ΕΚΛΟΓΕΣ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

[ARTYADIS]

Ευκαιρία

Του Pitsirikou

[img]http://pitsirikos.net/wp-content/upload ... 40x292.jpg[/img]

Μπαίνοντας στη νέα προεκλογική περίοδο, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει αέρα στα πανιά του και οι υπόλοιποι είναι ακόμα δεμένοι στο λιμάνι. Αυτή η κατάσταση –αν δεν υπάρξει κάποιο συγκλονιστικό απρόοπτο μέχρι τις εκλογές-, είναι μη αναστρέψιμη.
Η Νέα Δημοκρατία θα κινηθεί προς τις κάλπες, θέτοντας στους πολίτες το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Υποτίθεται πως η Νέα Δημοκρατία είναι το ευρώ και ο ΣΥΡΙΖΑ η δραχμή.

Αυτό θα ήταν πραγματικό δίλημμα, αν η πολιτική που έχει υποστηρίξει τα τελευταία χρόνια η Νέα Δημοκρατία μαζί με το ΠΑΣΟΚ, ήταν βέβαιο πως θα διατηρούσε τη χώρα στο ευρώ. Αυτό δεν συμβαίνει – συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες –όχι μόνο νέοι- αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Για να βρουν τα ευρώ τους…

Επίσης, θα ήταν δίλημμα, αν την επόμενη ημέρα των εκλογών τα ευρώ επέστρεφαν στις τσέπες των Ελλήνων ή αν την επόμενη ημέρα επέστρεφαν οι δραχμές. Ούτε αυτό θα συμβεί.

Από την άλλη, το ευρώ και η δραχμή είναι νομίσματα – τίποτε παραπάνω. Άρα, έχουν σημασία για σένα, αν τα έχεις σε αφθονία. Αν δεν τα έχεις, δεν έχουν καμία σημασία. Και οι πολίτες που δεν έχουν τα ευρώ που χρειάζονται –για να ζήσουν αξιοπρεπώς- πληθαίνουν καθημερινά, ενώ, παράλληλα, βλέπουν τα ευρώ τους όλο και να λιγοστεύουν.

Το όραμα μιας κοινωνίας δεν μπορεί να είναι ένα νόμισμα. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε –για την ώρα- να είναι κάτι παραπάνω από ένα κοινό νόμισμα.

Και μπορεί σε ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας να υπάρχει ένα δέος για την Ευρώπη αλλά –από την άλλη- ξέρουμε κιόλας πως η Ευρώπη δεν ήταν τίποτε άλλο από μια γκόμενα του Δία που την γλέντησε, την βαρέθηκε και την πέταξε. Άρα, μπορούμε να μιμηθούμε τον αρχαίο θεό μας και να το κάνουμε κι εμείς.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει πως το Μνημόνιο δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αυτό, αυτομάτως, τους στέλνει μακριά από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αφού είναι τα δυο κόμματα που όχι μόνο ψήφισαν και στήριξαν το Μνημόνιο αλλά οδήγησαν –κυβερνώντας και παίρνοντας δάνεια επί δεκαετίες- τη χώρα στο Μνημόνιο.

Από τη στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών είναι κατά του Μνημονίου, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να έχουν καμία τύχη.

Έγραψα πριν από λίγες ημέρες («Ποιος μπορεί;») πως, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί –ως πρωθυπουργός της χώρας- να διαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου και την αξιοπρεπή παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Αν δεν μπορεί ο Τσίπρας, δεν μπορεί κανείς. Αυτό οι Έλληνες το καταλαβαίνουν – έστω και υποσυνείδητα.

Ουσιαστικά, οι Έλληνες «σπρώχνονται» από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους άφησαν άλλη επιλογή.

