Μια Χριστουγεννιατικη ιστορια με γλυκες αναμνησεις.......

[Vasoula]

θα το δεις Ιωαννούλα...με όλους τους "κατοίκους" του!

[Danielli]

Ντάννυ προσεγγίζεις το θέμα με νοημοσύνη, ενώ το παιδί το προσεγγίζει με συναίσθημα...

εκεί να μπεις και να νιώσεις, όπως νιώθει...

Το προσεγγισα με συναισθημα τα πρώτα 28 χρονια. (Απογοήτευση και παραιτηση)
Μετα με διεκδικήσεις για άλλα 7 χρονια .
Τωρα που το παιδι είναι στα 6, και δέντρο θα στολίσω, και ολόκληρη σκευωρία θα κάνουμε για να του αφήσει το δώρο του ο Αη Βασίλης, για να το ζησει με όση χαρα και αθωότητα μπορει.

Θάθελα όμως να του μάθω να ζει και χωρις αυτά.
Ειναι προγραμματισμός... πολλά πρέπει παραπάνω...

[Danielli]

σιγά μην έβαζα στο σπίτι μου τώρα, έστω και ένα λαμπάκι ή στολιδι για να φτιάξω ατμόσφαιρα γιορτινη...άσε που είναι γεμάτο λαμπάκια όλο το χρόνο

Κάθε μέρα εκει ειναι Χριστούγεννα σταλήθεια ! ;)

[ΙΩΑΝΝΑ]

θα το δεις Ιωαννούλα...με όλους τους "κατοίκους" του!

Κατοίκους ότι και αν είναι ανηπομονώ

[Vasoula]

Ντάννυ προσεγγίζεις το θέμα με νοημοσύνη, ενώ το παιδί το προσεγγίζει με συναίσθημα...

εκεί να μπεις και να νιώσεις, όπως νιώθει...

Το προσεγγισα με συναισθημα τα πρώτα 28 χρονια. (Απογοήτευση και παραιτηση)
Μετα με διεκδικήσεις για άλλα 7 χρονια .
Τωρα που το παιδι είναι στα 6, και δέντρο θα στολίσω, και ολόκληρη σκευωρία θα κάνουμε για να του αφήσει το δώρο του ο Αη Βασίλης, για να το ζησει με όση χαρα και αθωότητα μπορει.

Θάθελα όμως να του μάθω να ζει και χωρις αυτά.
Ειναι προγραμματισμός... πολλά πρέπει παραπάνω...

ω ναι, αλλά Νταννιέλι μου δεν είναι ο μόνος προγραμματισμός...
Η ζωή είναι έτσι που ο αποπρογραμματισμός και τα νεα δεδομένα χρειάζεται να συμβαδίσουν με την πνευματική ωριμότητα, για να μην γίνουν στέρηση...

Σκέφτομαι μερικές φορές ότι η μαγεία στις παιδικές αναμνήσεις δεν είναι απαραίτητα "κακή"

[Danielli]

ω ναι, αλλά Νταννιέλι μου δεν είναι ο μόνος προγραμματισμός...
Η ζωή είναι έτσι που ο αποπρογραμματισμός και τα νεα δεδομένα χρειάζεται να συμβαδίσουν με την πνευματική ωριμότητα, για να μην γίνουν στέρηση...

Σκέφτομαι μερικές φορές ότι η μαγεία στις παιδικές αναμνήσεις δεν είναι απαραίτητα "κακή"

Eχεις δίκιο...
Τουλάχιστον ας πετυχω ως μαγισσα στην παιδική ηλικία του μικρού, και ας το απολαυσω...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Είναι πολύ τυχερός ο μικρός με εσένα μαμά

[Danielli]

Είναι πολύ τυχερός ο μικρός με εσένα μαμά

Λες εε??

