Κοίτα Λίζα, παίζει ρόλο και το τσάκρα στο οποίο αντιστοιχεί το σύμπτωμα αυτό. Δηλ. αν είναι κάποιος πόνος που προέρχεται από το στομάχι, τότε έχει να κάνει με το ηλιακό σου πλέγμα και κατά συνέπεια με θέματα ενδεχομένως αυτοεκτίμησης, εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, δύναμης, αυτοπεποίθησης κ.τ.λ.
Αν αυτό συμπέσει με αυτό που δουλεύεις την δεδομένη στιγμή τότε σου δίνεται αυτόματα ένα σημάδι ότι βαδίζεις σιγά σιγά προς την θεραπεία.
Αν δεν συμπέσει, τότε ίσως εμφανίζεται κάτι άλλο που θα πρέπει να δώσεις προσοχή γιατί μπορεί να μη το γνωρίζεις ακόμα.
Πάντως πιστεύω ότι δε πρέπει να τα αναλύουμε όλα πολύ με τη λογική μας, χρειάζεται ν' αφηνόμαστε και λίγο διαισθητικά γι'αυτό που μας συμβαίνει.
κάθαρση
Συντονιστής: Vasoula
Τα θεματα παρουσιάζονται ανάλογα με την φάση της αναπτυξης που μπορουμε να τα αντέξουμε...Liza έγραψε:Υπάρχει τρόπος να καταλάβουμε αν είναι κάτι σχετικό με αυτό που "δουλεύουμε" στην παρούσα φάση ή κάτι άλλο που δεν έχουμε "ακουμπήσει" ακόμα;
Αυτο που δεν εχουμε ακουμπησει ακόμα , θα βγει όταν έρθει η ωρα του, και αφου έχουμε αντιμετωπίσει, άλλα που θα λειτουργησουν σαν σκαλοπάτι για να πάμε πιό βαθιά!!!
Τα βηματα σου δίνονται από την εσωτερική σου καθοδηγηση για να προκύψει σε ρυθμό αρμονικό η θεραπεία σου!
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Δεν κατάφερα να διαβάσω όλες τις σελίδες γιατί μου ερχόντουσαν σκέψεις.
Η πρώτη σκέψη ήταν το "θέλω να γίνω ρέικι" (έτσι δεν το λέτε; ). Η δεύτερη ότι ψιλοφοβάμαι τους καθαρισμούς σε σωματικό επίπεδο. Τα κρυώματά μου τα περνάω ΠΟΛΥ βαριά, το οποίο κάτι μου λέει βέβαια... Το σώμα μου κάτι θέλει να μου πει...
Από την άλλη, αν και ένα σοβαρό διαλογισμό δεν έχω καταφέρει να κάνω, ανακαλύπτω ότι τις αλήθειες μου τις ανακαλύπτω σε ανύποπτο χρόνο με...ανοιχτά τα μάτια. Ίσως δουλεύουν μέσα μου χωρίς να το καταλάβω και τσουπ! Ξεπηδάνε. Και ανατρέπουν (μάλλον πάνε ένα βήμα παραπέρα) σκέψεις που πίστευα σαν αλήθειες -σαν το τέλος, την απάντηση της αναζήτησής μου. Όλα αυτά δε γίνονται από μόνα τους, είναι αποτέλεσμα συρραφής πραγμάτων που διαβάζω σε βιβλία και στο φόρουμ. Ξαφνικά δυο ή τρείς πληροφορίες κολλάνε μεταξύ τους μόνες τους στο μυαλό μου και αναφωνώ "Μα ναι, φυσικά!", ενώ ασχολούμαι με κάτι εντελώς άσχετο, όπως πχ να τρώω μπροστά στην tv.
Κάποια στιγμή σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα το μεγαλύτερό μου πρόβλημα. Αυτό που με μπλοκάρει, αυτό που με κρατάει πίσω, αυτό που με εμποδίζει να κουνήσω, αυτό που με ορίζει και ορίζει και το ποιούς ανθρώπους δέχομαι και αγαπάω περισσότερο, ή αντίθετα ποιούς αρνούμαι και δεν μπορώ να ανεχτώ.
Ήξερα μέσα από τη γνώση κάποιων βιβλίων, ότι με κάποιον τρόπο, εγώ τους έχω δείξει την αδυναμία μου αυτή, κι έτσι τους είχα προσκαλέσει, αλλά αυτή η γνώση δε βοηθούσε και καθόλου.
Κι εκεί που επί ένα μεγάλο διάστημα νόμιζα ότι ξέρω τη λέξη αυτή, τσουπ! Μου έρχεται κεραμμύδα και ξαφνικά ξέρω ότι αυτή η λέξη δεν είναι το τέλος της διαδρομής... υπάρχει κάποια άλλη. Μα φυσικά! Αυτή δεν ήταν από μόνη της ικανή να εξηγήσει το γιατί αποτελεί πρόβλημα για μένα.
