Ενοχές και ασθένεια

[Δωρουλα]

Ελενακι!!

[Fotinoula]

όποια πέτρα και να σηκώσεις τελικά την πληγή της θρησκείας θα βρείς απο κάτω,
όποια πέτρα και να σήκωσα μέσα μου και σηκώνω τον κατακρεουργημένο θεό, την παρεξήγηση του Ανθρώπου, βρήκα πέρα ακόμα πιο βαθιά και απο τις εντολές τις οικογένειας και της κοινωνίας, γιατί στη ουσία και αυτές εκεί έχουν ρίζα...

και σε εκείνο το σημείο δεν μπορείς παρά να βρείς μέρος και για το δηλητήριο του άλλου,
αφου γνωρίζεις τον βαθύτερο πόνο μέσα του/σου..

Ιωάννα

Ελενάκι

[Μπεττουλα]

εγώ πάλι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι πρόσφατα δεν ένιωθα ενοχές... και έπρεπε να με προβληματίσει το γεγονός γιατί υπήρξαν και περιπτώσεις που ήταν πολύ χαρακτηριστικές για να νιώθω ενοχή αλλά .. εγώ τίποτα.. καταστολή.. πολύ πρόσφατα μετά από μια συζήτηση με τη Βασούλα κατάλαβα οτι αυτό που νόμιζα οτι δεν έχω είναι ίσως το κυρίαρχο συναίσθημα μου.. και μόλις ακούμπησα την κορυφή του παγόβουνου...

[Sofoula]

Μπεττούλα, σε νιώθω! Το ίδιο είχα και εγώ με την ζήλια. Μπορεί να μην μου έβγαινε το συναίσθημα σε αυτό που το προκαλούσε, αλλά έβρισκε τους τρόπους του.

Κάτι ακόμα που θυμάμαι στο κομμάτι της ασθένειας... Όταν ήμουν μικρή, δεν ήξερα/δεν μπορούσα να στηρίξω τον εαυτό μου. Να πάρω μια αποδοχή, μια κατανόηση.

Και περίμενα να το κάνουν οι δικοί μου (εεε, δεν το περιμένατε καθόλου αυτό ). Όμως, ως γνωστοί noobάδες, δεν το έκαναν. Άσε που είχαν χεστεί και εκείνοι που ήμουν άρρωστη και, αντί να με υποστηρίξουν λιγάκι, μου πέρασαν και ότι τους βλάπτω. Πάρε και άλλες ενοχές

Όμως αυτό μου έμεινε σαν έλλειψη. Και, παρότι μεγάλωσα, εξακολουθούσα να θέλω κάποιον που θα με καταλάβει και θα με υποστηρίξει... Που θα πάρει την θέση των γονιών μου (και ότι αυτοί συμβολίζουν για μένα).

Γιατί μου έλλειπε αυτός ο "κάποιος". Που θα με ενθαρρύνει στην ζωή, που θα μου πει "έχεις έρθει για να Ζήσεις", που θα μου πει πως τα πράγματα δεν σταματάνε στην εκδήλωση της ασθένειας, αλλά εκεί αρχίζουν.

Εεε, ευτυχώς που βρέθηκε Και έτσι, αρχίζω να το βιώνω και από μέσα.


Καλά, το κομμάτι των ενοχών στην σεξουαλικότητα και το πως επιδρά πάνω μας είναι ένα τεράααστιο κεφάλαιο. Και, για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα πως μόνο εγώ το είχα... :roll: Μπορώ να πω πως μου έκανε πολύ καλό να "δω" και το πως το βιώνουν και άλλοι άνθρωποι...

Γιατί τελικά, το συναίσθημα, για το μέσα μας, είναι ίδιο... Ανεξάρτητα τον τρόπο που θα εκφραστεί, ανεξάρτητα με τι αφορμές θα αντιδράσει...

[Vasoula]

Σοφάκι μου δεν θα κουραστώ να το λέω...

ο ΄Ανθρωπος είναι ΄Ανθρωπος και όχι γυναίκα ή άντρας! Αυτό εκφράζει μια φυσική λειτουργία, που δεν αναιρείται...πιο βαθιά η δομή είναι ίδια όμως!

Τα συναισθήματα είναι ίδια, το ασυνείδητο είναι ίδιο και εντέλει και ο θεός είναι ίδιος...

η διαφορετικότητα είναι το πιο όμορφο δώρο της Ελεύθερης Βούλησης, για τον φυσικό κόσμο!

Δεν ήρθαμε για τιμωρία γμτ! ΄Ηρθαμε για να δημιουργήσουμε το υλικό πεδίο...΄Ομορφο και αθώο όπως προκύπτει από την Θέληση και την Καρδιά του Θεού...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Καλά, το κομμάτι των ενοχών στην σεξουαλικότητα και το πως επιδρά πάνω μας είναι ένα τεράααστιο κεφάλαιο. Και, για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα πως μόνο εγώ το είχα... :roll: Μπορώ να πω πως μου έκανε πολύ καλό να "δω" και το πως το βιώνουν και άλλοι άνθρωποι...

