Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΑΝ ΘΕΩΡΙΑ...ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

[Ichor]

να πω την χιλιοειπωμένη ατάκα....?

"Ταυτίζομαι...!"

και της Καλλιόπης.......... "Τι μου θυμίζεις τώρα....!!!"

[Ichor]

Η μαμά μου "Κριάρι"...!

Δεν εννοούσε ότι δεν θα με στόλιζε να με δείξει στο σόϊ....!
Εγώ ήθελα να βάλω Τζήν......καυγάς να φορέσω φουστάνι.
Μέχρι που μου πέταξε όλα τα παντελόνια για μια 5ετία....!
Τι λες παιδί μου που θα εμφανιζόμουν σαν κάτι "γυφτάκια"

Μπροστά σε κόσμο.......ήμουν το παιδί θαύμα.....!
Κλείνοντας η πόρτα......."άχρηστη", "ατίθαση"........κλπ κλπ

Να μιλήσω για συναισθηματική βία....? Φτάσαμε σε κουβέντα να κάνουμε αγώνα για το ποιά είναι η πιό άρρωστη....! και ποιά παίρνει περισσότερα χάπια.....!

Έκανε και το θαύμα της, προσπαθώντας να πει στις κόρες μου πόσο καλή κόρη ήμουν και άριστη μαθήτρια με επαίνους.......έβαλε τις μικρές στο γήπεδο να προσπαθούν........να με φτάσουν.....!

Τώρα, ζητάει τη γνώμη μου....! Ζήτησε να της δώσω.....ρέικι....!
Βέβαια όλα αυτά με τη γνωστή γκρίνια..... Μη ξεχνιόμαστε κιόλας....!

ΑΑΑΑχχχχχ......ας είναι καλά......
Χωρίς αυτή, δεν θα είμαι αυτή που ΕΙΜΑΙ ......μόνο για σήμερα....!

[galazia_sfaira]

Λοιπον παιδιά εμένα η δική μου εμπειρία εχει μια μικρή διαφορα...
Με την μαμα μου μεχρι τα 18 μου χρονια ειμαστα αυτοκολητες(ότι πληρωσα στην ζωή μου ειναι αυτο).Ειμασταν μανα και κορη ένα.Αλλά σε ολες τις εκδηλωσεις τις ζωής μου είμουν παράξενη ,ατιθασση,είμουν επαναστατρια και παντα αγωνιστρια γαι ολους τους αλλους.Εγω μπροστα και οι αλλοι πισω.
Οταν όμως πλεον ειδα μεσα μου και επαναστατησα απέναντι στην μάνα μου απο κεικαι περα αρχισε ενα πολεμος ατελειωτα σκληρός.ΟΥτε περιγραφονται το τι υπεστην απο την αρνηση της να αποδεχθει ότι πλεον δεν κυριαρχει πανω μου.Περασανδυσκολα χρονια λογω της μάνας μου,απιστευτο αλλα δεν με δυσκολεψαν ουτε τα διαζυγια ουτε τα μωρα μου που ηταν μικρα,ουτε η δουλεια,παρα μόνο η μάνα μου.
Μεχρι που αποφάσισα να την πεθάνω.ΕΙπα μεσα μου,δεν υπαρχεις,εχεις πεθανει.Ετσι λυτρωθηκα.
Τωρα αν και παραμενει παντα γκρινιάρα και δυστροπη και ποτε δεν χεχνάει να καυτηριάσει το "πως τα καταφερνω και ειμαι μια χαρά",(δεν αντεχει το καλα μου βρε παιδια,γιατι εκεινη ποτε δεν το βρηκε)είναι περηφανη γαι μενα και το νοιώθω.
Παντα ομως ακόμα και στις δυσκολες στιγμες ανάμεσα μας, ειχα την επιγνωση ότι στην μάνα μου χρωσταω ότι είμαι.Ηταν κι εκεινη απαιτητική ,ατιθασση,μοναδική,ευαισθητη,δημιουργική,ενας υπεροχος άνθρωπος που δυστυχως ποτε δεν αγαπησε τον εαυτο της,ποτε δεν τον εκτιμησε.Αλλά αυτο ακριβως με εκανε να δω εγω εμενα ,αυτο εμαθα,γιαυτο την διαλεξα.Ηταν μια πρωτοποριακή μαμά γιατην εποχή της.

