Ο έρωτας στη ζωή μας

[galazia_sfaira]

Ανοίγουμε την εύθραστη καρδούλα μας και ερωτευόμαστε τυφλά... αγνοούμε τους κανόνες και τους νόμους...

Ο Ερωτας είναι πλήρης παράδοση στο΄σπάσιμο των ορίων μας,ειναι πληρότητα.

αλλά μόλις πληγωθούμε μετανιώνουμε που το ζήσαμε...

ίσως γιατί δεν εχουμε εντοπίσει ότι στην ουσία δεν ειναι ο έρωτας που μας προδίδει σαν συναισθημα αλλά οι προσδοκίες μας και οι ανάγκες που θελαμε ν ακαλυψουμε μεσω αυτού.

μήπως όμως θα έπρεπε να το σκεφτούμε καλύτερα;;; γιατί αυτό για το οποίο μετανιώσαμε τώρα... πριν λίγο μας έδωσε ζωή....!! ’ρα πρέπει να το ευγνωμονούμε...που έστω και για λίγο είδαμε τη θεική μας ουσία μέσα απο τα μάτια του έρωτα!!!!!

Ναι αυτο σημαίνει κατανοώ-εξελίσσομαι.Η παραδοχή του γεγονοτος και ο τρόπος αντι-δρασης σε αυτό.

[angela_al]

Η εμπιστοσύνη που έχουμε δείξει σε έναν άνθρωπο, που εκθέσαμε την ψυχή μας κάποιες φορές κακοποιείται με το χειρότερο τρόπο.
Η καταστροφή της σχέσης από μια μακροχρόνια κακοποίηση συνοδεύεται από ένα γερό ταρακούνημα της εμπιστοσύνης μας στην έννοια Σχέση και ’νθρωπος, κάτι που δύσκολα θα το ανακτήσουμε.
Αρκετοί από εμάς έχουμε βιώσει κάτι ανάλογο...

Καιρό αργότερα, έχουμε σοφές συμβουλές στους ... "φρέσκους".
Ε, λοιπόν, δεν αξίζει και πρέπει να διεκδικούμε ότι καλύτερο, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει για μας! Όλη αυτή η ιστορία κάποια στιγμή θα επουλωθεί και θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν Εαυτό τον οποίο θα πρέπει να συνεχίσουμε να εκτιμούμε.

Μια γλυκειά καλημέρα

[Emmaki]

Σωστοοοο!!!

Καμιά φορά ίσως πρέπει να φάμε λίγο τα μούτρα μας για να κατανοήσουμε τα λάθη που θα ετοιμαστούμε να ξανακάνουμε...
και τότε μετά απο κάποια ή αρκετά λάθη.... έρχεται η αυτογνωσία..!!

Αλλά ακόμη και αυτά τα "στραβοπατήματα" μας δείχνουν το δρόμο που πήραμε και τελικά ποιά είναι η άλλη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε στη συνέχεια!!!

[Rainmaker]

Στην ιστορία των σχέσεων κανείν δεν έμαθε απο ιστορίες και συμβουλές "παλιών" προχωράμε συλλέγωντας εμπειρίες.. ναι θα φάμε τα μούτρα μας πολλές φορές αλλα στις σχέσεις δεν μπορείς να μάθεις με αλλο τρόπο.. παρα μόνο αν το νιώσεις.. αν το βιώσεις...

[Emmaki]

Μα αν δεν δημιουργήσουμε μια σχέση.... νιώθουμε ένα κενό... χρειαζόμαστε αυτό το συναίσθημα του έρωτα για να μας κάνει να είμαστε πλήρεις...γεμάτοι!!!!

[Rainmaker]

Σίγουρα αυτό που είπα ήταν ότι απλά δεν μαθαίνουμε από τα λάθη και τις εμπειρίες αλλων....

[Emmaki]

Ναι το ξέρω Ηλία μου και έχεις απόλυτο δίκιο. Απλά συνεχίζω το συνειρμό σου!!!!!!!!!!!

[Vasoula]

Ε, λοιπόν, δεν αξίζει και πρέπει να διεκδικούμε ότι καλύτερο, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει για μας! Όλη αυτή η ιστορία κάποια στιγμή θα επουλωθεί και θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν Εαυτό τον οποίο θα πρέπει να συνεχίσουμε να εκτιμούμε.

