Βασούλα μου, πιστεύω να κάνω καλά που σας το παραθέτω, θέλω να πιστεύω ότι θα σας αρέσει όσο μου άρεσε κι εμένα!
Πριν όμως, θα παραθέσω ένα μικρό πρόλογο-εισαγωγή για να καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε..
ΦΥΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ
Πρέπει να γνωρίζουμε πως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των τεσσάρων κατώτερων σωμάτων της ανθρώπινης ύπαρξης και του Φυσικού Στοιχειώδους.
Το έργο και οι υπηρεσίες αυτού έχουν σαν αποτέλεσμα κυρίως, τη διάπλαση, λειτουργία και συντήρηση του φυσικού φορέα και σαν τέτοιο αποτελεί μία τελείως ανεξάρτητη ιδιότητα.
Τι είναι το "Φυσικό Στοιχειώδες"
Μπορεί να οριστεί σαν η ολοκληρωμένη και συντονισμένη ζωή του στερεού σώματος, με αρχή της εκδήλωσής του τη δημιουργία και κάθοδο του ανθρώπου στον κόσμο της ύλης.
Μπορεί επίσης να οριστεί σαν το Πνεύμα της Σάρκας με την ενέργεια του οποίου εκδηλώνεται ο φυσικός φορέας. Σαν "Πνεύμα", είναι η παραγωγική δύναμη που βρίσκεται πίσω από την εκδήλωση του φυσικού σώματος και μπορεί να συγκριθεί με το ηλεκτρικό ρεύμα που τροφοδοτεί ένα λαμπτήρα. Όπως ο λαμπτήρας δίνει φως και παρουσιάζεται στα μάτια του παρατηρητή σαν ο αληθινός δότης ενώ στην πραγματικότητα είναι το ηλεκτρικό ρεύμα που προμηθεύει την ενέργεια, έτσι και το φυσικό σώμα εξαρτάται από το Φυσικό Στοιχειώδες.
Το Φυσικό Στοιχειώδες δεν αντλεί την ενέργειά του από το αιθερικό σώμα ούτε σχετίζεται με αυτό.
Ποια η διαφορά μεταξύ του Φυσικού Στοιχειώδους και του αιθερικού σώματος.
Στην πραγματικότητα υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο και αυτή έγκειται στο γεγονός ότι ενώ το αιθερικό σώμα κατά κάποιο τρόπο παραμένει το ίδιο και αναζωογονείται με κάθε μετενσάρκωση, το Φυσικό Στοιχειώδες διαπλάθει εκ νέου, σε κάθε επαναγέννηση.
Πόση εργασία και προσπάθεια καταβάλλεται από αυτό και τους βοηθούς του προς επίτευξη της διάπλασης αυτής, είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη αντίληψη.
Πάντως, αναγνωρίζοντας ότι το θέμα είναι αφηρημένο και με σκοπό να κατανοηθεί όσο καλύτερα γίνεται, θα παραθέσουμε μερικά βασικά της δημιουργίας.
Στον Πλανήτη μας, υπάρχουν τρεις εξελίξεις:
¨ των Στοιχειωδών
¨ των Αγγέλων και
¨ του Ανθρώπου
Οι ενέργειές τους είναι:
¨ των Στοιχειωδών, η δύναμη που δημιουργεί μορφές και στην ανώτερη εξέλιξή τους, διάνοιες.
¨ των Αγγέλων, η δύναμη που ζωογονεί αυτές τις μορφές με αισθήματα
¨ της Ανθρωπότητας, η δύναμη που μαγνητίζει τις σκέψεις και τα αισθήματα και έτσι γίνεται η γέφυρα δια της οποίας εξωτερικεύεται ο Θείος σκοπός επί της Γης.
Ο ΕΛΩΪΜ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΑΚΤΙΝΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΝ
Η ομιλία αυτή ήταν η έκτη κατά σειρά. Η πρώτη δόθηκε από τον Ηρακλή, Ελωίμ της Πρώτης Ακτίνας.
