Φόβος για το ρέικι

[Θοδωράκος]

Καλησπέρα σας!

Σας έχει τύχει ποτέ να... φοβάστε να κάνετε ρέικι;;

Κάποιες φορές μου περνάει από το μυαλό, και ομολογώ πως κάποιες φορές δεν έκανα ή δεν έστειλα για αυτόν ακριβώς τον λόγο: γιατί φοβόμουν. Φοβόμουν ότι η ενέργεια θα δράσει αντίθετα απ'ό,τι θα ήθελα, γιατί για κάποιον λόγο "έτσι θα έπρεπε".

Λ.χ. φοβόμουν ότι άμα έστελνα ρέικι θα γινόντουσαν πιο έντονα τα συμπτώματα μίας ασθένειας (για να "καθαρίσει" το σώμα ή γιατί "πρέπει να μάθω μέσα από αυτήν"), ή θα αποτύχαινα σε κάποια δουλειά (γιατί "δεν είναι ο δρόμος μου"), ή θα χειροτέρευε κάποια φιλική/ερωτική σχέση μου (γιατί "δεν ήταν να είμαστε μαζί"), ή το άτομο που θα του κάνω θεραπεία θα γίνει χειρότερα αντί να χαλαρώσει (γιατί "θα γίνουν καθαρσιμοί") και άλλα τέτοια...

Και έτσι αποφάσιζα να μην στείλω ενέργεια, γιατί σκεφτόμουν ότι ίσως εν τέλη άμα δεν στείλω να είναι πιο πιθανόν να έχω την έκβαση που θέλω...

Και ενώ θεωρητικά σκεφτόμουν ότι ακόμα και όλα αυτά εν τέλει για καλό είναι, παρ'όλ'αυτά το συναίσθημα αυτό του φόβου, ότι, έστω και προσωρηνά, η κατάσταση μπορεί να χειροτερέψει και να με απομακρύνει από αυτό που τώρα θέλω, με μπλοκάρει, όπως επίσεις μπλοκάρει και την ροή της ενέργειας.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν σας έχει συμβεί και εσάς αυτό, εάν έχετε περάσει και εσείς αυτήν την φάση και πως την αντιμετωπίσατε. Και γενικότερα τί θα μπορούσατε να με συμβουλέψετε.

Σας ευχαριστώ!

[Vasoula]

Θοδωράκο, θα ήταν άχρηστο να σου πω "αυτό" ή "εκείνο"...
Να προσπαθήσω να σου εξηγήσω με λόγια τον συναισθηματικό φόβο που ορίζει και τα θέλω μας.
Θα ήταν άσκοπο με φιλογογία να αγγίξω την ανησυχία σου...Να σε καθησυχάσω για το ρέικι, για την ενέργεια και τον εαυτό σου...
Να προσπαθήσω να σε πείσω για το καλό και το κακό, δεν θα ήταν αυθεντική αγάπη για σένα! Η εμπειρία που βιώνεται έχει πάρα πολλές παραμέτρους, γιατί όχι και στο ρέικι?

Στην ουσία δεν είναι το ρέικι που θα έκανε κάτι αντίθετο από αυτό που θα ήθελες, αλλά εσύ. Η ενέργεια είναι σοφή, εσύ δεν είσαι όμως, στο επίπεδο που την αντιλαμβάνεσαι σαν κάτι έξω από εσένα, που μπορεί να κάνει καλό ή κακό, ανάλογα με το πως εισπράττει εκείνη την αναλογία...

Ποτέ το ρέικι δεν λειτούργησε ανεξάρτητα από εσένα, γιατί είναι μέσα σε εσένα...Το πόσο εσύ είσαι εσύ, είναι άλλο κεφάλαιο, αλλά αυτό δεν αφορά το ρέικι αυτό καθεαυτό, αλλά ο τρόπος που "χρησιμοποιείς" τον εαυτό σου...