Δεν αντέχω την κρίση-με έχουν κρίνει τόσο πολύ στη ζωή μου! Δεν μπορεί τίποτα να με πονέσει και να με μπλοκάρει περισσότερο, ακόμα και από τη σκέψη ότι θα με κρίνουν (ελπίζω και πιστεύω ότι σ' αυτό το χώρο τουλάχιστον, η παραδοχή και γνωστοποίηση της αδυναμίας μου θα πέσει στα...μαλακά, ε; ). Πίστευα λοιπόν ότι η αδυναμία μου είναι η κρίση. Εν μέρει είναι σωστή αυτή η πεποίθηση. Αλλά... κι αν με κρίνουν τί με νοιάζει; Χμ... Το αποτέλεσμα της κρίσης ίσως είναι τελικά το τέλος της διαδρομής και λέγεται απόρριψη. Κι όταν έφτασα σ' αυτό το τελικό συμπέρασμα μου ήρθε ότι...κι όμως, η διαδρομή έχει κι άλλο... Αφού οι άλλοι είναι ο καθρεύτης της αδυναμίας μου, η απόρριψη που βίωσα τόσες πολλές φορές στη ζωή μου, είναι δική μου πεποίθηση!!!!!!! Αλλιώς γιατί να με πληγώνει τόσο βαθιά;
Είναι το τέλος της διαδρομής; Δεν ξέρω πλέον, έχω αρχίσει να έχω επιφυλάξεις για το αν έφτασα (πάλι) στο τέλος της διαδρομής. Εξάλλου, ακόμα δεν έχω ανακαλύψει το πώς, πότε, από ποιόν αυτή η απόρριψη γεννήθηκε (ποιός ξέρει, άλλωστε μπορεί να ήμουν 3 χρονών τότε, ή να 'μεθοδευόταν' χρόνο με το χρόνο -τρέχα γύρευε), γιατί της επέτρεψα να γίνει πεποίθησή μου και ακόμα περισσότερο το πώς θα την ξεφορτωθώ...
Όλα αυτά, μόνο για το πρόβλημα που έχω εντοπίσει ως το μεγαλύτερό μου.
Σκέφτομαι λοιπόν, ότι όταν θα γίνω ρέικι, θα φροντίσω την χρονική περίοδο που θα γίνει αυτό, ώστε οι καθαρισμοί να πέσουν σε καλή περίοδο -καθώς πιστεύω ότι οι καθαρισμοί μου θα είναι αμείλικτοι.... χαχα! Ξέρω ότι έχω ΠΟΛΛΑΑΑΑ και βαθιά ριζωμένα θέματα να λύσω, σωματικά και μη. Και χαίρομαι που δε δίνεται μέσα σ' αυτό το φόρουμ ξεχωριστή σημασία στα σωματικά με τα υπόλοιπα συμπτώματα (ας πούμε τα ψυχικά -γιατί με την ορολογία δεν έχω εξοικιωθεί πλήρως). Και τα δύο με απασχολούν και με ενδιαφέρουν εξίσου. Δεν μπορώ να τα δω ως ξεχωριστά πράγματα. Θέλω να τα κατανοήσω και να τα 'γιατρέψω'. Και είναι για μένα το ένα πιο σημαντικό από το άλλο.
Δεν ξέρω αν θα την επιτρέψω -όπως λέτε και σεις- την κάθαρση (δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται να το επιτρέπεις ή όχι), αλλά αν λάβουμε υπόψιν το ότι ήδη επεξεργάζομαι εσωτερικά αυτά τα ζητήματα και ότι το σώμα μου με το παραμικρό μου φωνάζει να το προσέξω, τότε χμ... θα είναι μια δύσκολη περίοδος, που όμως θα γίνει κάποια στιγμή. Κάτι μου λέει ότι θα γίνει.
Η πρώτη σκέψη ήταν το "θέλω να γίνω ρέικι" (έτσι δεν το λέτε; ). Η δεύτερη ότι ψιλοφοβάμαι τους καθαρισμούς σε σωματικό επίπεδο. Τα κρυώματά μου τα περνάω ΠΟΛΥ βαριά, το οποίο κάτι μου λέει βέβαια... Το σώμα μου κάτι θέλει να μου πει...
Από την άλλη, αν και ένα σοβαρό διαλογισμό δεν έχω καταφέρει να κάνω, ανακαλύπτω ότι τις αλήθειες μου τις ανακαλύπτω σε ανύποπτο χρόνο με...ανοιχτά τα μάτια. Ίσως δουλεύουν μέσα μου χωρίς να το καταλάβω και τσουπ! Ξεπηδάνε. Και ανατρέπουν (μάλλον πάνε ένα βήμα παραπέρα) σκέψεις που πίστευα σαν αλήθειες -σαν το τέλος, την απάντηση της αναζήτησής μου. Όλα αυτά δε γίνονται από μόνα τους, είναι αποτέλεσμα συρραφής πραγμάτων που διαβάζω σε βιβλία και στο φόρουμ. Ξαφνικά δυο ή τρείς πληροφορίες κολλάνε μεταξύ τους μόνες τους στο μυαλό μου και αναφωνώ "Μα ναι, φυσικά!", ενώ ασχολούμαι με κάτι εντελώς άσχετο, όπως πχ να τρώω μπροστά στην tv.
