονεις και δεν το εκτιμουσαν..που να'ξερα!!
Θα του μιλαγα για τις αξιες του,για τη δυναμη της ψυχης του,για την αποδοχη που διακαως ζητιανευε απο τους γονεις του,οτι μπορει να τη βρει απο τον εαυτο του αρκει να κινηθει προς αλλη κατευθυνση..προς τα μεσα!
Θα ηθελα πολυ να του πω οτι γνωριζω μεχρι σημερα για την Αληθεια..αλλα δεν ξερω..θα μπορουσε να με νιωσει?
Δεν ξερω πραγματικα αν θα αλλαζα κατι αν ημουν στη θεση των γονιων μου..Εγω ειμαι αυτο που Ειμαι..και εκεινοι το ιδιο!Τρεις ξεχωριστοι ανθρωποι με εντελως διαφορετικους δρομους!!Και επειδή κανένας δεν γνωρίζει τα όρια του καθενός, δίνεις στον καθένα ότι χρειάζεται...Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο...
Το να σπας δομές, σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι, είναι το ίδιο επεμβατικό, όσο να τους σπας στο ξύλο...
Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα...γιατί το "ανώτερο καλό" τους μπορεί να μην συμβαδίζει με το "καλό" που εσύ νιώθεις σαν πρακτικη εξέλιξη του έργου της Ψυχής.
Σοφία με Συμπόνια...Συμπόνια με Σοφία...Αυτό είναι ο ΄Ανθρωπος!
Σοφακι μου γλυκο...
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Re: Οικογενειοκρατία
Αχ Ελενάκι μου, ψυχούλα μου όμορφη...
Τώρα μπορεί πάντως, είμαι σίγουρηelenimichael έγραψε:Θα ηθελα πολυ να του πω οτι γνωριζω μεχρι σημερα για την Αληθεια..αλλα δεν ξερω..θα μπορουσε να με νιωσει?
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Re: Οικογενειοκρατία
Τωρα μπορει Σοφακι μου,ναι!
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Re: Οικογενειοκρατία
καρδούλες μου
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Οικογενειοκρατία
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: Οικογενειοκρατία
Σοφάκι
Κοριτσάκια
Κοριτσάκια
Isilwen έγραψε: Ένα παιδί που νιώθει μόνο του, ένα παιδί που φοβάται, ένα παιδί που δεν παίζει, δεν χαμογελά, που κλείνεται στον κόσμο του, που βάζει άμυνες και παγώνει το συναίσθημα, που επιλέγει την αδρεναλίνη για να εκτονώσει το συναίσθημα... Και αυτό το παιδί γίνεται ενήλικας, χωρίς ουσιαστικά ποτέ να είναι παιδί ή ενήλικας. Γιατί δεν έμαθε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Isilwen έγραψε:Αν φοβάσαι υπερβολικά, ή είσαι γεμάτος ενοχές, δεν έχεις χώρο να νιώσεις πως κάτι ίσως δεν πάει καλά.
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Re: Οικογενειοκρατία
Σοφία μου, σ' ευχαριστώ κοαριτσάκι μου
Αχ Βασούλα μου γλυκιά...Βάσω έγραψε:Θα του έλεγα ότι δεν είναι "κακό" να νιώθει διαφορετικά συναισθήματα, από όσα του επέβαλαν σαν "καλά"...
Θα του έλεγα να ελευθερωθεί από τις ενοχές και τις μνησικακίες του...
Κυρίως θα του έλεγα ότι η τάση εκδικητικότητας που προκύπτει μέσα του, και εκφράζεται σαν επίκριση προς όλους τους ανθρώπους, δεν είναι το χάρισμα της Ψυχής του, αλλά η μορφή διαστρέβλωσης που επιδρά στον εσωτερικό του κόσμο, από την στιγμή που τον έχει γεμίσει με το "φυσιολογικό"...
Αυτά για αρχή...
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...