ΑΝΟΗΣΙΕΣ

[Yorg]

Ο πόλεμος ήδη άρχισε, αν δεν το πήρατε ακόμα είδηση। Οι μάζες, στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, έχουν σαν βασικό τους χαρακτηριστικό τη δυσαρέσκεια, την καταναλωτική μανία, τα δάνεια, την ανάγκη να γραπωθούν από κάτι στέρο, σταθερό। Δεν υπάρχει χώρος για τα παιδιά, Δεν υπάρχει τροφή για όλους. Δεν υπάρχει στέγη. Δεν υπάρχει νόμος. Είναι μια περαστική κατάσταση. Η φύση έχει πάντα την τάση να μας διορθώνει, να μας κάνει να δούμε κατάματα την αλήθεια που έχουμε χάσει, άλλος στις μάσες-χάψες του, κι άλλος στην πείνα του. Ο ένας ρεύεται με ευχαρίστηση και ο άλλος ορύεται για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, Υπήρχε από τη στιγμή που ο άνθρωπος πάτησε στη γη. Η ανάγκη του "εγώ" προέχει από τις ανάγκες του "εμείς/όλοι μαζί". Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο άνθρωπος ιδιωτεύει. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο είναι απλά το άνοιγμα της ψαλίδας της ανισότητας, στην οποία κυριαρχούν ο εγωισμός και η αλαζονεία.
Αν βλέπαμε τον κόσμο σήμερα σαν να ήμαστε εξωγήινοι, σαν να ήρθαμε από ένα άλλο πλανήτη, απλά για να δούμε τι συμβαίνει σε αυτό το μικρό δορυφόρο του ήλιου, θα απορούσαμε, κι αυτό γιατί θα έπρεπε να διαλέξουμε να πάμε με αυτούς που έχουν ή με αυτούς που δεν έχουν. Ο πλανήτης έχει σαν κέντρο βάρους του τις πηγές, τα μεταλλεύματα, τις πεδιάδες, τις θάλασσες. Όλα γυρίζουν γύρω από την έννοια της αξίας, της τιμής, η οποία καθορίζεται από τη γη, το χρυσό, τα διαμάντια. Και οι μόνοι που μπορούν να έχουν αυτές τις αξίες στα χέρια τους είναι οι γαλαζοαίματοι, αυτοί που ο πρόγονός τους έχτισε με αίμα, πόλεμο, σφαγές, θύματα, αμάχους, στερήσεις, πόνο, αγωνία. Αυτοί είναι οι βασιλιάδες της γης, αυτοί που ορίζουν το μέλλον του κόσμου σαν να ήταν θεοί. Από την άλλη μεριά, εκείνοι που γεννήθηκαν φτωχοί, καταδικασμένοι στο μεροκάματο, τον πόνο, οι υπηρέτες των κυρίων, οι μισθωτοί υπηρέτες, οι δούλοι με αμοιβή ή χωρίς, η πλέμπα, οι πληβείοι που απο καιρού εις καιρόν διαμαρτύρονται έξω από την πόρτα του κυρίου και παρακαλάνε να δουλέψουν. Έχουν ανάγκη από έναν κύριο. Ένα λουρί και ένα μαστίγιο. Έτσι, αυτός ο κόσμος όπως κάποτε έτσι και σήμερα εξακολουθεί να παραδίδει στην επόμενη γενιά ένα ιστορικό τόσο βαρύ, που άλλοι την κάνουν, άλλοι διαμαρτύρονται, άλλοι τρελλαίνοντιαι, άλλοι χάνονται στο δρόμο, κι αφού οι πληβείοι είναι πολλοί, είναι και αντικαταστάσιμοι. Και αυτή η κλίμακα των αξιών έχει στον πάτο της αυτούς και εκείνους, και στην κορυφή τα λόμπυ, τις κυριαρχικές ομάδες του πλανήτη. Είναι μια πυραμίδα που όπως και οι προηγούμενες δείχνουν την ιστορία της ανθρωπότητας να πληρώνει συνέχεια το τίμημα του πολέμου που ξεκινά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων από την ώρα που γεννιούνται. Καμμία στατιστική και καμμία μελέτη και κανένας επιστήμονας δε μπορεί να εκτιμήσει το μέγεθος αυτής της καταστροφής. Ίσως μονο οι παπάδες, οι τραβεστί, οι ψυχίατροι και οι νοσοκόμες μπορούν να μας πουν. Και καμμία μέθοδος, όσο καλοστημένη κι αν είναι δε μπορεί να προετοιμάσει τον άνθρωπο για μια τέτοια πραγματικότητα. Όλοι, κάπου, όπως ο Βούδας, ανακαλύπτουν μια πραγματικότητα πολύ πιο διαφορετική από αυτή που του υποσχέθηκαν. Η απογοήτευση και ο πόνος είναι πολύ μεγαλύτεροι από το να μάθεις οτι δεν υπάρχει Αη Βασίλης.