Κάποια στιγμή σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα το μεγαλύτερό μου πρόβλημα. Αυτό που με μπλοκάρει, αυτό που με κρατάει πίσω, αυτό που με εμποδίζει να κουνήσω, αυτό που με ορίζει και ορίζει και το ποιούς ανθρώπους δέχομαι και αγαπάω περισσότερο, ή αντίθετα ποιούς αρνούμαι και δεν μπορώ να ανεχτώ.
Ήξερα μέσα από τη γνώση κάποιων βιβλίων, ότι με κάποιον τρόπο, εγώ τους έχω δείξει την αδυναμία μου αυτή, κι έτσι τους είχα προσκαλέσει, αλλά αυτή η γνώση δε βοηθούσε και καθόλου.
Κι εκεί που επί ένα μεγάλο διάστημα νόμιζα ότι ξέρω τη λέξη αυτή, τσουπ! Μου έρχεται κεραμμύδα και ξαφνικά ξέρω ότι αυτή η λέξη δεν είναι το τέλος της διαδρομής... υπάρχει κάποια άλλη. Μα φυσικά! Αυτή δεν ήταν από μόνη της ικανή να εξηγήσει το γιατί αποτελεί πρόβλημα για μένα.
Δεν αντέχω την κρίση-με έχουν κρίνει τόσο πολύ στη ζωή μου! Δεν μπορεί τίποτα να με πονέσει και να με μπλοκάρει περισσότερο, ακόμα και από τη σκέψη ότι θα με κρίνουν (ελπίζω και πιστεύω ότι σ' αυτό το χώρο τουλάχιστον, η παραδοχή και γνωστοποίηση της αδυναμίας μου θα πέσει στα...μαλακά, ε; ). Πίστευα λοιπόν ότι η αδυναμία μου είναι η κρίση. Εν μέρει είναι σωστή αυτή η πεποίθηση. Αλλά... κι αν με κρίνουν τί με νοιάζει; Χμ... Το αποτέλεσμα της κρίσης ίσως είναι τελικά το τέλος της διαδρομής και λέγεται απόρριψη. Κι όταν έφτασα σ' αυτό το τελικό συμπέρασμα μου ήρθε ότι...κι όμως, η διαδρομή έχει κι άλλο... Αφού οι άλλοι είναι ο καθρεύτης της αδυναμίας μου, η απόρριψη που βίωσα τόσες πολλές φορές στη ζωή μου, είναι δική μου πεποίθηση!!!!!!! Αλλιώς γιατί να με πληγώνει τόσο βαθιά;
Είναι το τέλος της διαδρομής; Δεν ξέρω πλέον, έχω αρχίσει να έχω επιφυλάξεις για το αν έφτασα (πάλι) στο τέλος της διαδρομής. Εξάλλου, ακόμα δεν έχω ανακαλύψει το πώς, πότε, από ποιόν αυτή η απόρριψη γεννήθηκε (ποιός ξέρει, άλλωστε μπορεί να ήμουν 3 χρονών τότε, ή να 'μεθοδευόταν' χρόνο με το χρόνο -τρέχα γύρευε), γιατί της επέτρεψα να γίνει πεποίθησή μου και ακόμα περισσότερο το πώς θα την ξεφορτωθώ...
Όλα αυτά, μόνο για το πρόβλημα που έχω εντοπίσει ως το μεγαλύτερό μου.
Σκέφτομαι λοιπόν, ότι όταν θα γίνω ρέικι, θα φροντίσω την χρονική περίοδο που θα γίνει αυτό, ώστε οι καθαρισμοί να πέσουν σε καλή περίοδο -καθώς πιστεύω ότι οι καθαρισμοί μου θα είναι αμείλικτοι.... χαχα! Ξέρω ότι έχω ΠΟΛΛΑΑΑΑ και βαθιά ριζωμένα θέματα να λύσω, σωματικά και μη. Και χαίρομαι που δε δίνεται μέσα σ' αυτό το φόρουμ ξεχωριστή σημασία στα σωματικά με τα υπόλοιπα συμπτώματα (ας πούμε τα ψυχικά -γιατί με την ορολογία δεν έχω εξοικιωθεί πλήρως). Και τα δύο με απασχολούν και με ενδιαφέρουν εξίσου. Δεν μπορώ να τα δω ως ξεχωριστά πράγματα. Θέλω να τα κατανοήσω και να τα 'γιατρέψω'. Και είναι για μένα το ένα πιο σημαντικό από το άλλο.
Δεν ξέρω αν θα την επιτρέψω -όπως λέτε και σεις- την κάθαρση (δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται να το επιτρέπεις ή όχι), αλλά αν λάβουμε υπόψιν το ότι ήδη επεξεργάζομαι εσωτερικά αυτά τα ζητήματα και ότι το σώμα μου με το παραμικρό μου φωνάζει να το προσέξω, τότε χμ... θα είναι μια δύσκολη περίοδος, που όμως θα γίνει κάποια στιγμή. Κάτι μου λέει ότι θα γίνει.