[Ichor]

απιστευτο αλλα δεν με δυσκολεψαν ουτε τα διαζυγια ουτε τα μωρα μου που ηταν μικρα,ουτε η δουλεια,παρα μόνο η μάνα μου.

...... κάτι σε καρμπόν μου έρχεται....!

Αληθεια γιατί τις έβαλαν στον πολύγραφο....? :shock: :shock: :roll:

Παντα ομως ακόμα και στις δυσκολες στιγμες ανάμεσα μας, ειχα την επιγνωση ότι στην μάνα μου χρωσταω ότι είμαι

...και έφτασα 35 για να κόψω τον ομφάλιο λώρο.....!

Κοίτα κάτι συμπτώσεις....τώρα....!

το αστείο στην υπόθεση...: Λέει η κόρη μου μια μέρα... "τελικά έπρεπε να έχω τη γιαγιά για μητέρα μου....." σόκ εγώ...!
γιατί το πρώτο πράγμα που πέρασε στο μυαλό μου είναι ότι πράγματι η μητέρα μου υπήρξε μια δραστήρια αηκίνητη γυναίκα, αποφαστιστική, το σπίτι πάντα τακτοποιημένο ώστε να μπορούμε να χαλαρώσουμε, καθαρό...., πάντα υπήρχε φαγητό (δεν τρώγαμε έτοιμα)...και βέβαια τα ιδιαίτερα.....όταν κάποιος ήταν μίζερος στο φαί του.......!

Της λείπουν αυτά σκέφτηκα. και ρωτάω: "Γιατί κοριτσάκι μου...?"


και η απάντηση....: Γιατί αν την είχα μαμά.....θα ήμουν τώρα δυναμική σαν εσένα.........! ενώ εσύ δεν με δεσμεύεις και δεν έχω λόγο να αντιδράσω.........! :shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

[Μαιρη]

Δεν ενιωσα ποτε πραγματικα ελευθερη. Ημουν το πρωτο παιδι της οικογενειας οποτε ειχα υποστει την περισσοτερη καταπιεση, υστερα πιεστικα να αρραβωνιαστω , πιεστηκα απο τα πρεπει να παντρευτω και ολη μου η ζωη ειναι δεσμευσεις. παντα παλευω να κατακτησω κομματια ελευθεριας με πολυ κοπο ,παλευω για οτιδηποτε που για τους αλλους ειναι αυτονοητα.
Εμαθα οτι η ελευθερια κατακτιεται δεν σου δινεται απλοχερα...μπορει να γεννιομαστε ελευθεροι αλλα σιγουρα παντου υπαρχουν οροι και ορια.... ολες μου οι επιλογες περνουσαν και περνανε απο λογοκρισια αλλα ...παντα παλευω...............

[Danielli]

Αντιμετωπίζουμε όλοι μας τις συνέπειες του ιόυ της κριτικής των αλλων του Εαυτού μας και των προτύπων Μαίρη μου.... ο καθένας με τον τρόπο του.

Αλλά γιαυτό είμαστε εδώ , για να "καθαρίσουμε" την ύπαρξη μας από αυτά και να ελευθερωθούμε.

[Vasoula]

Εμαθα οτι η ελευθερια κατακτιεται δεν σου δινεται απλοχερα

Μαιρούλα, απλόχερα μας δίδεται...

αλλά εμείς την παραδίδουμε στους άλλους, όπως και την δύναμή μας!

