ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ...

[eirini]

Με στεναχωρεί που βλέπω το εαυτό μου μέσα σε όλο αυτο

[Vasoula]

Αν σε στενοχωρεί κάτι, μπορείς να το αλλάξεις...

κανείς δεν μπορεί να σου "φορέσει" την ζωή σου...αν το κάνεις, θα το κάνεις μόνη σου

Είναι σαν να φοράς ψηλά τακούνια και να τα ανέχεσαι, γιατί όλοι φοράνε ψηλά τακούνια...

[Βικούλα]

[eirini]

Ναι αλλά για να σταματήσεις να φοράς ψηλά τακούνια, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το κάνεις επειδή το κάνουν και οι άλλοι..... Και αυτό σε στεναχωρεί, νομίζω, περισσότερο από τους πόνους των κάλων που έχουν δημιουργηθεί.....

[Vasoula]

γιατί να σε στενοχωρεί βρε Ειρηνάκι μου η συνειδητοποίηση?
Σκέψου ότι μπορεί να φοράς τακούνια σε όλη σου την ζωή και να μην έχεις πάρει είδηση τι κάνεις, παρά μόνο από τους κάλους...
Σκέψου ότι μπορεί να σταματήσεις να φοράς τακούνια, μόνο γιατί οι κάλοι έγιναν ανυπόφοροι και όχι από δική σου βούληση...
Αφήνεις δηλαδή τους κάλους μόνο να ορίζουν τι θα κάνεις...Και ίσως τότε που θα έρθει η στιγμή να μην αντέχεις πια τους κάλους και βγάλεις τα τακούνια, να είναι αργά για να περπατήσεις χωρίς αυτά...

Αυτό μόνο πρέπει να σε κάνει να χαρείς, όχι να λυπηθείς...Η κάθε συνειδητοποίηση είναι θέμα χαράς και όχι λύπης...
Αλλιώς είναι σαν να γατζώνεσαι στο παρελθόν και αυτό σε στοιχειώνει κάθε φορά...Είναι τόσο ανόητο αυτό, όσο και το να φοράς τακούνια επειδή φοράνε οι άλλοι...

γιατί να φέρνει τόσο λύπη η συνειδητοποίηση? Καταλαβαίνεις τώρα γιατί εξακολουθητικά λένε ψέματα στον Εαυτό τους οι άνθρωποι?

Αντέχουν τον πόνο μιας ζωής, για να μην βιώσουν μια στιγμή αλήθειας...

[eirini]

Αντέχουν τον πόνο μιας ζωής, για να μην βιώσουν μια στιγμή αλήθειας...

για λύπηση δεν είναι αυτό??? το ότι το συνειδητοποιώ τώρα, δε σημαίνει ότι έχω βρει και τον τρόπο να το αλλάξω.... εννοώ άμεσα!!! θέλει δουλειά ακόμα.... πολλή θα έλεγα γιατί σου ξεφυτρώνουν από κει που δεν το περιμένεις...κι εκεί που χαλαρώνεις....τσουυυυπ πετάγεται κάτι και σε πιάνει στον ύπνο!!

Οχι έχεις δίκιο,με λυπεί το γεγονός ότι το βλέπω έντονα σε μένα, γι'αυτό και ήταν η πρώτη μου αντίδραση αυτή, συνάμα όμως με χαροποιεί που έχω βρει την αρχή του κουβαριού.....

[Vasoula]

Όταν δεν σου αρέσει κάτι, τι κάνεις Ειρηνούλα?

μπορεί να σε υποχρεώσει κάποιος να κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει?

[Μάνος]

Η αρχή της νοητικής ωριμότητας ξεκινά όταν το παιδί δεν απαιτεί να το «ταϊζουν» οι άλλοι, αλλά πιάνει το κουτάλι να «φάει» μόνο του.
Ακόμα όμως και σ’ αυτήν την φάση της ζωής του, ελέγχεται...συγκρίνεται…στο πόσο επιδέξια κρατάει το «κουτάλι», στο πόσο δεν «λερώνεται»…
Πάντα συναισθηματικά θα είναι ελλιπές, γιατί, παρ’ όλες τις προσπάθειές του να «φάει σωστά», κάποιος θα υπάρχει που θα το κάνει καλύτερα, ή κάποιος θα υπάρχει που δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα, αγνοώντας κάθε του προσπάθεια…