Η απουσία Δικαιοσύνης –με την ατιμωρησία να έχει φτάσει στον ουρανό-, η ανεργία, η οργή για την αστυνομική βία, τα διεφθαρμένα ΜΜΕ που στηρίζουν λυσσαλέα τον δικομματισμό και επιτίθενται διαρκώς στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα κάποιοι από τους παράγοντες που οδηγούν στην αλλαγή εξουσίας και την κάνουν απαραίτητη στα μάτια των πολιτών.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την ευημερία;

Άγνωστο. Ποτέ δεν είσαι πραγματικά έτοιμος για τίποτα. Ποτέ δεν είσαι έτοιμος να εργαστείς, ποτέ δεν είσαι έτοιμος να γίνεις γονιός, ποτέ δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις. Τα κάνεις όλα, όμως.

Η ελληνική κοινωνία δεν επιθυμεί τις αλλαγές. Θα προτιμούσε να μην αλλάζει ποτέ τίποτα –αν και τις ωραίες αλλαγές, τις επικροτεί εκ των υστέρων.

Βέβαια, όταν δεν κάνεις τις αλλαγές στην ώρα τους, αναγκάζεσαι να τις κάνεις όλες μαζί σε πολύ σύντομο διάστημα, με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας καταλαβαίνει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, κάνει τη δυνατότητα αλλαγών πολύ πιο εύκολη.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καταλάβουν πως οι αλλαγές θα γίνουν. Είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες στις εκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να δείξουν ποιους δεν θέλουν. Μένει στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αυτός που θέλουν. Η ευκαιρία είναι μεγάλη. Μεγάλη είναι και η παγίδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει τη δική του πρόταση για τη χώρα και να μην αφεθεί στο λαϊκισμό που εξέθρεψαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.

Οι Έλληνες –για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια- είναι με τα αυτιά ανοιχτά, έτοιμοι να ακούσουν και έτοιμοι για όλα. Η συγκυρία είναι εξαιρετικά ευνοϊκή.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να τους πει αυτά που, ίσως, νομίζει ότι θέλει να ακούσουν. Πρέπει να πει την αλήθεια. Όλη. Τώρα.

[Evoula]

Δημητρούλα μου, στο έχω πει για σένα δουλεύω εγώ... Θα σου βάζω να ανοίγει η καρδούλα σου. Θα μαγκώνει καμιά φορά αλλά δεν πειράζει... Στην ζωή είναι όλα.
Περιδιαβαίνοντας στο διαδίκτυο αυτές τις ημέρες βρίσκω άρθρα πραγματικά έξυπνα, ανθρώπινα, που θέτουν προβληματισμούς κι επιχειρήματα αλλά πάνω απ' όλα διαθέτουν χιούμορ και είναι πράγματι απολαυστικά.
Κι επειδή να τρως μόνος σου, δεν έχει γούστο, θα τα βάζω εδώ, να παίρνουμε μια γεύση όλοι μαζί. :lol:

[Evoula]

Η λύσσα του ετοιμοθάνατου

της Μυρτώς Κοντοβά

Αυτό που βλέπω, το λέω υστερία. Επίθεση σε κάτι που τελικά σαλεύει μέσα μας, στην ψυχή ενός μεγάλου κομματιού του κόσμου που έπαψε να φοβάται και να ομφαλοσκοπεί, ξεπέρασε την κλειστοφοβία και διέλυσε το δικομματικό σύστημα 40 χρόνων. Εβδομήντα δύο αντιλαϊκά μέτρα έχουν υπογράψει να πάρουν μέχρι τον Ιούνιο, αυτές είναι οι «δηλώσεις μετανοίας» για τις οποίες μιλάμε. Να δώσεις ψήφο ανοχής και μετά να κάνεις αντιπολίτευση;

Έχω λοιπόν γεμίσει απορίες. Τι ακριβώς συμβαίνει; Όλα τα κανάλια είναι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; Με πλακίτσα στα πάνελ ότι περάσαμε σε νέο δικομματισμό και τώρα έχουμε αντί για ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ; Όλοι – ή τουλάχιστον αυτοί που πετυχαίνω εγώ- οι συντονιστές τηλεοπτικών πάνελ φοβούνται για το σπίτι στο χωριό; Αστεία πράγματα.

