Ελέγχω και ζω...

[Vasoula]

ναι ναι, πάλι με καφέ πρωινό και τσιγαράκι...

και μουσικούλα, έτσι για να μας βρίσκεται!

χαλαρά και αφημένα, μου έρχονται οι σκέψεις!

χμ...

δεν είναι ακριβώς σκέψεις!

είναι μια δόνηση περίεργη που "μεταφράζεται" αυτόματα μέσα μου σε κάτι οικείο και αγαπημένο...και συγχρόνως αληθινό!

γιατί ενώ αναζητάμε την Αγάπη, προσπαθούμε να την ελέγξουμε?
Λες και μπορούμε να ελέγχουμε τίποτα στην ζωή μας, για να ελέγξουμε και αυτό!

Γιατί δεν αφηνόμαστε στο οικείο και αγαπημένο?
Τι μας κάνει να αμφισβητούμε το αληθινό?

Γιατί χάσαμε την αρμονία μας? Τα συναισθήματα...θα μου πείτε!

Μα ποιά συναισθήματα αναγνωρίζουμε αυθόρμητα?

Κανένα, θα σας πω εγώ...

Κανένα συναίσθημα δεν αναγνωρίζουμε, γιατί όλα τα περικλείουμε μέσα σε μια ανάγκη...

Ο Εαυτός μας ξεπροβάλλει στην Ζωή σαν ανάγκη!

Ανάγκη που για να καλυφτεί χρειάζεται να βρει κάποιον να χρησιμοποιήσει...

Ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλον...που χώρος για Αγάπη?

έγραψα σήμερα...

Βασίζουμε την Ζωή σε παρανόηση...

Είναι πολύπλοκη λέμε, χωρίς να ξέρουμε ότι πολύπλοκη την κάνει η ανάγκη μας να την ελέγξουμε...

Να ελέγξουμε την ροή του ποταμού όμως δεν μπορούμε...Κανείς δεν το ξέρει αυτό! ΄Η κι αν το καταλάβει κάποια στιγμή, δυσανασχετεί με την αδυναμία του και αρρωσταίνει...

Θέλουμε να ελέγξουμε τα πάντα, όσα και όσους θεωρούμε "αντίπαλους" στην διάθεσή μας για αρμονία...

Προσπαθούμε δηλαδή να γίνουμε θεός στην θέση του θεού, αγνοώντας τους Νόμους του.
Θέλουμε να επέμβουμε στην Ζωή την ίδια και να την κάνουμε λειτουργική και σύμφωνη με τα ιδανικά της!
Ειρήνη-Αγάπη-Ελευθερία

Μα η Ζωή δεν βασίζεται σε ιδανικά, αλλά σε Αλήθεια!
Τα ιδανικά προσπαθούν να επέμβουν μαζικά στην πραγματικότητα και έτσι να την αναγκάσουν να αλλάξει...
Η Αλήθεια δεν προσπαθεί να επέμβει, αλλά να εκφράσει, να πραγματωθεί σαν αυτή που είναι...

Αν σκεφτούμε ότι την σύγχυση και το χάος δεν την φέρνει ένα άδικο σύστημα, αλλά εμείς οι ίδιοι που αυτοχαρακτηριζόμαστε δίκαιοι, θα κατανοήσουμε καλύτερα τον Νόμο της Δικαιοσύνης!
Και ίσως τότε "μαλακώσουμε" τον εγωισμό μας που μας ωθεί συνεχώς να θεωρούμε τον εαυτό μας σαν ανάγκη...

Το να συμμετέχουμε σαν "ανάγκη" στην κοινή ζωή, απαιτεί από τους άλλους "χρησιμότητα"...Πρέπει να μας είναι χρήσιμοι για να τους δεχθούμε μέσα μας.
Δηλαδή να τους χρησιμοποιήσουμε...
Αν αυτό εναρμονίζεται με τον Νόμο της Δικαιοσύνης, τότε χάνει τον Σκοπό του ο θεός...