θα σου μεταφέρω κάτι από την Ψυχή μου, κάτι που είχα γράψει στην ομάδα Αγάπη-Σοφία, πριν 3 χρόνια, με την ευχή να λειτουργήσει για σένα, μόνο στο επίπεδο της δικής μου εμπειρίας πάνω στην θεραπεία μου, σε "ανταπόδοση" για το δικό σου άνοιγμα Ψυχής, γιατί χρειάζεται να δίνουμε και να παίρνουμε τα ίδια...




Υπάρχει πολύ βάθος στην αυτογνωσία καθώς και στην αυτο-αξιολόγηση του εαυτού μας.

έχουμε "στεγανοποιήσει" τα εσώψυχά μας τόσο καλά, που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σ' αυτά.

Το υποσυνείδητο ανοίγει σαν "στρείδι"...
Χρειάζεται χαλαρότητα και κυρίως χιούμορ!

Από τις πιο καλές μου ερωτήσεις ήταν "ποιά είσαι βρε Βάσω?"...
"Τι φοβάσαι?"

Οι ερωτήσεις γράφονταν σε ένα χαρτί και μετά χαλάρωνα και έγραφα την πρώτη απάντηση που μου ερχόταν.

Η ψυχή μου συμμετείχε με όσο αγάπη μπορούσε...Η Ρωρ το ίδιο...

Έμαθα για τις εμμονές μου, σχετικά με την αγάπη...
Έμαθα για τον φόβο μου μην τυχόν και μείνω μόνη μου.
Έμαθα για τις αδιέξοδες σχέσεις μου που τις στήριζα στην έλλειψη αυτοπεποίθησης
Έμαθα για την αδεξιότητά μου να είμαι ειλικρινής...
και να έχω ήθος
Έμαθα για τον ανταγωνισμό και το τι κρύβει πίσω του.
Έμαθα ότι θέλω να προβάλλω χαρίσματα για να κερδίσω την μάχη με την ζωή, ενώ στην ουσία δεν την ήθελα πια...
Να κολλάω στους άλλους και να αποξενώνομαι
Να ψάχνω θησαυρούς στα σεντούκια...

Είδα τους ρόλους μου και που απέτυχα

Ω και τι δεν είδα...

Και αφού τα είδα όλα αυτά, άρχισα να συνδέομαι με το πνευματικό μου σώμα...Κάλεσα τον Ανώτερο Εαυτό μου και του είπα "οδήγα", κάνε ότι θέλεις, όπως θέλεις...
Δεν με ενδιέφερε να κερδίσω τίποτα...Ούτε καν την ζωή μου!
΄Ηθελα να αφεθώ από τους ελέγχους και το ποιός είναι πιο καλός και πιο έξυπνος και πιο όμορφος και πιο πλούσιος και πιο εργατικός, και πιο συμπονετικός...Κυριολεκτικά αφέθηκα...΄Αδειασα από όλα...

Ας φύγουν όλοι από την ζωή μου...Ας μείνω μόνη μου...Μήπως μόνη μου δεν ήμουν εντέλει? Και εκει άρχισα να "ξεκλειδώνω" τα εσώψυχα μου...Τις ανάγκες μου, την καθοδήγησή μου, τον θεό...

Ξεκίνησαν όλα, όταν δεν φοβόμουν πια μήπως χάσω κάτι... Έτοιμη για όλα!

[Ταρούλα]

Θοδωρή, Βάσω

[Έφη]

Ρε παιδιά ....

...γιατί φοβόμουν. Φοβόμουν ότι η ενέργεια θα δράσει αντίθετα απ'ό,τι θα ήθελα...
... το άτομο που θα του κάνω θεραπεία θα γίνει χειρότερα αντί να χαλαρώσει (γιατί "θα γίνουν καθαρσιμοί") ...
...Και έτσι αποφάσιζα να μην στείλω ενέργεια ...

