Η Κρίση τους, η Ελευθερία Μας!

[Evoula]

Η ομιλία του Τζον Χόλογουεη στο Left Forum στη Νέα Υόρκη:
Ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά


Για μένα είναι πραγματικά ευχάριστο αλλά και λίγο τρομακτικό να βρίσκομαι εδώ μαζί σας, επειδή στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που μιλάω στην καρδιά της σατανικής αυτοκρατορίας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά τους φρουρούς της πύλης στο αεροδρόμιο χτες που με άφησαν να μπω και να σας επισκεφθώ σ’ αυτή τη γη της «ελευθερίας», που μου επέτρεψαν να έρθω να σας δω στη φυλακή σας. Ίσως με άφησαν να περάσω επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μια ανταρσία στη φυλακή, μια εξέγερση στην καρδιά της αυτοκρατορίας.


Είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε το 2011 που ξεχειλίζει στο τρέχον έτος, το 2012. Ένα έτος γεμάτο από ένδοξες εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο, καθώς η ανυπακοή μας έκανε ξεκάθαρο ότι εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου. Είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Αρκετά πια με το να λέμε ότι φταίνε οι καπιταλιστές, ότι είναι λάθος των τραπεζιτών. Η ίδια η σημασία αυτών των λόγων δεν είναι μόνο παράλογη αλλά και επικίνδυνη, επειδή μας θυματοποιεί. Το κεφάλαιο είναι μια σχέση κυριαρχίας και η κρίση του είναι κρίση της κυριαρχίας αφού οι κυρίαρχοι δεν είναι ικανοί να κυριαρχούν αποτελεσματικά. Μετά κατεβαίνουμε στους δρόμους και τους λέμε ότι είναι δικό τους λάθος; Τι λέμε ακριβώς; Ότι δεν ασκούν κυριαρχία αρκετά αποτελεσματικά; Είναι σίγουρα καλύτερο να δεχτούμε την πιο απλή εξήγηση και να πούμε ότι αν η σχέση κυριαρχίας βρίσκεται σε κρίση αυτό συμβαίνει επειδή οι κυριαρχούμενοι δεν πειθαρχούν αρκετά, επειδή δεν υποκλίνονται επαρκώς. Η έλλειψη υποταγής μας είναι η αιτία της κρίσης.

Το κεφάλαιο δεν είναι μόνο ένα σύστημα αδικίας, είναι ένα σύστημα που επιταχύνει την εκμετάλλευση, που εντείνει την καταστροφή. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί με πολλούς τρόπους, με το νόμο της αξίας και τη συγκρότηση της αξίας από τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας ή από τις θεωρίες για την πτωτική τάση του κέρδους. Το νόημα ωστόσο είναι ότι το κεφάλαιο είναι μια δυναμική που επιτίθεται. Υπάρχει μια ατέρμονη προσπάθεια να κινείται συνεχώς πιο γρήγορα, ένας αέναος μετασχηματισμός του τι σημαίνει καπιταλιστική εργασία. Αυτό δεν αφορά μόνο την εντατικοποίηση της εργασίας στα εργοστάσια αλλά την συνεχώς αυξανόμενη υποταγή όλων των εκφάνσεων της ζωής στη λογική του κεφαλαίου. Η ίδια η ύπαρξη του κεφαλαίου είναι το αδιάλειπτο στρίψιμο της βίδας και η κρίση είναι απλώς η εκδήλωση ότι η βίδα δεν βιδώνεται αρκετά γρήγορα, ότι κάπου συναντά αντίσταση. Αντίσταση στους δρόμους και τις πλατείες ίσως, οργανωμένη αντίσταση σίγουρα, αλλά επιπλέον ίσως είναι η αντίσταση των γονιών που θέλουν να παίξουν με τα παιδιά τους, των εραστών που θέλουν να μείνουν μια ώρα ακόμη στο κρεβάτι, των φοιτητών που σκέφτονται ότι χρειάζονται χρόνο για κριτική σκέψη, των ανθρώπων που ακόμα ονειρεύονται ότι είναι άνθρωποι. Εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς που δεν σκύβουμε αρκετά το κεφάλι, εμείς που δεν τρέχουμε αρκετά γρήγορα.