Είπες καθαρά την αλήθεια των συναισθηματικών μπλοκαρισμάτων!

Σέρνουμε έναν εαυτό που δεν εκτιμούμε και δεν αγαπάμε!

Και από εκεί ξεκινούν οι πόλεμοι με τον εαυτό.

Μέχρι τελικής πτώσεως!

Θα έλεγα, να επιθυμούμε το καλύτερο για εμάς, και να το προσφέρουμε στον εαυτό μας απλόχερα.

Μην ξεχνάμε, ότι για το "εργο" της ζωής μας, εμείς γράφουμε το σενάριο και εμείς πρωταγωνιστούμε.
Γιατί λοιπόν αφήνουμε "κάποιον" να αλλάζει το κείμενο?
Γιατί αφήνουμε αυτόν τον "κάποιον" να προσαρμόζει τις σκηνές όπως του αρέσει?
Γιατί αφήνουμε το χειροκρότημα σ' αυτόν τον "κάποιον"?
Μα μόνο "κομπάρσος" είναι...

’ς υποκλιθούμε στον Εαυτό και ας εισπράξουμε το μοναδικό του χειροκρότημα, που τελικά έχει μεγαλύτερη αξία, από τα χειροκροτήματα όλου του κόσμου!!

Αν κάποιος είναι συμπρωταγωνιστής, τότε θα το ξέρουμε και οι δύο. Και θα παίζουμε ισάξια...με ίδιους όρους και επιθυμίες.
Γιατί και οι δυό θα θέλουμε να είναι το έργο τέλειο, όπως οι Εαυτοί μας. Τίποτα λιγότερο...

[Emmaki]

Πόσο όμορφο είναι αυτό Βάσω. να είμαστε οι πρωταγωνιστές.. παίζουμε σε ένα έργο που ανέβηκε για μας και μόνο για μας..

δημιουργούμε τις σκηνές σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες, τις ανάγκες του δικού μας έργου....

Αυτό ίσως ακουστεί λίγο εγωιστικό, αλλά δεν είναι... γιατί πρέπει πρώτα να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τα βρούμε με την ψυχή μας και να βάλουμε τα όρια μας.. και μετά οι υπόλοιποι ηθοποιοί στο δικό μας έργο θα παίζουν απλά...

.....δεν θα προσπαθήσουν να πρωταγωνιστήσουν!!!! 8)

[Vasoula]

EΓΩΙΣΤΙΚΟ????

Ποιός θα το πει αυτό?

Εγωιστικό είναι να θέλεις να παίξεις ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΕΡΓΟ, όπως εσύ έχεις αποφασίσει?

Μα όχι, εγωισμός είναι να παίζεις ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, σαν πρωταγωνιστής! Αυτό είναι εγωισμός!


Σεβασμός στους ρόλους των άλλων!

Σεβασμός στον ρόλο τον δικό μας.

΄Ετσι μόνο τα έργα της ζωής μας είναι τέλεια!

[galazia_sfaira]

"Ο άνθρωπος που αγαπάει περισσότερο έιναι ο άνθρωπος που έιναι εγω-κεντρικός"
Ορισμενοι άνθρωποι κάνου το λάθος να επιδιώκουν την αγάπη γαι τον εαυτο τους μέσω της αγάπης για έναν άλλο.Φυσικα δεν αντιλαμβάνοντάι ότι αυτό κάνουν.Δεν είναι μια συνειδητή προσπαθεια,είναι αυτό που συμβάινει στο νού.Είναι βαθεια μεσα στο νου,αυτο που ονομαζουμε υποσυνείδητο.
Σκέφτονται: Aν μπορέσω να αγαπήσω αλλους,τότε θα μαγαπήσουν ,τότε θα ειμαι άξιαγάπητος και θα μπορω να με αγαπήσω"
Το αντιστροφο αυτου που λεμε είναι ότι παραπολοι άνθρωποι μισουν τον εαυτο τους επειδή αισθάνονται ότι δεν ευπαρχει κανένας άλλος που να τους αγαπάει.Αυτο εινα πραγματική φτώχεια,γιαυτο λεμε οι άνθρωποι ειναι διψασμενοι γαι αγάπη..
Και η ειρωνεία ειναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν..."
Συζήτηση με τον Θεό

[Rainmaker]

Το αντιστροφο αυτου που λεμε είναι ότι παραπολοι άνθρωποι μισουν τον εαυτο τους επειδή αισθάνονται ότι δεν ευπαρχει κανένας άλλος που να τους αγαπάει.Αυτο εινα πραγματική φτώχεια,γιαυτο λεμε οι άνθρωποι ειναι διψασμενοι γαι αγάπη..
Και η ειρωνεία ειναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν..."