[ΙΩΑΝΝΑ]

Το λέω και το εννοώ

[Alexandros]

Και η δική μου οικογένεια τότε ήταν πολύ φτωχή. Δεν υπήρχαν δώρα κάτω από το δένδρο.
Όμως δε μπορώ να ξεχάσω πως ένιωθα μικρός.
Περνούσα ώρες τα βραδιά μπροστά από το δένδρο και κοιτούσα την φάτνη.
Παρόλο που και στο δικό μας σπίτι υπήρχαν προβλήματα εκείνες οι στιγμές ήταν οι δικές μου στιγμές. Ένιωθα πραγματικά χαρά και ένα φως ελπίδας μέσα μου.
Δε μπορώ να καταλάβω τι ακριβός συντελούσε στο νιώθω κάπως έτσι μιας και όπως εξήγησα δώρα δεν υπήρχαν και τα προβλήματα ήταν αρκετά.

Θα περιγράψω όμως και κάτι που μου συνέβη στο στρατό πριν χρόνια.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Είχα τετράωρη σκοπιά και το κρύο ήταν απίστευτο.
Ντυμένος σαν αρκούδα μέσα στην νύχτα πάνω στην υπερυψωμένη σκοπιά μου κοιτούσα τα σπίτια που βρισκόντουσαν λίγο πιο μακριά από την σκοπιά μου και ήταν φωτισμένα.
Από τις καμινάδες των σπιτιών έβγαινε καπνός και στους δρόμους δε κυκλοφορούσε ψυχή.
Υπερβολική ησυχία. Νόμιζα ότι μόνο εγώ υπάρχω έξω από ένα ζεστό σπίτι.
Ήθελα να βρεθώ και εγώ στο σπίτι μου και με παρέα.
Σκεπτόμουν άραγε πώς να τα περνούν αυτοί εκεί μέσα κοιτώντας ένα από τα σπίτια.
Θα ήθελα και εγώ κάτι για να νιώσω ότι είναι άγια αυτή η μέρα.
Πλησίαζε μεσάνυχτα και μέσα στην ησυχία ακούω μια πόρτα να ανοίγει.
Βλέπω από μακριά μια κυρία να ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της και να βγαίνει έξω.
Σκέφτηκα που να πηγαίνει.
Την είδα να έρχεται προς εμένα.
Φτάνει κοντά στην σκοπιά μου και πίσω από τα κάγκελα μου φωνάζει με ένα γλυκό χαμόγελο κατέβα λίγο κάτω.
Κατεβαίνω χωρίς δεύτερη κουβέντα... ήταν η επαφή που ήθελα απεγνωσμένα εκείνη την στιγμή με έναν άνθρωπο!
Μου δίνει ανάμεσα από τα κάγκελα του στρατοπέδου ένα αλουμινόχαρτο με κάτι μέσα...
Μου εύχεται χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα και με καληνυχτίζει!
Της ευχήθηκα και εγώ γεμάτος χαρα και ανέβηκα στην υπερυψωμένη σκοπιά μου πάλι με ένα πλατύ χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!
’νοιξα το αλουμινόχαρτο και είχε μέσα τρεις ζεστούς - ζεστούς κουραμπιέδες.
Συγκινήθηκα πολύ… είπα… τελικά υπάρχει Θεός... με ακούει και με βλέπει!!
Εκείνη την στιγμή μου φάνηκε ότι μου είχε δώσει περισσότερο από ένα ζεστό σπίτι που ζητούσα…
Ένιωσα ότι μπορεί να μην είμαι με κόσμο αλλά είμαι με κάποιον που από εκεί ψηλά κατέβηκε χαμηλά για να μου κάνει παρέα.
Ένα τέλειο χριστουγεννιάτικο δώρο που αν και πέρασαν πολλά χρόνια δε το ξεχνώ…
...ήταν η μαγική στιγμή των Χριστουγέννων που θα μου μείνει!

[Vasoula]

πάντα συγκινούμαι όταν βλέπω ότι υπάρχουν ΄Ανθρωποι που δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι ανθρώπινοι...
Και επίσης συγκινούμαι βαθύτατα όταν ο θεός αποκαλύπτεται και μέσα σε λίγους κουραμπιέδες και παρόλα αυτά γίνεται αντιληπτός...

σ' ευχαριστώ Αλέξανδρε

[Danielli]

Αλέξανδρε!

[Sofoula]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αλέξανδρε

[AMALIA]

Αλεξανδρε!!!