Η Ζωή δεν έχει αντιπάλους που χρησιμοποιεί ο ένας τον άλλον για να αποδείξουν νίκες...
Οι άνθρωποι δεν είναι μάζα, για να φοβίζει ο όγκος της…
Αν τους δούμε σαν μάζα, τότε μπαίνουμε κι εμείς μέσα σ’ αυτήν την κατανόηση και ακολουθούμε το ρεύμα της, όσο αντέξουμε την μάχη μας!

΄Όμως παρατηρώ… τα θύματα τα μετράμε μέσα μας τελικά!!!!

Εσείς πως νιώθετε την Αλήθεια?


καλημέρα
http://youtu.be/LeugstvSonM

[Madraoulas]

κλαημερα ..με καφεδακι και χωρις τσιγαρακι ;)

τις τελευταιες μονο μερες συνειδητοποιησα ποσο πολυ κακο μου κανει ο ασυνειδητος ελεγχος για τα πιο μικρα καθημερινα πραγματα.

Ενω λεω -παπαριεσ δλδ- οτι δεν θελω να ελεγχω τιποτα και κανενα, εκεινη ακριβως τη στιγμη ελεγχω(προσπαθω δλδ να ελεγχω) ασυνειδητα τα παντα!!!!!!!

Μολις το συνειδητοποιησα αυτο ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑ και ανακαλυψα ποια ειναι η ΑΛΗΘΕΙΑ για μενα!!!

Αφηστε τη ζωη στη ροη της, οτι και να εινια και προ παντως μην θελετε τον ελεγχο κανενος και σε οποιοδηποτε σημειο.
Ειναι καταλυτικος παραγοντας ο μη-ελεγχος για την Αληθεια μας καθημερινα.

Φιλακια πολλα

Βασουλα. ...σ ευχαριστω

[Annoula]

σήμερα μόλις ανακάλυψα ότι ο έλεγχος έχει πολλά πλοκάμια. Εκεί που λες έχω σταματήσει να ελέγχο, τσουπ σου παρουσιάζονται καταστάσεις που σου λένε ότι "όχι, ελέγχεις ακόμα". Είναι τόσο απλό νοητικά να το κάνεις και τόσο δύσκολο πρακτικά ΄βασει της μέχρι τώρα εκπαίδευσής μας. Έχουμε γεμήσει προγραμματισμούς στο πως είναι η ζωή που πνίγεται οποιαδήποτε ροή. Οποιαδήποτε ανάσα μας.

[ALEXOULA]

Αυτός ο έλεγχος έχει γίνει η δεύτερη μας φύση και μπαίνει
ύπουλα σε όλες μας τις σχέσεις και τις καταστάσεις.

Εκει που λες ότι δεν ελέγχεις , ότι αφήνεσαι , ότι δεν σε νοιάζει
τι κάνουν οι άλλοι , γιατί είναι δικό τους θέμα , νοητικά το βλέπεις και θεωρητικά τόχεις ξεκαθαρίσει ,
εκεί διαπιστώνεις ότι υπογείως και καλυμμένα όχι μόνο ελέγχεις , αλλά
έχεις κατά βάθος και προσδοκίες , περιμένεις και τα αποτελέσματα της
πίεσης και του ελέγχου.!!!

Ομως εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την πραγματικότητα μας , παραμένουμε δέσμιοι των ιδανικών και των στρεβλώσεων που μας έχουν εγκλωβίσει .

Ευτυχώς , τότε έρχεται η δυσαρμονία στο σώμα μας , που εκδηλώνεται σαν αρρώστια και αδυναμία , μας δίνει το σήμα να δούμε , ότι κάτι δεν πάει καλά , να το ψάξουμε βαθύτερα , να το βρούμε και να το θεραπεύσουμε .

[Ellaki]

εαν μπορούσαμε να γυρίσουμε τη ροή του ποταμού ανάποδα ............. θα το κάναμε ............. ο θείος νόμος δεν σημαίνει τίποτε για τον παντοδύναμο άνθρωπο που όσο πιο πολύ ελέγχει, τόσο πιο δυνατός αισθάνεται

που πας βρε παπάρα (όπως λέει κι ο Μαντράκος), τον εαυτό σου τελικά προσπαθείς να ελέγξεις γιατί τον φοβάσαι

φοβάσαι το μεγαλείο του Ανθρώπου
φοβάσαι το μεγαλείο του Θεού
φοβάσαι την απλότητα της Ζωής
φοβάσαι την Αλήθεια

............. το ξέρω, το βλέπω, το αναγνωρίζω ............. κι όμως εκεί .............. συνεχίζω τις παπαριές ......................