Θοδωρή και σε μένα συμβαίνει αυτό και φόβος και έλλειψη εμπιστοσύνης... Αρχικά νόμιζα πως οι φόβοι μου αυτοί στηρίζονταν στον να μην κάνω κάποιον άλλο να αισθανθεί άσχημα αλλά κατέληξα ότι ΄καρφί΄δεν μου καιγόταν για τον άλλο , το τεράαστιο εγώ μου ήταν πάλι από πίσω που δεν ήθελε με κανένα τρόπο να είναι υπόλογο αλλά άμεμπτο και ΄τέλειο'...
Γράφοντας αυτές τις λέξεις μου ήρθε στο μυαλό και κάτοι ακόμα ότι φοβάμαι επίσης μήπως το άτομο όχι μόνο δεν αισθανεί χειρότερα αλλά να μην νιώσει τίποτα ... (λαυράκι )

[Λιζούλα]

[konstantinos s.]

Θοδωρή, Βάσω

Θοδωρή, το έχω περάσει και εγώ, να ετοιμάζομαι να στείλω ενέργεια σε κάποιο κομμάτι μου που θέλω να δουλέψω και να φοβάμαι... πιστεύω ότι όλα έχουν την ώρα τους, και ίσως, τη στιγμή εκείνη, ο φόβος να με προστατεύει από κάτι... από κάτι που δεν είναι να δουλευτεί εκείνη τη στιγμή.
Άλλες φορές, στην αυτοθεραπεία, αισθάνομαι φόβο όταν επιμένω σε κάποια κέντρα (2ο, 3ο). Εκεί όμως αισθάνομαι επίσης ότι ο φόβος είναι οι άμυνές μου οπότε επιμένω περισσότερο...

Και βέβαια στην ερώτηση "Ποιός είσαι βρε Κωνσταντίνε, τι φοβάσαι?" μου λύθηκαν τα πόδια...

[Ελενίτσα]

Ξεκίνησαν όλα, όταν δεν φοβόμουν πια μήπως χάσω κάτι... Έτοιμη για όλα!

[juliaL.]

Ξεκίνησαν όλα, όταν δεν φοβόμουν πια μήπως χάσω κάτι... Έτοιμη για όλα!


Πραγματικά από εκεί ξεκινάνε όλα.....
Δεν είναι περισσότερο δύσκολο ή λιγότερο εύκολο από οτιδήποτε άλλο.
Είναι απλά θέμα .... Νου.

[ΙΩΑΝΝΑ]

Θοδωρή μου δεν είμαι καλή στης συμβουλές αλλά θα σου πώ κάτι από την δική μου εμπειρία
και εγώ φοβόμουνα την αυτοθεραπεία γιατί μου έβγαζε πάρα πολλούς καθαρισμούς και σε σωματικό επίπεδο και σε συναισθηματικό.
κάθε φορά που έπαιρνα κάποιο βαθμό έτρεμα για τους καθαρισμούς που ήξερα ότι θα περάσω ,οχι γιατί τους έβλεπα ως τημωρία απλά δεν ήθελα να περάσω από αυτήν την ταλαιπωρία και παρ'όλα αυτά δεν την σταμάτησα ποτέ (εκεί πείσμα εγώ )
κάποια στιγμή αποφάσησα να δώ τι κρυβόταν πίσω από αυτούς τους φόβους ,και αυτό που βρήκα είναι ότι φοβόμουνα να έρθω σε επαφή με τα συναισθήματα μου σε ένα πιό βαθύ επίπεδο ,φοβόμουνα να δώ αυτά τα ασυνείδητα συναισθήματα που θα με έκαναν να ντρέπομαι για τον εαυτό μου .....με λίγα λόγια φοβόμουνα να δώ τα σκοτεινά κομμάτια του εαυτού μου.
τώρα ευτυχώς αντιμετοπίζω τους φόβους μου με περισσότερη ψυχραιμία και αποδοχή.