Κατά τις ομιλίες αυτές, καθένας από τους Ελωίμ ανέπτυξε τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία εκδηλώνεται η υπό Αυτόν Ακτίνα για την πραγματοποίηση ενός έργου, έστω αν αυτό είναι Πλανήτης, Ηλιακό Σύστημα ή Γαλαξίας, αρχίζοντας από την πρώτη σκέψη γι αυτό, μέχρι την τελειοποίησή του.
Προς τους μαθητές των Τσοχάν Μορύα και Αγίου Γερμανού ο Ελωίμ της ΄Εκτης Ακτίνας (Ηρεμία), φέρνοντας τον εαυτό Του σαν παράδειγμα, ανέφερε:
" .. Μερικοί από σας γνωρίζετε ήδη ότι η εξέλιξη των Ελωίμ επιτελείται δια του Στοιχειώδους Βασιλείου και ΄Ολοι Μας αρχίσαμε από τις κατώτατες βαθμίδες αλλά σε άλλα Ηλιακά Συστήματα και Γαλαξίες.
Εγώ ήμουν ΄Ενας από Εκείνους που ακολούθησαν την ακριβή πορεία της δημιουργίας αρχίζοντας από ένα μικροσκοπικό ήλεκτρο σαν αυτά που βλέπετε στο "Συμπαντικό Στοιχειώδες Φως" που φαίνονται σαν να αιωρούνται παντού, δια μέσου των ηλιακών ακτίνων αλλά χωρίς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Καθώς γνωρίζετε, κάθε δημιουργία στο ξεκίνημά της έχει απόλυτη ελευθερία να πράττει κατά βούληση και να απολαμβάνει τα αγαθά της ζωής. Εξ αιτίας αυτού προήλθε και η ιδέα στον άνθρωπο να νομίζει ότι ο "Παράδεισος" είναι τόπος διαρκούς ευχαρίστησης και ανάπαυσης. Αυτό όμως δεν είναι αληθές. Το μέλλον δε θα είναι τέτοιο γιατί αυτές ήταν οι προ-Αδαμικές ημέρες.
" Όπως είπα, σε μια πολύ απομακρυσμένη εποχή του παρελθόντος ήμουν ένα από αυτά τα μικροσκοπικά στοιχειώδη. Περιφερόμουν κατά βούληση οπουδήποτε στο Σύμπαν, προσκολλώντας τον Εαυτό Μου σε οποιαδήποτε Ακτίνα Φωτός που προβάλλονταν από κάποια ΄Υπαρξη, για την Οποία δε γνώριζα τίποτα. Σε άλλες περιπτώσεις, ταξίδευα με μια μεγάλη Ακτίνα Φωτός που προορίζονταν να αποβεί μέρος Αστέρος ή κάποιο άλλο Θείο δημιούργημα.
Δεν είχα ευθύνες ούτε υποχρεώσεις.
Η ίδια ελευθερία δίνεται σε όλα τα δημιουργήματα του Θεού όπως για παράδειγμα, στην "Εγώ Ειμί" Παρουσία σας που όταν δημιουργήθηκε είχε την ελευθερία να περιέλθει όλες τις Επτά Σφαίρες ενέργειας γύρω από τη Θεότητα, την πηγή της προέλευσής Της, μέχρι να βρει εκείνη τη Σφαίρα στην οποία θα προσηλώνονταν περισσότερο το ενδιαφέρον Της. Εκεί, θα μπορούσε να επιλέξει οποιοδήποτε Τέμπλεο της αρεσκείας Της και να διδαχτεί από οποιονδήποτε Διδάσκαλο επιθυμούσε.
Οι ΄Αγγελοι απολαμβάνουν την ίδια ελευθερία μετά τη δημιουργία Τους, ευχαριστημένοι με τη Δόξα, το Μεγαλείο και το Φως του Σώματος της Θεότητας. Με τον καιρό δε, αποβαίνουν μέρος των Αρετών της Πίστης, της Ελπίδας, του Οικτιρμού ή άλλης Θείας Αρετής που προτίμησαν.
Οι ΄Αγγελοι αυτοί κατοικούν σε Τέμπλεα της εκλογής Τους, απορροφούν και υπάρχουν!