επιτρέπω, Μαράκι, σημαίνει το θέλω και επειδή το θέλω, το κατανοώ και δεν αντιστέκομαι σ' αυτό που αποκαλύπτεται...δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται να το επιτρέπεις ή όχι
Ενας καθαρισμός στο σώμα, είναι ένα σύμπτωμα από έναν καθαρισμό σε κάποια πιο βαθιά πεποίθηση, που δεν γνωρίζεις πως έχεις...
΄Οταν αποφασίσεις να γνωρίσεις σε βάθος τον Εαυτό σου και να τον θεραπεύσεις, χρειάζεται μόνο εκείνή η ειλικρίνεια που δεν "κανακεύει", αλλά εξετάζει με αγάπη τα εμπόδια.
Δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο να "παραδεχτεί" τον χαρακτήρα του. Το να βελτιώνει κάθε φορά και από ένα κομμάτι του, σημαίνει ότι παρατηρεί την συμπεριφορά του και αναγνωρίζει το εμπόδιο που έχει θέσει στον εαυτό του ο ίδιος και αυτή η ενδοσκόπιση χρειάζεται θάρρος, γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων, συνήθως, αυτό το εμπόδιο το έχει ήδη μεταθέσει σε άλλους...
Ο καθαρισμός προκύπτει από τον βαθύτερο στόχο σου, και η έντασή του, από το πόσο είσαι διατεθειμένη να τον φτάσεις αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα που τροποποίησαν την εσωτερική σου νομοτέλεια και την έκαναν απλή "κοινωνική" προβολή!
Η επίκριση, που αναφέρεις, συγκεκριμένα, ότι σε ενοχλεί όταν γίνεται, είναι μια κατάσταση που παράγει συναισθήματα. Αυτά σε ενοχλούν, γιατί μόνό αυτά είναι δικά σου, ενώ η επίκριση είναι του άλλου και έτσι είναι αδύνατον να σε ενοχλεί αυτή καθεαυτή...
Σωστά λοιπόν έφτασες στην απόρριψη...Μα και η απόρριψη είναι κατάσταση που παράγει συναισθήματα δικά σου, οπότε πάλι φτάνουμε σε ένα άλλο αποτέλεσμα και σε ένα άλλο και σε ένα άλλο, μέχρι να ανακαλύψουμε τα συναισθήματα που υπάρχουν πίσω από κάθε κατάσταση που μας δημιουργουν οι άλλοι!
Λέμε λοιπόν σαν παράδειγμα, ότι η απόρριψη μας φέρνει στην επιφάνεια το συναίσθημα της ζήλειας πχ. Νιώθουμε μειονεκτικά σ' αυτήν την ανακάλυψη και δεν την δεχόμαστε σαν δικό μας συναίσθημα...΄Ετσι το προσπερνάμε...
Αν δεν το προσπεράσουμε, αν έχουμε αυτήν την μεγαλοψυχία, θα εξετάσουμε την ζήλεια και από που προήρθε, από ποιά δικιά μας "ατέλεια", από ποιά δικιά μας ανάγκη, ή από ποιά δικιά μας λανθασμένη πεποίθηση...
Γνωρίζοντας την βαθύτερη ανάγκη μας, είμαστε πιο δεκτικοί στον εαυτό μας και στην βελτίωση όσων έχουμε "προσθέσει" σαν παραπέτασμα μεταξύ του αληθινού Εαυτού μας και του κατασκευασμενου εαυτού μας...Ερχόμαστε σε επαφή με την αλήθεια και ελευθερώνουμε αυτό που την μπλοκάρει, ώστε να εκφράζεται δημιουργικά προς τα έξω, έχοντας σαν αφετηρία την θεραπεία μας από κάθε τι που δεν ανήκει σε εμάς, αλλά είναι πρόσθετο της κοινωνικής μας εκπαίδευσης, που δημιουργεί τον φυσικό άνθρωπο μεν, αλλά όχι τον αληθινό Ανθρωπο δε!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Έχω μια ερώτηση. Κάπου νομίζω έχεις πει (εκτός κι αν το έχω διαβάσει κάπου) ότι τις ατέλειές μας δεν μπορούμε να τις εξαλείψουμε, απλά να τις αναγνωρίσουμε και να τις αφήσουμε να υπάρχουν. Όταν όμως μαθαίνεις κάποια ατέλειά σου, όταν την εξηγείς, την κατανοείς και επομένως την αναγνωρίζεις όποτε βγαίνει στην επιφάνεια, δεν της δίνεις πάτημα. Λες ωπ! Δε θα ζηλέψω πχ... Και κάποια στιγμή αυτό γίνεται βίωμα και αυτόματα. ’ρα αν το δουλέψεις πολύ αυτό, σε σημείο να φτάσεις να αγαπάς αντί να ζηλεύεις, κάποια στιγμή η ατέλεια δε θα είναι παρελθόν;
μάλλον αλλού θα το έχεις διαβάσει Μαράκι, ή αν το έχω πει εγώ, σίγουρα δεν θα το έχω πει έτσι! 