«Πλησιάζουν οι προθεσμίες για τις νέες δόσεις» έλεγαν χτες στις ειδήσεις. «Είναι ασαφές το μήνυμα της κάλπης», έλεγαν κάποιοι δημοσιογράφοι το βράδυ των εκλογών στη ΝΕΤ. Αν η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, σε όλες ανεξαιρέτως τις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής, δείχνει ασάφεια, τότε σόρι αδέρφια, το’ χω κάψει. Γιατί εμένα δε μου φάνηκε καθόλου ασαφές το μήνυμα. Να πεις ασαφές το τοπίο, να το καταλάβω. Το μήνυμα όχι. Και τότε τι γίνεται;

Όλοι ασχολούνται με τον Τσίπρα. Αγνοώντας το λόγο που ανέβασε τόσο ψηλά τα ποσοστά ενός αριστερού κόμματος, το έκαναν το θέμα προσωποκεντρικό. Παλεύουν σύσσωμοι να αποδυναμώσουν επικοινωνιακά τον «άτακτο νεαρό» που βγάζει γλώσσα, να τον πατρονάρουν – του είπαν «σύνελθε καλέ, λύσε το πρόβλημα». Αυτοί γιατί δεν το έλυναν; Οι «μπαμπάδες» με τα μυωπικά γυαλιά που λίγο καιρό πριν βροντοφώναζαν «όσοι μιλούν για συναίνεση και εννοούν συγκυβέρνηση τώρα πρέπει να ξέρουν ότι τέτοιες συγκυβερνήσεις είναι αβέβαιες και εύθραυστες» και τώρα τους πήρε ο πόνος;

Προφανώς ήταν σίγουροι ότι ο νέος θα δει κόκαλο, θα του τρέξουν τα σάλια και θα πει «ναι» με όλους μέσα. Για να είναι συνυπεύθυνος: ένα κόμμα με μητρώο tabula rasa, που δεν έχει στην καμπούρα του κανένα σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου, Ζίμενς, Ζαχόπουλου, Βατοπεδίου, Κοσκωτά, κανένα κίνημα αγανακτισμένων, κανένα Σύνταγμα, κανέναν γιαουρτωμένο υπουργό.

Και τι θα σκεφτόμουν εγώ που εμπιστεύτηκα την ψήφο και την ελπίδα μου; Θα σκεφτόμουν «ορίστε ένα ακόμη ανθρωπάκι που ορμάει για μαγείρεμα. Ορίστε άλλο ένα κόμμα- κοράκι της εξουσίας». Και θα ξαναγύριζα στη σιωπή μου, στα τραγούδια και στα σενάριά μου.

«Τι θα κάνετε με τη δόση του δανείου;» ρωτούσε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Τι να κάνουν; Να παίξουν την ουρά ενός κυβερνητικού σχήματος από κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο χωρίς να διαπραγματευτούν κανέναν όρο; Εσείς τι θα κάνετε που το ψηφίσατε; Αλλά τι ρωτάω, ξέρω. Παρακολουθούσα χτες όλη μέρα αρχηγούς κομμάτων, πολιτικούς και συγκεκριμένους δημοσιογράφους να σκιτσάρουν το ουτοπικό προφίλ ενός «παιδικού» ή έστω ρομαντικού μανιφέστου που δεν ξέρει τι του γίνεται, στις θέσεις που προεκλογικά και μετεκλογικά υποστήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Δηλαδή τι; Θα μας απομονώσετε από την Ευρώπη; Θα δεσμεύσετε τις καταθέσεις του κόσμου από τις τράπεζες;» Σε λίγο θα βγουν να μας πουν τις μ****ιες που έλεγε η ΟΝΝΕΔ όταν πήγαινα σχολείο, ότι θα έρθουν οι κομουνιστές να μας πάρουν τα σπίτια (που εν τω μεταξύ τα παίρνει η ΤΡΟΙΚΑ).

«Ποτέ δεν είπαμε έξω από την Ευρώπη», ξελαρυγγιάζεται ο Σκουρλέτης. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας είναι αντιπρόεδρος του αριστερού κόμματος στην Ευρωβουλή. Και όσο για το χρέος, το ζήτημα του ελέγχου, της καταγραφής και των διευκρινίσεων, είναι κάτι που απαίτησε ο ίδιος ο κόσμος γιατί κανείς δεν ξέρει τι χρωστάμε, πού τα χρωστάμε, πόσα ακριβώς χρωστάμε.