Ψάχνουν πάντα να βρουν κάποιον «καλύτερο» και όταν τον βρουν, απλά τον μετατρέπουν μέσα τους σε «χειρότερο», για να συνεχίσουν να αναζητούν τον «καλύτερο» έξω από τον Εαυτό τους…
Και έτσι η Αγάπη φτωχαίνει συνεχώς…
Και έτσι οι σχέσεις γίνονται «μισές» Αγάπες…
Και έτσι η Αλήθεια γίνεται συνεχώς ψέμα…

Αντί να δρούμε συνθετικά, αντιδρούμε μονομερώς μέσα από μια πολυπλοκότητα εαυτών και έτσι παραπλανούμαστε ότι η δράση μας είναι συνθετική….
Οι πολλοί εαυτοί μας όμως δεν αποτελούν σύνθεση, αλλά έναν άθλιο διαχωρισμό στο είναι μας…Αν παρατηρήσετε όλοι οι εαυτοί που χρησιμοποιούμε, έχουν έναν ίδιον παρανομαστή…τον φόβο για την Ζωή!

δεν είναι ειλικρινείς οι άνθρωποι, ούτε με τον εαυτό τους, ούτε με τους άλλους, Ιωαννάκι!
γιατί ούτε τον εαυτό τους εμπιστεύονται, ούτε τους άλλους...
γιατί ούτε τον εαυτό τους αποδέχονται, ούτε τους άλλους...

Συνήθως δημιουργείται η αντίληψη ότι οι άλλοι δεν σε ακούνε...΄Ομως αυτό που γίνεται στην ουσία είναι ότι εσύ δεν ακούς τον Εαυτό σου...

Γι' αυτό στην εργασία σου μπορεις να εντάξεις τα εξής ερωτήματα...
"ποιός εαυτός μου προσπαθεί να αποδεχτεί τους άλλους?"
"ποιά ανάγκη μου καλύπτει αυτή η αποδοχή?"
"ποιός εαυτός μου θυμώνει με την απόρριψη?"
"πόλα γίνονται με πιο βαθείς στόχους...
Αρκεί να μην "κουβαλάς" την καταγωγή σου, αλλά να θυμάσαι πάντα την προέλευσή σου... ποιός εαυτός μου αναγκάζεται να αντιδράσει για να γίνει αποδεκτός?"

Ο άνθρωπος δίνει μεγάλη σημασία στην εικόνα του, γιατί δεν έμαθε ποτέ ότι αυτή "κινείται" μέσα από μια πνευματική οντότήτα, αφού ποτέ δεν την ένιωσε σαν δική του.
Ο θεός δίνει ζωή...κάτι έξω από αυτόν δίνει ζωή...άρα κάτι έξω από αυτόν θα τον βοηθήσει να ζήσει...
΄Ετσι αφήνει στην μοίρα την ζωή του, γιατί δεν μπορεί να νιώσει ασφαλής στην εικόνα του...
Και η αλήθεια είναι, ότι κανείς δεν μπορεί να νιώσει ασφαλής στην εικόνα του, αφού αυτή αλλάζει διαρκώς ερήμην του...
Μια εικόνα δεν μπορεί με τίποτα να επιβιώσει...
Είμαστε όμως μια εικόνα?

Αχ Βασούλα μου

[Μάνος]

Ειρηνάκι μου υπέροχο το άρθρο που μοιράστηκες μαζί μας!!!
Όλοι μας λίγο πολύ βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα σε τέτοιες καταστάσεις οι οποίες μας είναι τόσο οικίες...
Αυτό όμως θα αλλάξει με τον καιρό, γιατί τώρα αρχίζουμε και γνωρίζουμε, αποδεχόμαστε, εμπιστευόμαστε, αφουγκραζόμαστε και ακολουθούμε το φως μέσα μας...
Θέλει υπομονή, αρετή και τόλμη μια τέτοιου είδους ελευθερία...
Ένα βήμα τη φορά...

[Ellaki]

Αυτό μόνο πρέπει να σε κάνει να χαρείς, όχι να λυπηθείς...Η κάθε συνειδητοποίηση είναι θέμα χαράς και όχι λύπης...
Αλλιώς είναι σαν να γατζώνεσαι στο παρελθόν και αυτό σε στοιχειώνει κάθε φορά...Είναι τόσο ανόητο αυτό, όσο και το να φοράς τακούνια επειδή φοράνε οι άλλοι...