Η ηθική τελειοποίηση της συνείδησής μας είναι για μένα ο Δρόμος.
Η ατέλεια χαρακτηρίζει μόνο την εξάρτησή μας και αν εργαζόμαστε για την εσωτερική μας πληρότητα, οποιαδήποτε διαστρέβλωση ισορροπεί και ευθυτενίζεται με το Πνεύμα μας.
Οπότε το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η ελαττωματική φύση που αναδύεται μέσα από κάποιο συναίσθημα, έχει νοητική δυναμική να γίνει αυτάρκης...
έτσι δεν θα ζηλεύεις...΄Οχι γιατί δεν πρέπει, αλλά γιατί δεν θα είναι πια αυτή η ανάγκη σου!
Ο αληθινός δρόμος για τον Εαυτό μας δεν χρειάζεται εξωγενείς κανόνες, γιατί αυτό μας κάνει να συμμορφωνόμαστε χωρίς κατανόηση... Η ανάγκη που μπορεί να αναγνωριστεί πίσω από κάποιο συναίσθημα είναι εκείνη που δημιουργεί την ατέλεια...Η πιο βαθιά και κρυφή μας επιθυμία...που δημιουργεί τον πιο βαθύ και κρυφό μας φόβο!
Η ηθική τελειοποίηση της συνείδησής μας είναι για μένα ο Δρόμος.
Η ατέλεια χαρακτηρίζει μόνο την εξάρτησή μας και αν εργαζόμαστε για την εσωτερική μας πληρότητα, οποιαδήποτε διαστρέβλωση ισορροπεί και ευθυτενίζεται με το Πνεύμα μας.
Οπότε το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η ελαττωματική φύση που αναδύεται μέσα από κάποιο συναίσθημα, έχει νοητική δυναμική να γίνει αυτάρκης...
έτσι δεν θα ζηλεύεις...΄Οχι γιατί δεν πρέπει, αλλά γιατί δεν θα είναι πια αυτή η ανάγκη σου!
Ο αληθινός δρόμος για τον Εαυτό μας δεν χρειάζεται εξωγενείς κανόνες, γιατί αυτό μας κάνει να συμμορφωνόμαστε χωρίς κατανόηση... Η ανάγκη που μπορεί να αναγνωριστεί πίσω από κάποιο συναίσθημα είναι εκείνη που δημιουργεί την ατέλεια...Η πιο βαθιά και κρυφή μας επιθυμία...που δημιουργεί τον πιο βαθύ και κρυφό μας φόβο!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Μαράκι , ήρθαμε τέλεια όντα και στη συνέχεια ξεχάσαμε την τελειότητά
αυτή και ανατραφήκαμε και μεγαλώσαμε σαν ατελή .
Γιαυτό εργαζόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του ακολουθώντας σταθερά το δρόμο του , για να απαλλαγούμε από τα βάρη και το φόβο μας και
για να ξαναθυμηθούμε ,να επανέλθουμε και να βρούμε τον τέλειο Εαυτό μας!!!!!!!!!
αυτή και ανατραφήκαμε και μεγαλώσαμε σαν ατελή .
Γιαυτό εργαζόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του ακολουθώντας σταθερά το δρόμο του , για να απαλλαγούμε από τα βάρη και το φόβο μας και
για να ξαναθυμηθούμε ,να επανέλθουμε και να βρούμε τον τέλειο Εαυτό μας!!!!!!!!!
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Έχω και εγώ κάποιες ερωτήσεις. Η μία είναι σχετικά με μια πρόσφατη εμπειρία μου από τον διαλογισμό αυτού του Σαββάτου (που ήταν και η πρώτη από τις 2 μέρες της μύησης μου στον πρώτο βαθμό του Ρείκι)
Είχα κάποιο πρόβλημα σχετικά με τα συναισθήματα μου πάνω σε ένα θέμα. Μου φαινόντουσαν τόσο παράλογα, τόσο εξωφρενικά έντονα συγκριτικά με την πραγματικότητα που έβλεπα με την λογική μου. Σαν να ζήλευα την καλύτερή μου φίλη επειδή πήγε στο λούνα παρκ με την μητέρα της και την αδερφή της και εγώ δεν μπορούσα να πάω. Και όμως, για κάτι που λογικά έβλεπα ασήμαντο, ένιωθα ακραίο θυμό, ζήλια, θλίψη και άλλα κουραστικά συναισθήματα.
Όταν προσπάθησα να βρω το "γιατί" σε αυτήν την κατάσταση... Βρέθηκα σε κάτι εντελώς πρωτοφανές για μένα.
Όποτε έβρισκα την αιτία, προσπαθούσα να την δω αρχικά σφαιρικά και μετά πιο συγκεκριμένα. Και τότε ένα νέο, έντονο συναίσθημα έβγαινε από μέσα μου και με ανάγκαζε να διακόψω τον διαλογισμό.