Και η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές. «Σας παρακαλούμε, εκμεταλλευτείτε μας περισσότερο και θα εργαστούμε σκληρότερα και πιο γρήγορα, θα υποτάξουμε κάθε πτυχή της ζωής μας στο κεφάλαιο, θα ξεχάσουμε όλες αυτές τις παιδιάστικες ανοησίες του παιχνιδιού, της αγάπης και της σκέψης». Αυτή είναι η λογική της αλλοτριωμένης εργασίας, η αναποτελεσματική λογική της πάλης από και μέσω της εργασίας, που γίνεται αντιληπτή ως αλλοτριωμένη εργασία, ενάντια στο κεφάλαιο. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του τότε θα συνεχίσει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας. Και έπειτα θα έρθει μια άλλη κρίση και μετά μια άλλη και μια άλλη, όχι για πάντα επειδή ίσως δεν αρκετά μακριά η εξαφάνιση της ανθρωπότητας.

Η εναλλακτική, επειδή νομίζω ότι είναι η μόνη εναλλακτική, είναι να πούμε ανοιχτά όχι, λυπούμαστε, εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και δεν θα γονατίσουμε, δεν θα δεχτούμε αυτό που μας κάνει το κεφάλαιο, είμαστε περήφανοι για την έλλειψη υπακοής και την άρνησή μας να υποκύψουμε στην καταστροφική δύναμη του κεφαλαίου. Είμαστε περήφανοι που είμαστε η κρίση του συστήματος που μας καταστρέφει.

Κοιτάξτε την Ελλάδα, το επίκεντρο της σημερινής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Εκεί η κρίση είναι ξεκάθαρα κρίση ανυποταγής. Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί δηλώνουν πως οι Έλληνες δεν υποκύπτουν αρκετά, δεν εργάζονται αρκετά σκληρά, τους αρέσει να κοιμούνται το μεσημέρι και να βγαίνουν το βράδυ και τώρα πρέπει να πάρουν ένα μάθημα, πρέπει να μάθουν τι σημαίνει αληθινός καπιταλιστικός εργάτης. Και δίνοντας ένα μάθημα στους Έλληνες προτίθενται επίσης να δώσουν ένα μάθημα στους Πορτογάλους, στους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Ιρλανδούς και όλους τους υπόλοιπους ανυπότακτους του κόσμου.

Και απέναντι σε αυτή την κατάσταση υπάρχουν μόνο δύο εκδοχές. Η μία είναι να πούμε όχι, όχι, είμαστε καλοί εργάτες, απλώς δώστε μας περισσότερες δουλειές και θα σας δείξουμε πόσο σκληρά μπορούμε να εργαστούμε, θα ξαναχτίσουμε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Και η άλλη εκδοχή είναι να πούμε, ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά. Θα παλέψουμε για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας ρυθμό, με τον τρόπο που εμείς θεωρούμε σωστό, θα παλέψουμε για τον μεσημεριανό μας ύπνο και να για να βγαίνουμε αργά το βράδυ. Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας.
Η πρώτη λύση του να πούμε ότι είμαστε καλοί εργάτες μοιάζει περισσότερο απλή, περισσότερο προφανής αλλά πιθανώς είναι μόνο μια αυταπάτη επειδή οι περισσότεροι σχολιαστές αναφέρουν ότι η ύφεση στην Ελλάδα θα διαρκέσει πολλά χρόνια άσχετα με το πόσο θα συμμορφωθούν οι Έλληνες.

