Ελέγχω και ζω...

[Θοδωράκος]

βρε Θοδωράκο...

αντιδράς για την αντίδραση ή όντως το έχεις απορία?

Δεν αντιδράω, σχολιάζω.

Και όταν το κάνω, το κάνω γιατί βλέπω ότι υπάρχουν κάποια "κενά", και με αυτόν τον τρόπο καλώ τον συγγραφέα να ολοκληρώσει περεταίρω την σκέψη του. Δεν το κάνω επικριτικά, το κάνω με διάθεση βοήθειας, για να υπάρξει μια περισσότερη και επικοδομιτική συζήτιση. Απλώς καμιά φορά αυτό το "τσίγκλιμα" είναι λίγο... ενοχλητικούλι και φαίνεται σαν να αντιδρώ. Όμως το κάνω πλήρως αποστασιοποιημένος.

Εννοίοτε, το έχω και απορία - όπως εδώ. Η σκέψη "έλεγχος ή αφήνομαι στην ροή" ήταν ένα μεγάλο θέμα που δούλεψα για μερικά χρόνια και εννοίοτε το δουλεύω ακόμα.

το να είσαι ο Εαυτός σου με ωριμότητα, σημαίνει "έρμαιο" για σένα?

Όχι. Το να αφήνεσαι απλώς στην ροή, χωρίς αντιστάσεις και χωρίς προσωπική βούληση να αλλάξεις την ζωή όμως το θεωρώ "έρμαιο".

Δεν σε προβληματίζει καθόλου αυτό το ανάστημα του?

Πιο πολύ με προβληματίζει όταν βλέπω άτομα να επαναπαύονται σε δηλώσεις όπως "η θετική σκέψη θα φέρει αλλαγές" και πιστεύουν ότι άμα είναι "θετικά", θα αλλάξει και ο κόσμος. Και τονίζω το "επαναπαύονται". Ξεχνάνε το "συν Αθηνά και χείρα κίνει" και αποστρέφουν το πρόσωπο από την πραγματικότητα, εθελοτυφλούνε.

πόσο κοντός είναι τελικά ο άνθρωπος, που απλά ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον και δεν το φτάνει ποτέ, όχι γιατί δεν βάζει στόχους, αλλά γιατί βάζει τέτοιους στόχους που δεν μπορεί να τους φτάσει...

Αχά! Συμφωνώ! Όμως τους βάζει τελικά. Αυτό θέλω να πω. Δεν αφήνεται απλά σε ό,τι του ξημερώσει.

όσο για τις προσδοκίες...ω τι δυστυχία! πάντα υπάρχουν για τους άλλους!

Εννοούσα τις προσδοκίες που έχει κάποιος για την ζωή του.

[Madraoulas]

Τασουλη ελεγχουμε ΜΟΝΟ αν θελεις να το δεις ετσι κι εχεις αυτη την προθεση(προθεση για ελεγχο)

Εγω προσωπικα δηλωνω ΒΟΗΘΕΙΑ στην προθεση μου και οχι ελεγχο.

Αλλα για να μην 'παιζουμε ' με τις λεξεις..ελεγχος-βοηθεια ή οτι αλλη λεξη θελεις αν βαλεις...
το θεμα ειναι η προθεση μας να πηγαζει απο την ψυχη μας και οχι απο το ΕΓΩ ΜΑΣ

[Ελενίτσα]

το θεμα ειναι η προθεση μας να πηγαζει απο την ψυχη μας και οχι απο το ΕΓΩ ΜΑΣ

Θα γίνει κι αυτό...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Μαντρυ

[Vasoula]

Τασούλη, τα σύμβολα τα χρησιμοποιείς για να ελέγξεις την μοίρα σου? τον άλλον? την ζωή σου?

έλεγχεις κάτι με τα σύμβολα και δεν το ξέρω ακόμα?

