ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Δεν υπάρχουν συγκριτικοί κανόνες στο "είναι" μας και ο κάθε άνθρωπος είναι πλασμένος για να είναι πλήρης, ευτυχισμένος και αυτάρκης, μέσα στην Aγάπη.
Η ομορφιά και η ασχήμια είναι υποκειμενικοί κανόνες της κοινωνικής μας προσωπικότητας, που δεν αναγνωρίζει σαν ομορφιά τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που τις επιτρέπουν τα μάτια της να βλέπει...
Στοχάσου... «ακούγοντας» τον ήχο της ομορφιάς, «βλέποντας» το χρώμα της, «μυρίζοντας» το άρωμά της...
Καμία ανάμνηση, όσο πόνο και να φέρνει, δεν μπορεί να παρεμβληθεί στην αληθινή Μνήμη της Αγάπης, γιατί εκεί είναι η αληθινή μας «Πατρίδα» και αυτήν την «κουβαλάμε» όλοι μέσα μας!
Παιδιά των άστρων…
Η αληθινή απώλεια δεν είναι σ’ αυτό που προσπαθεί να κερδίσει κανείς για να καλύψει τις φυσικές του ανάγκες…Αυτό που αληθινά έχει χάσει ο ΄Ανθρωπος δεν είναι παρά το δικαίωμά του να Θυμάται…
Παιδιά της γης…
Αν ήθελα να γράψω ένα γράμμα στον Θεό, θα έβαζα αποστολέα τον εαυτό μου! Πριν φτάσω στον Θεό, θα έπρεπε να απευθυνθώ πρώτα σε εκείνον που τον ξέχασε…
Μνήμες…
«…Η αλήθεια, δεν περιέχει μόνο ομορφιά, μου είπες Μεγάλε Ιερέα…
Και εγώ σε κοίταξα απορημένη…
Με έμαθες να την βλέπω παντού, την ένιωσα σε κάθε ήχο, μορφή, κίνηση, και τώρα? Τώρα πώς να την πάρω από τα μάτια μου, που μόνο αυτήν βλέπουν?
Μου έδωσες μια «χούφτα» φως και μου είπες «πλάσ’το»…
Και ένιωσα ξανά την χαρά της δημιουργίας…σαν ένα μικρό παιδί που «μετράει» τον κόσμο με την ψυχή του…
Τότε, που η ματιά του δεν περιέχει, παρά μόνο κρύσταλλο και δημιουργεί το αληθινό είδωλο του θεού, σε κάθε πρόσωπο.
Τότε, που κλείνοντας τα μάτια για να κοιμηθεί, δεν διαχωρίζεται από το φως, με το σκοτάδι του ύπνου, γιατί ζει στην πραγματικότητα του αδιαίρετου.
Τότε που απλώνοντας τα χεράκια του να ψηλαφίσει τον κόσμο, αγγίζει σε κάθε αντίσταση το φως με μορφή.
Τότε, που τα πόδια του δεν πατάνε στην ζωή, αλλά ζει μέσα σε κάθε της σχήμα.
Τότε, που δεν χρειάζεται φαντασία για να ακούσει τους αγγέλους να του λένε «μη φοβάσαι, έλα…»
Ναι, έτσι ένιωσα ξανά… Να θέλω να δημιουργήσω και να δημιουργηθώ… φως, νερό, χώμα…
Ξανά από την αρχή, με το φως να περιέχει το μαύρο και να μην το αφήνει έξω, σαν ένα σχήμα που χρειάζεται να εξερευνήσω…
Το μαύρο με πόνεσε, Μεγάλε Ιερέα, γιατί μαζί του έχασα την αθωότητα.
«Το μαύρο σε πόνεσε, γιατί δεν αντιλήφθηκες εγκαίρως το φως του…΄Εβαλες πολύ νερό στο χώμα και δεν έχτισες στέρεα το σχήμα του. Το έκανες ασαφές, χωρίς όρια και το αγάπησες. Και τώρα να, σου δίνω ξανά φως σαν ύλη, για να ξεκινήσεις από την αρχή…»
΄Εφτιαξα τα μάτια σου, αγαπημένη μου ψυχή…Ξανά από την αρχή…το αιώνιο βλέμμα που είναι χαραγμένο σε μνήμες αγγελικές και περασμένο μέσα μου με μεταξωτή κλωστή. Το γνώριμο, το αγνό βλέμμα που περιέχει ζωή.