Αν θέλετε να μάθετε με τι μοιάζει η παράταση της αποτυχίας του κεφαλαίου χωρίς την ελπίδα μιας ριζικής αλλαγής, τότε απλώς κοιτάξτε πέρα από τα σύνορά σας την τραγωδία στο Μεξικό ή κοιτάξτε πιο κοντά τις δικές σας πόλεις. Η άλλη επιλογή του να πούμε όχι στο κεφάλαιο και να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κοινωνική σχέση είναι αυτό που πολλοί Έλληνες προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτή τη στιγμή από επιλογή και από ανάγκη. Αν το κεφάλαιο δεν μπορεί να παρέχει την υλική βάση ζωής, τότε πρέπει να την δημιουργήσουμε με άλλους τρόπους, συγκροτώντας δίκτυα αμοιβαίας υποστήριξης, διακηρύσσοντας «κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και οργανώνοντας ομάδες ηλεκτρολόγων που επανασυνδέουν το ρεύμα· με το «δεν πληρώνω» φόρους και διόδια· μέσω του κινήματος της πατάτας με το οποίο αγρότες διανείμουν αγροτικά προϊόντα κατευθείαν στις πόλεις σε πολύ χαμηλές τιμές, μέσω της ίδρυσης ανταλλακτικών παζαριών, της δημιουργίας κοινοτικών κήπων και της επιστροφής στην ύπαιθρο· επίσης με την ανάκτηση εργοστασίων, ενός νοσοκομείου και μιας εφημερίδας. Αυτή είναι μια περίπλοκη και πολύ πειραματική μορφή να προχωρήσουμε, στην οποία δεν υφίσταται σωστή πολιτική γραμμή ούτε επαναστατική καθαρότητα, αποτελεί μια προεικονιστική μορφή κοινωνικότητας όχι ακόμη αρκετά δυνατής ώστε να διασφαλίσει την επιβίωσή μας. Και πρέπει να υπάρχουν δεσμεύσεις, αλλά είναι ξεκάθαρα η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να ωθήσουμε τα πράγματα και να ωθηθούμε και εμείς οι ίδιοι.

Ο κόσμος που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, είναι ένας κόσμος χωρίς απαντήσεις, ένας κόσμος όπου περπατάμε ρωτώντας, ο κόσμος ενός πειράματος. Αλλά καθοδηγούμαστε από το όχι μας ενάντια στο απάνθρωπο, ξεδιάντροπο, καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα και από ένα ουτοπικό αστέρι που ανατέλλει από τις ελπίδες και τα όνειρα αιώνων πάλης. Η κρίση επομένως μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτές τις δύο επιλογές. Είτε θα επιλέξουμε τη λεωφόρο της υποταγής στη λογική του κεφαλαίου έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε τα επικίνδυνα μονοπάτια, πολλά μονοπάτια, επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου εδώ και τώρα, μέσα από τις ρωγμές που δημιουργούμε στην καπιταλιστική κυριαρχία. Και καθώς επινοούμε διαφορετικούς κόσμους βλέπουμε τώρα, καθαρά, πως εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς είμαστε η κρίση ενάντια στην βιασύνη να καταστραφεί ο κόσμος και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Εμείς είμαστε ο νέος κόσμος που λέει «στα τσακίδια κεφάλαιο».


Τζον Χόλογουεη, Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012

[Evoula]

Τοπικό νόμισμα σκέπτεται για την Πάρμα ο νέος δήμαρχος της ιταλικής πόλης


Ο νέος δήμαρχος της Πάρμας, Φεντερίκο Πιτσαρόττι, αναλαμβάνει, επισήμως, καθήκοντα και προσπαθεί να βρει λύσεις στα προβλήματα της πόλης.

Όπως υπογραμμίζει ο ιταλικός τύπος, ο Πιτσαρόττι σκέπτεται να υιοθετήσει ένα τοπικό νόμισμα, παράλληλα με το Ευρώ, για να αντιμετωπισθεί το τεράστιο χρέος του δήμου (γίνεται λόγος, τώρα, για περίπου εξακόσια εκατομμύρια ευρώ) και να δοθεί νέα ώθηση στην οικονομία.