γιατί εγώ για "κλειδιά" μίλησα...κλειδιά του σύμπαντος που μας δόθηκαν για να μας υποστηρίξουν στην "ανάγνωση" του Εαυτού μας...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Λαθος σκεψη εκανα

[Danielli]

Όχι. Το να αφήνεσαι απλώς στην ροή, χωρίς αντιστάσεις και χωρίς προσωπική βούληση να αλλάξεις την ζωή όμως το θεωρώ "έρμαιο".

Το να αφηνεσαι στη ροή , δεν αναιρει ότι χρησιμοποιεις με διάκριση κάθε λεπτό τις επιλογές που σου δίνει η ελευθερη βούληση..

"Ερμαια" είμαστε, αλλά των επιλογών του Ανώτερου Εαυτού.... όχι με την έννοια του θύματος, αλλά με την έννοια του καθοδηγητή.
Και αυτο συμβαινει κάθε λεπτό! Οπότε σε ποιον πάμε να αντισταθούμε?
Αυτη είναι η "ροή" για μένα.

Αυτος γνωρίζει τι άλλο υπολειπεται στο δρόμο μας, όχι να το ζησουμε δραματικά , αλλά να το βιώσουμε με αγάπη και θάρρος και να Τον γνωρίσουμε βαθύτερα , και μαζί με Αυτον , και τον θεό!

Τις τελευταιες μέρες "παιζω" ένα παιχνίδι μαζί του... που με βοηθάει να επαναπρογραμματίσω τον τρόπο που βλέπω τα πραγματα.

Αποφάσισα ότι παυω να χαρακτηρίζω τις καταστασεις,π.χ.... καλό- κακό, ευχάριστο -τραγικό , μαυρο-ασπρο, ...
Τα πάντα "ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ".... και ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΤΟ ΒΙΩΣΩ, συνειδητά και με δράση!!!
Ε, δεν μπορεις να φανταστεις το κομμάτι του Νού μου που χρειάζεται τον έλεγχο και οραματίζεται σενάρια , πόσο διαφορετικά συμπεριφέρεται... πως αφήνεται οταν δεν έχει το διπολο να βασιστει!

Πιο πολύ με προβληματίζει όταν βλέπω άτομα να επαναπαύονται σε δηλώσεις όπως "η θετική σκέψη θα φέρει αλλαγές" και πιστεύουν ότι άμα είναι "θετικά", θα αλλάξει και ο κόσμος.

Α και εγώ πέρασα από το κλάμπ πως η "θετική σκέψη φερνει θετικές αλλαγες" και αυτο είναι μια μεγάλη πλάνη... που αργα ή γρήγορα θα σκοντάψεις πάνω της!
Η δική μου διαπίστωση είναι πως "Η ΑΛΗΘΕΙΑ φέρνει αλλαγες"....
Οταν λποιπόν νιώθω βουτηγμένη στο φόβο, είναι ματαιο να ψήνομαι πως όλα είναι τέλεια.... γιατι δεν είναι... αλλά να δράσω- να βρω τον τρόπο- να μάθω περισσοτερα γιαυτο!

Οσο για τον κόσμο, αν περιμένουμε να αλλάξει , γενικώς... για να βρούμε εμεις την αρμονία, το μονο σίγουρο είναι πως θα κινούμαστε μεταξύ μνησικακίας και θυμού, πάντοτε για τους άλλους.... αγνοώντας παράλληλα και τον συμπαντικό νόμο της έλξης, που φέρνει ότι έχουμε μέσα μας και δεν το αναγνωρίζουμε, και έτσι γίνεται ενας φαυλος κύκλος!

[Vasoula]

βρε Θοδωράκο μου...