[Danielli]

φοβόμουνα την αυτοθεραπεία γιατί μου έβγαζε πάρα πολλούς καθαρισμούς και σε σωματικό επίπεδο και σε συναισθηματικό.

Οι αντιστάσεις που έχουμε τις ωρες που δεν κάνουμε αυτοθεραπεία , κάνουν τα συμπτώματα δυνατά ή ήπια.
Για να "καθαρίσουμε¨" και να συντονίσουμε το σώμα μας με πιο ανώτερη δόνηση χρειάζεται και να αφεθούμε σε αυτην...
Εχω ζήσει να πιστευω ότι περνάω καθαρισμό, αλλά το μυαλό μου και το βιολί μου έπαιζε σε παλαιο προγραμματισμό.
Δεν καθάριζα ετσι αλλά παλευα να κρατησω κάτι που δεν με εξυπηρετούσε και ταλαιπωριόμουν για μηνες με βίαια συμπτώματα .
Ημουν στον 3Α θυμάμαι... μετά από 3 μηνες ίωση, μου γύρισε και σε ιγμορίτιδα και ησυχασα!
Το βιολί βιολάκι όμως....

Τωρα, με το π α ρ α μ ι κ ρ ο συμπτωμα... σταματάω ό΄τι κάνω.... παιρνω χρόνο για τον Εαυτο μου.... σκανάρω την ημέρα μου, τα συναισθηματα μου, τις κουβέντες μου μεχρι να βρώ τη δυσαρμονία , και ψάχνω τον τρόπο να το πάρω αλλιώς... μεχρι να νιώσω καλά...

[ΙΩΑΝΝΑ]

ναι Ντανιελί μου έτσι είναι και ευτυχώς τώρα το βλέπω πολύ πιο καθαρά.
εμένα μου γύρισε σε αλλεργική ρυνίτιδα και ησάχασα

[Δωρουλα]

Οι αντιστάσεις που έχουμε τις ωρες που δεν κάνουμε αυτοθεραπεία , κάνουν τα συμπτώματα δυνατά ή ήπια.
Για να "καθαρίσουμε¨" και να συντονίσουμε το σώμα μας με πιο ανώτερη δόνηση χρειάζεται και να αφεθούμε σε αυτην...
Εχω ζήσει να πιστευω ότι περνάω καθαρισμό, αλλά το μυαλό μου και το βιολί μου έπαιζε σε παλαιο προγραμματισμό.
Δεν καθάριζα ετσι αλλά παλευα να κρατησω κάτι που δεν με εξυπηρετούσε και ταλαιπωριόμουν για μηνες με βίαια συμπτώματα .

Ναιιι!!!!

[Θοδωράκος]

Είναι ωραίο το αίσθημα της παρέας εδώ μέσα...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις...

Τον τελευταίο καιρό δουλεύω πολύ 1ο-2ο-3ο και κυρίως με την εμπιστοσύνη του 1ου. Ίσως να μην είναι τυχαίες όλες αυτές μου οι σκέψεις και οι φοβίες...

Θέλει δύναμη τελικά για να εμπιστευτείς...

[Θοδωράκος]

Στην ουσία δεν είναι το ρέικι που θα έκανε κάτι αντίθετο από αυτό που θα ήθελες, αλλά εσύ. Η ενέργεια είναι σοφή, εσύ δεν είσαι όμως, στο επίπεδο που την αντιλαμβάνεσαι σαν κάτι έξω από εσένα, που μπορεί να κάνει καλό ή κακό, ανάλογα με το πως εισπράττει εκείνη την αναλογία...

Ποτέ το ρέικι δεν λειτούργησε ανεξάρτητα από εσένα, γιατί είναι μέσα σε εσένα...Το πόσο εσύ είσαι εσύ, είναι άλλο κεφάλαιο, αλλά αυτό δεν αφορά το ρέικι αυτό καθεαυτό, αλλά ο τρόπος που "χρησιμοποιείς" τον εαυτό σου...

