Ωραία... :-B
Γι άλλη μια φορά συμφωνήσαμε πως συμφωνούμε, παρά τις φαινομενικές διαφωνίες μας...
Χριστέ μου, πόσο θα τραβήξει αυτό πια; :roll:
Aλλάζοντας Οπτική
"Ο Ειρηνικός πολεμιστής δεν πολεμάει το κακό αλλά αυξάνει μέσα του το καλό"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
Ναι τώρα δεν πετάνε τα σκουπίδια από το παράθυρο, γιατι τους βλέπουν. Περιμένουν να νυχτώσει για να μην τους βλέπει κανείς!Πριν μερικά χρόνια, θεωρείτο κάτι πολύ φυσιολογικό να ανοίξεις το παράθυρό σου και να πετάξεις ό,τι σκουπίδι έχεις έξω.
Τώρα αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή
Αυτό δεν είναι αλλαγή οπτικής, αλλά αλλαγή βάρδιας!
Χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
evi έγραψε:Ωραία... :-B
Γι άλλη μια φορά συμφωνήσαμε πως συμφωνούμε, παρά τις φαινομενικές διαφωνίες μας...
Χριστέ μου, πόσο θα τραβήξει αυτό πια; :roll:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Vaso έγραψε:Ναι τώρα δεν πετάνε τα σκουπίδια από το παράθυρο, γιατι τους βλέπουν. Περιμένουν να νυχτώσει για να μην τους βλέπει κανείς!Πριν μερικά χρόνια, θεωρείτο κάτι πολύ φυσιολογικό να ανοίξεις το παράθυρό σου και να πετάξεις ό,τι σκουπίδι έχεις έξω.
Τώρα αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή
Αυτό δεν είναι αλλαγή οπτικής, αλλά αλλαγή βάρδιας!
Χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό!
πόσο αλήθεια!!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
του Γιώργου Σταματόπουλου
Θα μπορούσε να είναι πρωτοσέλιδη είδηση, αλλά άλλες είναι οι αξιολογήσεις.
Στις ΗΠΑ ανθούν οι γεωργικές καλλιέργειες τοπικού χαρακτήρα, ειδικώς αυτές που βρίσκονται κοντά σε αστικές περιοχές. Μικρές παραγωγές, αλλά μακριά από δανεισμούς. Οι αγρότες συνεννοούνται με τους αστούς για την καλλιέργεια της χρονιάς και προπληρώνονται για τα προϊόντα τους (βρέχει-χιονίσει και αυτό εν γνώσει των αγοραστών). Πηγαίνουν τα προϊόντα μόνοι τους στο άστυ. Πλειστάκις οι αστοί επισκέπτονται τον τόπο καλλιέργειας και ενίοτε συμμετέχουν στη διαδικασία της. Οι άνθρωποι έρχονται κοντά, γνωρίζονται.
Οι καρποί είναι υγιείς, η χημεία εκλείπει.
Οι άνθρωποι επαναποκτούν τη χαμένη στη δίνη της τυποποίησης γεύση. Παλαιά, αρχαία ηδονή, γνωστή μόνο σε όσους ευτύχησαν να ζήσουν στη γη των προγόνων, την άθικτη από λιπάσματα και λοιπά γεωργικά φάρμακα... καρκινογόνα τα περισσότερα.
Λάδι, βούτυρο, αβγά, φρούτα, λαχανικά, τυριά, μέλι, μαρμελάδες χωρούν όλα σ' ένα καλάθι, που το μεταφέρουν μπρος πίσω σε μια μικρή ακτίνα χιλιομέτρων. Είναι το καλάθι της αντικατανάλωσης, το καλάθι της ποιότητας, ευλογημένων καρπών, το καλάθι της θεραπείας της Γης.
Οι τοπικές καλλιέργειες δεν είναι άρνηση στον πολιτισμό, είναι η ταυτότητά του, η "συνείδηση" του πολιτισμού, τελοσπάντων μια στροφή στην ποιότητα και ας επαίρονται οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού ότι κατ' αυτό τον τρόπο είναι αδύνατο να τραφούν τα δισεκατομμύρια του πληθυσμού του πλανήτη.
Οι κοινοτιστικής μορφής γεωργικές καλλιέργειες, οι παλιές "συντεχνίες" ή "συντροφίες" εξισορροπούν την εργασία με την εγοδοσία και το κεφάλαιο σε σχέσεις συνεταιριμές, διασφαλίζουν την ελευθερία.
