Anonymous

[Vasoula]

προσωπικούς λογαριασμούς είχε λόγω του Ριχάρδου (καλό μούτρο κι εκείνος...!!!), παρ' όλα αυτά έκλεβε τους ευγενείς, αν θυμάσαι, για να βοηθήσει τους ανύμπορους και τους υποταγμένους...

την ζωή του δεν την ζήλεψα, γιατί έτσι ζούσα...προς φρίκη των γονιών μου

[Evoula]

Εγώ αντιθέτως τότε την ζήλευα...
Τα είχε εγκαταλείψει όλα, ζούσε στο Σέργουντ όπως γούσταρε με μια χούφτα φιλαράκια του και τρομοκρατούσε τους πλουσίους (κατά βάθος νομίζω πως τον ευχαριστούσε αυτό). Είχε δικούς του κανόνες, που έρχονταν σε αντίθεση με τις παγιωμένες αντιλήψεις.
Τα έκανε όλα αλλιώς. Ακόμα και την κλοπή, την μετέφραζε σε μια καθυστερημένη απονομή δικαιοσύνης... ή κάπως έτσι

Σούπερ τύπος...

[Vasoula]

Ευούλι, πιστεύω πως τώρα πια ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις τίποτα για να κάνεις ότι σου αρέσει...

Αυτά τα μηνύματα έδινε η εποχή, στο ότι όποιος δεν υποτάσσεται στην εξουσία, πρέπει να αποχωρεί από την κοινωνία...Και αυτό περέμεινε από την εποχή του Ρομπέν μέχρι σήμερα...Θαυμάζουμε αυτό που θέλουμε, μα νομίζουμε πως δεν μπορούμε να φτάσουμε...Κάτι σαν ζήλεια...

έτσι δύσκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μπουν στο μέρος του "επικηρυγμένου"...


εγώ ήμουν "επικηρυγμένη" έτσι κι αλλιώς...

[ARTYADIS]

δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις τίποτα για να κάνεις ότι σου αρέσει...

So true!

[Evoula]

Για να το σοβαρέψω λίγο...

Βλέπουμε λοιπόν πως διαμέσω τον αιώνων, είτε πρόκειται περί ιστορικών προσώπων, είτε για ήρωες μυθιστορημάτων, κόμικς, κινηματογράφου ή τώρα ιντερνετικών ηρώων (αυτά αλλάζουν ανάλογα με την εποχή, τα βέλη και τα δόρατα, αντικαταστάθηκαν από σούπερ δυνάμεις και από εξελιγμένους υπολογιστές), ένα μένει σταθερό και αμετάβλητο. Η ανάγκη του κόσμου να πιστέψει σε κάποιον ή σε κάτι, έξω από αυτόν. Σε κάποιον, ο οποίος θα κατέχει αρετές, δυνάμεις ή δυνατότητες, μη προσβάσιμες στον απλό κόσμο.
Κι αυτός ο κάποιος θα κάνει όλη την βρώμικη δουλειά για χάρη των πολλών και αδύναμων. Έχει περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο και έχει γίνει πια πεποίθηση. Έχει γίνει ένα αδιαπέραστο δόγμα, ένα ακόμα στα τόσα που υπάρχουν.

Στο ίδιο δόγμα σάμπως δεν στηρίζονται οι θρησκείες, ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία, ο φανατισμός, η πολιτική, η επιστήμη ακόμα και ο ακτιβισμός. Βγαίνει κάποιος, λέει κάτι, ενδεδυμένος στην φορεσιά του ειδικού και δεν αμφισβητείται από κανέναν. Το είπε ο τάδε, άρα θα είναι και αλήθεια, γιατί αυτός ξέρει. Είναι ειδικός. Είναι γνώστης. Είναι κάτι παραπάνω από μένα κι έτσι εγώ γιατί να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει, αφού έχω τον κύριο Μούλερ (που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας), να μου τα πει; Αφού έχω τους πολιτικούς να με κυβερνούν και να έχω μια υποψία έκφρασης και σταθερότητας; Και αν θέλω σωτηρία της ψυχής, ας είναι καλά τα μοναστήρια. Και αν παρόλα αυτά νοιώθω πως κάτι δεν πάει καλά με μένα και με τον κόσμο, ε, πάντα υπάρχουν οι εξωγήινοι, οι άγγελοι και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς.