«Ορίστε, του λέμε να κυβερνήσει κι εκείνος κάνει νάζια». Είπε ο Σαμαράς, η kinder – έκπληξη της πολιτικής, το άστατο καιρικό φαινόμενο, ο άντρας που όλο αλλάζει και δεν τον βαριέσαι ποτέ.

Έχετε βάλει υπογραφές στο μνημόνιο φαρδιές πλατιές. Για να σας εμπιστευτώ, δεσμευτείτε. Έτσι κι αλλιώς λέτε ότι πήγατε με το ζόρι. Αφού λοιπόν υποστήκατε πίεση, δηλώστε ότι τα μέτρα έχουν αποτύχει κι ελάτε να συνεργαστούμε. Αυτό σημαίνει για μένα αριστερή πολιτική. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας με καλή πρόθεση.

Εσείς, τα «πρώην μεγάλα», χρησιμοποιήσατε τα πάντα για να επικαλεστείτε τη σταθερότητα. Αυτό που παίχτηκε πριν με τους μετανάστες στο κέντρο και μετά με το aids, τώρα παίχτηκε με τη Χρυσή Αυγή.

Και ανακάλυψαν το «νέο» φρούτο όπως προεκλογικά τις πιάτσες με τις μολυσμένες πόρνες στην Αθήνα. Άλλο κι αυτό. Η Αθήνα είναι γεμάτη τοξικομανείς με aids. Σώωωπα. Σε ποια Αθήνα ζείτε εσείς; Από την Ομόνοια στις 2 το βράδυ δεν έχετε περάσει ποτέ; Δεν κατεβήκατε να πάρετε τσιγάρα στην Πανεπιστημίου ποτέ Σάββατο βράδυ; Δεν σας πλησίασε ποτέ εκείνο το κορίτσι με τα ανεβασμένα μπατζάκια ως τα γόνατα και τα πληγιασμένα πόδια να σας πει «σας παρακαλώ, μια βοήθεια, έχω aids;» που ενδεχομένως ήταν το ίδιο κορίτσι που συλλάβατε σήμερα, χτες, προχτές; Προφανώς δεν έχετε ιδέα ως πού μπορεί να ανέβει η στάθμη της απελπισίας ενός άρρωστου ανθρώπου που – ξέρει πως- δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Και νομίζετε πως είναι μόνο κορίτσια που εκπορνεύονται για την πρέζα; Σας πληροφορώ ότι στις πιάτσες υπάρχουν και τοξικομανή αγόρια που κάνουν το ίδιο, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ποιοι είναι οι πελάτες που πληρώνουν επιπλέον και τους μεν και τους δε για «χωρίς προφυλακτικό»; Ποιοι νοικιάζουν τα σπίτια τους σε παράνομους οίκους ανοχής; Πώς η αστυνομία, ο δήμος, το υπουργείο Υγείας δε βλέπει αυτό που βλέπω εγώ όταν κατεβαίνω να κάνω μια δουλειά μου στην Ομόνοια; Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση θα ήσασταν αναγκασμένοι να βάλετε πιο βαθιά την κουτάλα στα σκατά.

Υ.Γ: Κάποιος επιτέλους πρέπει να απαντήσει άμεσα σε όλα αυτά τα ζητήματα. Ξέρω ποιος. Ο Τσίπρας. Με την ευκαιρία, ζητήστε του να πει και για το μέλλον του Παναθηναϊκού, για το αν όντως υπάρχει η Ατλαντίδα, για τη ζωή σε άλλους πλανήτες και για το πού στο διάολο έβαλα τα κλειδιά μου χτες το βράδυ.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15089" onclick="window.open(this.href);return false;

[ARTYADIS]

Δημητρούλα μου, στο έχω πει για σένα δουλεύω εγώ... Θα σου βάζω να ανοίγει η καρδούλα σου. Θα μαγκώνει καμιά φορά αλλά δεν πειράζει... Στην ζωή είναι όλα

Ναι, κοριτσάκι μου, βάζε εσύ, κι εγώ θα σιγοντάρω..