Από τις πιο καλές μου ερωτήσεις ήταν "ποιά είσαι βρε Βάσω?"...
"Τι φοβάσαι?"

Η πρώτη μου φορά που έννοιωσα την καρδιά μου να ανοίγει, εκεί γύρω στον Μάιο, θυμάμαι, ήταν αφότου έκανα έναν μεγάλο περίπατο και αναρωτιώμουν σχεδόν φωναχτά "τί φοβάσαι Θοδωρή;;"...

Υπάρχουν τόσοι πολλοί φόβοι. Θα μπορούσε κανείς να πει ακόμα ότι η Ασθένεια δεν είναι παρά Φόβος. Κάθε ασθένεια κρύβει και μία φοβεία που δεν έχει ξεπεραστεί. Και οσο απομακρύνεις τον Φόβο από την καρδιά σου, τόσο λάμπει η Αγάπη...



Σας ευχαριστώ όλους σας που μοιραστίκατε λίγο τους φόβους σας. Κάποιες φορές αισθάνομαι καλά να ξέρω ότι δεν είμαι μόνος σε αυτό...

[Vasoula]

Υπάρχουν τόσοι πολλοί φόβοι. Θα μπορούσε κανείς να πει ακόμα ότι η Ασθένεια δεν είναι παρά Φόβος. Κάθε ασθένεια κρύβει και μία φοβεία που δεν έχει ξεπεραστεί. Και οσο απομακρύνεις τον Φόβο από την καρδιά σου, τόσο λάμπει η Αγάπη...

O φόβος που έχει κανείς μέσα του είναι χιλιάδες φορές πιο επιδραστικός από την ασθένεια στο σώμα...Στο λέω από την δική μου εμπειρία με την ασθένεια και την θεραπεία...

Το σώμα μέσα σε μια ασθένεια, κουτσοβολεύεται...
Η Ψυχή μας ποτέ!

΄Εχει μόνο έναν στόχο μέσα στην Ζωή...Την Αγάπη! Μετά η Σοφία της ξεδιπλώνεται και θεραπεύει τα πάντα...

Το σώμα το κληρονομούμε, την Ψυχή μας την έχουμε στην αιωνιότητα. Το ενδιαφέρον που δείχνουμε όμως είναι δυσανάλογα αντίθετο, σε κάθε τομέα της θεραπείας μας.

Και ουσιαστικά αν καθίσεις να το σκεφτείς, όχι με εκείνη την λογική που πιέζει, αλλά με εκείνη την Λογική που αναπτύσσει, τι θα μπορούσες να φοβηθείς, εκτός από αυτό που κληρονόμησες? Αυτό που έχεις μαζί σου αιώνια, δεν σε έχει βλάψει ποτέ...Αυτό που σε βλάπτει διαρκώς είναι αυτό που κληρονομείς...Δεν θέλει και μεγάλη ευφυϊα για να καταλάβεις ότι η ασθένεια της ανθρωπότητας είναι κληρονομική "υποχρέωση", ενώ αντίθετα η θεραπεία της βρίσκεται μέσα σε εκείνο το μέρος του DNA που "προσμετράται" στον θεό και στην Αγάπη...στην αιωνιότητα! Εκεί η επιστήμη δεν έχει πρόσβαση, ούτε θα έχει ποτέ! Είναι δικό μας μέλημα.

Κάποιες φορές αισθάνομαι καλά να ξέρω ότι δεν είμαι μόνος σε αυτό...

όχι δεν είμαστε μόνοι μας Θοδωράκο μου! Ακόμα κι αν φαινόμαστε λίγοι μέσα στην μάζα της ανθρωπότητας, ένα μέρος μας θεραπεύει το σύνολο, μόνο και μόνο γιατί το αγαπήσαμε.