atenistas

[Fotinoula]

ωράια!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Mπράβο τους

[Vasoula]

έχουμε και ένα άρθρο αντίλογο...


τα συμπεράσματα δικά σας, βάζοντας όμως το χέρι βαθιά στην καρδιά...Εκεί που υπάρχει πιθανότητα να συναντήσει την Αλήθεια

μερικές φορές η ωμότητα που υπάρχει στις λέξεις, μας αποτρέπει από το να νιώσουμε έστω και κάτι καλό από αυτό που μας εντυπώθηκε...

Παρ' όλα αυτά...







Όταν η ανθρώπινη βλακεία συναντά την νεοφιλευλεύθερη επέλαση (Atenistas-TEDx)




Tον τελευταίο καιρό βλέπουμε συνεχώς νέες μορφές εθελοντισμού να εμφανίζονται και νέα προσχήματα να αναδύονται για την θεμελίωση τους. Το κράτος αφού έχει ισομοιράσει την ευθύνη τις οικονομικής κρίσης, άρχισε να θέτει και νέους όρους για την υπέρβαση αυτής της κρίσης. Η νέα νοοτροπία που αναπτύσσεται μετά την αφομοίωση και την εσωτερίκευση αυτής της ευθύνης από τα παντός είδους φιλήσυχα και ειρηνοποιά κοινωνικά υποκείμενα είναι η προσπάθεια διαχείρισης αυτής της κρίσης και η υποκατάσταση του κράτους εκεί που ηθελημένα απουσιάζει.

Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος που ορίζει την επαναστατικότητα σαν εργαλείο διαχείρισης της κρίσης και ως το χρύσωμα του χαπιού στην αρρώστια του συστήματος και όχι σαν μια πρακτική για την ανατροπή του. Αυτή είναι όμως η μια όψη του νομίσματος.




Εθελοντισμός και ανθρώπινη βλακεία

Η άλλη όψη του νομίσματος που πραγματώνεται πάνω στην ηλιθιότητα και λειτουργεί περισσότερο σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας είναι ηκατευθυνόμενη αποβλάκωση. Αυτή δεν καλείται να διαχειριστεί την υπάρχουσα κρίση αλλά καλείται να αποβλακώσει και τον τελευταίο ζωντανό περιτυλίγοντάς τον με σερπαντίνες, χρώματα και μπουκάλια αναψυκτικών για την διάσωση της φώκιας στη Χονολουλού. Παραδείγματα ταξικά ασυνείδητων υποκειμένων με ψυχοτραυματικούς συνδέσμους ηλιθιότητας όπως οιατενίστας και οι ΜΚΟ ή οι φοιτητικοί οργανισμοί που μαζεύουν τις τσίχλες από τα παγκάκια περισσεύουν.

Οι λοβοτομημένοι είναι αρκετοί μόνο που δεν υπάρχουν περιθώρια για χαζοχαρούμενα παιδάκια που δεν ξέρουν που να ξοδέψουν το παραπάνω χαρτζιλίκι που τους έδωσε ο μπαμπάς. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλους ψυχασθενικούς που επειδή είχε τελειώσει το τσάι από φύκι Νεκράς Θάλασσας ή η ζεστή σοκολάτα με τριμμένη ταραμοσαλάτα αποφάσισαν να βγούν στο δρόμο και να βαφτίζουν το μάζεμα τσίχλας από παγκάκια σε προσπάθεια ενασχόλησης με τα κοινά. Και για να τελειώνουμε.





Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό δεν είναι ακτιβισμός. Είναι κοινωνική αφασία. Και σε κάνει να φαίνεσαι απάνθρωπος. Και κτήνος. Τα τετ-α-τετ με τον Καμίνη ο οποίος λέει δημόσια ότι οι ατενίστας είναι η αγαπημένη του ομάδα πολιτών δεν είναι ακτιβισμός, είναι ψυχιατρική νόσος. Το να ντύνεις με πουλόβερ τα δέντρα στην πλατεία Κλαυθμώνος, εκεί που ο Καμίνης τα Χριστούγεννα του 2011 είχε ξηλώσει τα παγκάκια για να μην κοιμούνται εκεί οι άστεγοι, ενώ το 2012 βρέθηκαν σε κάδους σκουπιδιών δίπλα στο Δημαρχείο πεταμένες κουβέρτες, ρούχα και παιχνίδια που είχαν συγκεντρωθεί για άπορα παιδιά με τον Καμίνη να δηλώνει ότι τα πέταξαν γιατί ήταν τόσα πολλά που δε χωρούσαν στις αποθήκες του δήμου, δεν είναι ακτιβισμός.

Είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης.Και καθώς αλλάζουν οι λέξεις αλλάζουν και οι έννοιες, αλλάζει και η κοινωνική αφομοίωση των εννοιών. Οι ατενίστας λοιπόν βαφτίζονται ακτιβιστές όπως οι Χρυσαυγίτες βαφτίζονται αγανακτισμένοι πολίτες, όπως η αλλοτρίωση του κέντρου και το rethinkAthens βαφτίζονται εξευγενισμός, όπως οι κοινωνικοί αγωνιστές βαφτίζονται τρομοκράτες, όπως ο Θεοφίλου βαφτίζεται ένοχος, όπως τα σχέδια για την Λαμπεντούζα βαφτίζονται σχέδια διάσωσης.





Νεοφιλελεύθερη επέλαση και Εθελοντισμός-Βλέπε TEDx

Ας περάσουμε όμως τώρα στον άρδην νεοφιλελεύθερο εθελοντισμό και την διαστρεβλωμένη έννοια του εθελοντισμού που προωθούν τα απανταχού αφεντικά για να εκμεταλλευθούν ημιμαθή παιδάκια που ψάχνουν μια κοινωνική διέξοδο. Mια καλυμμένη μορφή στυγνής εκμετάλλευσης που προωθείται με το με το επιχείρημα της απόκτησης εμπειρίας και προϋπηρεσίας είτε σε μεγάλες εταιρείες, είτε σε δικηγορικά γραφεία ή ακόμη -και ως επί το πλείστον- σε Μ.Κ.Ο, η εργοδοτική πλευρά επιλέγει να απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της αμισθί με κάποιες ίσως στοιχειώδεις παροχές, περνώντας μάλιστα αυτή την τακτική ως αυτονόητη και απαραίτητη.





Μπορούμε να εστιάσουμε στο φαινόμενο TEDx,το οποίο είναι το παράδειγμα που καθρεφτίζει ιδεολογικά όλες τις παραπάνω τακτικές αποπροσανατολισμού απο την καθημερινόητα βαφτίζοντας μιζέρια όσους αντιτάσσονται στην νεοφιλελεύθερη επέλαση. Οι διοργανωτές του ΤΕDxπροσπαθούν να μας πείσουν ότι μια αχτίδα αισιοδοξίας έχει αρχίσει να ξεπροβάλλει. Πρόκειται για μια ιδέα του αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ Σαούλ Γούρμαν, ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησε την οργάνωση συνεδρίων με θέμα «Ιδέες που αξίζει να διαδοθούν». Το 2001, ο εκδότης Κρις Άντερσον αγόρασε τα δικαιώματα της διοργάνωσης και μετέτρεψε τις μέχρι τότε σκόρπιες συναντήσεις στη σφιχτή λειτουργία μιας Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης. Η Κοινωνία των Πολιτών, έρχεται για ακόμα μια φορά, ως Μεσσίας, να μας γλιτώσει από το τέλμα των παραδοσιακών δομών.