"Μετά την πάροδο πολύ χρόνου, τελείως αιφνίδια, καταλήφθηκα μία ημέρα από το αίσθημα ότι έπρεπε να είμαι συνειδητό μέρος της δημιουργίας.Όταν αυτό επέρχεται σε οποιονδήποτε, σημαίνει ότι γεννήθηκε η ενέργεια της Πρώτης Ακτίνας σ αυτόν και ενσαρκώθηκε η θέληση για την εκδήλωση.
΄Ετσι έγινε και μ Εμένα.
Η προσπάθειά Μου τώρα ήταν να βρω κάποιον να Μου υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτό. Γι αυτό το λόγο, εισήλθα σε ορισμένο Τέμπλεο της Φύσης όπου θα μάθαινα πώς να δημιουργήσω κάποια μορφή. ΄Ισως ένα άνθος.
Για να επιτελέσω αυτό έπρεπε να εκγυμναστώ μαζί με άλλους -που είχαν την ίδια μ Εμένα πρόθεση- στη συγκράτηση της σκεπτομορφής που θα μας υποδείχνονταν επί του βωμού από το Διδάσκαλο Δέβα.
¨ Το πρώτο μάθημα ήταν να δημιουργήσω ένα άνθος κίτρινου χρώματος με πέντε πέταλα. Κάτι που ποτέ δε θα λησμονήσω. Σ εκείνη την τάξη βρισκόμασταν πάνω από διακόσιοι και όλοι Μας ήμασταν τελείως αδαείς και ανεύθυνοι. Η ωραία μουσική έξω από το Τέμπλεο μας είλκυε και μας αποσπούσε την προσοχή. Ο αέρας εκεί ήταν πολύ ευχάριστος και το περιβάλλον πολύ επιθυμητό. Μεγάλες Φωτεινές και έξοχης ωραιότητας Υπάρξεις διέρχονταν έξω από τα παράθυρα και το να διατηρούμε το πρότυπο του άνθους στη συγκεντρωμένη προσοχή μας ήταν τόσο δύσκολο και μονότονο.
Εν τούτοις ο Διδάσκαλος Δέβα στέκονταν επί του βωμού και διαρκώς εξωτερίκευε από τον εαυτό Του το πρότυπο του άνθους που εμείς έπρεπε να μάθουμε να δημιουργήσουμε. Η προσπάθειά Του ήταν να συλλάβει τις σκέψεις μας και να τις κατευθύνει επί του άνθους.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και κατάλαβα ότι απλή Θέληση δεν ήταν αρκετή για τη δημιουργία. Προς τελειοποίηση του έργου, Αυτή έπρεπε να ακολουθείται από τις άλλες έξι "βαθμίδες" της δημιουργίας. Τώρα ήταν αναγκαία η άμεση εκείνη δεύτερη "βαθμίδα" της Κατανόησης.
Μόλις τώρα αντιλήφθηκα τι ήταν αυτό που ο Διδάσκαλος επιζητούσε από Εμένα. Μέχρι τη στιγμή εκείνη μου άρεσε να απολαμβάνω την ευωδιά, το χρώμα και τη συμμετρία του άνθους. Δεν αισθανόμουν ότι έπρεπε να κάνω κάτι περισσότερο γι αυτό.
Καθώς όμως το αίσθημα της Κατανόησης έλαβε εξουσία επάνω Μου, είδα την ανάγκη για μεγαλύτερη και ευσυνείδητη προσπάθεια.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κάτι πολύ διαστρεβλωμένο από την πραγματικότητα. ΄Εμοιαζε με άνθος σχήματος τετραγώνου. Δεν είχε αρκετά πέταλα και η ευωδιά του δεν ήταν αρκετή. Το χειρότερο ήταν πως μόλις η προσοχή Μου αποσύρονταν από αυτό, το έργο εξαφανίζονταν.