«Κοίτα με» σου είπα… «κοίτα με την ώρα που δημιουργώ. Νιώσε την χαρά μου, και θυμήσου την όταν με δεις ξανά. Θα βάλω και το μαύρο σε σχήμα θα του δώσω όρια και σαφήνεια, για να μην σε μπερδέψει πια…»
«Θέλω να μ’ αγαπάς…» μου είπες!
«Τότε πάρε το μαύρο μαζί σου. Θα σε αναγνωρίσω από το σχήμα του, από το φως του!»
«Μη με ξεχνάς…!»
Σε ξέχασα και με ξέχασες…Το μαύρο είχε μεν σχήμα και σαφήνεια, μα δεν είχε ομορφιά…Είχε μόνο αλήθεια, και γι’ αυτό παραπλανηθήκαμε! Γιατί την ομορφιά την ψάχναμε στο φως και μπερδευτήκαμε…Χάσαμε τον ήχο της αλήθειας.
Περιμένω να κλείσουν τα φώτα, και μέσα στο μαύρο να αναγνωρίσω το αιώνιο βλέμμα σου ξανά. Σαν το μωρό που όταν κλείνει τα μάτια δεν διαχωρίζεται από το σκοτάδι, γιατί βρίσκεται ήδη μέσα στην ζωή. Και δεν χρειάζεται να βρει τίποτα, γιατί τα περιέχει όλα. Δεν χρειάζεται να σε αναγνωρίσει γιατί περιέχεται σε σένα.
Και έτσι αγνά να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, που δεν είναι απλά όμορφη, μα και αληθινή…
όπως ακριβώς η Αγάπη...»
Καλημέρα μόνο για σήμερα…
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
Καλημέρα γλυκούλια μου!
Εσείς? τι σκεφτεστε τώρα?
Δυνατά το λαλά...
Θα ευχαριστιόμαστε, που γινόμαστε κάτι ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ......
Θα συννεφιάζει πιο συχνά το πρωί
Στο παράθυρο η ζωή μια σταλιά.
Από Σεπτέμβρη τα μονά κι οι Ζυγοί
κι όλα γύρω -γύρω γη
Αγκαλιά
Στο φεγγαράκι χορηγοί
Εμείς οι δυο πιο δυνατοί
Εμείς οι δυο- ρώτα με τι
Εμείς οι δυο - τόσο κουτοί
σταθερά
Θα ευχαριστιόμαστε που γινόμαστε
κάτι αντίθετο απ' την απάτη
κι αυτό είναι κάτι
Μετά θα βάλω το καλό μου παλτό
κι ό,τι γύρω είναι βαλτό
Έτσι απλά,μες τα σκουπίδια θα πετώ
http://youtu.be/kfZFyQCO4EQ" onclick="window.open(this.href);return false;
Η ομορφιά και η ασχήμια είναι υποκειμενικοί κανόνες της κοινωνικής μας προσωπικότητας, που δεν αναγνωρίζει σαν ομορφιά τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που τις επιτρέπουν τα μάτια της να βλέπει...
Στοχάσου... «ακούγοντας» τον ήχο της ομορφιάς, «βλέποντας» το χρώμα της, «μυρίζοντας» το άρωμά της...
Καμία ανάμνηση, όσο πόνο και να φέρνει, δεν μπορεί να παρεμβληθεί στην αληθινή Μνήμη της Αγάπης, γιατί εκεί είναι η αληθινή μας «Πατρίδα» και αυτήν την «κουβαλάμε» όλοι μέσα μας!
