ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.......

[Vasoula]

Ε, εσείς που είσαστε "γονείς"...

Σταματήστε να φορτώνεστε στα παιδιά σας...

Σταματήστε να τους γεμίζετε ενοχές γιατί θέλουν να προχωρήσουν στην ζωή τους χωρίς εσάς...

Σταματήστε να τους ενοχοποιείτε για την μοναξιά σας

Σταματήστε να τους ζητάτε χάρες που δεν μπορούν να σας κάνουν...

Σταματήστε πια αυτήν την παραδοσιακή αθλιότητα των υποχρεώσεων

και σεβαστείτε την ζωή τους, όπως δεν σας σεβάστηκαν οι δικοί σας γονείς...μην εκδικείστε τα παιδιά σας στο όνόμα της Αγάπης, γι' αυτά που πάθατε εσείς...

Προετοιμάστε τους έναν κόσμο όμορφο που δεν ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ...


Δέστε τι κόσμο δημιουργήσαμε στα παιδιά μας...Και ΜΕΤΑΝΟΕΙΣΤΕ γμτ, γιατί θα βγω με τα ρόπαλα...


Βαρέθηκα να ακουω ότι η μανούλα είναι ο μόνος άνθρωπος που μας αγαπάει αληθινά...

Η αληθινή αγάπη δεν επιβάλλεται σε χάρες που δεν σας κάνουν...σε συντροφιές που δεν σας δίνουν...

ζητάτε, γμτ, σεβασμό, τους μιλατε για σεβασμό και πρώτοι εσείς ασεβείτε εις βάρος τους...Τους φορτώνεστε γιατί δεν ξέρετε τι να κάνετε με την ζωή σας...

Βρέίτε νόημα...και αφήστε τα παιδιά σας ήσυχα!!! Ελεος πια...

Δώστε τους ότι μπορείτε χωρίς να ζητάτε ανταλλάγματα...Αγκαλιάστε τα έτσι, χωρίς να σκέφτεστε πως θα ξεπληρώσουν αυτήν την αγκαλιά...

Εμείς οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτήν την αθλιότητα που βιώνει ο κόσμος μας σήμερα...

Τι κάνετε γι' αυτό, εκτός από το να ζητάτε συνεχώς να την συνεχίσουν και τα παιδιά σας???


ε?

ε?

ε?


ναι, σε εσένα μιλαω...μην κάνεις τον σταυρό σου, δεν είμαι τρελή...

άντε να γλιτώνουμε πια από τις "σαβούρες" του κόσμου τούτου...

στο καλό και να μας γράφετε...

[Emmaki]

Στο καλο με δημοκρατικες και συνοπτικες διαδικασιες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Λιζούλα]

Πριν από αρκετούς μήνες ξεκίνησα να γράφω μια ιστοριούλα για παιδιά. Ένιωσα το παιδάκι μέσα μου να θέλει να μιλήσει.
΄
Ίσως ταιριάζει να το γράψω εδώ. Κάπως έτσι αρχίζει...

Εεεεεεεε! εσείς οι μεγάλοι!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πού βρίσκουμε τόση δύναμη, εμείς τα παιδιά και τα βγάζουμε πέρα ζώντας σ΄αυτόν τον τεράστιο κόσμο? Πώς τα βγάζουμε πέρα με τόσους κανόνες, περιορισμούς απαγορεύσεις? Με τόσο δύσκολα συναισθήματα που ξεχειλίζουν τόσες και τόσες φορές από την καρδούλα μας και δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε?

Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται!

Μα πότε θα καταλάβουν επιτέλους οι μεγάλοι, ότι οι σκανταλιές μας, οι αταξίες μας ακόμα και η ανυπακοή μας είναι τα σκαλοπάτια της ανάπτυξής μας? Πότε θα καταλάβουν ότι οι αντιδράσεις μας όταν δεν είναι οι αναμενόμενες δεν σημαίνουν ότι είμαστε "κακά" παιδιά αλλά ότι ίσως δεν μπορούμε να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε και ότι ίσως αυτό μας φοβίζει? Πότε θα καταλάβουν ότι πραγματικά φοβόμαστε πολύ, μα πάρα πολύ ότι μας φοβίζει?
Πότε θα διώξουν τον φόβο με την Αγάπη τους?

[Vasoula]

Πότε θα διώξουν τον φόβο με την Αγάπη τους?

ποτέ

[Λιζούλα]

Πότε θα διώξουν τον φόβο με την Αγάπη τους?

ποτέ

[Ταρούλα]

[Evoula]

Κάποια στιγμή, τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν, πως συντελείται ένας στυγνός και ασυνείδητος εκβιασμός εις βάρος τους.
Δεν είναι Αγάπη αυτό.
Είναι εξαγορά. Σου δίνω αυτό και απαιτώ από σένα, να είσαι αυτό που ζητάω εγώ, όπως το θέλω, όταν το θέλω.

