Είδα στο κέντρο της καρδιάς πως εμφανίστικε μία σκοτεινή σφαίρα, λίγο πιο μικρή από μία μπάλα ποδοσφαίρου ας πούμε. Αυτή η σφαίρα αποτελούταν από μαύρους και κρίζους καπνούς, που στροβιλιζόντουσαν γύρω γύρω. Σε λίγα σημεία μόνο φάνηκε ότι από μέσα της έβγαινε λίγες ακτίνες από φως. Λευκό, κρυστάλλινο Φως. Μέσα από τον διαλογισμό, αυτό το φως δυνάμωσε τόσο, που τα σύννεφα άρχισαν να γίνονται διάφανα, και μπόρεσα να δω μέσα τους. Μέσα στην σφαίρα, στο κέντρο της, αιωρούταν ένα μικρό διαμάντι. Από αυτό έβγαιναν κατάλευκες ακτίνες.
Και τότε κατάλαβα: αυτό το διαμάντι ήταν η Ψυχή μου. Ήταν το σημείο που με άγγιζε ο Θεός, το μικρό κομμάτι του Αιωνίου, του Φωτός. Και γύρω του υπήρχαν οι φόβοι, σαν μαύρα σύννεφα που εμπόδιζαν το Φως να βγει και να λάμψει. Και είδα πως σιγά σιγά, κάθε μου βήμα έκανε τον καπνό αυτόν και λίγο να αραιώνει. Και κάθε φορά το φως έβρησκε ακόμα μια μικρή τρυπούλα για να βγει έξω. Αποφάσισα τότε με όλη μου την δύναμη, πως θέλω να κάνω αυτό το διαμάντι να λάμπει με όλο του το φως. Αποφάσισα να διώξω κάθε σύννεφο σιγά σιγά, ώσπου να μείνει στο τέλος μόνο το Φως.
Είδα κάθε άτομο στην ομάδα να έχει μέσα του αυτό το διαμάντι, αυτό το φως που προσπαθούσε να διαπεράσει τον καπνό που το τριγύριζε. Είδα με τον διαλογισμό να ανοίγεται μία τρύπα στα σύννεφα μπροστά, και το φως να ξεχύνεται σαν μία δέσμη. Όλες μας οι δέσμες ενώθηκαν στο κέντρο, σε μία μεγάλη στήλη. Και μέσα σε αυτήν εμφανίστηκε ο Ιησούς και είπε "Ειρήνη υμίν. Ευλογία σε όλους.".
Κατάφερα και είδα έστω και για μια στιγμή την Ομορφιά, το κομμάτι εκείνο του Θεού, που έχει μέσα του ο κάθε Άνθρωπος. Και ευχήθικα να καταφέρουν να λάμψουν όλα τα διαμάντια που υπάρχουν πάνω στην Γη.