γιατί να φέρνει τόσο λύπη η συνειδητοποίηση? Καταλαβαίνεις τώρα γιατί εξακολουθητικά λένε ψέματα στον Εαυτό τους οι άνθρωποι?

Αντέχουν τον πόνο μιας ζωής, για να μην βιώσουν μια στιγμή αλήθειας...

[ΙΩΑΝΝΑ]

[AMALIA]

γιατί να φέρνει τόσο λύπη η συνειδητοποίηση? Καταλαβαίνεις τώρα γιατί εξακολουθητικά λένε ψέματα στον Εαυτό τους οι άνθρωποι?

Αντέχουν τον πόνο μιας ζωής, για να μην βιώσουν μια στιγμή αλήθειας...

...

[eirini]

Bασούλα μου γιατί κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό σου, το βλέπω και με άλλη οπτική???? Εχει να κάνει με αυτά που έχω μέσα σου κάθε φορά???

Όταν δεν σου αρέσει κάτι, τι κάνεις Ειρηνούλα?

μπορεί να σε υποχρεώσει κάποιος να κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει?

Κοίτα...αυτή τη στιγμή μου έρχονται δύο απαντήσεις στο μυαλό που αφορούν εμένα κι όλος τυχαίως τη συγκεκριμενη περίοδο...
Η πρώτη είναι αναλόγως τη συνειδητότητα που έχεις εκείνη την στιγμή-φάση-περίοδο, δεν ξέρω!!! Πιο συγκεκριμένα δήλωσα κάτι που δε θέλω, κι ενώ το πίστευα κιόλας, δεν ξερω πώς έγιναν έτσι τα πράγματα και χωρίς να το καταλάβω το έκανα (σκατά κι απόσκατα, τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου).

Το δεύτερο που μου 'ρχεται στο μυαλό ειναι το συναίσθημα.....σίγουρα δε σε υποχρεώνει, αλλά καμιά φορά σε ζορίζει...άσε με, άσε με γιατί μου τα 'χει σκάσει τελευταία....μέχρι και στον ύπνο μου με κυνηγάει....
Και μιας και κατέληξα να λέω πάλι τα δικά μου....θυμάσαι σε ένα άλλο ποστ που μου έγραψες κάτι για ανευ όρων ότι ετοιμάζομαι κλπ κλπ???εεεε αρχίζω και το φοβάμαι!!!! προσπαθώ να βάζω λογική αλλά βαράει το συναίσθημα σε άσχετες στιγμές..... ουφ!!

Υ.Γ.δεν ξέρεις πόσο σκεφτόμουν να σου τα γράψω σήμερα όλα αυτα...σε ευχαριστώ για την ερώτηση

[eirini]

Μανούκο μου

[eirini]

όοοοοοχι το πήρα απο την αρχή το ποστ και μου σκασαν κι άλλα τα οποία μου 'χουν σκάσει πρόσφατα κιόλας..συγχρονικότητα λέγεται αυτο?? (αν δε ξεσπάσω σήμερα,δεν πάω για ύπνο)

Υποκρίνονται περισσότερο ότι είναι κάτι άλλο, από αυτό που είναι

Ετσι φαίνεται ότι δρουν συνθετικά, αλλά στην ουσία αντιδρούν με διάφορα κομματιασμένα μέρη τους και ποτέ δεν έχουν ακεραιότητα στην συμπεριφορά τους.
Προστατεύονται και αμύνονται συγχρόνως, έτσι η μόνη ιδιότητα που μπορεί να ενώσει όλους αυτούς τους "εαυτούς" είναι ο φόβος, αγνοώντας φυσικά ότι ο φόβος σε κάνει μόνο να αντιδράς...

Παιδάκια συνειδητοποίησα και αυτό αυτές τις μέρες....
Μια ζωή το παίζω κάτι άλλο απ αυτό που είμαι (που ανάθεμα αν ξέρω τι ειμαι) μόνο και μόνο από αντίδραση στα κομματιασμένα μου μέρη....Θεέ μου...Πάντα το έπαιζα σκληρή, δυναμική, αλλού για αλλού για να κρύψω την ευαισθησία μου... θεωρούσα ότι είναι ελάττωμα και ότι οι άλλοι μπορούν να σε χειριστούν.... Και όταν κάποιος όντως με θεωρούσε ότι να'ναι, παραξενευόμουν και στενεχωριόμουν κιόλας...μα καλά δε βλέπει ότι έχω και ποιότητες, και ευαισθησίες????
Η σχιζοφρένεια η ίδια