Και αυτό κουρελιάζει την ψυχή μας. Την αποδυναμώνει, την αρρωσταίνει. Και συνεχίζεται ο ίδιος φαύλος κύκλος.
Δεν είναι Αγάπη αυτό. Είναι εγωισμός. Είναι φόβος. Είναι ανάγκη. Δεν μας αγαπάει η "μανούλα". Το αίμα μας ρουφάει. Την ψυχή μας. Την ενέργειά μας. Και ο "πατερούλης" το ίδιο. Δεν το καταλαβαίνουν αλλά το κάνουν.

Βλέπω ανθρώπους, να αρρωσταίνουν από αυτή την πίεση. Τους βλέπω σε μια συνεχή σύγκρουση. Σε έναν συνεχή εξαναγκασμό. Άλλα θέλουν και άλλα κάνουν. Σκύβουν το κεφάλι και υποκύπτουν σε έναν εκβιασμό, που δεν τον καταλαβαίνουν. Περνάει μέσα τους, ασυνείδητα και ύπουλα.

Βάσω, είχες πει κάποτε, πως δεν Χρωστάμε πια.
Πως Πληρώσαμε.
Όντως παιδιά, πληρώσαμε. Πληρώσαμε πολύ ακριβά. Ας σταματήσουμε να πληρώνουμε πια, κάτι που δεν είναι δικό μας.
Δεν χρωστάμε, δεν μας χρωστάει κανένας. Μηδενικός ο ισολογισμός. Η ζωή είναι πιο απλή, χωρίς ρόλους. Όταν όλοι είμαστε άνθρωποι. Χωρίς δεσμούς, χωρίς συγγένειες.

Χθες έπινα καφέ με μια φίλη μου. Μας πλησιάζει μια κυριούλα, κακοντυμένη, κακομοιριασμένη και λίγο τσαλαφούλα. Με βλέπει να ανοίγω το πακέτο μου, για να ανάψω ένα τσιγάρο και έρχεται κατευθείαν σε μένα.
"Μου δίνεις ένα τσιγάρο;" με ρωτάει.
Την κοιτάω. "Να σου δώσω, γιατί να μην σου δώσω; Πάρε και καλές γιορτές". της λέω.
"Ε, μόνο ένα; Δώσε μου κι άλλο"
Αρχίζω και τα παίρνω.... "Γιατί στο χρώσταγα; Εσύ τα παίρνεις τζάμπα αλλά εγώ τα πλήρωσα" της λέω.
Απτόητη αυτή. "Δώσε μου ένα ακόμα. Ένα ίσον κανένα".
Εμεινα κόκκαλο. Μου φέρθηκε σαν να της το χρωστούσα. Σαν να της χρωστούσε η ζωή. Δεν υπήρχε ανάγκη, υπήρχε κακία. Η κακία του κακομοίρη, του θύματος, εκείνου που η ζωή του παίρνει και τα δίνει σε άλλους τυχερούς. Αυτοί οι "τυχεροί" λοιπόν, οφείλουν. Χρωστάνε.

Ε, σώνει λοιπόν!
Φτάνει!
Δεν χρωστάω, τίποτε σε κανέναν. Δεν έφαγα τίποτε, με κανέναν χοντρό, δεν στέρησα τίποτε από κανέναν και αν το έκανα το διπλοπλήρωσα.
Είμαστε πάτσι λοιπόν παιδιά!

Άι σιχτήρ και καλές γιορτές!

[Annoula]

έτσι ακριβώς... ότι ήταν να πληρώσουμε το πληρώσαμε... σώσαμε πια. Δεν πάει άλλο

[Vasoula]

Άι σιχτήρ και καλές γιορτές!

ε ναι...

[Ελενίτσα]

Δεν είναι Αγάπη αυτό.
Είναι εξαγορά. Σου δίνω αυτό και απαιτώ από σένα, να είσαι αυτό που ζητάω εγώ, όπως το θέλω, όταν το θέλω.

Και αυτό κουρελιάζει την ψυχή μας. Την αποδυναμώνει, την αρρωσταίνει. Και συνεχίζεται ο ίδιος φαύλος κύκλος.
Δεν είναι Αγάπη αυτό. Είναι εγωισμός. Είναι φόβος. Είναι ανάγκη.

Έτσι είναι!

Άι σιχτήρ και περάστε τις γιορτές όπως θέλετε

[Δωρουλα]

Άι σιχτήρ και καλές γιορτές!

εεεεεε μα ναιιιι!!!

ξεχρεωσαμε Τελοςςςς!

[Μπεττουλα]

α ρε μάνα... α ρε πατέρα... δεν χρωστάω πια... ΤΕΛΟΣ!!! τώρα ζω για μένα... τώρα μαθαίνω τη Ζωή και ανακαλύπτω Εμένα ...

[VasilisM]

Αχ ρε Βάσω..

[Ellaki]

Άι σιχτήρ και καλές γιορτές!

[Ελενα Κ.]

θα το εκτυπωσω μου φαινεται και θα το στειλω σε μερικες διευθυνσεις και μια αγκαλια στο παιδακι μεσα μας που ΞΕΧΡΕΩΣΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