Η ανακουφιση αφορα την αντιδραση μας σε κατι που συμβαινει εντος μας.
Η Θεραπεια ομως αφορα καθαρα την δραση. Για να δρασει ομως κανεις προς αυτη την κατευθυνση πρεπει να συνειδητοποιησει την ασθενεια!
Να λοιπον γιατι ασχολουνται ελαχιστοι με την Θεραπεια και τοσοι πολλοι με την ανακουφιση..
Δημητράκη, επειδή προσπάθησε ο Βασίλης να σου εξηγήσει, και επειδή εγώ φαντάστηκα απλά ότι με τόσα που έχεις ακούσει από εμένα, δεν θα είχες πρόβλημα να καταλάβεις την διαφορά, και επειδή όντως δεν είχα γράψει σ' αυτό το τόπικ πολλά για την θεραπεία και την ανακούφιση, θα προσπαθήσω να γράψω κάτι παραπάνω...
Η ανακούφιση καλύπτει την επιφανειακή μας ανάγκη να γίνουμε καλά, χωρίς να "ανοίξει μύτη"...αφορά δηλαδή έναν τρόπο, μία τεχνική...
Εδώ η πίστη δεν φτάνει...
Γιατί είτε πιστεύεις απλά στον θεό και περιμένεις ένα θαύμα, είτε παίρνεις κάποιο φάρμακο, είτε κάνεις ρέικι, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να ανακουφίσεις το άλγος!
Η θεραπεία είναι ΔΡΟΜΟΣ...
Ο Δρόμος είναι μια ανάγκη της Ψυχής να ενωθεί με τον θεό
Είναι η πορεία της εξέλιξης της τέτοια, που φτάνει κάποια στιγμή να μην έχει άλλη ανάγκη, εκτός από αυτήν
Αυτός ο Δρόμος είναι ο Δρόμος του Μυστικιστή, που η Πίστη του στην ώθηση της Ψυχής του, δεν τον αφήνει να παρεκκλίνει από το Σχέδιο του
΄Όταν περάσει ο χρόνος των «βασάνων», μετά η αλλαγή και η αλχημεία γίνεται με συντριπτικούς ρυθμούς στο είναι του
Ο Δρόμος της θεραπειας είναι δύσκολος, γιατί περνά πάντα μέσα από τα ψυχικά περιεχόμενα ενός ανθρώπου και χρειάζεται να καταλυθούν στερεότυπα και πλασματικές αξίες, ώστε η συνειδηση να μπει στον πιο βαθύ πυρήνα του Ανθρώπου και να τον αφυπνίσει.
Εδώ η Πίστη έχει έναν δυναμικό ρόλο που χρειάζεται αρχικά να ενδυναμώνει τον πνευματικό στόχο...
Στην συνέχεια όμως, εκτός από την Πίστη, χρειάζεται και η γνώση και η έμπνευση να αφυπνίσει την Αγάπη σαν ουσία μέσα στο είναι του, έτσι ώστε να μπορέσει να μετακινηθεί από την επιθυμία στην Θέληση...
Υπάρχουν λοιπόν τεχνικές που ανακουφίζουν από την καταπίεση και το σύμπτωμα μιας ασθένειας
Στην αρχή ένας άνθρωπος περνάει από αγχώδεις καταστάσεις στην ζωή του. Η καταπίεσή του δεν είναι εμφανής από πού προκύπτει και έτσι πολύ εύκολα την αποδίδει στο περιβάλλον του.
΄Όμως η καταπίεση προκύπτει από την στιγμή που γίνεται φυσικός άνθρωπος και χάνει την σύνδεσή του με τον θεό
Από έκεί και πέρα εξελίσσεται με βάση την ένταση της καταπίεσης και το πόσο πολύ αυτή επιδρά στην Ψυχή του, ώστε να αναζητήσει τρόπους λύτρωσης ή τρόπους ανακούφισης απλά
Εκεί είναι η διαφορά και μόνο εκεί
Στο πόσο η ένταση της αποσύνδεσης λειτουργεί καταπιεστικά στην Ζωή του ή του δίνει τα περιθώρια να μάθει με διάφορες «τεχνικές» να την ανακουφίζει, γιατί στην ουσία θέλει περισσότερο χρόνο να νιώσει την ένταση να τον πιέζει έως την απόλυτη Πίστη
΄Ετσι ανοίγονται διάφοροι δρόμοι μπροστά του, όλοι βοηθητικοί στο να αμβλύνει την ένταση πάνω στην οποία επιδρά η αποσύνδεση μέσα στην Ψυχή του.
Γι αυτό υπάρχει και η διαφοροποίηση στην ωριμότητα να είναι κανείς «μαθητής» σε ένα Δρόμο ή απλά να μαθαίνει «τεχνικές» να ανακουφίζει την καταπίεση
Το ρέικι, παραδοσιακά, είναι μια «τεχνική»
Η ρεφλεξολογία, επίσης μια τεχνική
Το SRT, το ΕMF το Reconnaiction, η αγγελική θεραπεία, κλπ πνευματικά συστήματα είναι απλές τεχνικές ανακούφισης και όχι θεραπείας
Η ανακούφιση σαν τρόπος θεραπείας επιδρά στον σώμα και στα συναισθήματα
Η ολικη θεραπεία επιδρά όμως στον Εαυτό και στην επανασύνδεση μας με τον θεό
Εγώ επέλεξα τον Δρόμο και όχι την ανακούφιση...
Και πάνω σ' αυτήν την επιλογή βασίστηκα για να μεταφέρω την εμπειρία μου με το ρέικι...
Ελπίζω να είναι τώρα όλα λίγο πιο κατανοητά...