Σκοπός του ανθρώπου δεν είναι ο πλουτισμός, το κέρδος. Η απληστία γεννάται από το σύστημα και όχι το αντίστροφο, από το σκολιό δρόμο στον οποίο οδηγήθηκε η πολιτική.
Μπορεί μεν η τελευταία να είναι παράγωγο αυτού που είμαστε τώρα, θα μπορούσε όμως να είναι και ο γεννήτορας, ο μπούσουλας για το τί είμαστε τώρα.
Γιατί η ελιά είναι το σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας;
Διότι περιέχει τον άνθρωπο. Τη συνύπαρξη, τη σχόλη, το παιχνίδι, τη συλλογικότητα. Είναι δένδρο που απαιτεί εργασία λίγων μηνών. Στο μάζεμα, όμως, απαιτεί τη συνεργατικότητα.
Εμπεριέχει τις δύο βασικές έννοιες της οικονομίας: εργασία-σχόλη.
Και, σύφμωνα με τον Αριστοτέλη, η σχόλη αποτελεί το υπόβαθρο ενός "τέλους του ανθρώπου, το οποίο αποβλέπει στο ευ ζην και όχι, απλώς, στο ζην (Ασχολούμεθα... ίνα σχολάζωμεν...).
Με άλλα λόγια ο κοινοτιστικός τρόπος παραγωγής βοηθά τον άνθρωπο να καταλάβει το νόημα της πολιτικής, τον εμβαπτίζει σε θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές, του επιτρέπει την είσοδο στον θαυμαστό κόσμο του νοήματος. Παύει εν τινί μέτρω και η αιώνια διαμάχη άστεως - περιφέρειας.
Δεν είναι τυχαίο (ή μπορεί και να είναι) ότι το τελευταίο Νόμπελ Οικονομίας δόθηκε σε Αμερικανίδα που διακηρύσσει τη δυναμική των κοινοτήτων στην παραγωγική διαδικασία.
Διότι απλούστατα, το μικρό (πάντα θα) είναι όμορφο, όπως έλεγαν οικονομολόγοι περασμένων δεκαετιών.
Ας επανακάμψουν οι συνεταιρισμοί, έξω από κόμματα, όμως, έξω από χειραγώγηση και καθοδήγηση κομματικών οργάνων ή ευρωπαϊκών εντολών.
Λησμονήσαμε ότι η γεύση είναι σπουδαίο πολιτισμικό αγαθό, ισότιμη των άλλων αισθήσεων. Καταντήσαμε όμως άγευστοι, παμφάγοι δε.
Οι λαϊκές αγορές δεν άρκούν, πρέπει ο ίδιοι οι αστοί να έλθουν σε επαφή με τη Γη.
Να ανακαλύψουμε, γιατί την έχουμε χάσει, τη Γη, τα χρώματά της, τα αρώματά της τη δικαιοσύνη της.
Ελευθεροτυπία 17/10/09
του Γιώργου Σταματόπουλου
Θα μπορούσε να είναι πρωτοσέλιδη είδηση, αλλά άλλες είναι οι αξιολογήσεις.
Στις ΗΠΑ ανθούν οι γεωργικές καλλιέργειες τοπικού χαρακτήρα, ειδικώς αυτές που βρίσκονται κοντά σε αστικές περιοχές. Μικρές παραγωγές, αλλά μακριά από δανεισμούς. Οι αγρότες συνεννοούνται με τους αστούς για την καλλιέργεια της χρονιάς και προπληρώνονται για τα προϊόντα τους (βρέχει-χιονίσει και αυτό εν γνώσει των αγοραστών). Πηγαίνουν τα προϊόντα μόνοι τους στο άστυ. Πλειστάκις οι αστοί επισκέπτονται τον τόπο καλλιέργειας και ενίοτε συμμετέχουν στη διαδικασία της. Οι άνθρωποι έρχονται κοντά, γνωρίζονται.
Οι καρποί είναι υγιείς, η χημεία εκλείπει.
Οι άνθρωποι επαναποκτούν τη χαμένη στη δίνη της τυποποίησης γεύση. Παλαιά, αρχαία ηδονή, γνωστή μόνο σε όσους ευτύχησαν να ζήσουν στη γη των προγόνων, την άθικτη από λιπάσματα και λοιπά γεωργικά φάρμακα... καρκινογόνα τα περισσότερα.