Γιατί φοβόμαστε να είμαστε ξεχωρα από το "κοπάδι"...Γιατί νιώθουμε ασφάλεια με την δέσμευση...

Εμείς, σαν προσωπικοτητες...

Η ψυχή μας υποφέρει όμως...

Γιατί δεν υπάρχει ταύτιση...και αυτήν αναζητάμε στο μονοπάτι μας...Μετά δεν χρειάζεται καμία "μάχη", πίστεψέ με, για να κερδίσεις κατι, που είναι δικό σου...

[galazia_sfaira]

αλλά εμείς την παραδίδουμε στους άλλους, όπως και την δύναμή μας!

Μαίρη μου σου θυμίζει κάτι αυτό;


...

παντα παλευω...............

Καρδιά μου δεν θελει πάλη,αφημα κι εμπιστοσυνη!

[Μαιρη]

Εχετε δικιο ΘΥΜΑΜΑΙ ομως μια κουβεντα και τη μονη δηλ απο τον δασκαλο μου στην Πεμπτη δημοτικου.
στην ινδια μας ειχε πει χρησιμοποιουν τους ελεφαντες για τις βαριες δουλειες πχ να μεταφερουν κορμους κλπ. ομως για να τους τιθασευσουν γινεται ως εξης : παιρνουν το μικρο ελεφαντακι και δενουν το ποδι του με μια αλυσιδα σε εναν χοντρο πασαλο. Το ελεφαντακι τραβαει το ποδι του να φυγει αλλα η αλυσιδα πολυ δυνατη και ο πασαλος χονδρος. το προσπαθει πολλες φορες αλλα δεν μπορει. στο τελος το παιρνει αποφαση. ΚΑΙ ΕΔΩ ειναι το σημαντικο... οσο μεγαλωνει ο ελεφαντας και γινεται αυτο το τεραστιο ζωο ουτε μια στιγμη δεν του περναει απ το μυαλο να κουνισει τον ποδι του και να φυγει. εχει μαθει και εχει πιστεψει απο μικρο οτι δεν μπορει.
Ειναι δυσκολο για ενα μικρο παιδι να συνειδητοποιησει τις αλυσιδες του οι οποιες συνεχιζουν να τον δενουν σε ολη του τη ζωη.και ειναι δυσκολο αυτοι που μαθανε να τις κρατουν να μη θελουν καθολου ευκολα να τις αφησουν. Για αυτο παλευω εναντια στο πεισμα τους να τις κρατουν. Πολλες φορες εχω καταφερει να κανω αυτο που επιλεγω ομως ξερω οτι θα μου βγει ξινο , ξερω μετα οτι θα πληρωσω το τιμημα.
Αυτη η ιστορια γραφτηκε εντονα μεσα μου και δεν τη ξεχασα ποτε . Τη συνεδεσα με τη ζωη μου και απο τοτε προσπαθω και παλευω. τουλαχιστον εγω τις βλεπω αυτες τις αλυσιδες, δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσους ανθρωπους εχω γνωρισει και ποσο ελεγχομενοι ειναι απο τους αλλους πχ στη δουλεια τους , απο τη γυναικα τους ποσο καταπιεσμενοι ειναι αλλα νομιζουν οτι ειναι καλα και ειναι και ΚΑΤΑΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ .ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι ειναι ελευθεροι και οι επιλογες δικες τους... νομιζω οτι βλεπω μια κομωδια παρωδια αρκει που νιωθουν ασφαλεις μεσα στη σκλαβια τους.
Για μενα τωρα ,δεν εχω καταφερει να τους πεισω οτι η ζωη μου ανηκει αλλα ισως πρεπει να παψω να νοιαζομαι να τους πεισω.. με κραταει εκεινος ο φοβος οτι πρεπει παντα να πληρωνω το τιμημα με καθε τροπο.πχ εκβασμοι , απειλες,μια δυσαρεστη ατμοσφαιρα με κατεβασμενα μουτρα , κυρηγμα, γενικα μια ψυχολογικη βια χωρις τελος..
και το μονο σιγουρο ... οτι η ψυχη υποφερει...