[Θοδωράκος]

Όμως και από την άλλη...

Γινόμαστε απλά έρμαια της ζωής; Χωρίς επιλογές, χωρίς επιθυμίες, χωρίς προσδοκίες; ’βουλα όντα που απλά πάνε "όπου τους πάει το κύμα"; Που είναι ο άνθρωπος-δημιουργός μέσα σε όλο αυτό; ’μα ο άνθρωπος απλά αφήνεται, πώς θα ορθώσει το ανάστημά του απέναντυ στην κοινωνική αδικία και γενικότερα στα προβλήματα της ζωής;

Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα; Χωρίς προσδοκίες; Δεν νομίζω...

Χρειάζεται και ο έλεγχος. Ας μην γίνει και αυτός ένας ακόμα αποδιοπομπαίος τράγος. Και τα όνειρα χρειάζονται, και οι προσδοκίες.

Νομίζω ότι είναι άλλο ένα σημείο που έγκειται το μεγαλείο του ανθρώπου: η ικανότητα να ονειρεύεται, να στοχάζεται, να θέτει στόχους.

[Madraoulas]

Να η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΙΔΑ Θοδωρακο!!!...χεχεχε....

μιλαμε για τον μη-ελεγχο σε επιπεδο ισορροπιας και αρμονιας

και αυτο ερχεται αφου ισορροπησουμε-κατανοησουμε-συνειδητοποιησουμε τους δυο πολους(ελεγχος και μη-ελεγχος)...

εσυ επιασες τον εναν πολο θεωρωντας οτι εμεις αναφερομαστε στον αλλον

αν ηταν ετσι φυσικα και θα ειχες δικιο..

ομως τωρα πια εχουμε οραμα και ειμαστε με ενδιαφερον εκει που θελουμε και σχολουμαστε για μια καλυτερη ζωη εφ οσον εχουμε συνειδητοποιησει την πολικοτητα και την εχουμε φερει σε ισορροπια μεσα μας και η Ζωη μας φαινεται υπεροχη ..

ο ελεγχος αναφερεται στον ασυνειδητο τροπο που μας εμαθαν(κοινωνια-οικογενεια-θρησκεια) να λειτουργουμε

Ας ακουσουμε(ας προσπαθησουμε για αρχη τουλαχιστον) την ψυχη μας και μονο, με αγνοτητα...ποσο λυτρωτικο ειναι οταν το συνειδητοποιησουμε

[ARTYADIS]

Μάντρυ, μπορείς να μας δώσεις ένα δικό σου παράδειγμα όπου συνειδητοποίησες την προσπάθεια που έκανες να ελέγξεις τα πράγματα? Τι έκανες όταν το συνειδητοποίησες? Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα?

Είναι κάτι που με απασχολεί αυτό τον καιρό. Να τσακώσω τον εαυτό μου τη στιγμή που πάω να ελέγξω τα πράγματα γύρω μου!

[Madraoulas]

Εγω το συνειδητοποιησα και το τσακωσα οχι απο ενα μονο παραδειγμα αλλα εν γενει στη ζωη μου....

Και το ειδα σε καθε τι το οποιο μου προκαλουσε εστω και την ανεπαισθητη(αυτη ειναι και η ακρη του νηματος) πιεση/δυσφορια.

Αναρωτηθηκα και ΕΙΔΑ την ψυχη μου(και οχι οπως εχω μαθει μεχρι τωρα να δρω οπως μου εμαθε η κοινωνια-οικογενεια-θρησκεια, ΜΗ-ΡΩΤΩΝΤΑΣ ποτε την ψυχη μου αλλα μονο την υπαρξη μου ως σαρκα και μονο) αν εχει λογο να πιεστει/δυσφορισει..οποτε και 'ανακαλυψα' ως δια μαγειας το ''κλειδι'' της Αληθειας μου και της λυτρωσης μου.

