ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ - ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

[ΙΩΑΝΝΑ]

η Αγάπη όλα τα θεραπεύει.

[Εφη]

Κι από μένα Εφη πάρε πολλές

Και σε σένα Ιωάννα

[ΙΩΑΝΝΑ]

Εφούλα

[Μάνος]

Ο ενδιάμεσος θεός, Πάρη, είναι ο πατέρας μας!

Είναι όλες αυτές οι πεποιθήσεις του που μας κληρονομεί...
Η συμπεριφορά του προς τα ένστικτα μας
Η σταθερότητα και η αγάπη που μας μεταδίδει στην διάρκεια των παιδικών χρόνων μας, που αν εκλείψει μπορεί να ζούμε στην αγωνία και τον φόβο για όλη μας την ζωή...
Είναι η πνευματική μας εξισορρόπηση, στα χρόνια που δεν έχουμε αντίληψη του αληθινού μας Εαυτού.

Τόσο καιρό που έχω ξεκινήσει να διαβάζω στο φόρουμ, δεν "έτυχε" να πέσω σε κάτι σχετικό με τον πατέρα. Σκεφτόμουνα λοιπον: Μα είναι δυνατόν να είναι στο απυρόβλητο;;;
Προσωπικά μέσα μου έχω μεγάλο θυμό με τον πατέρα μου! Πολύ μεγάλο όμως!!! Τί να προτωθυμηθώ: δεν πήρα ποτέ αγάπη, δεν πήρα ποτέ μια αγκαλιά απο εκείνον, έστω μια καλή κουβέντα...(!) Τίποτα!!! Το μόνο που τον ένοιαζε όταν ερχόταν σπίτι ήταν: "φάγαν τα παιδιά"; Αυτό θυμάμαι έντονα! Υπήρξαν άπειρες οι φορές που πάνω στην κουβέντα ή σε καυγά του εξηγούσα και του έλεγα πως μιας ζωή αυτό θυμάμαι από σένα και δεν καταλάβαινε. Τον ρωτούσα στα ίσα: "Πότε νοιάστηκες αν ήμουν ευτυχισμένος; Αν είχα κάποιο ζόρι; οτιδήποτε..." Και η απαντηση (καθέστε;): Εγώ; Εγώ να το κάνω αυτό; Εσύ να ερχόσουν να μου πεις!" ή "Άρχισες πάλι τις βλακείες"... Μια ζωή στο μυαλό του είχε αυτό που ήθελε να πει και δεν άκουγε...(!) Απορίψεις ένα κάρο, ανφισβητήσεις, συγκρίσεις με τον αδερφό μου και την αδερφή μου και φυσικά πάντα εγώ ο χειρότερος, θυμάμαι να με απαξιώνει καθημερίνα από παιδάκι... Δεν καταλάβαινα και απλά στεναχωριόμουνα. Καθώς μεγάλωνα η στεναχώρια γινόταν θυμός όπου εκδηλωνόταν σε άπειρους καυγάδες... Όποτε με έβλεπε χαρούμενο - ενθουσιασμένο για κάτι ήξερε πολύ καλά να πει τις σωστές ατάκες για να με διαλύσει... Νιώθω πολύ άσχημα συναισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο. Θέλω να είναι καλά, αλλά μακρυά μου! Σίγουρα ήταν και αυτός ένας λόγος που ξεκίνησα τα αντικαταθλιπτικά, σίγουρα ήταν και αυτός ένας λόγος που ήρθα στην άλλη άκρη του κόσμου (εκτός από τη δουλειά...). Είχα βαρεθεί να ανέχομαι και να βλέπω το ίδιο το εργάκι ξανά και ξανά... Από αυτόν έχω ακούσεις τις χειρότερες ατάκες πάνω σε καυγά! Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Ο ανόητος δεν ήξερε πως αν πετάξεις μια πέτρα μέσα στι λίμνη, τα νερά της κάποια στιγμή θα ησηχάσουν, όμως η πέτρα θα παραμείνει για πάντα εκεί...
ΥΓ: Θα επανέρθω στο τόπικ, έχει πολύ ζουμί, απλά τώρα δεν προλαβαίνω...
Ευχαριστώ

[Vasoula]

[Danielli]

Μάνο , δεν μπορεις να φανταστεις πόσο σε κατανοώ σε αυτό σου το μοίρασμα..

Αυτό όμως θα πει να ζει κανείς χωρις να καταλαβαινει το ασυνειδητό του... κανει ό΄τι κάνει (που προέρχεται από τις δικές του ελλείψεις) , το φορτώνει στα παιδιά ή στους οικειους του και δεν μπορει να το αναγνωρίσει...