Προφανώς δεν έχετε ιδέα ως πού μπορεί να ανέβει η στάθμη της απελπισίας ενός άρρωστου ανθρώπου

Θέμα που καίει πολύ..

Υ.Γ: Κάποιος επιτέλους πρέπει να απαντήσει άμεσα σε όλα αυτά τα ζητήματα. Ξέρω ποιος. Ο Τσίπρας. Με την ευκαιρία, ζητήστε του να πει και για το μέλλον του Παναθηναϊκού, για το αν όντως υπάρχει η Ατλαντίδα, για τη ζωή σε άλλους πλανήτες και για το πού στο διάολο έβαλα τα κλειδιά μου χτες το βράδυ.

Άστα να πάνε Ευάκι μου!

[Evoula]

Αυτό με τα κλειδιά είναι και δικιά μου απορία...

[ARTYADIS]

[ARTYADIS]

Α, ρε Pitsiriko, είσαι απόλαυση!!!!!!!!


Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω οι Έλληνες!

Καθώς βαδίζουμε σε νέες εκλογές -και όλα γύρω μας είναι ανθισμένα και τα πουλιά κελαηδούν-, νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ στο έθνος και να σας ανακοινώσω πως όλα είναι υπέροχα και θα πάνε ακόμα καλύτερα.
Ας ξεκινήσω από τα σίγουρα.

Ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα που έχει εξαιρετικό κλίμα.

Είμαστε ζωντανοί. Το διευκρινίζω γιατί βλέπω το βάρος με το οποίο αντιμετωπίζουν κάποιοι συνάνθρωποί μας την χρεοκοπία της χώρας μας και μου δίνουν την εντύπωση πως νομίζουν ότι θα ζήσουν για πάντα.

Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Πόσο χειρότερα να πάνε τα πράγματα; Το πολύ πολύ, να χάσουμε τις αλυσίδες μας.

Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του Νίκου Καζαντζάκη, θα θυμάται, ίσως, πως, όταν τα μεταλλεία κατέρρευσαν και η επιχείρησή τους πήγε στο διάολο, ο Αλέξης Ζορμπάς το έριξε στο χορό και έκανε και τον «ξενέρωτο» Καζαντζάκη να χορέψει.

Αυτό είναι ο Έλληνας. Αυτό είναι ο άνθρωπος. Κάποιος που χορεύει πάνω στα συντρίμμια της ζωής του και ξεκινάει πάλι. Όπα!

Διδάσκουμε την Ευρώπη τι σημαίνει Δημοκρατία. Γίνονται εκλογές, μας φωνάζουν οι πάντες ότι είναι κρίσιμες, και –με όλους τους εκβιασμούς και με όλα τα χρέη του πλανήτη πάνω μας- σχεδόν οι μισοί δεν πάμε στις κάλπες και οι υπόλοιποι πάμε και ψηφίζουμε την Αριστερά. Τους κουφάναμε όλους. Τους στείλαμε αδιάβαστους.

Το παιχνίδι που παίζεται σήμερα στην Ευρώπη δεν έχει να κάνει με το ευρώ – έχει να κάνει με τη Δημοκρατία. Οι Έλληνες το αντελήφθησαν πρώτοι απ’ όλους και μαύρισαν τα ξεπουλημένα ανθρωποειδή του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάολο – τώρα το μόνο που μένει είναι να τους ξαποστείλουμε οριστικά μαζί με τους νταβατζήδες και τα παπαγαλάκια τους, γιατί χαλάνε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

Να δείτε τώρα που θα μας ακολουθήσουν όλοι. Έχει να πέσει Αριστερά που θα πάει σύννεφο. Σοβιετική Ένωση θα γίνει η Ευρώπη. Με τη διαφορά πως η Σιβηρία της Ευρώπης θα είναι η Ελλάδα και θα θέλουν να έρθουν όλοι εδώ.