Θα δωσω ενα απλο δικο μου παραδειγμα...εβγαινα με φιλη μου(η την κοπελα μου) η οποια φοραγε κατι τ οποιο εμενα δεν ηταν του γουστου μου, οποτε της την ελεγα και νευριαζα(ελεγχος και πιεση δλδ στον αλλον που δεν ταιριαζε με τα δικα μου δεδομενα αυτο που ειχε επιλεξει).Ομως εγω πιεζομουν κ ελεγχα..ποιος ο λογος εν τελει?..κανενας...τοσο απλα!!

Θες να σιδερωσεις τα ρουχα?..μην το κανεις
Θα βγεις εξω και θα ειναι τσαλακωμενα?..δες ποσο πολυ σε νοιαζει η γνωμη των αλλων και ποσο η δικη σου

[ARTYADIS]

Ευχαριστώ Μαντράκο!

Και το ειδα σε καθε τι το οποιο μου προκαλουσε εστω και την ανεπαισθητη(αυτη ειναι και η ακρη του νηματος) πιεση/δυσφορια.

Είναι κάτι από το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις!

[VasilisM]

Η ταση μας για ελεγχο μονο δυσαρμονια και απογοητευση φερνει..

Ενα απλο παραδειγμα Δημητρα!

Εχθες επαιζα με τα παιδια εδω ποδοσφαιρακι, ξερεις αυτο με την μπιλια. Σε καποια φαση χαναμε και επιασα τον εαυτο μου νευριασμενο.

Σκεφτομαι λοιπον και συνειδητοποιω την προσδοκια μου η οποια ηταν φυσικα να νικησω.. και συνεχιζω τον συλλογισμο μου παραπερα, δηλαδη γιατι θελω νικησω; τι προσπαθω να αποδειξω και σε ποιον;

Οταν απομυθοποιησα την αναγκη της νικης και ηρεμησα γυρισε υπερ μας και το παιχνιδι, καθολου τυχαιο φυσικα!

[Vasoula]

βρε Θοδωράκο...

αντιδράς για την αντίδραση ή όντως το έχεις απορία?

Γινόμαστε απλά έρμαια της ζωής

το να είσαι ο Εαυτός σου με ωριμότητα, σημαίνει "έρμαιο" για σένα?


εκτός κι αν θεωρείς ότι ο ΄Ανθρωπος είναι μηχανή αντιδράσεων, πάντα προς χάρη της αόρατης και συμβατικής εξέλιξης του...

γιατί μέχρι τώρα αυτό που γράφεις

αν ο άνθρωπος απλά αφήνεται, πώς θα ορθώσει το ανάστημά του απέναντυ στην κοινωνική αδικία και γενικότερα στα προβλήματα της ζωής;

δεν μας έφερε καμία πνευματική ωριμότητα...

από τον καιρό που ήμουν παιδί μέχρι σήμερα "ψωμί, παιδεία, ευλευθερία" ζητούσε...
Δεν σε προβληματίζει καθόλου αυτό το ανάστημα του?

πόσο κοντός είναι τελικά ο άνθρωπος, που απλά ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον και δεν το φτάνει ποτέ, όχι γιατί δεν βάζει στόχους, αλλά γιατί βάζει τέτοιους στόχους που δεν μπορεί να τους φτάσει...

Επιτηδες το κάνει νομίζω, αν δεν σκεφτώ κάτι άλλο...

όσο για τις προσδοκίες...ω τι δυστυχία! πάντα υπάρχουν για τους άλλους!

[Λιζούλα]

τι προσπαθω να αποδειξω και σε ποιον

κι εγώ μ' αυτή την ερώτηση επανέρχομαι. Εδώ είναι νομίζω το κλειδί Βασιλάκη.

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ακομα και με τα συμβολα ομως δεν προσπαθουμε να ελεγχουμε κατα καποιο τροπο

[Λιζούλα]

Τασούλη, νομίζω τα σύμβολα προστατεύουν, δεν ελέγχουν κι έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο. Καθοριστικό ρόλο, βέβαια έχει και η πρόθεση με την οποία τα χρησιμοποιούμε, αν είναι συμβατή με το δρόμο του φωτός και με το ανώτερο καλό των εμπλεκομένων.