Με τρομάζουν οι φωνές....
Μεγάλωσα με φωνές και έγινα και εγώ φωνακλού, για να επιβληθώ στον τρόμο μου. Κανείς δεν άκουγε... όλοι φωνάζαμε.
Αναζήτησα την ηρεμία, τη σιωπή.... και τα βρήκα.
Η ψυχή μου γαλήνεψε και για πρώτη φορά άρχισα να ακούω, όχι τις φωνές, αυτές δεν περιμένουν πραγματικά
απάντηση, αλλά τους ψιθύρους.
Ομως, ακόμα ταράζομαι κι ας μην είναι στις επιλογές μου, κάθε φορά που θ' ακούσω φωνές νιώθω το κρακ ....
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.