Εμείς οι μεγαλύτεροι σκεφτήκαμε ποτέ τι παραδίδουμε στους επόμενους?
Βία και καταπίεση…
Νομίζω ότι ο Θεός χόρτασε πια με την ασέβειά μας…
Νέοι Δρόμοι, Νέα Πορεία, Νέα Οπτική μιας Διδασκαλίας Αγάπης, για την οποία όσοι μας μίλησαν επέδρασαν στην Ψυχή μας με έναν άθλιο και επικριτικό τρόπο, όσον αφορά την ενορατική διαδικασία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Τι πιο τραγικό να επεμβαίνεις σαν σωτήρας και γνώστης στις Ψυχές των Ανθρώπων? Αλλά να μην έχεις καταφέρει να περισώσεις τίποτα από την δική σου Ψυχή πρώτα…
Λίγη περισυλλογή και σεβασμός, κύριοι…εσείς που ονομαστήκατε με το έτσι θέλω μεσολαβητές…
Δεν σας χρειαζόμαστε πια…Τα είδαμε τα χάλια μας!
Αν ο άνθρωπος έχει μόνο μια ελπίδα να ξεφύγει από το κοσμικό κακό που τον έχει ζώσει, αυτή βρίσκεται μόνο στην διαφορετική αντίληψη των μυστηρίων της Ζωής, του Θεού και του Ανθρώπου…
Μια νέα εκπαίδευση με όρια σεβασμού και ελευθερία έκφρασης και δημιουργικότητας…Τα παιδιά μας χρειάζονται όρια σεβασμού, μα και ενθάρρυνση για την ευθύνη του να είσαι ΄Ανθρωπος. Για να διδάξεις όμως κάτι τόσο υπεύθυνο, χρειάζεται να έχεις την γνώση να το κάνεις και αυτή είναι μόνο μέσα μας!
Μόνο αυτήν την ελπίδα έχει η Διδασκαλία της Αγάπης…Να μην την ακούσουμε από κανέναν άλλον, εκτός από τον ΄Ανθρωπο που την ψιθυρίζει μέσα μας…
Ας σιωπήσουμε!!!