Για παράδειγμα όταν έλεγα στον εαυτό μου "ναι, το καταλαβαίνω, νιώθεις απειλή ότι θα βρεθείς για ένα σημαντικό σου άτομο "εκτός" από κάποιες δραστηριότητες στην ζωή του, που θα ήθελες να είσαι κ κυρίως να είσαι μαζί του/φοβάσαι ότι θα μπεις σε άλλη κατηγορία, ότι δεν θα έχεις προτεραιότητα" κτλ... Κάθε φορά που πλησίαζα σε κάποια πιο συγκεκριμένη ανάμνηση... Ένα έντονο συναίσθημα θυμού/θλίψης (κυρίως αυτά τα 2), με έκανε να ταραχτώ πάρα πολύ και να βγω από την ισορροπία που επέβαλα στον εαυτό μου κατά τον διαλογισμό.
Δεν ξέρω, ήταν λες και κάτι αντιδρούσε για να με εμποδίσει... Αυτό έγινε ξανά και ξανά για περίπου 2 ώρες, ώσπου στο τέλος με πήρε ο ύπνος από εξάντληση.
[Τελικά, κατά την δεύτερη μέρα της μύησης, στην διάρκεια μιας θεραπείας, είχα κάποια "έμπνευση" που με έκανε να νιώσω πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω το θέμα ικανοποιητικά]
Απλά, αν κάποιος έχει ανάλογη εμπειρία ή κάποια θεωρεία, θα ήθελα να μου εξηγήσει τι είχε συμβεί... Και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί κάποια αντίστοιχη κατάσταση.
Πιστεύω ότι όλοι, λίγο πολύ, θα χρειάστηκε να διακόψουν τον διαλογισμό τους από κάτι πολύ έντονο ή χαοτικό. Για μένα πάντως ήταν (ουσιαστικά) η πρώτη φορά.
Και ένα δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να ρωτήσω...
Στην διάρκεια μιας αυτοθεραπείας με Ρείκι που έκανα σήμερα, για να αντιμετωπίσω μία ιδιαίτερα αγχωτική κατάσταση, συναίβει το εξής:
Όταν έβαλα τα χέρια μου στα μάτια, ένιωσα αδιαθεσία.
Όταν τα έβαλα στα αυτιά ένιωσα απλά υπερβολική ζέστη.
Όταν τα έβαλα πίσω από το κεφάλι, άρχισα να ζαλίζομαι πολύ έντονα και να έχω πονοκέφαλο.
Και όταν τα έβαλα στον λαιμό κόντεψα να κάνω εμετό.
Τότε σταμάτησα και την θεραπεία. Δεν μπορώ να κάνω καμία υπόθεση γιατί υπήρξε αυτή η αντίδραση. Αλλά αυτό είναι κάτι φυσιολογικό? Ή μήπως το παράκανα?
[Αν έγραψα σε λάθος post, παρακαλώ να το μεταφέρετε στο σωστό post . Ευχαριστώ ^^]
Είχα κάποιο πρόβλημα σχετικά με τα συναισθήματα μου πάνω σε ένα θέμα. Μου φαινόντουσαν τόσο παράλογα, τόσο εξωφρενικά έντονα συγκριτικά με την πραγματικότητα που έβλεπα με την λογική μου. Σαν να ζήλευα την καλύτερή μου φίλη επειδή πήγε στο λούνα παρκ με την μητέρα της και την αδερφή της και εγώ δεν μπορούσα να πάω. Και όμως, για κάτι που λογικά έβλεπα ασήμαντο, ένιωθα ακραίο θυμό, ζήλια, θλίψη και άλλα κουραστικά συναισθήματα.
Όταν προσπάθησα να βρω το "γιατί" σε αυτήν την κατάσταση... Βρέθηκα σε κάτι εντελώς πρωτοφανές για μένα.
Όποτε έβρισκα την αιτία, προσπαθούσα να την δω αρχικά σφαιρικά και μετά πιο συγκεκριμένα. Και τότε ένα νέο, έντονο συναίσθημα έβγαινε από μέσα μου και με ανάγκαζε να διακόψω τον διαλογισμό.
Για παράδειγμα όταν έλεγα στον εαυτό μου "ναι, το καταλαβαίνω, νιώθεις απειλή ότι θα βρεθείς για ένα σημαντικό σου άτομο "εκτός" από κάποιες δραστηριότητες στην ζωή του, που θα ήθελες να είσαι κ κυρίως να είσαι μαζί του/φοβάσαι ότι θα μπεις σε άλλη κατηγορία, ότι δεν θα έχεις προτεραιότητα" κτλ... Κάθε φορά που πλησίαζα σε κάποια πιο συγκεκριμένη ανάμνηση... Ένα έντονο συναίσθημα θυμού/θλίψης (κυρίως αυτά τα 2), με έκανε να ταραχτώ πάρα πολύ και να βγω από την ισορροπία που επέβαλα στον εαυτό μου κατά τον διαλογισμό.