[galazia_sfaira]

δεν εχω καταφερει να τους πεισω οτι η ζωη μου ανηκει αλλα ισως πρεπει να παψω να νοιαζομαι να τους πεισω.

Μαίρη μου δεν εχουμε ανάγκη ναπείσουμε κανέναν αν εμείς οι ίδιοι εχουμε πιστεψει.Η αγωνία μας να πείσουμε στην ουσία ειναι δικη μας αγωνία και αδυναμια να πειστουμε εμείς εμας.
Οταν βιώνουμε την αληθεια μας σε οποιο κομματι δουλευουμε ...τοτε η ίδια η εσωτερικότητα μας αντανακλαται,με ηρεμία,και πιστη,οταν θα το εχουμε φωτισει και τον χωρο του καταλαμβάνει η αγαπη και το φως.Εμείς βιώνουμε φως χωρις να εχουμε ανάγκη να πεισουμε κανέναν.

[Vasoula]

όταν είσαι πραγματικά ελεύθερη σε όλα σου τα επίπεδα, Μαιρούλα, τότε δεν υπάρχει ψυχολογική βία και εκβιασμοί σε φυσικό επίπεδο...

Οι άλλοι το παίρνουν απόφαση και (φαίνεται μαγικό, αλλά έτσι γίνεται) σε σέβονται, για πρώτη φορά αληθινά!

όμως "ελεύθερη σε όλα τα επίπεδα" σημαίνει ότι δεν φοβάσαι...και εκεί "παίζεται" όλο το παιχνίδι του ελέγχου...

Δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων...Υπάρχει μόνο εξάρτηση...

Η αγάπη δεν φοβάται, οπότε ελευθερώνει όλα τα μέλη μιας ομάδας που συμπορεύονται...

Μαιρούλα, η εναρμόνιση όλων των πεδίών μας, είναι σημαντική...
Σαν να "κουμπώνουν" το ένα μέσα στο άλλο και ανοίγουν τις αλυσίδες, πνευματικά, νοητικά, συναισθηματικά και πρακτικά!

Είναι μια μαγεία ο δρόμος μας εδώ...Ο πόνος και η βία είναι απλά εκδηλώσεις της δυσαρμονίας των πεδίων των ανθρώπων...
Και η αγνή "συμπάθεια" γι' αυτούς τους "συγχυσμένους", δεν σου αφήνει περιθώρια δέσμευσης, κριτικής ή πίκρας, αλλά μόνο αγάπης!
Χωρίς κανέναν απολύτως διαχωρισμό επί της ουσίας, όχι έξω από εσένα, αλλά μέσα σου!

[VasilisM]

εχει μαθει και εχει πιστεψει απο μικρο οτι δεν μπορει.
Ειναι δυσκολο για ενα μικρο παιδι να συνειδητοποιησει τις αλυσιδες του οι οποιες συνεχιζουν να τον δενουν σε ολη του τη ζωη.και ειναι δυσκολο αυτοι που μαθανε να τις κρατουν να μη θελουν καθολου ευκολα να τις αφησουν. Για αυτο παλευω εναντια στο πεισμα τους να τις κρατουν

Αυτό μοιάζει με τον μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα!
Όλοι είμαστε αλυσοδεμένοι.

Σπάσε τα σίδερα
Διώξε τον φύλακα
και γέλα κατάμουτρα στον ήλιο..

[ARTYADIS]

Δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων...Υπάρχει μόνο εξάρτηση...

’χ! Ξαναπέστο!!!

[ARTYADIS]

Σπάσε τα σίδερα
Διώξε τον φύλακα
και γέλα κατάμουτρα στον ήλιο..

Πολύ όμορφο

[Μαιρη]