Γυρίζω τις πλάτες μου στο Μέλλον
Ανήκω σε κείνη την γενιά, που μεγάλωσε χωρίς Ιδέες. Που τα όνειρα είχαν συνωστισθεί σε μία καλή δουλίτσα, ένα πτυχίο (εκείνο που γουστάρει η αγορά), ένα σπιτάκι και αν ήμουν τυχερή, να εκπληρώσω και το "σκοπό κάθε γυναίκας", δηλαδή να παντρευτώ και να κάνω παιδιά.
Σε αυτό το μικρό τσουβαλάκι, δεν υπήρχε χώρος, ούτε για Ιδέες ούτε για Οράματα. Δεν υπήρχε χώρος για ζωή παρά μόνο για επιβίωση.
Διάβαζα βιβλία ανθρώπων που είχαν ζήσει σε εποχές διεκδίκησης, άκουγα την μουσική τους, ψιθύριζα τα τραγούδια τους, άκουγα τις περιγραφές τους, τις απογοητεύσεις τους, τον θυμό τους και ζήλευα.
Δεν έζησα την Δικτατορία, ούτε τον Μάη, ούτε τα μεγάλα αντιπολεμικά κινήματα, ούτε το Woodstock, ούτε τις ελπίδες για αλλαγή που διαψεύσθηκαν παταγωδώς.
Απλά τα άκουγα... δεν ήμουν κομμάτι της Ιστορίας αλλά της μετα-ιστορίας.
Κατά μία άποψη ήμουν τυχερή. Γιατί τα βρήκα όλα έτοιμα. Αλλά εγώ λυπόμουν για μένα και για τις γενιές που ακολουθούσαν.
Γιατί ήξερα, πως στην ουσία τίποτε δεν είχε αλλάξει. Και το κενό ιδεών και αξιών ήταν τεράστιο για να μην υπάρξουν επιπτώσεις. Ο άνθρωπος δεν ήταν δημιουργός αλλά ένας μηχανικός εκτελεστής.
Ξεχνούσαμε... και σε πολλές περιπτώσεις, λοιδορούσαμε ο,τιδήποτε δεν ήταν συμβατό με τους νέους νόμους της αγοράς, όπως είχαν διαμορφωθεί.
Έβλεπα ανθρώπους να γίνοντα όλο και πιο υπάκουοι, όλο και πιο συμβιβασμένοι, με λιγότερα χαμόγελα, με λιγότερη χαρά και σκεφτόμουν πού θα πάει όλο αυτό;
Όλα είχαν συρρικνωθεί. Είχαν γίνει μικρά. Μικρές χαρές, μικρές λύπες, μικρές δουλίτσες, μικροί έρωτες, μικρά τραγούδια, μικροί δημιουργοί, μικροί πολιτικοί, μικρές χώρες, μικροί άνθρωποι.
Αυτό ήταν το μέλλον... το "μέλλον που φτιάχτηκε όπως θέλετε".
Και τώρα... αυτό που φοβίζει είναι η αποκάλυψη πως αυτό δεν ήταν το δικό μας μέλλον αλλά το δικό τους.
Δεν ήταν οι δικές μας διεκδικήσεις, τα δικά μας οράματα, οι δικές μας επιθυμίες αλλά άλλων. Και τώρα ήρθε η ώρα να αντικρύσουμε το κενό μας. Την ένδειά μας... Και τρομαξαμε...
Και για πολλούς, σταμάτησε το ρολόι... Κοιτάζουν τριγύρω τους και βλέπουν το απόλυτο σκοτάδι, γιατί κάποιος έσβησε το φως. Ήρθε η ώρα που έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες, που άρθηκαν και οι τελευταίες προφάσεις, που εξαφανίστηκαν και τα τελευταία προσχήματα.
Κάποιοι, θα το συνειδητοποιήσουν νωρίς και θα φτιάξουν το δικό τους μέλλον. Κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιοι δεν θα αντέξουν. Κάποιοι θα το δουν σαν νέα ευκαιρία, κάποιοι άλλοι σαν καταστροφή.
Κάποιοι θα λυγίσουν, κάποιοι θα αγωνιστούν. Από όλα έχει ο μπαξές.
Όσο για μένα...
"...μένω μονάχος στο παρόν, να σώσω ο,τιδήποτε αν σώζεται ..."
Ευχαριστώ γι' αυτό το τραγούδι. Πάντα όταν το άκουγα, άκουγα και ένα κρακ μέσα μου και δεν ήξερα γιατί... μέχρι τώρα...