Οι σχολιαστές υπενθυμίζουν ότι ο Μπέπε Γκρίλο, επικεφαλής του κινήματος "Πέντε Αστέρων", με το οποίο εξελέγη ο Πιτσαρόττι, κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου κατέκρινε δριμύτατα το τραπεζικό σύστημα και χαρακτήρισε το εκλογικό αποτέλεσμα "μια νίκη κατά του καπιταλισμού".

Τώρα ο νέος δήμαρχος της Πάρμας από την μια κάνει λόγο για "ενδεχόμενο προσωρινό δάνειο που θα μπορούσε να ληφθεί από τις τοπικές τράπεζες" και από την άλλη, σύμφωνα με την εφημερίδα "Κορριέρε Ντέλλα Σέρα", μελετά την υιοθέτηση του τοπικού νομίσματος.

Ο 42χρονος πρώην τραπεζικός υπάλληλος και νυν δήμαρχος φέρεται να είναι σε επαφή, με δυο γνωστούς οικονομολόγους του πανεπιστημίου "Μποκόνι" του Μιλάνου, το ίδιο στο οποίο διδάσκει και ο Μάριο Μόντι.

"Με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα σύστημα που να ξεπερνά το πρόβλημα των επιτοκίων και της διόγκωσης του χρέους, με σημείο αναφοράς την ελεύθερη ανταλλαγή αγαθών", τονίζουν τα δελτία ειδήσεων των ιταλικών τηλεοπτικών καναλιών.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο Πιτσαρόττι, είναι η οικοδόμηση εγκατάστασης για την καύση απορριμμάτων. Τα έργα έχουν ήδη ξεκινήσει, αλλά το κίνημα "Cinque Stelle" (Πέντε Αστέρων) έχει χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο έργο "κέντρο παραγωγής καρκίνου".

Ο νέος δήμαρχος δήλωσε ότι "θα εξετασθεί το θέμα με την εταιρία ανάδοχο του έργου και θα καταστρωθεί, παράλληλα, ένα σχέδιο, για την ενίσχυση της ανακύκλωσης, με στόχο να προσεγγίσει το 100% των απορριμμάτων".

Το πρόστιμο που θα έπρεπε να πληρώσει ο δήμος της Πάρμα, σε περίπτωση διακοπής των έργων κατασκευής του αποτεφρωτήρα, αγγίζει τα εκατόν ογδόντα εκατομμύρια ευρώ.

[Valia]

thumbs up και για τα δυο άρθρα!

[ARTYADIS]

Πολύ ωραία τα κείμενα, ιδιαίτερα του Τζον Χόλογουεη!

[Μπεττουλα]

το προώθησα και αυτό!!!

είναι πολύ όμορφο να βγαίνουν φωνές που εκφράζουν τέτοιες απόψεις!!!

[Evoula]

Την Παρασκευή 15 Ιουνίου, δύο μέρες πριν τις ελληνικές εκλογές, το Μπλόκο της Αριστεράς (Bloco de Esquerda) της Πορτογαλίας διοργανώνει στη Λισαβόνα συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό, καλώντας επίσης αντιπροσώπους από το Die Linke της Γερμανίας, το Sinn Fein της Ιρλανδίας, το Front de Gauche της Γαλλίας και από τον ΣΥΡΙΖΑ.




Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης θα συνεχιστούν και το Σάββατο 16 Ιουνίου με συναυλία αλληλεγγύης για την Ελλάδα. Επίσης, υπάρχει και μία αντίστοιχη σελίδα για δήλωση συμπαράστασης στην Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία φιλοξενεί ένα κείμενο συμπαράστασης στον ελληνικό λαό και τον ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο «Για την νίκη της Ελλάδας ενάντια στον εκβιασμό» και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «η νίκη μιας κυβέρνηση της αριστεράς είναι αποφασιστική για την Ελλάδα, αλλά ανοίγει και δρόμους για την αμφισβήτηση του δόγματος της λιτότητας και της τυραννίας του χρέους στην Ευρώπη»:

http://solidariedadegrecia.weebly.com/index.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[ARTYADIS]

[Sofoula]

Έτσι, έτσι... Μας θέλουν τον ένα ενάντια στον άλλο, αλλά θα έρθει ο καιρός που θα είναι απλά οι άνθρωποι ενάντια στις εντολές.