Κι έτσι φτιάχνονται οι καμπούρες... Έτσι μαθαίνουν να κοιτούν χαμηλά οι άνθρωποι... μέχρι που το μόνο που βλέπουν είναι οι μύτες των παπουτσιών τους...

Δεν βαριέσαι... Πάντα η ίδια ιστορία...

[Evoula]

Α, τώρα σε διάβασα... :lol:

Ευούλι, πιστεύω πως τώρα πια ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις τίποτα για να κάνεις ότι σου αρέσει...

Ε, ναι ρε... :lol: Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι από τότε...

[Vasoula]

ναι το αναγνωρίζουν αυτό οι άνθρωποι...είμαι σίγουρη πως αναγνωρίζουν αυτήν την αλήθεια των όσων αναφέρεις, Ευούλα...

και πάμε τώρα στο δια ταύτα...

Αν πονάει το νύχι μου που μπαίνει στο κρέας, δεν θα κόψω το πόδι μου, αλλά το νύχι...
Αυτό δεν θα κάνω?

ε τότε γιατί όλοι προσπαθούν να κόψουν το πόδι τους? ακόμα δεν το έχω καταλάβει...


Προσπαθούν δηλαδή να ζήσουν καλά με το νύχι και αγωνίζονται να διώξουν το πόδι τους...

Μα το νύχι είναι το πρόσθετο γμτ...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

ε τότε γιατί όλοι προσπαθούν να κόψουν το πόδι τους? ακόμα δεν το έχω καταλάβει...

μήπως γιατί είναι πιο εύκολο??

[Evoula]

Eμ, αυτό λέω... Γιατί ο κύριος Μούλερ, τους είπε πως φταίει το πόδι. Κι ενώ αυτοί υποψιάζονται πως φταίει το νύχι, δεν μπορούν να πιστέψουν πως έχουν δίκιο αυτοί και όχι ο καθηγητής.

[Vasoula]

μήπως γιατί είναι πιο εύκολο??

τι λες ρε Δημητράκη? ποιό εύκολο να κόψεις το πόδι σου? Ελα στα καλά σου!

αποκλείεται να το πιστέψω, όπως αποκλείεται να το πιστέψεις κι εσύ...

μάλλον αυτό που λέει η Ευούλα συμβαίνει...Κάποιος σε έπεισε ότι δεν χρειάζεσαι το πόδι, αλλά το νύχι...Και κοιτάς να σώσεις ότι σου είπαν ότι είναι πιο χρήσιμο (και πολύτιμο)...

[Evoula]

Και το ερώτημα είναι γιατί;
Μήπως επειδή προτιμούν κουτσούς , που θα τους παρέχουν ανενδοίαστα και "ανιδιοτελώς" πατερίτσες και στηρίγματα, από καλοφτιαγμένους, υγιείς και με όμορφα πεντικιούρ Ανθρώπους;
Γιατί τότε... δεν θα είχες κανέναν λόγο, να ζητιανεύεις βοήθεια, ούτε να την περιμένεις και ούτε να ευχαριστείς αυτόν που θα σε μάθει να πέφτεις στα γόνατα, και θα σε διδάσκει πως να σέρνεσαι είναι πιο εύκολο για σένα.
Γιατί όσο πιο χαμηλά είσαι... όσο πιο αδύναμος νοιώθεις πως είσαι... τόσο μεγαλύτερες οι εξαρτήσεις σου.
Και όλα συνηθίζεις να τα βλέπεις από χαμηλά. Και έρχεται κάποιος που αρνήθηκε να του κόψουν το πόδι... Κάποιος που έκοψε το νύχι του... και σε ρωτάει.. "Τι κοιτάς εκεί κάτω βρε αδερφέ; Δεν υπάρχουν μόνο σκουλήκια, δεν υπάρχουν μόνο κάμπιες, χώμα και σαπισμένα φύλλα... Υπάρχουν και τα αστέρια και δέντρα ψηλά και άλλες χώρες και άλλοι πλανήτες, υπάρχει και ο ήλιος και τα πουλιά που πετούν ψηλά..." Κι εσύ... τον κοιτάς με φθόνο, τον περνάς για τρελλό, του φωνάζεις να σε βοηθήσει να σταθείς και όταν εκείνος σου λέει πως δεν χρειάζεται να κόψεις το πόδι σου αλλά το νύχι σου, μπορεί να σου δείξει πώς να το κάνεις, αδυνατείς να το πιστέψεις.
Τον θεωρείς απλά τυχερό, που δεν κακοφόρμισε το νύχι του και ας τον βλέπεις μπροστά σου. Και μετά τον μισείς, επειδή σε παράτησε εκεί και δεν έγινε το δεκανίκι σου... δεν έγινε ο υπηρέτης σου... Τον είπες αλαζόνα και μικρόψυχο... και τρελλάρα... που μιλάει για τα άστρα σε έναν άνθρωπο που υποφέρει, που είναι καταδικασμένος να βλέπει μέχρι εκεί που φτάνει ο ώμος του... Και αν είναι αρκετά κοντά σου... θα του ορμήσεις, θα φροντίσεις να πέσει κάτω και αν εξακολουθεί να αρνείται να του κόψουν το πόδι, τότε θα τον κυλήσεις στις λάσπες... και ίσως τον σκοτώσεις... μικρέ και ζηλόφθονε άνθρωπε...