Ναι, αλλά θα μας βγάλουν από την ευρωζώνη. Τι μου λες; Σοβαρά; Σκασίλα μας!

Άσε που, αν βγάλουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη, θα μείνει μόνο η Γερμανία στο τέλος να έχει ευρώ.

Δεν ξέρω πώς πείστηκαν τόσο εύκολα τόσοι πολλοί άνθρωποι πως το ευρώ είναι αυτοσκοπός. Κάποιοι νομίζουν πως το ευρώ είναι έργο τέχνης. Έχουν την εντύπωση πως το ευρώ είναι ο Παρθενώνας. Δεν είναι.

Και μετά από χρόνια που το χρήμα θα έχει καταργηθεί εντελώς, θα γελάνε οι απόγονοί μας με εμάς, όταν θα μαθαίνουν στην Ιστορία το τι ζόρι τραβάγαμε επί χρόνια με ένα κωλονόμισμα. Με ένα κωλονόμισμα που δεν ήταν καν δικό μας. Εθνική κατάθλιψη για ένα ξένο νόμισμα.

Πώς κάνετε έτσι, ρε; Λεφτά είναι, δεν είναι άνθρωποι. Σιχαμένα βρομόχαρτα.

Αν η Ευρώπη θέλει να είναι κάτι περισσότερο από μια νομισματική ένωση, έχει ανάγκη την Ελλάδα. Δεν είμαι εθνικιστής αλλά, με το συμπάθιο κιόλας, η Ελλάδα δεν είναι Πορτογαλία, ούτε Βέλγιο. Η Ελλάδα είναι πιο σημαντική για την ύπαρξη της Ενωμένης Ευρώπης και από τη Γερμανία.

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να σηκωθούμε να φύγουμε. Ας βρεθεί ένας Έλληνας πολιτικός με αξιοπρέπεια να τους πει «Γεια σας». Θα μας τραβάνε από τα πόδια κι απ’ τα χέρια, για να μείνουμε. Θα μας κολλάνε τα ευρώ στο κούτελο.

Κι αν μας αφήσουν να φύγουμε; Εκεί να δεις γλέντια. Μετά την υποτίμηση της δραχμής, η ελληνική οικονομία θα γίνει φοβερά ανταγωνιστική και θα ανακάμψει, η ανάπτυξη θα εκτιναχτεί και πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα παρακαλάνε να βγουν από το ευρώ, για να μοιάσουν στην Ελλάδα. Όλη η Ευρώπη θα θέλει να έχει δραχμή.

Βρε κουτά, το έχω ξαναγράψει. Η Ευρώπη ήταν μια γκόμενα του Δία, ο οποίος αφού την κουτούπωσε και την γκάστρωσε, την ξαπόστειλε γιατί του γυάλισε κάποια άλλη.

Η Ευρώπη είναι σαν όλες τις γκόμενες που έχουν φάει απόρριψη. Καψούρα για πάντα.
(Εντάξει, έχουμε κι ένα σκασμό αρνητικά στοιχεία –και γενικά τα έχουμε κάνει μαντάρα- αλλά κάναμε ότι κάναμε επειδή θέλαμε να χτυπήσουμε τον απάνθρωπο καπιταλισμό. Από μέσα. Και τα καταφέραμε.)

[Evoula]

Παρατηρώ πως οι εμμονές σου αυξάνονται. Πρώτα ο Αλέξης, τώρα ο Πιτσιρίκος.

[ARTYADIS]

Χμμμμ, εμμονές, ε?

[Evoula]

Καλές όμως... δεν λέω...

[ARTYADIS]

Λατρεύω το καλό χιούμορ!

.....και τους ωραίους άντρες!

[Evoula]

Να υποθέσω πως ο Πάγκαλος δεν έχει ελπίδα μαζί σου ε;

[Μπεττουλα]

ωραίος ο πιτσιρίκος!!!!!

[ARTYADIS]

Να υποθέσω πως ο Πάγκαλος δεν έχει ελπίδα μαζί σου ε;

Δεν θα το'λεγα..