Σε αυτό το μικρό τσουβαλάκι, δεν υπήρχε χώρος, ούτε για Ιδέες ούτε για Οράματα. Δεν υπήρχε χώρος για ζωή παρά μόνο για επιβίωση.
Διάβαζα βιβλία ανθρώπων που είχαν ζήσει σε εποχές διεκδίκησης, άκουγα την μουσική τους, ψιθύριζα τα τραγούδια τους, άκουγα τις περιγραφές τους, τις απογοητεύσεις τους, τον θυμό τους και ζήλευα.
Δεν έζησα την Δικτατορία, ούτε τον Μάη, ούτε τα μεγάλα αντιπολεμικά κινήματα, ούτε το Woodstock, ούτε τις ελπίδες για αλλαγή που διαψεύσθηκαν παταγωδώς.
Απλά τα άκουγα... δεν ήμουν κομμάτι της Ιστορίας αλλά της μετα-ιστορίας.
Κατά μία άποψη ήμουν τυχερή. Γιατί τα βρήκα όλα έτοιμα. Αλλά εγώ λυπόμουν για μένα και για τις γενιές που ακολουθούσαν.
Γιατί ήξερα, πως στην ουσία τίποτε δεν είχε αλλάξει. Και το κενό ιδεών και αξιών ήταν τεράστιο για να μην υπάρξουν επιπτώσεις. Ο άνθρωπος δεν ήταν δημιουργός αλλά ένας μηχανικός εκτελεστής.
Ξεχνούσαμε... και σε πολλές περιπτώσεις, λοιδορούσαμε ο,τιδήποτε δεν ήταν συμβατό με τους νέους νόμους της αγοράς, όπως είχαν διαμορφωθεί.
Έβλεπα ανθρώπους να γίνοντα όλο και πιο υπάκουοι, όλο και πιο συμβιβασμένοι, με λιγότερα χαμόγελα, με λιγότερη χαρά και σκεφτόμουν πού θα πάει όλο αυτό;
Όλα είχαν συρρικνωθεί. Είχαν γίνει μικρά. Μικρές χαρές, μικρές λύπες, μικρές δουλίτσες, μικροί έρωτες, μικρά τραγούδια, μικροί δημιουργοί, μικροί πολιτικοί, μικρές χώρες, μικροί άνθρωποι.
Αυτό ήταν το μέλλον... το "μέλλον που φτιάχτηκε όπως θέλετε".
Και τώρα... αυτό που φοβίζει είναι η αποκάλυψη πως αυτό δεν ήταν το δικό μας μέλλον αλλά το δικό τους.
Δεν ήταν οι δικές μας διεκδικήσεις, τα δικά μας οράματα, οι δικές μας επιθυμίες αλλά άλλων. Και τώρα ήρθε η ώρα να αντικρύσουμε το κενό μας. Την ένδειά μας... Και τρομαξαμε...
Και για πολλούς, σταμάτησε το ρολόι... Κοιτάζουν τριγύρω τους και βλέπουν το απόλυτο σκοτάδι, γιατί κάποιος έσβησε το φως. Ήρθε η ώρα που έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες, που άρθηκαν και οι τελευταίες προφάσεις, που εξαφανίστηκαν και τα τελευταία προσχήματα.
Κάποιοι, θα το συνειδητοποιήσουν νωρίς και θα φτιάξουν το δικό τους μέλλον. Κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιοι δεν θα αντέξουν. Κάποιοι θα το δουν σαν νέα ευκαιρία, κάποιοι άλλοι σαν καταστροφή.
Κάποιοι θα λυγίσουν, κάποιοι θα αγωνιστούν. Από όλα έχει ο μπαξές.
Όσο για μένα...
"...μένω μονάχος στο παρόν, να σώσω ο,τιδήποτε αν σώζεται ..."
Ευχαριστώ γι' αυτό το τραγούδι. Πάντα όταν το άκουγα, άκουγα και ένα κρακ μέσα μου και δεν ήξερα γιατί... μέχρι τώρα...
"Ο Ειρηνικός πολεμιστής δεν πολεμάει το κακό αλλά αυξάνει μέσα του το καλό"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
Μεγάλωσα με τις Ιδέες και τις ελπίδες και όταν έφτασε η ώρα να ωριμάσω οι ιδέες και οι ελπίδες έγιναν ........................Δεν έζησα την Δικτατορία, ούτε τον Μάη, ούτε τα μεγάλα αντιπολεμικά κινήματα, ούτε το Woodstock, ούτε τις ελπίδες για αλλαγή που διαψεύσθηκαν παταγωδώς.