Η περιγραφή του ιδανικού ομιλητή αυτού του αφήνει λίγες αμφιβολίες για τον προσανατολισμό αυτού του event και η θεοποίηση της επιχειρηματικότητας και του ιδιωτικού τομέα σαν τους μοναδικούς τομείς προόδου και ευημερίας (ανεξάρτητα από τις κοινωνικές και τις περιβαλλοντολογικές συνέπειες) μας προϊδεάζουν για το ποιόν των ομιλητών. Τις υποψίες μας έρχεται να επιβεβαιώσει και ο αμερικανός Νικ Χανάουερ, ο οποίος το 2012, κατήγγειλε ότι λογοκρίθηκε και η ομιλία του δεν ανέβηκε ποτέ στον ιστότοπο της διοργάνωσης, γιατί αναφερόταν στην οικονομική ανισότητα των ΗΠΑ και τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου στο σύνολο της οικονομίας.



Ένα άλλο παράδειγμα ομιλητή που μας υποδεικνύει τον ρόλο που ήρθε να διαδραματίσει το TEDxείναι αυτό του Ματθαίου Γιωσαφάτ, ο οποίος είναι κατά πολλούς ο επιφανέστερος εκ των ψυχαναλυτών στην Ψωροκώσταινα. Η επιλογή του Γιωσαφάτ δεν ήταν τυχαία καθώς μαθαίνουμε από το βιβλίο του «Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια», πως οι μπαχαλάκηδες (sic) είναι ψυχικώς διαταραγμένα παιδιά των Βορείων Προαστίων που οι μαμάδες τους δεν τα θήλασαν και δεν τα αγάπησαν όσο έπρεπε στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, με αποτέλεσμα να εκθρέψουν ένα μίσος για την κοινωνία, το οποίο και εξωτερικεύουν με το να σπάνε τράπεζες και… γήπεδα.

Η ομιλία του είχε ως κεντρικό νόημα την Παγκάλια ρήση «Μαζί τα φάγαμε». Ο στοχαστής Γιωσαφάτ μίλησε για μια κοινωνία σε διάλυση, χωρίς να αναφέρεται στις οικονομικές προεκτάσεις του όλου προβλήματος. Περιγράφει μια κατάσταση ανομίας (όχι φυσικά από την πλευρά του κράτους και της εξουσίας), όπου οι βασικές παθογένειες της κοινωνίας αφορούν τονυπερκαταναλωτισμό και την απουσία ομαδικού πνεύματος. Αυτή τη δεύτερη έρχεται να διορθώσει το TEDx, που μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Αξίζει τώρα να αναφέρουμε ότι το αντίτιμο της εισόδου στoΤEDxAcademyανέρχεται στα 50 ευρώ ενώ το αντίτιμο της εισόδου σε ένα TEDxeventανέρχεται στα 65 ευρώ. Στα πλαίσια της διοργάνωσης αυτής θεσπίστηκε και ένα νέο εισιτήριο, του δωρητή-χορηγού, στην τιμή των 200 €, ενώ υπάρχουν διάφορα «επίπεδα» συνδρομής που κυμαίνονται από 3.750$ για την απλή συμμετοχή έως και 125.000$, ποσό που σας χρήζει «ευεργέτη». Τέλος, αν δεν θέλετε να περιμένετε με τον λαουτζίκο μέχρι να ανέβουν κάποια από τα πολυπόθητα βίντεο με ομιλίες στο You Tube, μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά ένα συνέδριο, για το συμβολικό ποσό των 600$, ενώ τα δύο κοστίζουν 1.000$.