Λάδι, βούτυρο, αβγά, φρούτα, λαχανικά, τυριά, μέλι, μαρμελάδες χωρούν όλα σ' ένα καλάθι, που το μεταφέρουν μπρος πίσω σε μια μικρή ακτίνα χιλιομέτρων. Είναι το καλάθι της αντικατανάλωσης, το καλάθι της ποιότητας, ευλογημένων καρπών, το καλάθι της θεραπείας της Γης.
Οι τοπικές καλλιέργειες δεν είναι άρνηση στον πολιτισμό, είναι η ταυτότητά του, η "συνείδηση" του πολιτισμού, τελοσπάντων μια στροφή στην ποιότητα και ας επαίρονται οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού ότι κατ' αυτό τον τρόπο είναι αδύνατο να τραφούν τα δισεκατομμύρια του πληθυσμού του πλανήτη.
Οι κοινοτιστικής μορφής γεωργικές καλλιέργειες, οι παλιές "συντεχνίες" ή "συντροφίες" εξισορροπούν την εργασία με την εγοδοσία και το κεφάλαιο σε σχέσεις συνεταιριμές, διασφαλίζουν την ελευθερία.
Σκοπός του ανθρώπου δεν είναι ο πλουτισμός, το κέρδος. Η απληστία γεννάται από το σύστημα και όχι το αντίστροφο, από το σκολιό δρόμο στον οποίο οδηγήθηκε η πολιτική.
Μπορεί μεν η τελευταία να είναι παράγωγο αυτού που είμαστε τώρα, θα μπορούσε όμως να είναι και ο γεννήτορας, ο μπούσουλας για το τί είμαστε τώρα.
Γιατί η ελιά είναι το σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας;
Διότι περιέχει τον άνθρωπο. Τη συνύπαρξη, τη σχόλη, το παιχνίδι, τη συλλογικότητα. Είναι δένδρο που απαιτεί εργασία λίγων μηνών. Στο μάζεμα, όμως, απαιτεί τη συνεργατικότητα.
Εμπεριέχει τις δύο βασικές έννοιες της οικονομίας: εργασία-σχόλη.
Και, σύφμωνα με τον Αριστοτέλη, η σχόλη αποτελεί το υπόβαθρο ενός "τέλους του ανθρώπου, το οποίο αποβλέπει στο ευ ζην και όχι, απλώς, στο ζην (Ασχολούμεθα... ίνα σχολάζωμεν...).
Με άλλα λόγια ο κοινοτιστικός τρόπος παραγωγής βοηθά τον άνθρωπο να καταλάβει το νόημα της πολιτικής, τον εμβαπτίζει σε θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές, του επιτρέπει την είσοδο στον θαυμαστό κόσμο του νοήματος. Παύει εν τινί μέτρω και η αιώνια διαμάχη άστεως - περιφέρειας.
Δεν είναι τυχαίο (ή μπορεί και να είναι) ότι το τελευταίο Νόμπελ Οικονομίας δόθηκε σε Αμερικανίδα που διακηρύσσει τη δυναμική των κοινοτήτων στην παραγωγική διαδικασία.
Διότι απλούστατα, το μικρό (πάντα θα) είναι όμορφο, όπως έλεγαν οικονομολόγοι περασμένων δεκαετιών.
Ας επανακάμψουν οι συνεταιρισμοί, έξω από κόμματα, όμως, έξω από χειραγώγηση και καθοδήγηση κομματικών οργάνων ή ευρωπαϊκών εντολών.
Λησμονήσαμε ότι η γεύση είναι σπουδαίο πολιτισμικό αγαθό, ισότιμη των άλλων αισθήσεων. Καταντήσαμε όμως άγευστοι, παμφάγοι δε.
Οι λαϊκές αγορές δεν άρκούν, πρέπει ο ίδιοι οι αστοί να έλθουν σε επαφή με τη Γη.
Να ανακαλύψουμε, γιατί την έχουμε χάσει, τη Γη, τα χρώματά της, τα αρώματά της τη δικαιοσύνη της.
Ελευθεροτυπία 17/10/09
"Ο Ειρηνικός πολεμιστής δεν πολεμάει το κακό αλλά αυξάνει μέσα του το καλό"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
αχ Ευούλα...σ' ευχαριστώ...
Νιώθω ανακουφιση που υπάρχει έστω και σαν σκέψη η επιστροφή στην γεύση, στην ποιότητα, στο λίγο που είναι "ευ"!!