[Evoula]

Την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό και τη μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν, με κείμενο υπογραφών τους, δεκάδες πολίτες από την Ελβετία.



Συνδικαλιστές, πανεπιστημιακοί και φοιτητές, καλλιτέχνες, αιρετοί από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι τονίζουν ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια πρώτη ήττα της τρόικας και των αρχιτεκτόνων της λιτότητας, όχι μόνο στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά σε όλη την Ευρώπη.

Η έκρηξη του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική των εκλογών της 17ης Ιουνίου φοβίζει τις χρηματαγορές και τους διοικούντες την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για μας, όμως, είναι η αρχή για έναν εναλλακτικό δρόμο σε μια κρίση δίχως τέλος, τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού στην Ευρώπη.

Θέλουμε να δηλώσουμε την υποστήριξή μας στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ελληνικό λαό.

Η τρόικα θέλει να εκμηδενίσει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και να εγκαταστήσει μια δικτατορία των χρηματαγορών, στο όνομα της «δημοσιονομικής ισορροπίας», της «διάσωσης του ευρώ» ή της «μείωσης του χρέους».

Είναι γι’ αυτό που εμείς λέμε: όλοι μαζί με τον ελληνικό λαό και την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, για να επιβάλουμε την πρώτη ήττα της τρόικας!

Το διακύβευμα είναι σημαντικό: είτε η πολιτική της μόνιμης λιτότητας θα απορριφθεί από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είτε η φτώχεια και η ανεργία θα αυξηθούν κι άλλο σε βάρος της χώρας, όπως συμβαίνει και αλλού – όχι μόνο στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία, αλλά επίσης στην Ελβετία, ως αποτέλεσμα ενός φαύλου κύκλου καπιταλιστικής αρπακτικότητας σε διεθνές επίπεδο, από μια οικονομική πολιτική που ικανοποιεί τις πολυεθνικές και τους διεθνείς οίκους.


Υπάρχουν, ωστόσο, εναλλακτικές επιλογές, όπως το δείχνει η πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ: διακοπή των αλλεπάλληλων μέτρων λιτότητας που δημιουργούν ασφυξία στην οικονομία, ακύρωση του «παράνομου» χρέους που πλουτίζει τους κερδοσκόπους φτωχαίνοντας την κοινωνία, μεταρρύθμιση της ΕΚΤ και του χρηματοπιστωτικού τομέα, βαθιά οικονομική μεταρρύθμιση για να φορολογηθούν οι πλούσιοι.


Με την υπογραφή μας θέλουμε να πούμε ότι η μοίρα και οι αγώνες μας είναι συνδεδεμένοι.


Η δημοκρατική, κοινωνική και αλληλέγγυα Ευρώπη δεν θα γίνει πραγματικότητα παρά μέσα από την κοινή μας κινητοποίηση πέρα από εθνικά σύνορα.