Δεν ξέρω, ήταν λες και κάτι αντιδρούσε για να με εμποδίσει... Αυτό έγινε ξανά και ξανά για περίπου 2 ώρες, ώσπου στο τέλος με πήρε ο ύπνος από εξάντληση.
[Τελικά, κατά την δεύτερη μέρα της μύησης, στην διάρκεια μιας θεραπείας, είχα κάποια "έμπνευση" που με έκανε να νιώσω πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω το θέμα ικανοποιητικά]
Απλά, αν κάποιος έχει ανάλογη εμπειρία ή κάποια θεωρεία, θα ήθελα να μου εξηγήσει τι είχε συμβεί... Και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί κάποια αντίστοιχη κατάσταση.
Πιστεύω ότι όλοι, λίγο πολύ, θα χρειάστηκε να διακόψουν τον διαλογισμό τους από κάτι πολύ έντονο ή χαοτικό. Για μένα πάντως ήταν (ουσιαστικά) η πρώτη φορά.
Και ένα δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να ρωτήσω...
Στην διάρκεια μιας αυτοθεραπείας με Ρείκι που έκανα σήμερα, για να αντιμετωπίσω μία ιδιαίτερα αγχωτική κατάσταση, συναίβει το εξής:
Όταν έβαλα τα χέρια μου στα μάτια, ένιωσα αδιαθεσία.
Όταν τα έβαλα στα αυτιά ένιωσα απλά υπερβολική ζέστη.
Όταν τα έβαλα πίσω από το κεφάλι, άρχισα να ζαλίζομαι πολύ έντονα και να έχω πονοκέφαλο.
Και όταν τα έβαλα στον λαιμό κόντεψα να κάνω εμετό.
Τότε σταμάτησα και την θεραπεία. Δεν μπορώ να κάνω καμία υπόθεση γιατί υπήρξε αυτή η αντίδραση. Αλλά αυτό είναι κάτι φυσιολογικό? Ή μήπως το παράκανα?
[Αν έγραψα σε λάθος post, παρακαλώ να το μεταφέρετε στο σωστό post . Ευχαριστώ ^^]
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Σοφάκι βρισκόσουν μεταξύ δύο συναισθημάτων ζήλειας και θυμού και στην αρχή ίσως είναι πολύ δύσκολο να τα διευθετήσεις μαζί.
Θα χρειαζόταν να αποκλείσεις το ένα, σαν απόρροια του πρώτου και να εμβαθύνεις στο πιο έντονο, δηλαδή στην ζήλεια.
Η αιτία της ζήλειας σου φάνηκε ανόητη στην αρχή, γιατί ακριβώς δεν ήταν η αιτία, αλλά ο λόγος που ερεθίστηκε ένα συναίσθημα που δεν γνώριζες ότι είχες. Αφιέρωσες χρόνο να βρεις τα αποτελέσματα και όχι την βαθύτερη αιτία.
Κανείς δεν μπορεί να μας δημιουργήσει ένα συναίσθημα που δεν έχουμε αιτία μέσα μας να το έχουμε...
Αρα αυτό που χρειάζεται να βρεις και να θεραπεύσεις είναι την δική σου εσφαλμένη εντύπωση για κάποια ατέλεια του εαυτού σου, που σίγουρα έχει εδραιωθεί σαν βασική ανάγκη στην παιδική σου ηλικία...
Θεωρώ ότι μέσα από την αυτοθεραπεία θα έρχονται συνεχώς τέτοιου είδους ερεθίσματα για να τα επεξεργαστείς πιο βαθιά με τον εαυτό σου, αλλά κοριτσάκι μου σιγά σιγά...
Να συνεχίσεις την αυτοθεραπεία, όπως έμαθες...Αυτά που αναφέρεις σαν συμπτωματολογία κατά την αυτοθεραπεία σου, είναι γνωστά και μη εξαιρετέα σε όλους μας! Η επαφή με την ενέργεια και κυρίως η εξοικείώση με την βαθιά θεραπεία μας έχει χρόνο ωρίμανσης...
Νομίζω σε λίγες ημέρες από σήμερα, όλα θα είναι διαφορετικά με το ρέικι!
Θα χρειαζόταν να αποκλείσεις το ένα, σαν απόρροια του πρώτου και να εμβαθύνεις στο πιο έντονο, δηλαδή στην ζήλεια.
Η αιτία της ζήλειας σου φάνηκε ανόητη στην αρχή, γιατί ακριβώς δεν ήταν η αιτία, αλλά ο λόγος που ερεθίστηκε ένα συναίσθημα που δεν γνώριζες ότι είχες. Αφιέρωσες χρόνο να βρεις τα αποτελέσματα και όχι την βαθύτερη αιτία.
