Το μετέφερα από άλλη ενότητα!
Γιατί θεωρώ ότι εδώ ταιριάζει καλύτερα!
(αμάν, με έχετε μπερδέψει πια
)
--------------------------------------------
Κάποιος από όλους μας αισθάνθηκε την ανάγκη να εξηγηθούν τα πρότύπα. Μήπως στην προσπάθειά μας να τα υπερβούμε, καταλύσουμε και τα όρια των Αρχετύπων...
Τα Αρχέτυπα είναι οι έννοιες που έχουν συλληφθεί από την ανώτερη συνειδητότητα στην 6η διάσταση. Και έρχονται σε εμάς στην 3η, υπό την μορφή εμπνεύσεων για να εδραιώσουν την αντίληψή μας γι' αυτά.
Η έννοια πχ. σκύλος. ΄Ολοι αναγνωρίζουμε την έννοια "σκύλος", αν δούμε έναν σκύλο. Κανείς δεν θυμάται από που προήρθε η έννοια...
Η έκτη διάσταση είναι ο χώρος των Αρχετύπων δηλαδή μία τράπεζα αρχείων όλων των ιδεών μας από την τρίτη. Όταν δημιουργούμε κάτι στην τρίτη, η γεωμετρική μήτρα αυτού του πράγματος είναι κρατημένη στην έκτη εφόσον εστιάζόμαστε σε αυτό μέσα στο μυαλό μας. Υπάρχουν περιοχές στην Γη που έχουν κατασκευασθεί με βάση τα Θεϊκά Αρχέτυπα και τα πιο γνωστά παραδείγματα αυτών βρίσκονται στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο, στο Μεξικό. Ο φύλακας της έκτης διάστασης είναι ο Σείριος. Στην 6η διάσταση βρίσκεται η συλλογική συνειδητότητα των Αναληφθέντων Διδασκάλων.
Η καθαρή έννοια των θεϊκών Αρχετύπων υπάρχει κρατημένη στο
"θησαυροφυλάκιο" του Σύμπαντος, λοιπόν και δεν έχει να κάνει με τα πρότυπα, που είναι οι κρατημένες μνήμες από την κυτταρική δομή της Γης και την κυτταρική δομη των προγόνων μας.
΄Ολες οι αγνες έννοιες, περιέχουν και τις μνήμες και τους προσδιορισμούς, που οι άνθρωποι ανά τους αιώνες πρόσθεσαν σ' αυτές, για να τις κατανοήσουν.
Η έννοια λοιπόν αγάπη είναι η αγνότητα του Θεού. Είναι η συμπαντική ανάσα που κρατά τους κόσμους σε συνοχή.
Αυτήν την έννοια οι άνθρωποι, μην μπορώντας να την αντιληφθούν άρχισαν να την επεξεργάζονται.
Και πρόσθεσαν σ' αυτήν χαρακτηρισμούς που τους έφερναν κοντά στο αρχέτυπό της.
Αγάπη = ανιδιοτέλεια. Ξεκινώντας έτσι περιέγραφαν την θεϊκή αγάπη. ΄Ομως δεν έφτανε...
Αγάπη = πίστη. Πρόσθεσαν ένα ακόμα χαρακτηριστικό, για να την κάνουν μοναδική. Πάλι όμως δεν έφτανε...
Αγάπη = αιώνια, μοναδική. Κάθε χαρακτηρισμός ακολουθούσε την ροή του νου των ανθρώπων, που προσπαθούσε να συλλάβει την έννοια "θεός" και να δώσει περισσότερες εξηγήσεις σ' αυτήν την έννοια.
΄Αρχίζουν λοιπόν να δημιουργούνται πρότυπα.
Η άγαπη γίνεται "στέρεα" και περιλαμβάνει την ζωή μας.
Αρχίζει η έννοια να αποκτά "υλική υπόσταση". Και προσαρμόζεται στην επιθυμία, στον φόβο, στην ενοχή, σε όλα τα συναισθήματα των ανθρώπων, που θέλουν να ορίζουν τις αρχέτυπες έννοιες για να τις κατανοήσουν.
Καθαρίζοντας κανεις τις μνήμες από την πρωταρχική σύλληψη, καταφέρνει να φτάσει σ' αυτήν, χωρις προσδιορισμούς.
Καταφέρνει να φτάσει σ' αυτήν με την αγνότητα της Ανώτερης συνειδητότητας που έχει ενσωματώσει στην νόησή του.