Να 'ξερες πόσο δίκιο έχεις...

[Vasoula]

΄Εχετε αναρωτηθεί τι είναι εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να μην αντιλαμβάνονται την αγάπη των άλλων?

Είναι ένας υπέρμετρος εγωισμός, στο να μην αφεθούν. Και λογοκρίνουν κάθε συναίσθημα που πάει να δημιουργηθεί με την δικαιολογία "να μην πληγωθώ"!

Εγκλωβισμένα λοιπόν τα συναισθήματα, όμως η επιθυμία για αγάπη παραμένει.

Δεν είναι τρελό???

Θέλω να με αγαπούν, αλλά δυστυχώς δεν τους αφήνω να με αγαπούν.

Ας μην γελιόμαστε, φταίμε κι εμείς για ότι παρανόηση έχει επέλθει στην έννοια "αγάπη"!
Εμείς, σαν μέρος ενός ασθενούς οργανισμού, που λέγεται κοινωνία. Μεταλλάσσονται τα κύτταρα αυτού του οργανισμού σε κύτταρα-τέρας!
Και δυστυχώς, τρώνε και τα υγιή!

Η μόνη σωτηρία, η αγάπη!
Η αυθεντική
Η λυτρωτική
Η ενωτική
Η θεία αγάπη

Να γράψω μια πρόταση από τον Neruda?
Είναι μια σημαντική προτροπή, για να ζωντανέψουμε και να παραμείνουμε υγιή κύτταρα,
να μην αργοπεθαίνουμε, αλλά να ζήσουμε...
όχι είς βάρος των άλλων, όχι εις βάρος του εαυτού μας,
αλλά με αγάπη...και πάθος...και έρωτα!

Αργοπεθαίνει
Όποιος αποφεύγει ένα πάθος
Όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο «ι», αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα

[Emmaki]

Προχθές το βράδυ αισθάνθηκα ένα πολύ όμορφο συναίσθημα που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...

Ήμουν ξαπλωμένη και βυθισμένη στις σκέψεις μου... και ίσως αισθανόμουν και λίγο περίεργα..λίγο άδεια...

Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι και ένα αεράκι με συνέφερε..
Περπάτησα προς το μπαλκόνι..είχε πάρα πολύ ζέστη (νομίζω οτι το έχετε όλοι καταλάβει) και ξαφνικά αυτό το αεράκι έγινε πολύ δροσερό, πολύ γλυκό, σα να μου μιλούσε..

’δειασέ το μυαλό μου απο αρνητικές σκέψεις και το μόνο που σκεφτόμουν είναι πόσο χαρούμενη είμαι.. πόσα όμορφα πράγματα έχουμε γύρω μας.. αισθάνθηκα γεμάτη και ζωντανή...

Ειλικρινά αυτό το απλό αεράκι μου έδωσε ενέργεια.. είδα την ουσία... δεν αξίζει να στεναχωριόμαστε για τίποτα... μόνο να "παίζουμε" τον όμορφο ρόλο που έχουμε έρθει να υποστηρίξουμε σε αυτή τη ζωή!!!

Και αν καμία φορά μας παίρνει απο κάτω ένας τσακωμός με το/τη φίλο/η μας, μια κουβέντα παραπάνω, μια αδικία, μια απόρριψη... ας πηγαίνουμε σε μέρη που φυσάει...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Rainmaker]

Axx πόσο δίκιο έχετε και οι δύο ...

όταν τσακώνεσαι με κάποιον που αγαπάς ... απλά να σκέφτεσαι αυτό ακριβώς .. ότι τον αγαπάς και ότι σ'αγαπάει..