Παιδιά των άστρων…
Η αληθινή απώλεια δεν είναι σ’ αυτό που προσπαθεί να κερδίσει κανείς για να καλύψει τις φυσικές του ανάγκες…Αυτό που αληθινά έχει χάσει ο ΄Ανθρωπος δεν είναι παρά το δικαίωμά του να Θυμάται…
Παιδιά της γης…
Αν ήθελα να γράψω ένα γράμμα στον Θεό, θα έβαζα αποστολέα τον εαυτό μου! Πριν φτάσω στον Θεό, θα έπρεπε να απευθυνθώ πρώτα σε εκείνον που τον ξέχασε…
Μνήμες…
«…Η αλήθεια, δεν περιέχει μόνο ομορφιά, μου είπες Μεγάλε Ιερέα…
Και εγώ σε κοίταξα απορημένη…
Με έμαθες να την βλέπω παντού, την ένιωσα σε κάθε ήχο, μορφή, κίνηση, και τώρα? Τώρα πώς να την πάρω από τα μάτια μου, που μόνο αυτήν βλέπουν?
Μου έδωσες μια «χούφτα» φως και μου είπες «πλάσ’το»…
Και ένιωσα ξανά την χαρά της δημιουργίας…σαν ένα μικρό παιδί που «μετράει» τον κόσμο με την ψυχή του…
Τότε, που η ματιά του δεν περιέχει, παρά μόνο κρύσταλλο και δημιουργεί το αληθινό είδωλο του θεού, σε κάθε πρόσωπο.
Τότε, που κλείνοντας τα μάτια για να κοιμηθεί, δεν διαχωρίζεται από το φως, με το σκοτάδι του ύπνου, γιατί ζει στην πραγματικότητα του αδιαίρετου.
Τότε που απλώνοντας τα χεράκια του να ψηλαφίσει τον κόσμο, αγγίζει σε κάθε αντίσταση το φως με μορφή.
Τότε, που τα πόδια του δεν πατάνε στην ζωή, αλλά ζει μέσα σε κάθε της σχήμα.
Τότε, που δεν χρειάζεται φαντασία για να ακούσει τους αγγέλους να του λένε «μη φοβάσαι, έλα…»
Ναι, έτσι ένιωσα ξανά… Να θέλω να δημιουργήσω και να δημιουργηθώ… φως, νερό, χώμα…
Ξανά από την αρχή, με το φως να περιέχει το μαύρο και να μην το αφήνει έξω, σαν ένα σχήμα που χρειάζεται να εξερευνήσω…
Το μαύρο με πόνεσε, Μεγάλε Ιερέα, γιατί μαζί του έχασα την αθωότητα.
«Το μαύρο σε πόνεσε, γιατί δεν αντιλήφθηκες εγκαίρως το φως του…΄Εβαλες πολύ νερό στο χώμα και δεν έχτισες στέρεα το σχήμα του. Το έκανες ασαφές, χωρίς όρια και το αγάπησες. Και τώρα να, σου δίνω ξανά φως σαν ύλη, για να ξεκινήσεις από την αρχή…»
΄Εφτιαξα τα μάτια σου, αγαπημένη μου ψυχή…Ξανά από την αρχή…το αιώνιο βλέμμα που είναι χαραγμένο σε μνήμες αγγελικές και περασμένο μέσα μου με μεταξωτή κλωστή. Το γνώριμο, το αγνό βλέμμα που περιέχει ζωή.
«Κοίτα με» σου είπα… «κοίτα με την ώρα που δημιουργώ. Νιώσε την χαρά μου, και θυμήσου την όταν με δεις ξανά. Θα βάλω και το μαύρο σε σχήμα θα του δώσω όρια και σαφήνεια, για να μην σε μπερδέψει πια…»
«Θέλω να μ’ αγαπάς…» μου είπες!
«Τότε πάρε το μαύρο μαζί σου. Θα σε αναγνωρίσω από το σχήμα του, από το φως του!»
«Μη με ξεχνάς…!»
Σε ξέχασα και με ξέχασες…Το μαύρο είχε μεν σχήμα και σαφήνεια, μα δεν είχε ομορφιά…Είχε μόνο αλήθεια, και γι’ αυτό παραπλανηθήκαμε! Γιατί την ομορφιά την ψάχναμε στο φως και μπερδευτήκαμε…Χάσαμε τον ήχο της αλήθειας.