Όσον αφορά τους εθελοντές που τρέχουν από πίσω όλη την διοργάνωση, πάντα με το προκάλυμμα της ανιδιοτελούς προσφοράς, της υποτιθέμενης κοινωνικής αλληλεγγύης, αυτοί αναδεικνύονται, όπως πάντα τελικά, σε προνομιακά «θύματα» εργασιακής εκμετάλλευσης. Η εύλογη απορία που δημιουργείται, εφόσον πρόκειται για μη κερδοσκοπικό οργανισμό, ο οποίος δεν πληρώνει τους ομιλητές, δουλεύει ως επί το πλείστον με εθελοντές, υποστηρίζεται από ένα ιδιαίτερα εκτενές δίκτυο χορηγών (εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, πολυεθνικές, αλυσίδες καταστημάτων σίτισης, εφημερίδες, ξενοδοχεία, τράπεζες, αυτοκινητοβιομηχανίες ακόμα και πρεσβείες), είναι τοπού διοχετεύονται τα χρήματα που προκύπτουν από όλα αυτά τα είδη συνδρομών;

Το TEDxπάντως δεν μένει μόνο εκεί. Η πρωτοβουλία Human Grid που προωθεί, αφορά τη χαρτογράφηση των εθελοντικών οργανώσεων και των συλλογικών πρωτοβουλιών, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι πολίτες να ξέρουν που μπορούν να απευθυνθούν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Φυσικά, οι περισσότερες από τις θέσεις όπου κάποιος μπορεί να προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, δεν αφορά την πραγματική προσφορά σε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας ή στη διάσωση του περιβάλλοντος αλλά στην εξοικονόμηση πόρων των ίδιων των ΜΚΟ (γραμματειακή υποστήριξη, τηλεφωνικά κέντρα, στελέχωση γραφείων κλπ).

Και αν η απλή καταγραφή των εθελοντικών οργανώσεων σε ένα διαδικτυακό χάρτη, φαίνεται σχετικά αθώα, δεν συμβαίνει το ίδιο με το workshop εκπαίδευσης ΜΚΟ για την αξιοποίηση των εθελοντών τους, που διοργάνωσε το Volunteer4Greece, μια διαδικτυακή πλατφόρμα αναζήτησης εθελοντικής εργασίας. Είναι πασιφανές πως το TED περνά στην επόμενη πίστα: από την απλή προώθηση της ιδέας του εθελοντισμού, στη δημιουργία της αντίστοιχης φάμπρικας.

Γιατί στην Ελλάδα των 1.345.387 (καταγεγραμμένων) ανέργων, είναι μιζέρια, σπατάλη δημιουργικών δυνάμεων, ακόμα και ένδειξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς των πολιτών να διεκδικούν θέσεις εργασίας, αξιοπρεπή αμοιβή και όρους εργασίας, συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά δεν είναι επουδενί ντροπή και πλήρης υποταγή στα συμφέροντα των κάθε είδους αφεντικών, η διαφήμιση της δωρεάν εργασίας και τα προγράμματα εκπαίδευσης των πολύ συχνά κρατικοδίαιτων και κατά τα άλλα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων για την εύρεση και την αξιοποίηση δωρεάν ανθρώπινου δυναμικού. Όχι. Αυτό είναι φρέσκο, χαρούμενο, ακομπλεξάριστο, τρέντι.

ValueValuer

Υ.Γ. Οι πληροφορίες για το TEDxπάρθηκαν από το freequencyradio.wordpress.com και αξίζει να ανατρέξετε εκεί για περισσότερες πληροφορίες.

To κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα ‘Απατρις στο τεύχος Απριλίου 2014.

http://www.postin.gr/index.php/%CE%B1%C ... -tedx.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[Evoula]

Αν κατάλαβα καλά, με μια γρήγορη ματιά που του έριξα (επιφυλάσσομαι να το διαβάσω πιο προσεκτικά αργότερα) με δυο λόγια μιλάει για το μεγάλο κόλπο που κρύβεται πίσω από τις ΜΚΟ, για την εκμετάλλευση και ίσως σπρώξιμο του κράτους προς τον εθελοντισμό, για να καλυφθεί η απουσία του και η αποκοίμιση των συνειδήσεων, αφού και σήμερα κάναμε την καλή μας πράξη. Δεν ξέρω αν κατάλαβα σωστά. Αν όχι διόρθωσέ με.

