Και μου ήρθε στο μυαλό, να παίξουμε, ελευθερώνοντας λίγο την σκέψη μας. Θέλω να κάνετε όλοι μια προσπάθεια να βρείτε ποιά χώρα είναι και αν μπορείτε να εξηγήσετε και πού βασίζεται το συμπέρασμά σας. Εγώ θα σας γράψω το κείμενο, παραλείποντας μερικά "κλειδιά".
Έτοιμοι;
Πάμε!
"... Και τότε δεν χάθηκε απλώς το μεγαλύτερο βιοτικό επίπεδο του κόσμου ολάκερου, αλλά χάθηκε και η συνείδηση του κόσμου αυτού. Μια παράξενη, αφελής, ντετερμινιστική πεποίθηση ότι όλα τελικά θα πάνε καλά, την έκανε _περισσότερο από κάθε άλλη χώρα- να αφεθεί ήρεμα κατά τη δεκαετία του ογδόντα στα χέρια του διεθνούς κεφαλαίου, το οποίο άρχισε να αλωνίζει ελεύθερο περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Στην πράξη, η αναπόδραστη κατάρρευση σήμανε απλώς τη συνέχιση της ολοκληρωτικής και σκοπούμενης κατάρρευσης -η οποία είχε ξεκινήσει την ως άνω δεκαετία -και στο σύνολο της πολιτικής διακυβέρνησης, με βασικό μοχλό τα απρόβλεπτα ξεσπάσματα του κεφαλαίου στην εποχή της πληροφορικής. Όλοι την πλήρωσαν -εκτός από τις επιχειρήσεις. Κι ενώ η χώρα πλησίαζε στο χείλος του γκρεμού που ονομαζόταν πτώχευση, οι μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας, αύξαναν στο μέγιστο τα κέρδη τους. Το βάρος της αποπληρωμής έπεσε στα νοικοκυριά, στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό - σε όλα αυτά που έπρεπε τελικά να πληρώσουν σχεδόν μακροπρόθεσμα τη νύφη. Η παραμικρή νύξη ότι έπρεπε και οι επιχειρήσεις να μπουν στον χορό και να πληρώσουν έστω και έναν ελάχιστο τίμημα γι' αυτά που είχαν προκαλέσει αντιμετωπιζόταν από μια ομοβροντία απειλών περί μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Όλος ο κόσμος υποχρεώθηκε να σκέφτεται τα λεφτά και μόνο τα λεφτά. Η ψυχή της χώρας, διογκώθηκε, βομβαρδισμένη πανταχόθεν, από οικονομικές ιδέες, μέχρι που απέμειναν μόνο κάποιες μικρές τρύπες να γεμίσουν και στις οποίες δεν χωρούσε, φυσικά, τίποτα μακροπρόθεσμο, μόνο λαχεία, στοιχήματα και τηλεοπτικά θεάματα για τα μπάζα. Τον έρωτα ήρθαν να υποκαταστήσουν εξιδανικευμένες σαπουνόπερες από τη μια και πορνοφίλμ της καλωδιακής από την άλλη. Η έντονη επιθυμία για όποια μορφή πνευματικότητας, κορέστηκε από ταχυπακέτα New Age λύσεων, όλη η μουσική που έφτανε στον κόσμο ήταν φτιαγμένη για να πουλάει, τα ΜΜΕ έκλεψαν τη γλώσσα και έκαναν τον εαυτό τους κανόνα, η διαφήμιση έκλεψε τα συναισθήματα και τα απομάκρυνε από το πραγματικό τους αντικείμενο, η κατάχρηση ναρκωτικών άγγιξε δυσθεώρητα ύψη.
Η δεκαετία του ενενήντα ήταν η εποχή που το κεφάλαιο δοκίμαζε ένα μέλλον στο οποίο οι ορδές των ισοβίως ανέργων έπρεπε να κρατιούνται καθηλωμένες για να μην εξεγερθούν. Αναισθητική ψυχαγωγία, ναρκωτικές ουσίες που δεν απαιτούσαν περίθαλψη, εθνοτικές συγκρούσεις που έστρεφαν αλλαχού την οργή, γενετική τροποποίηση για να μειωθούν μελλοντικές ανάγκες περίθαλψης και μια μόνιμη επικέντρωση στην εξισορρόπηση της μηνιαίας προσωπικής οικονομίας.
Μήπως χρειαζόταν και τίποτε άλλο για να ερειπωθεί ολοκληρωτικά η ανθρώπινη ψυχή που διαμορφώθηκε μέσα σε χιλιάδες χρόνια;
Είχαν απομείνει, άραγε, άλλα επικίνδυνα εδάφη στα οποία ένα ελεύθερο, δημιουργικό και κριτικά σκεπτόμενο μυαλό θα μπορούσε να καταπιεστεί και να ανακατευθυνθεί πριν ακόμη προλάβει να ανθίσει;"