Η νόηση του ενωμένη με την Συμπαντικη διάννοια, συλλαμβάνει την αγάπη από το "θησαυροφυλάκιο" της 6ης διάστασης και τότε, μόνο τότε κατανοεί την πρωταρχική σύλληψη.
Και σ' αυτήν την επαφή με την πρωταρχικη σύλληψη, αντιλαμβάνεται τον ρόλο των "προτύπων" που δεσμεύουν και οριοθετούν την αγάπη στην 3η διάσταση και που είναι τόσο μακρυά από την "γέννησή" της!!
Το αρχέτυπο "αγάπη" είναι αυτό ακριβώς που νιώθουμε όλοι, όταν του αφαιρέσουμε τα πρότυπα. "Συμπαντική ανάσα"
Και έτσι μπορούμε να αγαπάμε, χωρις όρους!
Μόνο έτσι...απλά όπως όταν ανασαινουμε...
ΣΗΜ.:Εδώ χρειάζεται να κάνω μια διευκρίνιση, που ίσως είναι βοήθημα για όσους δεν μπορούν ακόμα να κατανοήσουν την φυσιολογική ροή της αγάπης από το κέντρο της καρδιάς και την συγκρίνουν με την «αγάπη» που αισθάνονται για ορισμένους ανθρώπους, για τον σύντροφο, για τα παιδιά τους, για τους φίλους τους. Αυτή η «αγάπη» είναι η έλξη που απορρέει από την ατομική συνείδηση του καθενός μας. Η έλξη ομαδοποιείται και ανταποκρίνεται σε δονήσεις ομοίων συχνοτήτων. Και επειδή προέρχεται από την ατομική συνείδηση του ανθρώπου περιέχει και τις μνήμες από πεποιθήσεις και επιβολές που έχουν περάσει στα κύτταρα δια μέσου των αιώνων της ύπαρξης του ανθρώπου, από τους προγόνους του. Αυτές οι πεποιθήσεις δημιουργούν και την προσωπικότητα του καθενός μας, η οποία «εμπλουτίζεται» με τα κοινωνικά, οικογενειακά, θρησκευτικά πρότυπα της εποχής στην οποία γεννηθήκαμε. ΄Έτσι «αγαπάμε» ανθρώπους που ανταποκρίνονται στις δικές μας συχνότητες, δηλαδή έχουν κοινά με εμάς «ψυχογραφικά αποτυπώματα». Δεν αρνούμαστε λοιπόν την «ανθρώπινη φύση» μας, που βασίζεται στην ενέργεια της έλξης-αγάπης και ανταποκρίνεται στο ένστικτο της διαιώνισης του είδους.
Αναζητάμε σύντροφο, περιβάλλουμε τα παιδιά μας και τους φίλους μας με το ενδιαφέρον που απορρέει από τις χαμηλές δονήσεις αυτού του ατομικού συναισθήματος που εμείς οι άνθρωποι ονομάζουμε «αγάπη». Και φυσικά θα συνεχίζει να υπάρχει, όσο ζούμε και εργαζόμαστε στην 3η διάσταση, που είναι ο τόπος των εμπειριών μας, της εξέλιξής μας.
Μέρος λοιπόν αυτής της εξέλιξης είναι η διεύρυνση του συναισθήματος, η αύξηση της δονητικής συχνότητας της ατομικής συνείδησης, ώστε η αγάπη να ανταποκριθεί στην θεϊκή ποιότητα (αρχέτυπο) και να περιλαμβάνει όλη την δημιουργία.
Αυτή η αύξηση της δονητικής συχνότητας της ατομικής συνείδησης επιφέρει και την επίγνωση της «αγάπης χωρίς όρους», που ανταποκρίνεται στις δονήσεις του ΕΝΟΣ.
Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για ενότητα και ειρήνη. ΄Όταν δεν περιμένουμε από τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται όπως εμείς, όταν δεν περιμένουμε αναγνώριση, όταν αποδεχόμαστε την ιδιαιτερότητα και την δυσκολία των ανθρώπων να περάσουν σε ένα άλλο επίπεδο δόνησης. Η αγάπη της ατομικής συνείδησης ενώνεται με την συμπαντική αγάπη, στην υψηλότερη δόνηση. Και σ αυτήν την υψηλότερη δόνηση μαθαίνει ο άνθρωπος να συγχωρεί!!!
_________________