Ε, δεν νομίζω πως μπορώ να διαφωνήσω και με πολλά. Μην ξεχνάμε τα τεράστια κονδύλια που διοχετεύονται προς ΜΚΟ, τα χρήματα που κάποιοι έδωσαν για τα θύματα καταστροφών που χάθηκαν στον δρόμο και η ενασχόληση με δράσεις που όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά δίνουν και άλλοθι στον κρατικό μηχανισμό για την απουσία του.

Από την άλλη, όταν υπάρχουν βασικά προβλήματα που ζητάνε λύσεις, δεν μπορείς να περιμένεις το κράτος να γίνει ανθρώπινο. Κάνεις ό,τι μπορείς, το κάνεις όμως ως επιλογή και όχι για να δώσεις άλλοθι και ούτε να αποκοιμίσεις περισσότερο μια έτσι κι αλλιώς βαθειά υπνωμένη συνείδηση.

Τώρα αν δεν κατάλαβα κάτι, το συζητάμε.

[Vasoula]

σωστά κατάλαβες Ευούλι, και εγώ έτσι κατάλαβα...

και χωράει μεγάλη συζήτηση το θέμα του εθελοντισμού, γιατί κρύβει παγίδες και εκμετάλλευση...
από την άλλη, όπως λες, τι κάνεις? περιμένεις το κράτος? το ανύπαρκτο κράτος, διορθώνω...

όμως τούτο το άρθρο περιέχει και μια ανατριχιαστικά ωμή αλήθεια...


Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό δεν είναι ακτιβισμός.

[Evoula]

Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό δεν είναι ακτιβισμός.

Όχι αυτό δεν είναι ακτιβισμός. Μου θυμίζει την Χ.Α. που ενώ από την μια έσφαζε μετανάστες από την άλλη βοηθούσε γριούλες (το οποίο αποδείχθηκε και ψέμα) λέγοντας πως παλεύει για την μείωση της εγκληματικότητας, εγκληματώντας. Ακραίο ίσως παράδειγμα αλλά δεν απέχει και πολύ στο τί εννοεί ο καθένας όταν λέει πως παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Το βλέπουμε και με τον υποψήφιο για την δημαρχία της Αθήνας, τον Σπηλιωτόπουλο, που ενώ ο κόσμος καίγεται, αυτός λέει πως σηκώνει μανίκια και δουλεύει καθαρίζοντας την Αθήνα από τις αφίσες που κόλλησε η αντιπολίτευση. Αυτό έχει καταλάβει πως είναι το μέγα πρόβλημα του τόπου.

Έτσι ανοίγει μια συζήτηση τί είναι ο εθελοντισμός και ίσως τα κίνητρα που κρύβονται από πίσω. Καλό είναι να ασβεστώνεις και να ξεχορταριάζεις τις πλατείες για να παίζουν τα πιτσιρίκια, καλό είναι να μαζεύεις τα σκουπίδια από τις παραλίες, αλλά να ξέρεις πως κι εκείνος που οργανώνει τους καθαρισμούς, έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος.

Εγώ έμαθα πως όλα έχουν διπλή και τριπλή ανάγνωση και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ό,τι κάνουμε και ιδιαίτερα γιατί και ποιός μας το λέει να το κάνουμε. Είναι ένα ωραίο μάρκετινγκ για να βάζουμε έναν φερεντζέ και να αποσπούμε την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα και τα πραγματικά εγκλήματα που συντελούνται από τους ίδιους που μας καλούν σε δράσεις.

Ας μην ξεχνάμε την Ηλεία. Συγκεντρώθηκαν χρήματα για τους πληγέντες, και ο δήμαρχος Ζαχάρως τα χρησιμοποίησε για να φτιάξει καινούριο δημαρχείο, λέγοντας πως αυτό είναι η προτεραιότητά του. Και πόσα πήγαν σε τσέπες... Ακόμα ψάχνουμε τον λογαριασμό του Μολυβιάτη...