Στην προσπάθειά Μου αυτή, δεν ήμουν μόνος. Οι περισσότεροι από τους συμμαθητές Μου βρίσκονταν στην ίδια με μένα κατάσταση γιατί δε συγκέντρωναν την προσοχή τους στο έργο και ως εκ τούτου, πολλά δεν επιτελούνταν. Παρ όλα αυτά, εκείνοι από εμάς που ευσυνείδητα προσπαθούσαμε, μετατεθήκαμε στα πρώτα θρανία της τάξης, κοντά στο βωμό.
¨ "Καθώς προχωρούσαμε αντλώντας νέες δυνάμεις και γνώσεις, η προσπάθειά μας εξακολούθησε περισσότερο επίμονη, έως ότου μία ημέρα "το μικρό κίτρινο άνθος" παρουσιάστηκε στα χέρια Μου σε τελειότητα και αυτό Μου έδωσε μεγάλη χαρά. Ο αριθμός των πετάλων ήταν ακριβής, το χρώμα τέλειο, η ευωδιά του πλήρης.
Όμως, για την κακή Μου τύχη, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που προετοιμαζόμουν να παρουσιάσω το δημιούργημά Μου στο Διδάσκαλο Δέβα, ένας από τους Αρχαγγέλους διέρχονταν έξω από το παράθυρο και το αστραφτερό Φως της Παρουσίας Του έλκυσε την προσοχή Μου.
Όταν επανήλθα και τα μάτια Μου στράφηκαν προς το άνθος, άνθος δεν υπήρχε.
Η παράλειψη συνεχούς συγκέντρωσης της προσοχής Μου στο έργο που είχα αναλάβει, κατέρριψε τις προηγούμενες προσπάθειές Μου. Αυτό για Μένα ήταν ένα νέο μάθημα.
¨ "Τώρα, όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, οι Δέβας δε μιλούν όπως εννοεί ο κόσμος την ομιλία. Η διδασκαλία Τους επιτελείται μέσω ραδιοβολίας και ο Διδάσκαλός Μας στην περίπτωση αυτή είπε, ότι αν οποιοσδήποτε από εμάς ήθελε ευσυνείδητα να δημιουργήσει αυτά τα άνθη, μπορούσε να προσθέσει ωραιότητα και τελειότητα στην ΄Ανοιξη ενός Πλανήτη που δημιουργούνταν υπό την επίβλεψη των Ελωίμ.
Καθώς σκεφτόμουν αυτό, η αγάπη για την προσπάθεια γεννήθηκε μέσα Μου. Αισθανόμουν ότι ήθελα να κάνω εκείνο το μικρό άνθος τόσο τέλειο, ευωδιαστό και ωραίο, ώστε να μπορέσει πραγματικά να ευλογήσει μέρος της ζωής. Αυτή η Αγάπη είναι η Τρίτη ΄Οψη της Θεότητας. Τότε λησμόνησα τον Εαυτό Μου και η απόσπαση της προσοχής Μου προς Εκείνους που διέρχονταν έξω από το παράθυρο, έπαψε. Επισταμένως και με κάθε ετοιμότητα, επιθυμούσα να δημιουργήσω το άνθος και παρέμεινα με αυτό.
¨ "Αυτό που επακολούθησε ήταν να κερδίσω μία θέση. Οι Δέβας δεν τοποθετούν κανένα σε κάποιο έργο, εκτός αν γνωρίζουν ότι αυτός που θα πάρει την εντολή θα παραμείνει σ αυτό το έργο μέχρι την αποπεράτωσή του. Στην περίπτωση αυτή, καθώς θυμάμαι, ήμασταν περίπου 700 και η εντολή Μας ήταν να στολίσουμε ένα πολύ μεγάλο δέντρο με κίτρινα άνθη. Το δέντρο αυτό δε φύεται πάνω στη Γη.
Εδώ πάλι είχα να μάθω και άλλο μάθημα. Ο Διδάσκαλος μας προειδοποίησε ότι όταν φτάσουμε στο νέο Πλανήτη όπου εμείς επρόκειτο να δημιουργήσουμε το Μεγάλο Δέβα του δέντρου, θα έχουμε μπροστά μας και δέντρα διαφόρων άλλων ειδών. ΄Επρεπε λοιπόν να προσέξουμε γιατί το δικό μας άνθος δεν ήταν όπως τα γύρω αλλά ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Αυτό Εγώ το ξέχασα! Είδα να υπάρχουν γύρω Μου άνθη κάθε είδους: κίτρινα, άσπρα, γαλάζια και όλων των άλλων χρωμάτων. Παρατηρώντας λοπόν αυτά, ξέχασα το αρχικό για Μένα πρότυπο, με αποτέλεσμα, να μην υπάρχει πια η εκδήλωση του άνθους Μου.
΄Ετσι έμαθα το τέταρτο μάθημα: την Αγνότητα. Την ανάγκη να παραμένουμε με το αρχικό Θείο πρότυπο.
Όταν τελικά επιστρέψαμε στο Τέμπλεο, το σχολείο της Φύσης, κανένας από Μας που αποτύχαμε δεν ήταν περήφανος για το έργο Του. Το δέντρο όμως δημιουργήθηκε και αυτό γιατί Εκείνοι που είχαν την ευθύνη, πάντοτε προετοίμαζαν περισσότερους από όσους θεωρητικά χρειάζονταν από Μας.
Τώρα ξέρω πως όταν ξαναδοκιμάσω, θα πρέπει να κρατήσω πεισματικά το πρότυπο στη συνείδησή Μου και να δημιουργήσω ένα τέλειο κίτρινο άνθος.
¨ "Δεν πέρασε πολύς καιρός και πριν ακόμη προσφέρω τις υπηρεσίες Μου με τη θέλησή Μου, μία ημέρα, ο ελεήμων Διδάσκαλος Δέβα, μου είπε: "Δεν πειράζει, πήγαινε και δοκίμασε πάλι". Αυτό Με ενθάρρυνε και η απόφασή Μου πλέον ήταν να μη βλέπω, ακούω ή σκέφτομαι τίποτε άλλο παρά μόνο να επιθυμώ για να γίνω το κίτρινο άνθος.
Παρ όλα αυτά, κάτι απέμεινε για Μένα να θυμάμαι περισσότερο και αυτό ήταν η Σταθερότητα. Γιατί, πριν ακόμη περάσει η ΄Ανοιξη, επέτρεψα να πέσουν τα πέταλα του άνθους Μου, με αποτέλεσμα, να επιστρέψω στο Τέμπλεο έναν ολόκληρο μήνα νωρίτερα από τους ΄Αλλους. Περιττό να πω ότι δεν εισήλθα στο Τέμπλεο για αρκετό χρόνο. Βάδιζα πάνω κάτω έξω από αυτό, αν και στο τέλος γνώριζα, ότι η είσοδος ήταν αναπόφευκτη.
Οπουδήποτε είσαστε και οτιδήποτε αναλάβετε με την ελευθερία της θέλησής σας, κάποια μέρα οφείλετε να το τελειώσετε.
Αυτό σημαίνει, ότι μπορούν οι άνθρωποι να σπαταλούν άσκοπα τον καιρό τους αλλά οφείλουν να τελειώσουν μελλοντικά το έργο τους, να εκπληρώσουν στη Γη τον προορισμό τους και να εξωτερικεύσουν τη Θεία τους Τελειότητα.
¨ "Όταν μαζευτήκαμε ξανά στο Τέμπλεο, μπροστά στο Διδάσκαλο Δέβα, κάθησα στο τελευταίο θρανίο. ΄Ημουν μικρός στο σώμα και νόμισα πως δε θα φαινόμουν. Μετά την αποτυχία Μου αυτή σκέφτηκα να μη βγω έξω από το Τέμπλεο πλέον και να παραμένω διαρκώς εκεί.
Αυτό όμως δεν έγινε και νέο μάθημα όφειλα να μάθω που ήταν η εξάσκηση προς το ρυθμό. Δηλαδή να κρατώ αγνό και αμιγές το πρότυπο και να παραμένω με αυτό μέχρι να απαλλαγώ από την ΄Υπαρξη που Μου το εμπιστεύθηκε.
Αυτό προϋπέθετε σταθερότητα και επιμονή.
Προς έκπληξή Μου έμαθα ότι αυτή η εργασία πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε ΄Ανοιξη. Ελεήμων Θεέ! Το να γίνει το άνθος έστω και μία φορά, ήταν για τον εαυτό Μου κατόρθωμα. Τώρα όμως έμαθα το μάθημα του ρυθμού: κίτρινο άνθος, κίτρινο άνθος, κίτρινο άνθος, ξανά και ξανά σε κάθε ΄Ανοιξη. Επί πόσες Ανοίξεις εξακολούθησε αυτό, δε θα τολμήσω να σας το πω. Θα σας πω όμως ότι αν και για πρώτη φορά η δημιουργία του άνθους ήταν κάτι το παράδοξο και για δώδεκα ακόμη φορές, αρκετά διασκεδαστικό, όταν έφτασε να επαναλαμβάνεται κάθε ΄Ανοιξη, Μου παρουσιάζονταν σα μια αιώνια ταλαιπωρία.
Εν τούτοις, τίποτα άσκοπο δεν υπάρχει μέσα στη Δημιουργία.
Εδώ είχα να μάθω το μάθημα της πρόθυμης υπακοής.
¨ "Η τελευταία βαθμίδα που είχα να αποτυπώσω στη συνείδησή Μου αναφορικά με τον τρόπο της δημιουργίας, ήταν να διατηρώ την Ηρεμία του Πνεύματος.
Όταν την τελευταία φορά ο Δέβα Μου είπε ότι θα είμαι ξανά "κίτρινο άνθος", λίγο έλειψε να χάσω ολόκληρο το σχολικό Μου έργο.
Εν τω μεταξύ άλλοι από τους συμμαθητές Μου είχαν προαχθεί σε ωραία δέντρα, θάμνους και άλλα όμορφα δημιουργήματα, ενώ Εγώ ακόμα παρέμενα ένα ελάχιστο κίτρινο άνθος.
Καθώς βλέπετε, έπρεπε να μάθω να κρατώ την ηρεμία Μου.
Ηρεμία, που με τον καιρό και μετά την πάροδο αιώνων, μπόρεσα να ενσωματώσω και να γίνω το Πρότυπο.
Επομένως, αν σήμερα είσαστε ένα από τα ελάχιστα εκείνα "κίτρινα άνθη", μη δυσανασχετείτε ή αποθαρρύνεστε. Κρατήστε την ηρεμία του πνεύματός σας. ΄Ισως στο μέλλον γίνετε ένας ΄Ηλιος ενός Συστήματος!
Ποιος μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να πραγματοποιήσει η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου;
"Εν τέλει, κατά το τελευταίο ταξίδι για να γίνω εκ νέου "κίτρινο άνθος", σκέφτηκα: " Αν Αυτή είναι η Θέληση του Θεού για Μένα να παραμείνω "κίτρινο άνθος", θα δεχτώ το πεπρωμένο Μου και θα ξεχάσω την προαγωγή Μου".
Αυτή η απόλυτη παράδοσή Μου, έφερε τελικά την απαλλαγή Μου και όταν επέστρεψα στο Τέμπλεο, ο Διδάσκαλος Δέβα στεφάνωσε τις προσπάθειές Μου -που ήταν προσπάθειες αιώνων- με επιτυχία και νίκη.
Η παράδοση αυτή στη Θέληση του Θεού, Με προήγαγε στην τάξη των Δέβας.
"Για πολύ χρόνο εργάστηκα και εξυπηρέτησα σαν Δέβα μέχρις ότου έλαβα τη Μύηση του Ελωίμ.
Όταν αργότερα οι Αγαπητοί ΄Ηλιος και Εστία έδωσαν την ευκαιρία σε Εκείνους που ήθελαν να έρθουν σαν εθελοντές προς δημιουργία του Πλανήτη της Γης, με χαρά δέχτηκα να συμμετέχω με τους άλλους Ελωίμ για να δώσουμε την εξυπηρέτηση αυτή που για Μας ήταν χαρά και ευκαιρία.