Μοιρολόι χαράς

[18-05-2012]

Η θλίψη είναι μεγάλη, η στεναχώρια πελώρια. Η διάθεση γκρίζα ταιριάζει με τα παιχνιδίσματα που κάνουν τις τελευταίες μέρες στον Αττικό ουρανό, τα σύννεφα όταν με τις νωχελικές κινήσεις τους, κυνηγιόνται και κρύβονται από τον βασιλιά ήλιο. (όλο αυτό ως αναφορά στην εμετική λογοτεχνία της παπάρας). Συνεχίζουμε.

Η καρδιά είναι βαριά, σαν την γεμάτη κοιλιά του Θ.Πάγκαλου, τα βήματα επίσης. Το μυαλό θολό και το βλέμμα πλοίο της άγονης γραμμής, σε δύσκολο ταξίδι καταμεσής του ανταριασμένου πέλαου, στα ανοιχτά της Ανάφης (πάντα η αναφορά σε μικρό νησί του Αιγαίου δίνει πόντους, στο κείμενο).

Όλα σκατά λοιπόν. Το σήμερα, το χτες μα πιότερο από όλα το αύριο. (η ξυλουριά αυτή πάντα εκτιμάται). Γκριζάρισαν οι μέρες μας, μαύρισαν οι μορφές μας, σκοτείνιασαν τα χρόνια μας, γκρέμισαν οι ζωές μας( από χαρτάκι ημερολόγιου).

Το ΠΑΣΟΚ, είναι στην Τρίτη θέση με καθοδική τάση. Γι αυτό ο κλαυθμός και ο οδυρμός. Γι αυτό και οι τόσες μ****ιες, για τα σύννεφα, το αύριο και την Ανάφη. Μου πήρε μέρες να το αντιληφτώ για τα καλά, αλλά χτες τα κατάφερα και συνειδητοποίησα ότι το κόμμα, που με μεγάλωσε, που με δίδαξε, με γαλούχησε, εξαφανίζεται. Το κόμμα που κυριάρχησε στα χρόνια μας, άλωσε τις ζωές μας, ισοπέδωσε και μίκρυνε τα όνειρά μας παραπαίει, κατρακυλάει, πεθαίνει.

Οι ιδέες του είναι πια σφουγγαρόπανα. Τα έργα του ντροπή. Τα στελέχη του άνεργα και στιγματισμένα, σκιές ματαιοδοξίας, γυρολογούν στα κανάλια ψάχνοντας την χαμένη αξιοπρέπειά τους. Ο πρόεδρός του έμεινε μόνος με τις κενές λέξεις του, να του βγάζουν το νόημα στο τίποτα. Το ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσατε, εξαφανίζεται.

Και αυτό είναι πολύ καλό νέο. Σε μια Ελλάδα μέσα στην ανασφάλεια και την μαυρίλα, την αγωνία και την αφασία, συνέβη κάτι πολύ ευχάριστο. Νικήθηκε μια αρρώστια, καταλάγιασε ένας τυφώνας, πληγώθηκε το τέρας, κατέρρευσε ένας δυνάστης, μαζεύτηκαν τα μπάζα, ξεβρόμισε ο τόπος, έκλεισε μια πληγή, ψόφησε το θηρίο.

Το ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε εξαφανίστηκε. Και αυτό είναι κάτι πολύ φωτεινό. Και δεν εξαφανίστηκε ήσυχα και απλά. Αλλά εξαφανίστηκε επειδή σάπισε. Και αυτό είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, τις τελευταίες δεκαετίες. Ότι καλύτερο έχουμε να θυμόμαστε από αυτό.

Να ναι βαρύ το χώμα που θα το σκεπάζει. Κακό ταξίδι να χει.

Καμία αντάμωση ξανά.

Θύμιος Κ. (Ελληνοφρένεια)

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Να υποθέσω πως ο Πάγκαλος δεν έχει ελπίδα μαζί σου ε;

Δεν θα το'λεγα..

Ο μπέννυ έχει περισσότερες πιθανότητες,έ??

.Να ναι βαρύ το χώμα που θα το σκεπάζει. Κακό ταξίδι να χει.

Καμία αντάμωση ξανά.[/b]

Αμήν