[Vasoula]

[Evoula]

Ε, ρε γμτ... τί με μπριζώνεις τώρα;

Ο εθελοντισμός ή ο συναισθηματισμός, κρύβει τόσες διαστρεβλώσεις που ούτε τις παίρνουμε χαμπάρι. Κι αφού είμαστε στα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ακούστε να δείτε τί συμβαίναι με τις τοπικές. Κατ' αρχήν έχουν κινητοποιηθεί οι παλαιοί κομματάρχες (ναι υπάρχουν ακόμα, ούτε εγώ το ήξερα) και οι φαμίλιες (όχι με τον κοινωνικό ή οικονομικό όρο αλλά με τον αριθμητικό). Δηλαδή όποιος έχει σόι από πίσω του, που μπορεί να μεταφραστεί σε ψήφους, του έχουν προτείνει να μπει σε ψηφοδέλτια. Θα μου πεις τώρα "Ε και; Δεν έχει δικαίωμα ο άλλος επειδή έχει πολλούς συγγενείς να ασχοληθεί μα τα κοινά; Γούστο του καπέλο του, που λέει και ο Άδωνης". Βεβαίως και έχει δικαίωμα και κανείς δεν του το αφαιρεί. Έλα όμως, που εξαιτίας της κακώς εννοούμενης κοινωνικότητας, αλληλεγγύης, συναδελφικότητας, δικαιοσύνης, αγάπης προς την οικογένεια, την θρησκεία ή δεν ξέρω κι εγώ τί αλλο, χάνουμε το δάσος.
Έτσι, ενώ υπάρχουν άνθρωποι, που βλέπουν τα πράγματα ως είναι, όταν έρχεται η στιγμή της απόφασης, κοιτούν μέσα από ένα μικροσκόπιο μόνο τον μικρόκοσμό τους, μεγενθυμένο και εστιασμένο στο άμεσο περιβάλλον τους. Έτσι, θα ψηφίσουν τον αδερφό τους, τον κουμπάρο ή τον μπαντζανάκη, παρόλο που βάζει σε συνδυασμό που τον σιχαίνονται, εξαιτίας της αλληλεγγύης της οικογένειας. Ή άλλο καλό επειδή πιστεύουν πως τα πράγματα δεν αλλάζουν εν τω συνόλω, άρα... ας κοιτάξω να φτιάξω την μαντρούλα μου ή τον φωτισμό μπροστά από το σπίτι μου, την ίδια ώρα που αυτός που λέει πως θα μου φτιάξει το πεζοδρόμιο, διαπραγματεύεται να πουλήσει ένα ελεύθερο αγαθό που είναι το νερό. Ή να υποβαθμίσει και να δηλητηριάσει την ζωή του φτιάχνονται στην πόρτα του ένα εργοστάσιο όχι επιλογής και διαχείρισης απορριμάτων αλλά καύσης.
Και είναι ο ίδιος που ξεπουλάει τους ελεύθερους χώρους, τις θάλασσες, τα ποτάμια, οδηγεί ανθρώπους σε ένδεια και στην αυτοκτονία, κλείνει τα νοσοκομεία και τα σχολεία.

Αλλά... τί να κάνουμε είναι καλό παιδί και του έχω υποχρέωση. Κι εγώ είμαι καλός άνθρωπος και τυπικός και ξέρω να ανταποδίδω τις χάρες που μου έγιναν. Δεν είμαι αχάριστος. Είμαι δίκαιος.
Και μακάρι να ξέραμε πως αυτό που κάνουμε είναι να σοβατίζουμε τον τοίχο πάνω στον οποίο θα ακουμπήσει ο συνάνθρωπός μας για να πεθάνει.
Αυτό συμβαίνει.

[Fotinoula]

έτσι είναι γμτ ,
και για το άρθρο πολύ εύστοχο και εμένα μου χτύπησε πολύ αυτό

Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό δεν είναι ακτιβισμός.