Εδώ λοιπόν η ανθρωπότητα αντιδρά. Συνήθως. Έρχεται μια περίεργη φουρνιά ανθρώπων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλάζουν τις ανισορροπίες. Αυτή είναι η εξυπνάδα της φύσης που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει ασχολούμενος με το κυνήγι της ύλης, είτε αυτή έχει τη μορφή μεροκάματου, είτε έχει τη μορφή μιας Πόρσε. Η νοθεία του ανθρώπου λόγω της υπερβολικής ενασχόλησής του με την ύλη, τα δάνεια, τον κάνει να χάσει την επαφή του με τη μοναδική ευφυία που διαθέτει η φύση, το παιδί. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να θέσουμε το πρόβλημα στο μυαλό ενός παιδιού, επειδή εκεί ακριβώς βρίσκεται η διαφάνεια, η ηθική ακεραιότητα, ο χαρακτήρας που ζητάμε από τους κυβερνήτες μας. Ο Νόμος του Σύμπαντος είναι αγάπη, γιατί έτσι είναι φτιαγμένο το Σύμπαν. Τίποτα μέσα σε αυτό το υπερθέαμα που λέγεται Κόσμος δεν είναι θλιβερό, υπερβολικό, άσχημο, τρελλό, πονηρό, ανήθικο, γιατί τίποτα δε ζει για τον εαυτό του. Συνεπώς οι κοινωνίες των άλλων όντων είναι σε περισσότερη αρμονία από την ανθρώπινη. Δεν μετράει, δεν πουλάει, δε μισθώνει, δε νουθετεί, δεν μηρυκάζει διαθέσεις και συμπεριφορές που διχάζουν το σύνολο της κοινότητας.
Έτσι, ο πόλεμος είναι εδώ, αναγκάζει τους μεν να στραφούν ενάντια στους δε, γιατί αυτό είναι το πνεύμα του κόσμου, διχασμένο, πονηρό, έξυπνο, διαβολικό, κατεργάρικο. Είναι ο Μεγάλος Μάγος που κινεί τα νήματα πίσω από την επιφάνεια. Κι όλοι, ο καθένας μέσα στο προσωπικό του κλουβί της πολυτέλειας ή της ένδειας, αντιμετωπίζει τη ζωή με πόνο, με οδύνη, με λύπη. Και ποτέ, τπίοτα δεν είναι ικανό να κλείσει αυτή την πληγή, όσα κι αν αποκτήσει κανείας. Όλοι μοιραζόμαστε μια μοίρα τόσο κοινή, που είναι βλακώδες το να λειτουργούμε όπως λειτουργούμε, με φθόνο, οργή, ζήλια. Η μόνη μας διαφορά είναι το αν έχουμε πάρει χαμπάρι τι πραγματικά βρίσκεται πίσω από την προσωπική μας πλάνη. Δεν υπάρχει ανάγκη για περισσότερο πόλεμο, περισσότερη βία. Ο πόλεμος προκαλεί πόνο, κι ο πόνος φέρνει χρήμα και φτώχεια. Αυτή είναι η βασική διαίρεση από την οποία προέρχονται όλοι οι πόνοι, η ατομική ύπαρξη, η απώλεια του ουρανού, η γύμνια που προσπαθεί να κρύψει ο Αδάμ και η Εύα, το στραβοπάτημα, η πλάνη. Αυτός είναι ο λόγος που ο άνθρωπος ασχέτως βαλαντίου ή καταγωγής, πέφτει θύμα του κακού Εβραίου, που βλέπει το θύμα του να έρχεται. Η πλάνη είναι αδίστακτη, και γι αυτό απαιτεί να είναι κανείς πιο αδίστακτος από αυτήν, παραμένοντας χαμογελαστός και γελώντας με το αστείο, αντί να θυμώσει και ν αρχίσει να ταίζει το θηρίο της οργής του, να ζεσταίνεται, να παλεύει να ιδρώνει, να ματώνει μέσα του, να θολώνει περισσότερο ώσπου να ξεσπά κάπου μέσα του, κάπου πάνω του, να αυτοκτονεί, να πεθαίνει.
Η κοινότητα των ανθρώπων δεν θέλει περισσότερο ζήλο, αλλά ανθρώπους με ικανότητες, ταλέντα, δυνατότητες, ευκαιρίες, θέλει όλα όσα υποσχόταν ο όνειρο, τον παράδεισο στη γη, όπου όλοι θα είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, όπως στις διαφημίσεις που βάζουν. Η κοινότητα την ανθρώπων χρειάζεται απλούς ανθρώπους που θα έχουν τα πάντα και θα φροντίζουν τα πάντα, όχι διαιρέσεις και προσθέσεις.

Όλα καλά.

[Vasoula]

όλα καλά yorg!!!!!

καλώς ήρθες


ο άνθρωπος διαιρείται και πολλαπλασιάζεται μόνο, όταν δεν ζει με την Ψυχή του...

κι αυτό μέρος του σχεδίου είναι φαίνεται...

και γι' αυτό ο θεός του έδωσε την πρόσθεση και την αφαίρεση για να ισορροπεί τα ζύγια του...

να είσαι πάντα καλά