Οι επιρροές που ασκούνται στο ασυνείδητο των ανθρώπων, κατά την διαδικασία της εκπαίδευσής του, στην παιδική ηλικία. Αυτές οι επιρροές έχουν ως πυρήνα την οικογένεια, μία οικογενειακή εστία. Όλη η δομή την κοινωνίας βασίζεται στις επιρροές της οικογένειας, όλο το σύστημα βασίζεται στο πως λειτουργεί μια οικογένεια.
Βλέπω την "φυσιολογική" οικογένεια και αρρωσταίνω. Όσο όμορφο και αν θέλουν να το παρουσιάσουν, στο τέλος είναι όλα για τα χρήματα, την εξουσία, την καταπίεση, την χειραγώγηση. Το ασυνείδητο συναίσθημα απλώνει πλοκάμια παντού.
Όταν ρωτάω όσους πρεσβεύουν το "φυσιολογικό" που τους δείχνει η κοινωνία, γιατί το επιλέγουν, μου λένε περίπου το ίδιο: γιατί έτσι βλέπουν πως κάποιος μπορεί να έχει την μεγαλύτερη ισορροπία. Πως αυτό είναι μια "ισορροπημένη", "μη-αποκλίνουσα" κατάσταση. Εκεί που η δυστυχία είναι δεδομένη, εκεί που οι αλυσίδες κρύβονται πίσω από μια δήθεν ειρήνη, εκεί που το βόλεμα και η αδιαφορία είναι το "φυσιολογικό", εμείς δεν μπορούμε να δούμε καμία ισορροπία.
Και είναι μια κοινή ιστορία... Ένα παιδί που νιώθει μόνο του, ένα παιδί που φοβάται, ένα παιδί που δεν παίζει, δεν χαμογελά, που κλείνεται στον κόσμο του, που βάζει άμυνες και παγώνει το συναίσθημα, που επιλέγει την αδρεναλίνη για να εκτονώσει το συναίσθημα... Και αυτό το παιδί γίνεται ενήλικας, χωρίς ουσιαστικά ποτέ να είναι παιδί ή ενήλικας. Γιατί δεν έμαθε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Αν γυρνούσατε πίσω και βλέπατε τον εαυτό σας σε μια ηλικία που περνούσε δυσκολίες... Τι θα του λέγατε?
Αν μπορούσατε να γράψετε ένα γράμμα στο παιδί εκείνο, τον έφηβο εκείνο, τι θα του λέγατε?
Αν γινόσασταν εσείς η οικογένειά σας, τι θα κάνατε?
Εγώ σίγουρα θα μου έλεγα ένα απλό "μην το βάζεις κάτω, όλα θα πάνε καλύτερα". Εκείνη η μοναδική φράση που χρειαζόμουν να ακούσω, όταν έλεγα πως τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα.
Και πράγματι, για μένα, όλα πήγαν καλύτερα, πολύ καλύτερα. Γιατί, ενώ ένιωσα μόνη μου, έψαξα και βρήκα πολλούς φίλους. Γιατί, όταν με έκαναν να νιώσω πολύ ασήμαντη, ήρθα να απαιτήσω την αξία μου, μέσα από συνείδηση και αξιοπρέπεια. Γιατί, παρόλο που ήμουν σε μια άθλια οικογένεια, βρήκα ένα ζεστό σπίτι μέσα στην καρδιά μου.
