ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...

[Ταρούλα]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Χρυσοχοϊδη (τον αδιάβαστο)...

Λοιπόν,εδώ Εύακι θα διαφωνήσω.
Βρέθηκε ένας πολιτικός ο οποίος είπε το αυτονόητο και έχουν πέσει όλοι πάνω του. ;)
Ή πιστεύετε,πως υπάρχει κάποιος από αυτούς που υπογράψανε ο οποίος είναι διαβασμένος??

Ρώτησα ποιοί μας απέμειναν; Αυτοί μας απέμειναν. Οι Οικονομόπουλοι.
Ας μείνουμε λοιπόν με τους κάθε Οικονομόπουλο, Αλεξανδράτου, Πρετεντέρη,Πάγκαλο, Παπαδήμο ή Χρυσοχοϊδη (τον αδιάβαστο)... αυτούς αναγνωρίζουμε ως κοινωνία, μέχρι εκεί σκεφτόμαστε, μέχρι εκεί καταλαβαίνουμε.
Ευτυχώς που πιστεύω ακόμα στις μειοψηφίες...

Ξέχασες τον gap
Πέρα από την πλάκα,αυτό είναι κάτι που με απασχολούσε εδώ και αρκετό καιρό.
Την έλλειψη δηλαδή,σπουδαίων ανθρώπων σε όλους τους τομείς.
Από τις Τέχνες μέχρι τον αθλητισμό.
Από που να αρχίσουμε?
Πολιτικούς,τραγουδιστές,ηθοποιούς,αθλητές,δημοσιογράφους??

[Valia]

και όσο πάνε άνθρωποι στο άγιο όρος, τόσο οι Οικονοπουλοι, οι Πάγκαλοι και οι Χρυσοχοϊδηδες θα είναι απομιμήσεις ανθρώπου...

όπως το πες Βάσω μου... ανδρείκελα...

[Θοδωράκος]

Μπετούλα...κι όμως



Θα γυρίσω Μεγάλε Ιερέα και θα ξεχάσω, μου το υποσχέθηκες.

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό θέλεις…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό θέλω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που νιώθω τώρα είναι η αιωνιότητα και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν ένα μικρό της μέρος, αν δεν την ξεχάσω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που βλέπω τώρα είναι ο αστέρας και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν αστεράκι, αν δεν τον ξεχάσω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που ακούω τώρα είναι η ολική αρμονία και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν μια νότα, αν δεν την ξεχάσω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που αισθάνομαι τώρα είναι ο ωκεανός και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν σταγόνα, αν δεν τον ξεχάσω…

Νιώθω πόνο Μεγάλε Ιερέα, όσο απομακρύνομαι από τον ναό…Και φοβάμαι μήπως δεν θυμηθώ ποτέ…΄Όμως ξέρω ότι δεν γίνεται αλλιώς…

Μπορώ να κλάψω? Την ώρα που θα χαίρονται για την δημιουργία, την ώρα που θα παίρνω την μεγάλη ανάσα για να ξεχάσω, την ώρα που ο ναός θα έχει πυκνώσει τόσο πολύ που δεν θα νιώθω την αιωνιότητα, δεν θα βλέπω τον αστέρα, δεν θα ακούω την αρμονία, μπορώ άραγε να κλαψω?

«Δεν χρειάζεται να ξεχάσεις τίποτα…
Γιατί είσαι ο αστέρας, είσαι η αρμονία, είσαι ο ωκεανός…και όλα αυτά δημιουργούν την αιωνιότητα, από αυτά τα αστεράκια, τις νότες, τις σταγόνες, που θέλουν να ενωθούν με το το αρχικό του πρότυπο…Αυτή είναι η τάση του μικρού…Να ενωθεί με το μεγάλο, μέσα από την έλξη του αιώνιου πρότυπου του…»

Μεγάλε Ιερέα, σ’ αγαπώ!
΄Εχεις δίκιο, δεν χρειάζεται να ξεχάσω, αλλά να βιώσω και το μικρό αστεράκι, την νότα και την σταγόνα, για να νιώσω πως είναι η αιωνιότητα και σε ένα μέρος της…

«Αν θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς, θα θυμάσαι ότι είσαι η αγάπη μου, η αρμονία μου, ο ωκεανός μου…
Αν θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς, θα θυμάσαι ότι η αγάπη, η αρμονία και ο ωκεανός δεν μπορούν ποτέ να είναι κάτι διαφορετικό από την Αρχή τους!
Αν θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς, θα θυμάσαι ότι η Αρχή μπορεί να εκδηλωθεί σε χιλιάδες αστεράκια, σταγόνες και νότες και να είναι διαρκώς η Αρχή…»

Κι αν δεν το θυμηθώ?

«Θα στο θυμίζω, μέσα από κάθε αστεράκι, από κάθε νότα, από κάθε σταγόνα…
Και κάθε φορά θα σου στέλνω ένα λουλούδι από την «πατρίδα», που θα σου φέρνει το μήνυμα μου…»

Αγαπημένη μου ψυχή, σου χαρίζω αυτό το λουλούδι, για να βλέπεις μέσα στην αιωνιότητα τον εαυτό σου…

Και να με θυμάσαι…

Να με θυμάσαι, όταν αναζητάς το φως του αστέρα, για να ξέρεις ότι τα αστεράκια δεν είναι παρά μέρος του που ξέχασαν το φως…Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το έχουν…

Να με θυμάσαι όταν θέλεις να αισθανθείς τον ωκεανό, για να ξέρεις ότι οι σταγόνες δεν είναι παρά ένα μέρος του που ξέχασαν την απεραντοσύνη…Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την έχουν…

Να με θυμάσαι, όταν έχεις θέλεις να ακούσεις την αρμονία, για να ξέρεις ότι οι νότες, δεν είναι παρά ένα μέρος της, που ξέχασαν τον ήχο του σύμπαντος…Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον έχουν…

Να με θυμάσαι, όταν βιώνεις την στιγμή, για να ξέρεις ότι έχεις την αιωνιότητα…

Και αν δεν με θυμάσαι, το λουλούδι θα στο θυμίζει…
Γιατί είναι ένα μέρος από εσένα αγαπημένη μου ψυχή

http://youtu.be/sza4rh1YzsM" onclick="window.open(this.href);return false;

[Fotinoula]

[Ellaki]