Πρώτες υπογραφές: Walter Angst, Gemeinderat, Alternative Liste, Ζυρίχη, Maryelle Budry, δημοτική σύμβουλος, A Gauche Toute, Καρούζ, Claude Calame, Διευθυντής Σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Παρίσι και Λωζάννη, Frédéric Charpié, Εθνικός Γραμματέας, Η Αριστερά, Les Reussilles, Pascal Holenweg, δημοτικός σύμβουλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Γενεύη, Marianne Huguenin, Δήμαρχος της Ρεν, Florian Keller, συνδικαλιστής, βουλευτής, Schaffhouse, Jean-Pierre Kohler, αναπήρωτής βουλευτής, Ντελεμόν, Rémy Pagani, δήμαρχος της Γενεύης, Anne Papilloud, συνδικαλίστρια και βουλευτής, Πριγύ, Catherine Roulet, βουλευτής των Πρασίνων, Le Mont-sur-Λωζάννη, Marc Vuilleumier, δημοτικός σύμβουλος, Λωζάννη, Cédric Wermuth, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Aargau, Jean Ziegler, πρώην πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Συμβουλίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου των Ηνωμένων Εθνών, Γενεύη, Josef Zisyadis, θεολόγος, Λωζάννη.


Υπογραφές: Guido Albertelli, maître de gymnase, Λωζάννη, Mireille Aubert, εκπαιδευτικός και βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Bussigny-près-Λωζάννη, Jacques Badoux, συνταξιούχος, Echichens, Ariane Bailat, Γενεύη, Catherine Balguerie-Bais, πολιτικός μηχανικός, Christophe Barbey, δικηγόρος, Γενεύη, Michel Baud, μηχανικός, Λωζάννη, Carlo Baumgartner, Meyrin, Jérôme Béguin, δημοσιογράφος (Gauchebdo), Γενεύη, Bernard Borel, παιδίατρος FMH, Aigle, Alain Bottarelli, Λωζάννη, Claire Bozonet, συνταξιούχος, Γενεύη, Olivier Briand, κοινωνικός λειτουργός, Chavornay, Matthias Bürcher, σκηνοθέτης, Λωζάννη, Domenico Carli, θεατρικός παραγωγός, Λωζάννη, Stefania Carriero, Villars-sur-Glâne, Marion Castelnau-Rouillard, Raymond Chabert, Patrice Charpentier, εκπαιδευτικός, Sébastien Chazaud, ιστορικός, Γενεύη, Luc Chessex, φωτογράφος, Λωζάννη, Camelia Cioara, φοιτήτρια Nyon, Bruno Clément, Γενεύη, Enrique Crema, Λωζάννη, François Curty, συνταξιούχος, Γενεύη, Eric Decarro, συνδικαλιστής, Γενεύη, Claude Desimoni, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Savigny, Sonia Desplos, γραμματέας, Sainte-Croix, Erica Deuber Ziegler, ιστορικός τέχνης, Russin, Marianne Ebel, solidaritéS, Neuchâtel, Dr. Willi Egloff, δικηγόρος, Βέρνη, Fabrizia Falco, Laborantine, Γενεύη, Sylvie Favre, εκπαιδευτικός, Tramelan, Michel Favre, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Tramelan, Caroline Finkelstein, διεθνής υπάλληλος, Tannay, Nathan Finkelstein, μηχανικός ηλεκτρονικών, Tannay, Claudine Fischer, Payerne, Anne Fouradoulas, ιστορικός, Fribourg, Giovanni Galli, ψυχολόγος, Muralto, Anouar Gharbi, πρόεδρος της οργάνωσης Droit pour Tous, Γενεύη, Yves Giroud, σκιτσογράφος, Epalinges, Gilles Godinat γιατρός, Γενεύη, Diego Gómez, Βιέννη, Catherine Hardtke, Frédéric Hausammann, εκπαιδευτικός, Λωζάννη, Béat Hirsbrunner, καθηγητής, Fribourg, Anna Maria Hofer οικογενειακός σύμβουλος, ex-Gross und Stadträtin, Pascale Hoffmeyer, Ludothécaire, Saint-Brais, Mike