είναι αυτό το ό,τι γίνεται μονομερώς και για να καλύψει κενά, ό,τι γίνεται με έλεγχο και υποκρισία
πρώτα από όλα εσωτερική είναι μια φούσκα την οποία σαφώς και κάποιοι ευχαρίστως θα την εκμεταλλευτούν

[Θοδωράκος]

Αν θες να ψηφίσεις, ενησχύεις τις φαμίλιες και το σύστημα με την ψήφο σου - αν δεν ψηφίσεις τους ενισχύεις με την αποχή σου.
Αν κάνεις εθελοντισμό, σε εκμεταλλεύονται - αν δεν κάνεις τίποτα, ισχυροποείς το σύστημα με την απραγία σου.
Αν επαναστήσεις, μακροχρόνια θα επανέλθει το ίδιο σύστημα - αν δεν αντιδράσεις, θα συνεχίσουν να τραβάνε το σχοινί μέχρι όπου φτάσει.


Τι στο καλό μπορείς να κάνεις για να αλλάξει κάτι;;;

Για αυτό κι εγώ απέχω από όλα αυτά.
Αλλά και πάλι "ένοχος" βγαίνω με την απραγία μου.

Τι να πω, δεν ξέρω....

[Vasoula]

να κάνεις όπως νιώθεις Θοδωράκο μου...

ποτέ δεν θα αθωωθείς από ΄τους άλλους...Νόμος!

[Evoula]

Nαι Θοδωρή.
Έχω καταλήξει πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος γενικά και αντικειμενικά αλλά μόνο αυτό που θεωρώ εγώ ως τέτοιο και συνήθως την δεδομένη στιγμή.

Εγώ προσωπικά κάνω αυτό που θεωρώ σωστό, γνωρίζοντας όμως πού είμαι και πώς ακριβώς είναι η κατάσταση, χωρίς να έχω τις ψευδαισθήσεις που είχα παλαιότερα.
Δεν φοβάμαι μήπως κάνω λάθος. Φοβάμαι μήπως δεν κάνω τίποτε από φόβο. Πολλές φορές βρέθηκα να κάνω το αντίθετο από ό,τι μου έλεγαν. Όταν όμως ήταν πραγματική μου ανάγκη και το ήθελα, δεν άκουγα κανέναν.

Είναι δική σου η ζωή και κανείς δεν μπορεί να σου υπαγορεύσει πώς να την ζήσεις.
Αρκεί να γνωρίζεις. Και να είσαι εκεί. Ο Θοδωρής. Επειδή έτσι θέλεις, βρε αδερφέ και όχι επειδή φοβάσαι ή παρασύρεσαι.
Έτσι κι αλλιώς ακόμα και αν οι μισοί σου πουν πως κάνεις το σωστό, θα βρεθούν οι άλλοι μισοί να σου πουν πως κάνεις λάθος.
Οπότε χαμένος είσαι από χέρι. Πάντα κάποιος θα είναι δυσαρεστημένος.

:lol:

[Vasoula]

Πάντα κάποιος θα είναι δυσαρεστημένος.

Το αντίθετο του να μην σε ενδιαφέρει ότι είναι κάποιος δυσαρεστημένος, είναι να μην σε ενδιαφέρει γενικά να έχεις τους άλλους ευχαριστημένους...Αλλιώς πάντα θα ζυγίζεις τις πράξεις σου στο σωστό των μεν και στο λάθος των δε...Και εσύ? θα τους βλέπεις να τσακώνονται...έξω σου και μέσα σου!

[Δεκατριούλης]

Ευη σου εχω πει ποσο σε αγαπάω;

[Θοδωράκος]

αι εσύ? θα τους βλέπεις να τσακώνονται...έξω σου και μέσα σου!

Και να με γεμίζουν πληγές...

Άντε να παίρνουν τον πούλο σιγά σιγά.... άντε....