Περιμένω να κλείσουν τα φώτα, και μέσα στο μαύρο να αναγνωρίσω το αιώνιο βλέμμα σου ξανά. Σαν το μωρό που όταν κλείνει τα μάτια δεν διαχωρίζεται από το σκοτάδι, γιατί βρίσκεται ήδη μέσα στην ζωή. Και δεν χρειάζεται να βρει τίποτα, γιατί τα περιέχει όλα. Δεν χρειάζεται να σε αναγνωρίσει γιατί περιέχεται σε σένα.
Και έτσι αγνά να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, που δεν είναι απλά όμορφη, μα και αληθινή…
όπως ακριβώς η Αγάπη...»
Καλημέρα μόνο για σήμερα…
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
Καλημέρα γλυκούλια μου!
Εσείς? τι σκεφτεστε τώρα?
Δυνατά το λαλά...
Θα ευχαριστιόμαστε, που γινόμαστε κάτι ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ......
Θα συννεφιάζει πιο συχνά το πρωί
Στο παράθυρο η ζωή μια σταλιά.
Από Σεπτέμβρη τα μονά κι οι Ζυγοί
κι όλα γύρω -γύρω γη
Αγκαλιά
Στο φεγγαράκι χορηγοί
Εμείς οι δυο πιο δυνατοί
Εμείς οι δυο- ρώτα με τι
Εμείς οι δυο - τόσο κουτοί
σταθερά
Θα ευχαριστιόμαστε που γινόμαστε
κάτι αντίθετο απ' την απάτη
κι αυτό είναι κάτι
Μετά θα βάλω το καλό μου παλτό
κι ό,τι γύρω είναι βαλτό
Έτσι απλά,μες τα σκουπίδια θα πετώ
http://youtu.be/kfZFyQCO4EQ" onclick="window.open(this.href);return false;
- Συνημμένα
-
- KARDIA.jpg (43.32 KiB) Προβλήθηκε 4853 φορές
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Η αληθινή απώλεια δεν είναι σ’ αυτό που προσπαθεί να κερδίσει κανείς για να καλύψει τις φυσικές του ανάγκες…Αυτό που αληθινά έχει χάσει ο ΄Ανθρωπος δεν είναι παρά το δικαίωμά του να Θυμάται…
Η ομορφιά και η ασχήμια είναι υποκειμενικοί κανόνες της κοινωνικής μας προσωπικότητας, που δεν αναγνωρίζει σαν ομορφιά τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που τις επιτρέπουν τα μάτια της να βλέπει...
Τότε, που δεν χρειάζεται φαντασία για να ακούσει τους αγγέλους να του λένε «μη φοβάσαι, έλα…»
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.
Είμαι Άνθρωπος!
Είμαι Άνθρωπος!
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
την μεγάλη ευλογία που υπάρχει στη ζωή μας να έχουμε έναν Άνθρωπο να μας θυμίζει..., να ζωντανεύει μέσα απ' το Λόγο του τις Μνήμες μας, να μας δίνει θάρρος και δύναμη να γίνουμε κάτι αντίθετο απ΄την απάτη αφυπνίζοντας τις δικές μας δυνάμεις.Εσείς? τι σκεφτεστε τώρα?
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
- Madraoulas
- Δημοσιεύσεις: 7581
- Εγγραφή: 15 Νοέμ 2007 6:11 pm
- Τοποθεσία: Χολαργος-Αθηνα/Νεαπολη-Λακωνια
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
πολυ μου 'αρεσε' αυτο...
''καθε αντισταση ειναι Φως με μορφη''
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Vaso έγραψε:Αυτό που αληθινά έχει χάσει ο ΄Ανθρωπος δεν είναι παρά το δικαίωμά του να Θυμάται…
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…
σκέφτομαι πόσο διαφορετικά ένιωθα μέχρι πριν από μερικούς μήνες... αν και "φαινομενικά" δεν έχει αλλάξει τίποτα νιώθω πιο ... πλήρης, πιο γεμάτη!!! Νιώθω πιο κοντά στην ουσία μου!! ευλογημένη η μέρα που "έπεσα" σε αυτό το σπιτάκι...