Αλλιώς θα πείσεις τον εαυτό σου, πως δεν έχεις άλλη επιλογή και θα συνεχίσεις να γλύφεις την λάσπη.

[Vasoula]

Τι κοιτάς εκεί κάτω βρε αδερφέ;

βρε Ευούλα το έκανα κιόλας εικόνα και έχω λιώσει


αλλά έτσι είναι, όπως το λες!

[Evoula]

Kι επειδή όλα συνδέονται... επανέρχομαι στον άνθρωπο που του πονάει το νύχι αλλά του έχουν πει πως έχει σοβαρή βλάβη στο πόδι.

Αυτός λοιπόν ο τύπος, τεχνάζεται ένα σωρό τρόπους για να την βγάλει καθαρή, μέσα στο κακό που τον βρήκε. Γονατίζει, μπουσουλάει, έρπει, μερικές φορές ίσως προσπάθησε να σταθεί όρθιος αλλά οι πόνοι ήταν δυνατοί και κάποιοι του είπαν να σταματήσει να το κάνει, γιατί επιβαρύνει την κατάστασή του. Εξάλλου, δεν αξίζει τον κόπο, δεν έχει να κερδίσει τίποτε. Υπάρχουν άλλοι που τον φροντίζουν. Κι αυτός λοιπόν, βρήκει κι άλλους κουτσούς κι έφτιαξαν την Κουτσή Χώρα. Σε αυτή την χώρα τα σπίτια ήταν χαμηλά, φτιαγμένα από λάσπη. Έβλεπαν ο ένας την κατάντια του άλλου και αγαλλίαζε η ψυχή τους. Ο κόσμος ήταν όπως έπρεπε να είναι. Και ό,τι τους πετούσαν το έτρωγαν με ευγνωμοσύνη, σαν τα γουρούνια.

Κάποια στιγμή ξαναήρθε κάποιος στην Κουτσή Χώρα και τους μίλησε για μια άλλη χώρα, με σπίτια ψηλά, με ανθρώπους υγιείς, τους είπε πως υπήρχαν τα αεροπλάνα που πετούσαν στους αιθέρες και μπορούσαν να πηγαίνουν από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο και πως δεν ήταν υποχρεωμένοι να μένουν σέ ένα μέρος συνέχεια. Τους μίλησε για έναν θαυμαστό κόσμο. Για την θάλασσα, τα δελφίνια, τα καράβια που έπλεαν και έκαναν υπερπόντια ταξίδια, για κήπους γεμάτους πολύχρωμα λουλούδια, για παιδιά που έτρεχαν και σκαρφάλωναν σε ψηλά δέντρα και άλλα πολλά. Κι αυτοί θα μπορούσαν να τα δουν αυτά, αρκεί να έκοβαν το Νύχι τους. Οι άνθρωποι κλονίστηκαν. Μήπως έχει δίκιο ο τρελλάρας; Και έτρεξαν να ρωτήσουν την Αυθεντία, τον δόκτωρ Μούλερ... Κι εκείνος τους είπε πως όλα αυτά είναι βλακείες και παραληρήματα ενός ψυχασθενούς, ενός ανθρώπου τρελλού και γελοίου. Και για να τους πείσει τους ρώτησε αν εκείνοι είχαν δει κάτι από αυτά τα θαυμαστά πράγματα. "Οχι" του απάντησαν "δεν έχουμε δει τίποτε". Ε, τότε... πώς πιστεύεται πως μπορεί να υπάρχουν; Γιατί δεν εμπιστεύεστε τον ευατό σας; Γιατί δεν εμπιστεύεστε το ίδιο σας το μυαλό και δίνετε βάση σε έναν τύπο, που θέλει να σας εκμεταλλευτεί; Αφού δεν τα έχετε δει, δεν τα έχετε πιάσει, δεν τα έχετε μυρίσει, δεν έχετε καμία απόδειξη για την ύπαρξή τους... Άρα δεν υπάρχουν. Τέλος.