Και όταν το κάνω, το κάνω γιατί βλέπω ότι υπάρχουν κάποια "κενά", και με αυτόν τον τρόπο καλώ τον συγγραφέα να ολοκληρώσει περεταίρω την σκέψη του. Δεν το κάνω επικριτικά, το κάνω με διάθεση βοήθειας, για να υπάρξει μια περισσότερη και επικοδομιτική συζήτιση. Απλώς καμιά φορά αυτό το "τσίγκλιμα" είναι λίγο... ενοχλητικούλι και φαίνεται σαν να αντιδρώ. Όμως το κάνω πλήρως αποστασιοποιημένος

ούτε εγώ το πήρα επικριτικά, σε καμία περίπτωση!
Το ξέρεις άλλωστε νομίζω πια ότι δεν έχω θέμα με την επίκριση!!!
Αυτό ήταν ένα θέμα μεταξύ μας πάντα...

αλλά όταν εκφράζεις μια απορία, θεωρώ ότι είναι δικιά σου και όχι για διευκρινιστικούς λόγους μόνο...
Γι' αυτό σε ρώτησα...

Το άφημα, λοιπόν, στην ροή είναι ότι αποδέχομαι ότι έχω επιλέξει...Και ο μόνος που θα μπορέσει να αλλάξει την επιλογή μου, δεν είναι ο κόσμος και η συνήθεια, αλλά ο Εαυτός μου...

Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν εμφανίζουν την επιλογή μας αμέσως, παρά μόνο όταν αυτήν την "αντικρύσουμε" βαθύτερα...μην το ξεχνάμε αυτό!

Το να έχουμε εσωτερική Ζωή, δεν είναι παράγωγο της θετικότητας, το λέω απο την αρχή, για να μην γίνονται παραξηγήσεις...
Η θετική σκέψη είναι μια προσπάθεια να του νου να υπερισχύσει στα συναισθήματα, αλλά δεν έχει ακέραιο αποτέλεσμα, γιατί κι αυτή βασίζεται στον έλεγχο!

Το να ανακαλύπτεις την Ζωή μέσα σου, αυτό από μόνο του είναι Δρόμος! Να επιδράς με την ολότητά σου στην Ζωή, αυτό από μονο του είναι πνευματικός στόχος!

Το πόσο διαφορετικά ο καθένας μας βιώνει μιαν αλήθεια, έχει να κάνει με την δική του ωριμότητα, μα το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο...
Ο ΄Ανθρωπος είναι ΄Ανθρωπος...αυτό είναι η Αλήθεια!
Το πόσο επιδρά στα ψυχικά του περιεχόμενα κανείς, αυτός είναι ο Δρόμος!

έγραψα σήμερα στην ομάδα Αγάπη-Σοφία κάτι, που ίσως είναι ωφέλιμο και διεκρινιστικό, στο πως εγώ αντιλαμβάνομαι τον Δρόμο της Ζωής Μας!



Η ζωή ενός φυσικού ανθρώπου διακατέχεται από ένα μέρος ανίας και ένα μέρος φόβου.
Αν δεν υπήρχε ο φόβος, η ανία θα υπερίσχυε και θα τον έβγαζε έξω από την ζωή, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια.
Ο φόβος όμως τον κάνει να προσπαθεί να ζήσει μέσα σε πολλές αντιξοότητες...
Για να βγει από την ανία της ζωής, δημιουργεί συνεχώς υλικούς στόχους και αγωνίζεται να τους φτάσει μέσα από τον φόβο του, ενώ ο φόβος του τον κάνει συνεχώς να αποτυγχάνει στο πιο βαθύ του θέλημα, αυτό της αρμονικής ζωής.

Οι υλικοί στόχοι που θέτει αφορούν την οικογένεια και την κοινωνία...
Να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να αποκτήσει μια καλή ζωή με οικονομική άνεση ώστε να απολαμβάνει όλα τα αγαθά του κόσμου τούτου με υγεία...Κάπου μέσα σ' αυτά θυμάται και τον θεό...συνήθως το κάνει όταν ο φόβος γέρνει στην ζυγαριά, στην αναμέτησή του με την ανία!
Γιατί ό φόβος, όταν υπερισχύει, τον κάνει να αρρωσταίνει...Να πιάνει πάτο, που λέμε...
΄Οσο η ζυγαριά είναι σε ισορροπία μεταξύ φόβου και ανίας, δεν έχει καμία διάθεση να αναζητήσει τον θεό και τους βαθύτερους πνευματικούς του στόχους!