Ότι σώζεται θα το δώσω κληρονομιά στα παιδιά ...........Που τα όνειρα είχαν συνωστισθεί σε μία καλή δουλίτσα, ένα πτυχίο (εκείνο που γουστάρει η αγορά), ένα σπιτάκι και αν ήμουν τυχερή, να εκπληρώσω και το "σκοπό κάθε γυναίκας", δηλαδή να παντρευτώ και να κάνω παιδιά.
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!
Reiki Center - Ρεικι
Reiki Center - Ρεικι
"...μένω μονάχος στο παρόν, να σώσω ο,τιδήποτε αν σώζεται ..."
έλα Ευούλα......δυνατά!!!
έλα Ευούλα......δυνατά!!!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Εύη, μια από τα ίδια, μόνο που τελικά δεν με βοήθησε να ζω μέσα από όλα αυτά, και να πλάθω ονειρικά το μέλλον που θα ήθελα. Εμένα όλες αυτές οι ιδέες και οι τάσεις, με έφεραν αντιμέτωπο με τα πιο "βαριά" μου συναισθήματα, τα οποία έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για την μέχρι τώρα αφύπνιση μου.
Ένιωσα πόνο, απογοήτευση, μίσος, ατέλειωτο μίσος, ακόμη και για ανθρώπους που αγαπώ, γιατί απλά σκέπτονταν διαφορετικά από το πως πίστευα εγώ πως είναι το σωστό. Και έτσι κατέληξα από εκεί που πήγαινα για κάτι φαινομενικά καλύτερο, όχι συμβιβαστικό, όχι μικροαστικό, να βρεθώ στην κόλαση μου, και να ξεκινήσω την ανοδική πορεία.. Αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα! Όλα συντελέστηκαν με Θεϊκή ακρίβεια γιατί αυτή την εμπειρία έπρεπε να ζήσω! Και μέσα απ όλα αυτά τα φίλτρα λοιπόν ο μόνος τρόπος τελικά να αλλάξει κάτι είναι να αλλάξει ο καθένας ατομικά. Ξεκίνησα να γκρεμίζω τοίχους, να αλλάζω πορεία, με την πυξίδα του Πνεύματος αυτήν τη φορά όμως. Κάποιοι άνθρωποι απογοητεύτηκαν από αυτά, και με αποκάλεσαν ανεπαρκή..! ΧΑ! Πως όμως μπορεί να με επηρεάσει αυτό πια.. Τώρα πια ξέρω. Δεν υπάρχει άλλος Δρόμος πλέον, είναι ξεκάθαρο, και αυτό δεν είναι απαγόρευση, αλλά Ευλογία..
Κι ένα αγαπημένο τραγούδι.. για ένα Όραμα
http://www.youtube.com/watch?v=h-S90Uch ... re=related
Ένιωσα πόνο, απογοήτευση, μίσος, ατέλειωτο μίσος, ακόμη και για ανθρώπους που αγαπώ, γιατί απλά σκέπτονταν διαφορετικά από το πως πίστευα εγώ πως είναι το σωστό. Και έτσι κατέληξα από εκεί που πήγαινα για κάτι φαινομενικά καλύτερο, όχι συμβιβαστικό, όχι μικροαστικό, να βρεθώ στην κόλαση μου, και να ξεκινήσω την ανοδική πορεία.. Αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα! Όλα συντελέστηκαν με Θεϊκή ακρίβεια γιατί αυτή την εμπειρία έπρεπε να ζήσω! Και μέσα απ όλα αυτά τα φίλτρα λοιπόν ο μόνος τρόπος τελικά να αλλάξει κάτι είναι να αλλάξει ο καθένας ατομικά. Ξεκίνησα να γκρεμίζω τοίχους, να αλλάζω πορεία, με την πυξίδα του Πνεύματος αυτήν τη φορά όμως. Κάποιοι άνθρωποι απογοητεύτηκαν από αυτά, και με αποκάλεσαν ανεπαρκή..! ΧΑ! Πως όμως μπορεί να με επηρεάσει αυτό πια.. Τώρα πια ξέρω. Δεν υπάρχει άλλος Δρόμος πλέον, είναι ξεκάθαρο, και αυτό δεν είναι απαγόρευση, αλλά Ευλογία..
Κι ένα αγαπημένο τραγούδι.. για ένα Όραμα
http://www.youtube.com/watch?v=h-S90Uch ... re=related
Πολέμα και Οραματίσου
Γλυκέ Βασίλη πόσο θα συμφωνήσω με την Αμαλία!!!
και το κομμάτι είναι απλά καταπληκτικό!!!
και το κομμάτι είναι απλά καταπληκτικό!!!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι