Αυτή η γυναίκα δεν έχει ούτε καν ψυχή μέσα της...
απλά είναι μια σκεπτομορφή ενσαρκωμένη...
Και τι σκεπτομορφή, ε??
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________ Πολέμα και Οραματίσου!
Αυτό που υποστήκατε Χριστινάκι ,
από αυτό
το άτομο είναι πολύ , σοβαρό , τραγικό και απάνθρωπο!!!
Είναι πολύ εξοργιστικό ,που υπάρχουν μερικοί και
με πρόφαση την πνευματική ανάπτυξη διαπράττουν τα
χειρότερα εγκλήματα .
Ευτυχώς που βρήκες το κουράγιο να το αντιμετωπίσεις
να αντιδράσεις και να ξεφύγεις .
Πιστεύω πως όλα καλά θα πάνε από δω και πέρα .
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Xριστινα μου εχω συγκλονιστει απο το μοιρασμα σου..
ΟΧΙ ρητα και κατηγοριματικα εσυ δεν πρεπει να ντρεπεσαι σε νιωθω ποιες αναγκες της ψυχης σου σε οδηγησαν στον δρομο του ρεικι.
Και εγω ενα βημα πριν την τρελα εστρεψα το βλεμα στην ενναλακτικη θεραπεια αφου ειχα εξαντησει τους ψυχολογους και ολους τους γιατρους.
Αληθεια εγω να δεις τι θα ειχα παθει αν ειχα πεσει στα χερια της γιατι ημουν ενα αβουλο πλασμα το καταλληλοτερο για καθε ειδους χειρισμο..
Ευτυχως ο δρομος με οδηγησε εδω μεσα και απο τοτε ειμαι ενα αλλο πλασμα!!
Θελω να σε συγχαρω που μετα απο ολα αυτα βρηκες την δυναμη και το θαρρος να μην ακυρωσεις τον δρομο του ρεικι και να ακουσεις το καλεσμα της ψυχης σου!!!
Αυτη θα πρεπει να ντρεπεται και εχω θυμωσει πολυ μα πολυ και λιγα που λεει η Βασω και ο Λεων και ολα τα παιδια.
Χριστινα καλως ηρθες κοντα μας και να εισαι σιγουρη οτι ο εφιαλτης περασε..
Ε μα έλεος πια!!!!!!! Αυτό το πλάσμα -γιατί περί ανθρώπου δεν πρόκειται- δεν έχει όρια σε τίποτα πια??? Μου έχει γυρίσει το στομάχι και μόνο διαβάζοντας τα όσα έπραξε. Μόνο στη σκέψη των ανθρώπων που με εμπιστοσύνη ζήτησαν χέρι βοηθείας απ'αυτήν. Τί χέρι και τί βοήθεια.... Είναι ντροπή για το ρέικι και για όλο τον εναλλακτικό χώρο η ύπαρξη τέτοιων...
Λυπάμαι για ότι πέρασες Κατερίνα, συνέχησε δυνατά!!!
Ήθελε δύναμη να δεχθείς ότι συνέβη, πόσο μάλλον να το μοιραστείς! Μπράβο χίλια!!! Στο εξής θα μπορείς τουλάχιστον να εκτιμήσεις καλύτερα... Τέρμα τελείωσε, πάμε γι'άλλα!!!
Χριστίνα!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μας κάτι τόσο πολύ δυνατό!>:d<
Ταυτίζομαι με τις απόψεις όλων των παιδιών μιας και δεν έχω λόγια ούτε εγω για όλο αυτό
Κυριολεκτικά όμως Συγχαρητήρια και από μένα που κατάφερες μέσα από τις όποιες δυσκολίες να επανέλθεις και να
συνεχίσεις την πνευματική σου αναζήτηση. Μπράβο σου!:x
Alexandros έγραψε:
Κυριολεκτικά όμως Συγχαρητήρια και από μένα που κατάφερες μέσα από τις όποιες δυσκολίες να επανέλθεις και να
συνεχίσεις την πνευματική σου αναζήτηση. Μπράβο σου!
Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Εύγε που είχες το θάρρος, μετά από όλες τις δυσκολίες σου, να ξεφύγεις από έναν άνθρωπο που περιμένει πως και πως να σε εκμεταλλευτεί, με πολλούς τρόπους. Μπράβο που ήσουν δίπλα στον αδερφό σου, μπράβο που ανέκαμψες και δεν τα παράτησες, μπράβο για όσα κατάφερες και μπράβο που είσαι εδώ και τα μοιράζεσαι μαζί μας τόσο ανοιχτά!
Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για το μοίρασμά σου.
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξή σας.
Ειλικρινά σας ευχαριστώ πολύ.
Την απέβαλα από την ζωή μου τον αύγουστο που μας πέρασε.
Σταμάτησα και την επαφή με τον ψυχίατρο που με είχε πάει ο άντρας μου στην απόγνωσή του.
Εδώ και 10 μέρες.
Διοτι συνεχώς αναμασούσαμε τα γεγονότα της ασθένειας του Λεωνίδα και τα βίωνα ξανά και ξανά.
Χωρίς να εμβαθύνουμε στις αιτίες μιας τόσο επιθετικής μορφής καρκίνου, στο μήνυμά της για τον αδερφό μου, στην παρουσα κατάστασή του, στα υπαρξιακά θέματα που με απασχολούν.
Παιδιά, θέλω να με πιστέψετε...δεν είναι η ΄'δασκάλα¨ το θεμελιώδες πρόβλημά μου.