Τέλος, είπε ο δόκτωρ Μούλερ και δεν μπορούσαν να του αντιγυρίσουν τίποτε... είχε δίκιο ο άνθρωπος. Πόσο αφελείς είναι θεέ μου οι άνθρωποι να πιστεύουν τον κάθε τρελλό, τον κάθε ονειροπόλο...

[Evoula]

... Όταν ξαναφάνηκε λοιπόν κι άλλος Ονειροπόλος και άρχισε να τους μιλάει για τα τηλεσκόπια, που μέσα από αυτά μπορείς να δεις το φεγγάρι σαν να είναι δίπλα σου και τους γαλαξίες και την Αφροδίτη, τότε κατάλαβαν πως τον είχαν στο χέρι. Άρχισαν να καγχάζουν και να τον λοιδωρούν.
"Λοιπόν φίλε... σε τσακώσαμε. Τα πήραμε χαμπάρι τα ψέματά σου, γιατί έχουμε κι εμείς τηλεσκόπια. Κι έχουμε κοιτάξει από αυτά. Το μόνο που έχουμε δει είναι πέτρες, χώμα και σκουληκαντέρες. Μια φορά κάποιος είδε κι έναν ασβό και θεωρήθηκε μεγάλη ανακάλυψη. Μέχρι εκεί είναι οι δυνατότητες των τηλεσκοπίων, το έχουμε διερευνήσει ενδελεχώς και οι επιστήμονές μας μάλιστα, έχουν καταφέρει να φτιάξουν απίστευτα κράματα λάσπης για τα σπίτια μας, γερά έλκηθρα για να σερνόμαστε και πατερίτσες για να μπορούμε να καθόμαστε στην τουαλέττα. Όπως βλέπεις, έχουμε διερευνήσει τα μυστήρια της φύσης και έχουμε καταλήξει στα εξής:
α. Δεν υπάρχει φεγγάρι. Δεν προκύπτει από πουθενά, όσο και αν σηκώσαμε τα τηλεσκόπια μόνο μια μπεκάτσα είδαμε, άρα πρόκειται περί μύθου. Το ίδιο ισχύει και για άλλα αστρικά συστήματα, γαλαξίες ή πλανήτες. Αυτά υπάρχουν μόνο στο κεφάλι το δικό σου και των ομοίων σου, που θέλετε να εκμεταλλευτείτε και να κοροϊδέψετε ανήμπορους ανθρώπους.
β. Δεν υπάρχουν ουρανοξύστες, γιατί δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν. Πώς θα ανεβούμε τόσους ορόφους και γιατί να το κάνουμε; Επίσης δεν υπάρχει και τρόπος να κατασκευαστούν. Ρωτήσαμε τους Κουτσούς Αρχιτέκτονες και τους Κουτσούς Οικοδόμους και όλοι γέλασαν όταν το άκουσαν. Δεν υπάρχει τέτοιο κράμα, που να μπορεί να στηρίξει τέτοια βαρειά και ανήκουστη κατασκευή.
γ. Δεν υπάρχουν γιατροί Νυχιών, γιατί τα Νύχια δεν θεραπεύονται. Τα Νύχια είναι όπως πρέπει να είναι και ευγνωμονούμε τον Θεό, που υπάρχει το Νύχι, για να μην γίνουμε αλαζόνες και για να θυμόμαστε την πραγματική μας φύση και αποστολή και έτσι να μπορούμε να δοξάζουμε με ταπεινοφροσύνη και αυταπάρνηση την μεγαλοσύνη Του.
δ.Δεν υπάρχουν αεροπλάνα. Δεν τα έχουμε δει, όσο και αν προσπαθήσαμε. Μερικοι μάλιστα πιστεύουν πως δεν υπάρχει καν ουρανός και πρόκειται για έναν ακόμα μύθο. Κάποιοι άλλοι λένε, πως μάλλον υπάρχει ο Ουρανός, τον είδε κάποια Αυθεντία πάνω από μια σημύδα αλλά είναι τόσο μικρός που δεν χωράει τίποτε επάνω του.
Όπως βλέπετε, δεν είμαστε πια αδαείς κι αμόρφωτοι, έχουμε προχωρήσει και τεχνολογικά και επιστημονικά και δεν μας ξεγελάτε. Αυτά είναι τροφή μόνο για τους Κουτσούς Φιλόσοφους, που ακόμα συζητάνε για την αναγκαιότητα ή μη του Νυχιού.
ε. Αναμφισβήτητα υπάρχει Θεός. Είναι αυτός που μας βοήθησε να ανακαλύψουμε τα μπαστούνια, τις πατερίτσες, που μας έδωσε το Νύχι για να μας διδάξει την υπομονή και την εγκαρτέρηση, δείχνοντας την απεριόριστη Αγάπη Του, με το να φροντίζει τα παιδιά Του να έχουν ό,τι χρειάζονται, μέσα από τις Αυθεντίες Του, που μόνο αυτοί κατέχουν την πραγματική γνώση και μεις σε αντάλαγμα, σκάβουμε τρύπες και τον δοξάζουμε για την απεριόριστη αγάπη και ευσπλαχνία του και τιμούμε Αυτούς που νοιάζονται για εμάς. Ακόμα και όταν κάνουν λάθη, δεν έχουμε άλλους.

Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε με την ζωή μας, είμαστε τίμιοι, εργατικοί, οικογενειάρχες, φτωχοί μεν αλλά ασφαλείς στην κοινότητά μας. Βοηθάμε όσους έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα από μας και τιμούμε τις Αυθεντίες μας γιατί μόνο αυτούς έχουμε, μόνο αυτούς ξέρουμε και αυτοί μας φροντίζουν.

Αλλά ακόμα και να μπορούσε να θεραπευτεί το Νύχι, το θέτω ως μία πιθανότητα προς χάριν της συζήτησης, σε τί θα μας βοηθούσε; Ακόμα και να σηκωνόμαστε όρθιοι, ακόμα και να μπορούσαμε να περπατήσουμε πού θα πηγαίναμε; Στις Ονειροπολιτείες σου; Οι οποίες βρίσκονται πού;ΑΝ υπάρχουν βέβαια. Και πώς θα κάναμε όλο αυτό το ταξίδι μονάχοι; Για να μην αναφέρω τους κινδύνους που κρύβει ένα τέτοιο εγχείρημα. Ενώ τώρα, μπορεί να μην έχω δει την θάλασσα ΑΝ υπάρχει αλλά εδώ έχω την Κουτσή Οικογένειά μου, τους Κουτσούς Φίλους μου, το φαγητό μου, το σπιτάκι μου και την ασφάλειά μου. Εδώ θέλω να πεθάνω ήσυχος, ήσυχος, έρποντας στην λάσπη, ζώντας στο λασπόσπιτό μου, μετρώντας τις πετρούλες που μου αναλογούν, ευχαριστώντας την Μητέρα Φύση για το γρασίδι και το νερό, ευχαριστώντας τον Θεό που μας βοήθησε να ανακαλύψουμε τα μπαστούνια και τρώγοντας ότι μου πετάνε με τόση φιλεσπλαχνία χωρίς να σκοτίζω το κεφάλι μου με ανόητα όνειρα.
Μακάριοι οι έχοντες το Νύχι, τέκνο μου! Εύχομαι κι εσύ να αποκτήσεις ένα Νύχι, για να γίνεις κι εσύ ένας ευλογημένος Κουτσός Άνθρωπος, που θα έχει αποδεχθεί αυτό που είναι και θα τιμάει ό,τι τον κρατάει στην Λάσπη και δεν θα ζει σε χίμαιρες και ψευδαισθήσεις, νομίζοντας πως είναι ανώτερος από εμάς τους υπόλοιπους. Γιατί η αλήθεια που θεωρείς πως κατέχεις δεν είναι τίποτε άλλο από μια ψευδαίσθηση μεγαλοσύνης, για να νοιώθεις πως διαφέρεις αλλά κατά βάθος είσαι κι εσύ ένας Κουτσός Άνθρωπος ένα παιδί του ενός και μοναδικού Θεού, ένα παιδί της Λάσπης. Η διαφορά μας είναι πως εγώ το ξέρω, ενώ εσύ το αρνείσαι και ζεις σε έναν φανταστικό κόσμο, ενώ ο πραγματικός κόσμος είναι αυτός εδώ, αυτή είναι η ζωή, σκληρή και άσχημη αλλά αυτή είναι.
Και τώρα μπορείς να πηγαίνεις... αλλιώς θα έρθουν οι Αυθεντίες για να σε κυνηγήσουν!

[elenaki]