α Σωφάκι μπορώ να σου γράψω εγώ μία λίστα 10 σελίδων μιάς σιγά σιγά ξετυλίγω πλέον αυτό το κουβάρι

καλά το πόσο βαθεία μέσα μου είχε ριζωθεί η φράση < τα παιδιά είναι ευτυχία > χαμπάρι δεν είχα πάρει
κάθε φορά που με ρωτούσαν γιατί ακόμα δεν έχω παντρευτεί και τι περιμένω για να το κάνω ,τους έλεγα την ηλίθια δικαιολογία οτι δεν έχει βρεθεί ακόμα ο κατάλληλος άντρας
δεν είχα το θάρρος να παραδεχτώ ότι είμαι συναισθηματικά πολύ ανώριμη για να αναλάβω να μεγαλώσω σωστά ένα παιδί
τώρα όταν τους λέω ότι δεν είναι αυτός ο σκοπός των ανθρώπων με κοιτάνε λές και είμαι ούφο αλλα το ευχαριστίεμαι

[Θοδωράκος]

Δεν ήρθαμε για τιμωρία γμτ! ΄Ηρθαμε για να δημιουργήσουμε το υλικό πεδίο...΄Ομορφο και αθώο όπως προκύπτει από την Θέληση και την Καρδιά του Θεού...

Όφου όφου...

[Ταρούλα]

Για όλους μας

[Ελενίτσα]

΄Ενας άνθρωπος που φοβάται να μοιραστεί συναισθήματα, γιατί φοβάται να εκτεθεί στο κοινό, εκτίθεται έτσι κι αλλιώς, όταν πράττει άλλα από αυτά που λέει ότι θέλει.

Άντε να αφεθούμε να μάθουμε ''τι θέλουμε'' για να μπορέσουμε και να το νιώσουμε.
Αυτό όμως, όχι τα δήθεν θέλω γιατί έχουμε άγνοια της αλήθειας μας, των αναγκών και των συναισθημάτων μας... Πόσες και πόσες φορές λέω κάτι που δεν είναι αλήθεια και όμως εκείνη τη στιγμή δεν το καταλαβαίνω. Πόσες φορές η συμπεριφορά μου διαφέρει από τα λόγια και τα συναισθήματα που αναγνωρίζω, από αυτό που γνωρίζω ότι θέλω....
Χρειάζεται όμως όχι μόνο να δω τα δεσμά ως τέτοια και μόνο αλλά και να κατανοήσει και το κάθε κύτταρό μου το ''γιατί'' τα δημιούργησα και ''γιατί'' δεν ελευθερώνομαι από αυτά. Να το ΝΙΩΣΩ και όχι απλά να καταλάβω με τον νου... Θέλει Θάρρος, Δύναμη, Πίστη, Θέληση και αυτά ζητώ με όλη μου την Ψυχή να ενδυναμώνω κάθε μέρα κάθε λεπτό κάθε στιγμή για να μπορώ πια να με ΝΙΩΘΩ και να με βοηθώ όπως η Ψυχή μου χρειάζεται...

[Sofoula]

΄Ενας άνθρωπος που φοβάται να μοιραστεί συναισθήματα, γιατί φοβάται να εκτεθεί στο κοινό, εκτίθεται έτσι κι αλλιώς, όταν πράττει άλλα από αυτά που λέει ότι θέλει.

Άντε να αφεθούμε να μάθουμε ''τι θέλουμε'' για να μπορέσουμε και να το νιώσουμε.
Αυτό όμως, όχι τα δήθεν θέλω γιατί έχουμε άγνοια της αλήθειας μας, των αναγκών και των συναισθημάτων μας... Πόσες και πόσες φορές λέω κάτι που δεν είναι αλήθεια και όμως εκείνη τη στιγμή δεν το καταλαβαίνω. Πόσες φορές η συμπεριφορά μου διαφέρει από τα λόγια και τα συναισθήματα που αναγνωρίζω, από αυτό που γνωρίζω ότι θέλω....
Χρειάζεται όμως όχι μόνο να δω τα δεσμά ως τέτοια και μόνο αλλά και να κατανοήσει και το κάθε κύτταρό μου το ''γιατί'' τα δημιούργησα και ''γιατί'' δεν ελευθερώνομαι από αυτά. Να το ΝΙΩΣΩ και όχι απλά να καταλάβω με τον νου... Θέλει Θάρρος, Δύναμη, Πίστη, Θέληση και αυτά ζητώ με όλη μου την Ψυχή να ενδυναμώνω κάθε μέρα κάθε λεπτό κάθε στιγμή για να μπορώ πια να με ΝΙΩΘΩ και να με βοηθώ όπως η Ψυχή μου χρειάζεται...