΄Ετσι, αν ξεκινήσει να στρέφεται προς τον θεό, επιλέγοντας ένα πνευματικό μονοπάτι, είναι γιατι η ζυγαριά έκλεισε προς τον φόβο και αυτό δεν μπορεί να το παλέψει μόνος του, χρειάζεται τώρα να στραφεί και σε μια πιο υπερφυσική δύναμη και να την καλέσει στην ζωή του, όχι πάντα γιατί αυτή είναι η εσωτερική του ανάγκη, αλλά γιατί πια φοβάται πολύ, ότι οι υλικοί του στόχοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να ευοδωθούν...

Θέλει να βρει μια έξωθεν δύναμη που να την έχει με το μέρος του και μαζί της να πετύχει ότι δεν μπορεί μόνος του…

Αυτή η ανάγκη της υλικής ευημερίας όμως είναι ένας στόχος ενός φυσικού ανθρώπου, που δεν μπορεί να νιώσει την ολότητά του. Παραμένει στην 3η διάσταση, χωρίς να κατανοεί ότι όλη η ψυχική ανισορροπία δεν προέρχεται από τον σύντροφο που έχει ή δεν έχέι, από τα παιδιά που έχει ή δεν έχει κάνει, από την εργασία του, από το σπίτι που δεν απέκτησε ή απέκτησε…Γιατί δεν έχει παρατηρήσει ποτέ, ότι κι αυτά να αποκτούσε, πάλι δεν θα ήταν ευτυχισμένος…
Η ζυγαριά ανίας-φόβου πάντα κάποια στιγμή ανατρέπεται και όσα και να έχει αποκτήσει, σύντροφο, παιδιά, εργασία, σπίτια, εξοχικά, φίλους, όλα είναι υπό καθαίρεση, γιατί όλα αυτά του δημιουργούν αδυναμία να τα διατηρήσει ακέραια μέσα του, όσο και αν προσπαθεί…΄Όλα γκρεμίζονται κάποια στιγμή, κι αν όχι όλα πολλά από αυτά δεν του δίνουν δύναμη, αντίθετα του την αφαιρούν…


Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν (και σας λέγω ότι είναι πολύ λίγοι), αντιλαμβάνονται την ματαιότητα των εξαρτήσεων από υλικούς στόχους και επεμβαίνουν συνειδητά στον πιο βαθύ πυρήνα τους και τον αφυπνίζουν.
Κάποιοι άλλοι άνθρωποι δεν τολμούν να το κάνουν γιατί τους λείπει η Πίστη στον Ανθρωπο. Το κάνουν περιφερειακά, περιμένοντας πάντα ο θεός να τους λυπηθεί και να αφυπνιστεί μόνος του, προσφέροντας τους ότι τους λείπει…

Και κάποιοι άλλοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται καν αυτό που τους λείπει και παλεύουν συνεχώς μέσα στην υλική ζωή τους, να αποκτήσουν ότι έχουν οι άλλοι…

Και οι τρεις κατηγορίες εξελίσσονται στην ταχύτητα που τους εντάσσει ο πνευματικός τους στόχος και όχι ο υλικός τους στόχος!
Γιατί ο φυσικός κόσμος δεν είναι στόχος, αλλά μέρος της εξέλιξης ενός Ανθρώπου.

