Ενοχές και ασθένεια

[Giotoula]

Βικούλι γλυκό

[Βικούλα]

Γιωτούλα

[Annoula]

Βικούλα

[Βικούλα]

[Ellaki]

έτσι είναι Βκούλα μου

[Μάνος]

Υπάρχουν εκείνοι που δεν νιώθουν ποτέ ότι κάνουν κάτι κακό και εκείνοι που νιώθουν πάντα ότι κάνουν κάτι κακό!
΄Ομως και οι δύο κατηγορίες ασθενούν το ίδιο...

Στο παρελθόν, εννοείται πως κι εγώ ασθενούσα! Ένιωθα πολύ έντονα μέσα μου πως ότι και να έκανα ήτανε λάθος..., ήταν κακό! Ελάχιστες ήταν οι φορές που ένιωθα το αντίθετο. Αυτή φυσικά ήταν μια πεποίθηση που είχε περαστεί από το οικογενειακό περιβάλλον και που ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα εν τέλει! Σήμερα αυτό έχει αλλάξει. Δεν θα έλεγα πως ότι κάνω είναι ούτε κακό ούτε καλό... Δε μιλάμε φυσικά για ακραία πράγματα, πχ να χτυπήσεις έναν άνθρώπο κλπ...

Θα ήταν ενδιαφέρον να συζητούσαμε αν πιστεύετε πως υπάρχει καλό και κακό...
Και αν ναι, τι είναι αυτό...

Νομίζω πως τελικά όλα είναι σχετικά και εννοείται υποκειμενικά.
Μεγαλώνοντας και δουλεύοντας με τον εαυτό μου, έχω καταλήξει πως έχει να κάνει κυρίως με την αντίληψη του καθενός μας για αυτά και τις εμηνείες που δίνουμε εμείς οι ίδιοι μέσα μας σε ένα γεγονός. Οπότε το καλό και το κακό είναι περισσότερο μια αίσθηση. Κυρίως το νιώθεις... Όταν κάνεις κάτι που είναι βλαπτικό όχι μόνο για τον άλλον, αλλά και για τον ευατό σου, κάτι δνε σου κάθεται καλά, κάτι σε τρώει... Άρκει βέβαια να έχεις μάτια να το δεις και αυτιά να το ακούσεις...

Αν τώρα μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ο οικογενειακός, κοινωνικός και θρησκευτικός δάχτυλος, τότε δυστυχώς τα πράγματα ερμηνεύονται μέσα από μια πολύ περιοριστική εώς ασφυκτική οπτική..., που κάνει την απόσταση με τον εαυτό μας να μεγαλώνει... και να μεγαλώνει... και να μεγαλώνει...