αυτό είναι το αποτέλεσμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί την αιτία της ζήλειας. Η αιτία είναι δική σου βαθύτερη ανάγκη, που θα έρχεται στην επιφάνεια μέσα από κάποιες αφορμές...νιώθεις απειλή ότι θα βρεθείς για ένα σημαντικό σου άτομο "εκτός" από κάποιες δραστηριότητες στην ζωή του, που θα ήθελες να είσαι κ κυρίως να είσαι μαζί του/φοβάσαι ότι θα μπεις σε άλλη κατηγορία, ότι δεν θα έχεις προτεραιότητα
Κανείς δεν μπορεί να μας δημιουργήσει ένα συναίσθημα που δεν έχουμε αιτία μέσα μας να το έχουμε...
Αρα αυτό που χρειάζεται να βρεις και να θεραπεύσεις είναι την δική σου εσφαλμένη εντύπωση για κάποια ατέλεια του εαυτού σου, που σίγουρα έχει εδραιωθεί σαν βασική ανάγκη στην παιδική σου ηλικία...
Θεωρώ ότι μέσα από την αυτοθεραπεία θα έρχονται συνεχώς τέτοιου είδους ερεθίσματα για να τα επεξεργαστείς πιο βαθιά με τον εαυτό σου, αλλά κοριτσάκι μου σιγά σιγά...
Να συνεχίσεις την αυτοθεραπεία, όπως έμαθες...Αυτά που αναφέρεις σαν συμπτωματολογία κατά την αυτοθεραπεία σου, είναι γνωστά και μη εξαιρετέα σε όλους μας! Η επαφή με την ενέργεια και κυρίως η εξοικείώση με την βαθιά θεραπεία μας έχει χρόνο ωρίμανσης...
Νομίζω σε λίγες ημέρες από σήμερα, όλα θα είναι διαφορετικά με το ρέικι!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Ουφ, ανακουφιστικό... Γιατί στην αρχή δεν μπορούσα να δω και πολλά θετικά αποτελέσματα και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι κάτι δεν κάνω σωστά (γιατί σε θεραπείες μαζί με άλλους δεν μου είχε παρουσιαστεί τίποτα δυσάρεστο).
Όσο για ατέλειες ως προς τον εαυτό... Αχ, πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τις αποβάλλω όλες. Πόσα πράγματα μας μαθαίνουν να βλέπουμε λάθος σε μας... Όσο σωστά και αν τα νιώθουμε...
Και το θεματάκι που έχω αναφέρει σχετικά με την δυσκολία μου να συγχωρώ, προφανώς και ισχύει και ως προς τον εαυτό μου. Ελπίζω σύντομα να είμαι πιο έτοιμη ^^
Όσο για ατέλειες ως προς τον εαυτό... Αχ, πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τις αποβάλλω όλες. Πόσα πράγματα μας μαθαίνουν να βλέπουμε λάθος σε μας... Όσο σωστά και αν τα νιώθουμε...
Και το θεματάκι που έχω αναφέρει σχετικά με την δυσκολία μου να συγχωρώ, προφανώς και ισχύει και ως προς τον εαυτό μου. Ελπίζω σύντομα να είμαι πιο έτοιμη ^^
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Nα θυμάσαι Σοφάκι, ότι όλα τα συναισθηματα που θεωρητικά έχουμε για τους άλλους , είμαι μόνο ένα καθρέπτισμα της άποψης που έχουμε για τον Εαυτο μας.Και το θεματάκι που έχω αναφέρει σχετικά με την δυσκολία μου να συγχωρώ, προφανώς και ισχύει και ως προς τον εαυτό μου.
Πιστευω ότι η θεραπεία ξεκινάει , από τη στιγμή που αρχιζουμε να τα αναγνωρίσουμε και βρισκουμε το θαρρος να τα δούμε , να διαλογιστούμε με αυτα, να τα παρατηρούμε βλέποντας πως εξελίσσονται μεσα μας.
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Σοφάκι , όλα αυτά που περιγράφεις ,τάχουμε ζήσει οι περισσότεροι
όταν αποφασίσαμε να αρχίσουμε την αυτοθεραπεία μας.
Ετσι είναι στην αρχή , γιαυτό μην ταράζεσαι και να επιμείνεις ;)
Οτιδήποτε σου παρουσιάζεται να ξέρεις είναι δικό σου και έχει βαθιές τις ρίζες του μέσα σου , θάρχεται πολλές φορές μπροστά σου μέχρι να το αντιληφθείς , να το κατανοήσεις και να το καθαρίσεις .
Εξακολούθησε την αυτοθεραπεία σου και νάσαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσει .Μικρά και σταθερά βήματα και όλα θα πάνε καλά
όταν αποφασίσαμε να αρχίσουμε την αυτοθεραπεία μας.
Ετσι είναι στην αρχή , γιαυτό μην ταράζεσαι και να επιμείνεις ;)
Οτιδήποτε σου παρουσιάζεται να ξέρεις είναι δικό σου και έχει βαθιές τις ρίζες του μέσα σου , θάρχεται πολλές φορές μπροστά σου μέχρι να το αντιληφθείς , να το κατανοήσεις και να το καθαρίσεις .
Εξακολούθησε την αυτοθεραπεία σου και νάσαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσει .Μικρά και σταθερά βήματα και όλα θα πάνε καλά
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου