Ο Τζορτζ Όργουελ γεννήθηκε στο Μοντιχάρι της Ινδίας το 1903, γιος κατώτερου διοικητικού υπαλλήλου. Η οικογένειά του επέστρεψε στην Αγγλία το 1911.
Τα χρόνια 1917-1921 σπούδασε υπότροφος στο Ήτον, όπου πρωτοδημοσίευσε κείμενά του σε περιοδικά. Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ' όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας το ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, την οποία οι ντόπιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ. Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο Παρίσι και το Λονδίνο, αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό.
Τα βιβλία του Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου (1933), Μέρες της Μπούρμα (1934), Η κόρη του παπά (1935) και Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν (1937), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.
Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον ισπανικό Εμφύλιο. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε, για να συγκρουστεί αργότερα και με τους κομμουνιστές. Στο βιβλίο του Πεθαίνοντας στην Καταλωνία (1938) αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του.
Με την έκρηξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ' όπου αποχώρησε το 1943. Ως λογοτεχνικός συντάκτης, εν συνεχεία, στην εφημερίδα Tribune, διαμόρφωσε πολιτικές θέσεις με σοσιαλιστική κατεύθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το 1944 ολοκλήρωσε τη Φάρμα των Ζώων, πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη Ρωσική Επανάσταση και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο 1984, κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.
To 1950, λίγο πριν τον θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του νησί Τζούρα, ο Βρετανός λογοτέχνης απαγόρευσε ρητά τη συγγραφή της βιογραφίας του, κάτι που τελικά δεν τηρήθηκε από τους πολυάριθμους βιογράφους του.
Ο Τζορτζ Όργουελ πέθανε τον Ιανουάριο του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία των 47 ετών.
Ο Άλντους Χάξλεϋ
Ο Άλντους Χάξλεϋ γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1894 στο Γκόνταλμινγκ του Σάρεϋ στην Αγγλία. Ανήκε σε οικογένεια επιστημόνων και μεγάλων ταλέντων. Σπούδασε στο Ήτον και το Μπάλιολ. Πριν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο συγγραφικό έργο, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός δραματικών έργων. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής και εκδότης της Κόρχιλ-Μάγκαζιν. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '20 στην Ιταλία· οι εμπειρίες του από τη διαμονή του εκεί περιλαμβάνονται στο "Κατά μήκος του δρόμου" ("Along the road"). To 1937 o Χάξλεϋ έφυγε από την Ευρώπη για να ζήσει στην Καλιφόρνια. Από τότε, η εξερεύνηση του ψυχικού του κόσμου μέσω του μυστικισμού και των παραισθησιογόνων αποτέλεσε το κυρίαρχο στοιχείο στο έργο του. Παρουσιάστηκε στα γράμματα με δύο ποιητικές συλλογές αλλά αργότερα στράφηκε στο μυθιστόρημα και στο δοκίμιο. Στα μυθιστορήματά του ανήκουν: "Κίτρινο του χρωμίου" (1921), "Γκροτέσκ" (1923), "Στο περιθώριο" (1923), "Αυτά τα γυμνά φύλλα" (1923 και 1925), "Ο μικρός Μεξικανός" (1925), "Κατά μήκος του δρόμου" (1925), "Δύο ή τρεις Χάριτες" (1926), "Στίξη και αντίστιξη" (1928),, "Νυχτερινή μουσική και ο κόσμος του φωτός" (1931), "Κείμενα και προσχήματα" (1932), "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" (1921 και 1959) κ.ά. Στα δοκίμια του συμπεριλαμβάνονται τα : "Θέματα και ποικιλίες" (1950), "Συλλογή δοκιμίων" (1960), "Για την τέχνη και τους καλλιτέχνες" (1961), "Το νησί" (1962), "Λογοτεχνία και επιστήμη" (1963) κ.ά. Ο Χάξλεϋ έγραψε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και ιστορικές μελέτες όπως: "Οι διάβολοι του Λονδίνου". Στις μελέτες του ανήκουν "Οι πύλες της αίσθησης" και "Ουρανός και Άδης". Τα επόμενα έργα του έχουν χαρακτηριστεί σαν έργα ηθικού και φιλοσοφικού χαρακτήρα: "Σκοποί και μέσα", "Έπειτα από πολλά καλοκαίρια" (1939), "Η γκρίζα Εξοχότης" (1941), "Η αιώνια φιλοσοφία" (1946). Ο Χάξλεϋ στη ζωή του επισκέφτηκε πολλές χώρες. Ταξίδεψε στην Ινδία, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Αμερική. Παρέμεινε γαλήνιος μακριά από συγκρούσεις και αντιθέσεις. Πέθανε στην Καλιφόρνια στις 22 Νοεμβρίου του 1963
Γράμμα του Aldous Huxley στον George Orwell σχετικά με το 1984
21 Οκτωβρίου 1949
Αγαπητέ κύριε Όργουελ,
Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας να πείτε στους εκδότες σας να μου στείλουν αντίγραφο του βιβλίου σας. Έφτασε στα χέρια μου ενόσω δούλευα ένα έργο που απαιτούσε πολύ διάβασμα καθώς και ν’ ανατρέξω σε πηγές• και από την στιγμή που η κακή μου όραση καθιστά απαραίτητο για μένα το να διαβάζω σε «δόσεις», έπρεπε να περιμένω για μεγάλο χρονικό διάστημα προτού να ξεκινήσω το «1984».