Επέτρεψα να παραπλανηθώ , αλλά επανήλθα.
Το κυρίαρχο θέμα μου είναι η διαχείριση των αναμνήσεων.
Δεν είχα διανοηθεί οτι μπορεί να υπάρξουν στην ζωή οι ακραίες καταστάσεις που βίωσαμε.
Καρκινική καχεξία, εμετοί, ναυτίες, αφόρητοι πόνοι, ογκοι που αναπτύσσονταν κατά 7 εκατοστα την εβδομάδα, να χειρουργεις/αφαιρείς 8 όγκους και να ξαναβγαίνουν 17 στο ΙΔΙΟ σημείο, να του κάνω ενέσεις με μορφίνη ανα 1 ώρα, να παρακαλάω γιατρους να μας αναλάβουν, να παρακαλάω αεροπορικες να μας δεχτουν στην πτήση, να κοιμάμαι δίπλα του επι 2 χρόνια, να περιμένω αποτελέσματα βιοψιών μονη μου σε άγνωστες χώρες, να ψάχνω πειραματικές ανοσοθεραπείες, να ταξιδεύουμε νυχτες, να τσακώνομαι με γιατρούς που μας πίεζαν να συμμετέχουμε σε κλινικές δοκιμές, να παρακαλάω για μια παράνομη(για λόγους τρομοκρατιας) φιάλη οξυγόνου Κουβανούς στο Μαιάμι ,να οδηγώ 14 ώρες στη Φλόριντα με τον αδερφό μου ξαπλωμένο στα γόνατα μου με αναπνευστική ανεπάρκεια, να του κάνω ενέσεις με ιντερφερόνες στους λεμφαδένες ανά 1 ώρα, να διευθετώ τα οικονομικά θέματα, να αντικρύζουμε καθημερινά ένα προοδευτικά όλο και πιο παραμορφωμένο σώμα με όγκους να προεξέχουν στην θωρακική και κοιλιακή περιοχη σαν μπάλες μπεηζμπωλ, να βλέπω τελικά τον αδερφό μου να πεθαίνει και να τον αποχαιρετώ μέσα στην εντατική του ιασώ, να μου ανοίγει ο νοσοκόμος το μεταλλικό νεκροφυλάκιο για να τον φιλήσω τελευταία φορα ενώ είναι ακόμη ζεστός, να κανονίζω την κηδεία του, να μαζεύω τα πράγματά του από το σπίτι που νοίκιαζε/έμενε....και πολλά πολλά άλλα
Η άθλια δασκάλα είναι το λιγότερο.
Ομως θα πρέπει να οριοθετηθεί η συγκεκριμένη ώστε να μην τρέφεται από την απελπισία των ανθρώπων.
Γιατί την συνέστησα και στην φίλη μου την Ρηνίω, η οποία μετα από κάποια΄δρώμενα ΄' που έκανε με την δασκάλα αρρώστησε επι ένα μήνα, χωρις αιτία , παρέλυσε και έμεινε κλινήρης.
Με την δική μου παρότρυνση εγκατέλειψε και αυτή την δασκάλα αλλά η Ρηνιώ εχει ταυτίσει το ρέικι με την συγκεκριμένη δασκάλα και έχει αποστασιοποιηθεί από αυτό.
Ευτυχώς είναι σωματικά καλά πλέον, πριν τα λέγαμε στο τηλ και βλεπόμαστε ξανα καθημερινά κατι που μας είχε απαγορέψει η δασκάλα.
Σας φιλώ όλους και σας ευχαριστώ.
Χριστίνα να πώ ότι σε καταλαβαίνω θα είναι ψέμα,
γιατί δεν βίωσα ποτέ μου τόσο κοντά,τέτοιες καταστάσεις,
μπορώ να πω πως σε νιώθω όμως,και η απώλεια που νιώθεις
είναι μεγάλη.
Τό μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως ο αδερφός σου,βρίσκεται
στην αλήθεια....και είναι το μόνο αληθινό που ξέρω και έχω μάθει.
Εκεί δεν πονά,δεν στεναχωριέται μόνο αγαπά,και χαμογελά.
Εσύ τώρα πρέπει να κοιτάξεις εσένα και να βρεις τον Εαυτό σου
και την δική σου αλήθεια.
Όσο για την δασκάλα το Σύμπαν είναι το μόνο δίκαιο ότι και να κάνουμε ότι και να πουμε θα το βρεί απο εκεί.
Και σε αυτό να σαι σίγουρη.
Ναι, δεν υπάρχουν λόγια... Πως να πω σε έναν άνθρωπο, με τόσο έντονα και βαθιά συναισθήματα, τόσο οδυνηρές μνήμες, τόσο δύσκολες αναμνήσεις, να έχει εμπιστοσύνη στην Ύπαρξη και στα βιώματα που έχει πάρει... Δεν μπορώ (ούτε καν) να μπω στην θέση σου, ώστε να εκφράσω κάποια πιθανή αντιμετώπιση.
Ξέρω όμως πως από τον αδερφό σου, τον άντρα σου, τις εμπειρίες σου και ακόμα και αυτό το σιχαμένο υποκείμενο που έγινε "δασκάλα" σου, πήρες μαθήματα και τώρα είσαι εδώ. Θα σε γνωρίσεις καλύτερα, ίσως πιο ολοκληρωμένα από ποτέ άλλοτε. Και εδώ θα βρεις στήριξη και αγάπη από όλους μας!
Όλα θα πάνε καλά
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...