Hoffman, διευθυντής του CSR-ARASPE, Λωζάννη, Dominique Isperian, Martigny, Cathy Jobin, γραμματέας, Saxon, Anne-Marie Krauss, πολιτικός επιστήμονας, Λωζάννη, Danaé Sophie Liaropoulou, φοιτήτρια, Philippe Maillard, πολιτικός επιστήμονας, Λωζάννη, Michèle Maillard, φωτογράφος, Λωζάννη, Janine Massard, συγγραφέας, Pully, Marco Medici, Vorstand Alternative Liste, Zυρίχη, Jean-Marie Meilland, καθηγητής Φιλοσοφίας, Martigny, Jérôme Meizoz, συγγραφέας, Λωζάννη, Ana Millet, τραπεζοϋπάλληλος, Prangins, Thérèse Moreau, συγγραφέας, Pully, Patrick Morier-Genoud, δημοσιογράφος, Echallens, Claude Mudry, Claude Muret, σεναριογράφος, Λωζάννη, Luca Notari, éditeur, Γενεύη, Pierre-Yves Oppikofer, συνδικαλιστής, Λωζάννη, Magali Orsini, expert-comptable, Γενεύη, Olivier Peter, δικηγόρος, Γενεύη, Pierre Pittet, président CJP (Association des citoyens pour la Justice), Γενεύη, Anne-Lise Pletscher, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Λωζάννη, Jean-Louis Porchet, παραγωγός κινηματογράφου, Λωζάννη, Maurice Rey, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής, Γενεύη, Michel Rodde, συγγραφέας-σκηνοθέτης, Neuchâtel, Walter Rosselli, μεταφραστής, Saxon, Jacques Silberstein, Neuchâtel, Dimitri Simos, φοιτητής EPFL, Pully, Andrienne Soutter, εκπαιδευτικός, Γενεύη, Verena Strauss, συνταξιούχος νοσοκόμα, Genolier, Pierre Strauss, συνταξιούχος, Genolier, Willy Streckeisen, Lussy-sur-Morges, Anna Thélin-Mavris, Gianfranco Thélin-Mavris, Michel Thévoz, επίτιμος καθηγητής Unil, Λωζάννη, Philippe Thonney, ηθοποιός, Λωζάννη, Jean-Jacques Tschumi, οδοντίατρος, Corbeyrier, Felipe Valenz, μηχανικός πληροφορικής, EPFL, Λωζάννη, Maria Vamvouri Ruffy, εκπαιδευτικός, Λωζάννη, Andreas Ventouras, σύμβουλος επενδύσεων, ηθοποιός, Γενεύη, Frédérique Vouga, Λωζάννη, Henri Vuilliomenet, solidaritéS, Neuchâtel, Niels Wehrspann, graphiste, Λωζάννη, Aurélie Wydler, εκπαιδευτικός, Λωζάννη, Christine Wyss, κοινωνική λειτουργός, Neuchâtel, Marlyse Zanetti, συνταξιούχος, Yverdon-les-Bains , Roger Zanetti (Zaneth), μηχανικός ETS, Yverdon-les-Bains, Gaétan Zurkinden, γραμματέας SSP, Fribourg, La Gauche - Alternative Linke - La Sinistra.

[ARTYADIS]

Εύη ΔΕΝ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ!!!

[Evoula]

[Evoula]

Την υποστήριξη τους στον ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε πληθώρα Ισπανών συγγραφέων στην ιστοσελίδα La Revuelta de Las Neuronas. υποστηρίζοντας πως η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μήνυμα ελπίδας και αλλαγής σε ολόκληρη της Ευρώπη





Ανάμεσα τους οι: Jose Luis Carretero, Andres Villena, Juan Doming Sanchez Estop, Liliana Pineda, Salvador Lopez Alnar, Miguel Manzanera, Beatriz Gimeno, Santiago Alba Rico, Jorge Moruno, Lola Matamala, Jonathan F. Moriche, Juan Pedro Garcia Del Campo, Patricia Rivero, Raimundo Rivero, Raimundo Viejo Vinas, Inigo Errejon.





Διαβάστε τις τοποθετήσεις τους στα αγγλικά

http://www.irishleftreview.org/2012/06/ ... -election/" onclick="window.open(this.href);return false;