και το πιο όμορφο είναι να νιώθεις τους ήχους και τις μυρωδιές από την Φύση που προσφέρεται αυθεντικά...
Νιώθω ανακουφιση που υπάρχει έστω και σαν σκέψη η επιστροφή στην γεύση, στην ποιότητα, στο λίγο που είναι "ευ"!!
και το πιο όμορφο είναι να νιώθεις τους ήχους και τις μυρωδιές από την Φύση που προσφέρεται αυθεντικά...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
-
margaritarenia
- Δημοσιεύσεις: 16543
- Εγγραφή: 04 Μάιος 2007 4:02 pm
Να ανακαλύψουμε, γιατί την έχουμε χάσει, τη Γη, τα χρώματά της, τα αρώματά της τη δικαιοσύνη της.
Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανεναν να με εκπλήξει. Ο μονος που εχει αυτο το δικαίωμα είναι ο Εαυτος μου και ο Θεος μεσα μου 
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
Ένα κοινωνικό πείραμα
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους, πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά. Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Αυτά και πολλά ακόμη «παλαβά» μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των ανθρωποκτονιών από 80 ανά 100,000 κατοίκους το 1993 στους 22 ανά 100,000 το 2003, τη μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων στο μισό την ίδια χρονική περίοδο (από 1.300 το χρόνο σε 600). Η σπατάλη νερού έπεσε 40% μέσα σε λίγους μήνες.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.
"
Αναλυτικό βιογραφικό του Antanas Mockus Šivickas θα βρείτε στη wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Antanas_Mockus
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους, πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά. Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Αυτά και πολλά ακόμη «παλαβά» μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των ανθρωποκτονιών από 80 ανά 100,000 κατοίκους το 1993 στους 22 ανά 100,000 το 2003, τη μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων στο μισό την ίδια χρονική περίοδο (από 1.300 το χρόνο σε 600). Η σπατάλη νερού έπεσε 40% μέσα σε λίγους μήνες.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.
"
Αναλυτικό βιογραφικό του Antanas Mockus Šivickas θα βρείτε στη wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Antanas_Mockus
"Ο Ειρηνικός πολεμιστής δεν πολεμάει το κακό αλλά αυξάνει μέσα του το καλό"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
https://www.youtube.com/watch?v=SgbdTeIYV5Y"
δεν μπορεί να έρθει και στην Ελλαδα? 
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Ευούλα πολύ όμορφο το θέμα σου και όλα όσα μας μαθαίνεις.
Προσωπικά, ποτέ μα ποτέ δεν πετάω τίποτα κάτω, όπου και να βρίσκομαι. Ό,τι σκουπίδι δεν μπορώ να πετάξω, το βάζω στην τσάντα μου μέχρι να βρω μέρος. Κι αν προσπαθώντας να το βάλω στον κάδο το πάρει ο αέρας, θα το μαζέψω (αντίθετα με κάποιους που έχουν τη νοοτροπία 'πάντως εγώ την κίνηση την έκανα) και θα το πετάξω κανονικά. Δεν το κάνω γιατί έτσι πρέπει, το κάνω γιατί έτσι είμαι.
Για την ανακύκλωση δεν μπορώ να πω το ίδιο. Λυπάμαι που δεν πηγαίνω μέχρι τους Αμπελόκηπους κάθε μέρα για να βάλω το κουτάκι στη θέση του, λυπάμαι που το θεωρώ κόπο
Προσωπικά, ποτέ μα ποτέ δεν πετάω τίποτα κάτω, όπου και να βρίσκομαι. Ό,τι σκουπίδι δεν μπορώ να πετάξω, το βάζω στην τσάντα μου μέχρι να βρω μέρος. Κι αν προσπαθώντας να το βάλω στον κάδο το πάρει ο αέρας, θα το μαζέψω (αντίθετα με κάποιους που έχουν τη νοοτροπία 'πάντως εγώ την κίνηση την έκανα) και θα το πετάξω κανονικά. Δεν το κάνω γιατί έτσι πρέπει, το κάνω γιατί έτσι είμαι.
Για την ανακύκλωση δεν μπορώ να πω το ίδιο. Λυπάμαι που δεν πηγαίνω μέχρι τους Αμπελόκηπους κάθε μέρα για να βάλω το κουτάκι στη θέση του, λυπάμαι που το θεωρώ κόπο