Ελενάκι Ψυχούλα μου εσύ

Αυτό που λες είναι πράγματι πολύ σημαντικό... Το έχω βιώσει έντονα... Αυτήν την φάση που, από την έλλειψη επαφής με τα συναισθήματα, φτάνουμε στο σημείο να μην αναγνωρίζουμε καμία απολύτως ανάγκη μας. Και νομίζω πως όλοι, λίγο πολύ, πήραμε το στερεότυπο "να μην έχεις ανάγκη κανέναν" ή "να μην έχεις ανάγκες" ή "οι ανάγκες των άλλων είναι πιο σημαντικές" κτλ... Και έτσι, πως να καταλάβω τι θέλω, τι χρειάζομαι, αν δεν επιτρέψω να εκφραστεί τίποτα?

Ακόμα και αν αυτήν την στιγμή έχω μια ανάγκη, που όμως δεν είναι η "πραγματική" μου, νομίζω πως θα χρειαστεί χρόνος να μείνω και σε αυτήν. Και ας ξέρω πως μπορεί να μην είναι αυτό που ψάχνει το μέσα μου.

Αν, για παράδειγμα, έχω ανάγκη την αυτοαποδοχή και γνωρίζω νοητικά, πως εγώ μου φταίω και κανένας άλλος, δεν πάει να πει πως θα αγνοήσω την ανάγκη μου στο τώρα, που είναι να επιλέξω μια κατάσταση με όσο γίνεται λιγότερη επίκριση. Όσο αντέχω στο τώρα, ότι νιώθω στο τώρα, θα με φέρει λιγα βήματα πιο κοντά στο μέσα μου...

[VasilisM]

γ@@α τα με κεφαλαία γράμματα!!!

[Vasoula]

Γ@@Α ΤΑ

[VasilisM]

Έτσι!

[Δωρουλα]

ναι!

[Βικούλα]

΄Ενας άνθρωπος που φοβάται να μοιραστεί συναισθήματα, γιατί φοβάται να εκτεθεί στο κοινό, εκτίθεται έτσι κι αλλιώς, όταν πράττει άλλα από αυτά που λέει ότι θέλει.

Άντε να αφεθούμε να μάθουμε ''τι θέλουμε'' για να μπορέσουμε και να το νιώσουμε.
Αυτό όμως, όχι τα δήθεν θέλω γιατί έχουμε άγνοια της αλήθειας μας, των αναγκών και των συναισθημάτων μας... Πόσες και πόσες φορές λέω κάτι που δεν είναι αλήθεια και όμως εκείνη τη στιγμή δεν το καταλαβαίνω. Πόσες φορές η συμπεριφορά μου διαφέρει από τα λόγια και τα συναισθήματα που αναγνωρίζω, από αυτό που γνωρίζω ότι θέλω....
Χρειάζεται όμως όχι μόνο να δω τα δεσμά ως τέτοια και μόνο αλλά και να κατανοήσει και το κάθε κύτταρό μου το ''γιατί'' τα δημιούργησα και ''γιατί'' δεν ελευθερώνομαι από αυτά. Να το ΝΙΩΣΩ και όχι απλά να καταλάβω με τον νου... Θέλει Θάρρος, Δύναμη, Πίστη, Θέληση και αυτά ζητώ με όλη μου την Ψυχή να ενδυναμώνω κάθε μέρα κάθε λεπτό κάθε στιγμή για να μπορώ πια να με ΝΙΩΘΩ και να με βοηθώ όπως η Ψυχή μου χρειάζεται...

Ελενάκι Ψυχούλα μου εσύ

Αυτό που λες είναι πράγματι πολύ σημαντικό... Το έχω βιώσει έντονα... Αυτήν την φάση που, από την έλλειψη επαφής με τα συναισθήματα, φτάνουμε στο σημείο να μην αναγνωρίζουμε καμία απολύτως ανάγκη μας. Και νομίζω πως όλοι, λίγο πολύ, πήραμε το στερεότυπο "να μην έχεις ανάγκη κανέναν" ή "να μην έχεις ανάγκες" ή "οι ανάγκες των άλλων είναι πιο σημαντικές" κτλ... Και έτσι, πως να καταλάβω τι θέλω, τι χρειάζομαι, αν δεν επιτρέψω να εκφραστεί τίποτα?

Ακόμα και αν αυτήν την στιγμή έχω μια ανάγκη, που όμως δεν είναι η "πραγματική" μου, νομίζω πως θα χρειαστεί χρόνος να μείνω και σε αυτήν. Και ας ξέρω πως μπορεί να μην είναι αυτό που ψάχνει το μέσα μου.

Αν, για παράδειγμα, έχω ανάγκη την αυτοαποδοχή και γνωρίζω νοητικά, πως εγώ μου φταίω και κανένας άλλος, δεν πάει να πει πως θα αγνοήσω την ανάγκη μου στο τώρα, που είναι να επιλέξω μια κατάσταση με όσο γίνεται λιγότερη επίκριση. Όσο αντέχω στο τώρα, ότι νιώθω στο τώρα, θα με φέρει λιγα βήματα πιο κοντά στο μέσα μου...

Ελενίτσα Σοφία