Ο μοναδικός στόχος που τίθεται σε πνευματικά πλαίσια μέσα στην Ζωή μας είναι μόνο ο θεός, αυτό το βαθύτερο επίπεδο της αυθεντικότητας ενός Ανθρώπου, ο οποίος Ζει μέσα στην Ζωή, όπου κι αν αυτή εκφράζεται…

Μέσα στην Ζωή αυτοπραγματώνεται ένας ΄Ανθρωπος
΄Εξω από την Ζωή ζει ένας άνθρωπος

Ο διαχωρισμός μας από την ολότητά μας, μας διαχωρίζει αδιάκριτα και από την ζωή μας, γιατί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Αγάπη σηματοδοτεί και το τέλος της μνησικακίας μας! Την αναζητάμε με όρους υλικούς και από τους άλλους, αλλά και από τον θεό…Στην ουσία όμως, αυτό που αναζητάμε δεν είναι η Αγάπη, αλλά ένας σάκος του μποξ που πάνω του θα εκφράσουμε τα συναισθήματα μας…

Αυτό που θέλω να πω με όλο αυτό, είναι ότι δεν μπαίνουμε στην εσωτερική αναζήτηση για να αποκτήσουμε, αλλά για να είμαστε…
Εχει διαφορά στις προσδοκίες μας…
Εχει διαφορά στις απαιτήσεις μας…
Εχει διαφορά και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον δρόμο της Αλήθειας…
Εχει διαφορά και στην αναμέτρησή μας με την Πίστη
Εχει διαφορά και στο θάρρος μας να μην ζυγίζουμε την Ζωή με φόβο και ανία
Εχει διαφορά και στην ταπεινότητα μας, να είμαστε ΄Ανθρωπος του Κόσμου και όχι ο κόσμος του ανθρώπου…

Αυτόν τον Δρόμο ακολουθούμε…αυτόν της Αγάπης!
Που δεν περιέχει όρους ζωής, αλλά την ίδια την Ζωή μέσα μας!

Ο μετασχηματισμός μας βασίζεται σε μια αλχημική διαδικασία προθέσεων και εμπιστοσύνης που δεν μετριέται με την ζυγαριά ανίας-φόβου, αλλά με την ίδια την Ζωή Μας!

Ποτέ ο πνευματικός Δρόμος δεν έκανε διαφορά στον κόσμο τούτο…
Η διαφορά γίνεται μέσα μας, στον δικό μας κόσμο, που είναι ο Κόσμος του Ανθρώπου!

[Vasoula]

Νταννιελι

[VasilisM]

Σας ευχαριστω και τις δυο

[Δωρουλα]

[AMALIA]

Το άφημα, λοιπόν, στην ροή είναι ότι αποδέχομαι ότι έχω επιλέξει...Και ο μόνος που θα μπορέσει να αλλάξει την επιλογή μου, δεν είναι ο κόσμος και η συνήθεια, αλλά ο Εαυτός μου...

Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν εμφανίζουν την επιλογή μας αμέσως, παρά μόνο όταν αυτήν την "αντικρύσουμε" βαθύτερα...μην το ξεχνάμε αυτό!

Το να ανακαλύπτεις την Ζωή μέσα σου, αυτό από μόνο του είναι Δρόμος! Να επιδράς με την ολότητά σου στην Ζωή, αυτό από μονο του είναι πνευματικός στόχος!

Το πόσο διαφορετικά ο καθένας μας βιώνει μιαν αλήθεια, έχει να κάνει με την δική του ωριμότητα, μα το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο...
Ο ΄Ανθρωπος είναι ΄Ανθρωπος...αυτό είναι η Αλήθεια!
Το πόσο επιδρά στα ψυχικά του περιεχόμενα κανείς, αυτός είναι ο Δρόμος!

Βασω!!!

Ντανυ!!!

[Alexandros]

Σας ευχαριστώ παιδάκια… πολύ ενδιαφέρον απόψεις…

Ντάννυ να γράφεις πιο συχνά!!!

[Danielli]

Ο μετασχηματισμός μας βασίζεται σε μια αλχημική διαδικασία προθέσεων και εμπιστοσύνης που δεν μετριέται με την ζυγαριά ανίας-φόβου, αλλά με την ίδια την Ζωή Μας!

Aχ Βασούλα...

Αλέξανδρε!

[ALEXOULA]

Ντάννυ
Βασω