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε
Υ.Γ.: Συγγνώμη, αλλά δεν κρατιέμαι άλλο... η φωτογραφία ξέρω ότι δείχνει δύο καρδιές να κοιτάνε το φεγγάρι, αλλά την πρώτη στιγμή που τις είδα μου φάνηκαν περισσότερο για δύο σηκώτια...
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
τι σκέφτομαι !!!!!!΄Εφτιαξα τα μάτια σου, αγαπημένη μου ψυχή…Ξανά από την αρχή…το αιώνιο βλέμμα που είναι χαραγμένο σε μνήμες αγγελικές και περασμένο μέσα μου με μεταξωτή κλωστή. Το γνώριμο, το αγνό βλέμμα που περιέχει ζωή.
«Κοίτα με» σου είπα… «κοίτα με την ώρα που δημιουργώ. Νιώσε την χαρά μου, και θυμήσου την όταν με δεις ξανά. Θα βάλω και το μαύρο σε σχήμα θα του δώσω όρια και σαφήνεια, για να μην σε μπερδέψει πια…»
«Θέλω να μ’ αγαπάς…» μου είπες!
«Τότε πάρε το μαύρο μαζί σου. Θα σε αναγνωρίσω από το σχήμα του, από το φως του!»
«Μη με ξεχνάς…!»
πως να πετύχω την δοσολογία και
να μείνω στο <γνώριμο, αγνό βλέμμα>
αχ αυτό το πως
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
Σκέφτομαι πόσο ευγνώμων αισθάνομαι ......
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
αυτήν την στιγμή σκέφτομαι οτι πρέπει να σκέφτομαι λιγότερο και να ζώ περρισότερο ,να μάθω να κυλάω με την ροή της ζωής έχοντας εμπιστοσύνη και πίστη στο θεό και σε μένα.
σκέφτομαι πως κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεράσω τον φόβο της αποτύχιας.
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Liza έγραψε: την μεγάλη ευλογία που υπάρχει στη ζωή μας να έχουμε έναν Άνθρωπο να μας θυμίζει..., να ζωντανεύει μέσα απ' το Λόγο του τις Μνήμες μας, να μας δίνει θάρρος και δύναμη να γίνουμε κάτι αντίθετο απ΄την απάτη αφυπνίζοντας τις δικές μας δυνάμεις.
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
ΤελειοΘα ευχαριστιόμαστε, που γινόμαστε κάτι ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ......
-
- Δημοσιεύσεις: 176
- Εγγραφή: 01 Μαρ 2012 1:47 pm
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Θα βρεθούμε ξανά,
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην Πατρίδα φιλιά,
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει...
http://www.youtube.com/watch?v=Ljyfw-ZS05Y" onclick="window.open(this.href);return false;
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην Πατρίδα φιλιά,
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει...
http://www.youtube.com/watch?v=Ljyfw-ZS05Y" onclick="window.open(this.href);return false;
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
στην πατρίδα Φιλιά...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
- konstantinos s.
- Δημοσιεύσεις: 11731
- Εγγραφή: 30 Μάιος 2011 12:23 pm
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
Vaso έγραψε:
«Το μαύρο σε πόνεσε, γιατί δεν αντιλήφθηκες εγκαίρως το φως του…΄Εβαλες πολύ νερό στο χώμα και δεν έχτισες στέρεα το σχήμα του. Το έκανες ασαφές, χωρίς όρια και το αγάπησες.
Re: ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ...
αλλά δεν έχουν ψυχή...Vaso έγραψε:Δεν υπάρχουν συγκριτικοί κανόνες στο "είναι" μας και ο κάθε άνθρωπος είναι πλασμένος για να είναι πλήρης, ευτυχισμένος και αυτάρκης, μέσα στην Aγάπη.
Καλημέρα μόνο για σήμερα…
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!