Δε χρειάζεται να σας πω, για άλλη μια φορά, συμφωνώντας με όλα όσα έχουν γράψει οι κριτικοί γι’ αυτό, πόσο εξαίρετο και ιδιαζόντως σημαντικό είναι το βιβλίο σας. Αντ’ αυτού, θα μπορούσα ίσως να μιλήσω για το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο –δηλαδή την έσχατη επανάσταση; Οι πρώτες νύξεις σχετικά με τη φιλοσοφία της εσχάτης επανάστασης –εκείνης που ξεπερνά την πολιτική και την οικονομία και στοχεύει στην καθ’ ολοκληρίαν υπονόμευση της ψυχολογίας και της φυσιολογίας του ατόμου- εντοπίζονται στο έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ ο οποίος θεωρούσε εαυτόν ως τον συνεχιστή, τον συμπληρωτή του Ροβεσπιέρου και του Μπαμπέφ. Η φιλοσοφία της άρχουσας μειοψηφίας στο «1984» αφορά σε έναν σαδισμό που έχει φτάσει στην λογική του κατάληξη, ξεπερνώντας την σεξουαλική πράξη και αρνούμενος αυτήν. Μοιάζει αμφίβολο το κατά πόσο στην πραγματικότητα η πολιτική της-μπότας-που-συντρίβει-ένα-ανθρώπινο-πρόσωπο μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Η άποψή μου είναι ότι η άρχουσα ολιγαρχία θα βρει τρόπους λιγότερο επίπονους και δαπανηρούς προκειμένου να κυβερνά και να ικανοποιεί τη δίψα της για εξουσία και αυτοί οι τρόποι θα μοιάζουν με εκείνους που περιέγραψα στο «Γενναίος Νέος Κόσμος». Προσφάτως είχα την ευκαιρία ν’ ανατρέξω στην ιστορία του ζωϊκού μαγνητισμού και υπνωτισμού και εξεπλάγην από τον τρόπο με τον οποίο, επί εκατόν πενήντα χρόνια, ο κόσμος αρνείται να γνωρίσει σε βάθος τις ανακαλύψεις των Μέσμερ, Μπρέιντ, Εσντέιλ και των υπολοίπων.
Εξαιτίας τόσο του επικρατούντος υλισμού όσο και της επικρατούσας ευπρέπειας, οι φιλόσοφοι και επιστήμονες του 19ου αιώνα δεν ήταν πρόθυμοι να διερευνήσουν τα περισσότερο ασυνήθη δεδομένα της ψυχολογίας για λογαριασμό πρακτικών ανθρώπων όπως οι πολιτικοί, οι στρατιωτικοί και οι αστυνομικοί, προκειμένου αυτοί να τα εφαρμόσουν στο πεδίο του κυβερνάν. Χάρις στην ηθελημένη άγνοια των πατέρων μας, η έλευση της εσχάτης επανάστασης καθυστέρησε για πέντε ή έξι γενιές. Άλλο ένα ευτυχές ατύχημα ήταν η ανικανότητα του Φρόϋντ να υπνωτίζει επιτυχώς και η συνακόλουθη από πλευράς του υποτίμηση του υπνωτισμού. Το γεγονός αυτό καθυστέρησε τη γενική εφαρμογή του υπνωτισμού στην ψυχιατρική για τουλάχιστον 40 χρόνια. Όμως επί του παρόντος η ψυχανάλυση συνδυάζεται με την ύπνωση• και η ύπνωση έχει πλέον καταστεί μια εύκολη διαδικασία επ’ αόριστον επεκτάσιμη μέσω της χρήσης βαρβιτουρικών, τα οποία προκαλούν μια κατάσταση διαρκούς υπνωτισμού και υποβολής, ακόμα και στα πιο απείθαρχα υποκείμενα.
Πιστεύω ότι κατά την επόμενη γενιά, οι άρχοντες του κόσμου θ’ ανακαλύψουν ότι η εξάρτηση τύπου βρεφικού σταδίου και η ναρκο-ύπνωση είναι πιο αποτελεσματικές ως εργαλεία διακυβέρνησης από τα ρόπαλα και τις φυλακές και ότι η δίψα τους για εξουσία μπορεί να ικανοποιηθεί εξίσου απόλυτα με το να κάνουν τους ανθρώπους ν’ αγαπούν το καθεστώς υποτέλειάς τους, παρά με το να τους μαστιγώνουν και να τους κλωτσούν ώστε να υπακούσουν. Με άλλα λόγια, πιστεύω ότι ο εφιάλτης του «1984» είναι μοιραίο να διαφοροποιηθεί σε έναν εφιαλτικό κόσμο που θα μοιάζει περισσότερο με αυτόν που φαντάστηκα στο «Γενναίος Νέος Κόσμος». Η αλλαγή αυτή θα επέλθει ως το αποτέλεσμα μιας αισθητής ανάγκης για αυξημένη αποτελεσματικότητα. Φυσικά, στο μεσοδιάστημα είναι πιθανό να λάβει χώρα ένας βιολογικός και πυρηνικός πόλεμος μεγάλης κλίμακας –και σε αυτήν την περίπτωση θα δούμε εφιάλτες άλλου είδους που μόλις και μετά βίας μπορεί κανείς να φανταστεί.
Σας ευχαριστώ και πάλι για το βιβλίο.
Με εκτίμηση,
Άλντους Χάξλεϋ
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ «1984» ΚΑΙ ΤΟΥ
«ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»;
http://users.auth.gr/~siounta/pdf/1984_bnw.pdf
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