Πίσω από ολα αυτα τα συναισθηματα θεωρώ ότι η αποδοχή ότι << από αυτόν τον άνθρωπο δεν πήρα ,αλλά και ουτε θα παρω ποτέ αυτά που ήθελα>> (ή που "επρεπε" να μου δωσει εκτός απ΄το παράδειγμα προς αποφυγην του ), είναι ένα μεγάλο στάδιο... και στη συνεχεια μαζευοντας όλη την ενεργεια μου να δώσω στον Εαυτό μου και στη Ζωή μου όλη την Αγάπη και την υποστηριξη που δεν πήρα ,από τον Πατέρα μέσα μου ...κάνοντας το κενό "θετικό" ...

[Vasoula]

Ίσως αυτό που είναι δύσκολο να κατανοήσει ένας άνθρωπος είναι ότι κανείς δεν μπορεί να του δώσει κάτι που δεν έχει, όπως και εκείνος δεν μπορεί να δώσει κάτι που δεν έχει, με την σειρά του...

Η έλλειψη της Αγάπης δεν αφορά αυτό που δεν μας έδωσαν οι γονείς μας, αλλά αυτό που δεν έχουμε εμείς...

Αν θέλεις πχ. φαγητό, δεν θα απαιτήσεις από τον άλλον να στο δώσει...Θα φροντίσεις να βρεις τροφή μόνος σου...'Ετσι όμως όπως γίνεται στην Ζωή, παραμένει ένα ανώριμο παράπονο στο συναισθηματικό πεδίο που γίνεται βράχος απαιτήσεων, ελλείψεων και καθολικής συναισθηματικής ανωριμότητας, που δεν συμβαδίζει με την ωριμότητα του νου...

Βλέπεις γύρω σου παιδιά που παίζουν τον ενήλικα, ενόσω μέσα τους κουβαλάνε τον επικριτικό γονέα και το τραυματισμένο παιδί, και ανάλογα τους αφήνουν να ορίζουν και τις πράξεις τους, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτόνομες επιλογές...

Η πληρότητα ενός ανθρώπου δεν προέρχεται από αυτά που του έδωσαν ή δεν του έδωσαν οι άλλοι, αλλά από αυτά που αρνείται ή δέχεται να λάβει από τον Εαυτό του...

Και πόσο δύσκολο είναι να πετάξει κανείς έξω από΄τον Εαυτό του, την έλλειψη, την απαίτηση και κατ' επέκταση τον φόβο του παιδιού ότι θα μείνει χωρίς γονείς και δεν θα καταφέρει να επιβιώσει...
Μπορεί να κρατήσει και χρόνια αυτή η κολόνια...

[eirini]

Μάνο

Και πόσο δύσκολο είναι να πετάξει κανείς έξω από΄τον Εαυτό του, την έλλειψη, την απαίτηση και κατ' επέκταση τον φόβο του παιδιού ότι θα μείνει χωρίς γονείς και δεν θα καταφέρει να επιβιώσει...
Μπορεί να κρατήσει και χρόνια αυτή η κολόνια...

Όξωωωωωω.........

[Ταρούλα]

[Ιωαννάκι]

Μανακο μου γλυκιε

[Ellaki]

[ΙΩΑΝΝΑ]

αχ Μάνο μου πόσο σε καταλαβαίνω
εγώ τον πατέρα μου δεν τον έχω γνωρίσει κάν ,όμως η μαμά μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι και σήμερα μου φέρεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ,όπως ο πατέρας σου σε σένα

[panos]

Μανο μ αρεσει που εχεις παρει φορα και ξεθαυεις ξεθαυεις
σε καταλαβαινω απολυτα ρε φιλε

Η πληρότητα ενός ανθρώπου δεν προέρχεται από αυτά που του έδωσαν ή δεν του έδωσαν οι άλλοι, αλλά από αυτά που αρνείται ή δέχεται να λάβει από τον Εαυτό του...

[Μάνος]

Γύρισα από τη δουλειά και μέχρι τώρα αυτό το πράγμα γύριζε μέσα στο μυαλό μου: ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ στην τελική! Αντί να σηκωθώ να φύγω από το "σπίτι του", καθόμουνα, ανεχόμουνα και συνέχιζα να προσπαθώ να κερδίσω την αποδοχή τους, ματαίως όμως! Έπρεπε να είχα φύγει προ πολλού από το σπίτι, αλλά με είχανε τρομοκρατισει. (Θεατράκι τρομοκράτη - θύματος μου μυρίζεται εδώ...) "Δε θα βρεις καλή δουλειά, δε θα έχεις αρκετά λεφτά, δεν θα τα βγάζεις πέρα, δεν..., δεν..., δεν..." Δείτε με όμως τώρααγαπημένοι μου γονείς! Μια χαρά τα βγάζω πέρα μακριά από την τερατώδη αγάπη σας!!!!!!!! Ευχαριστώ! Αυτή η κολόνια έχει τελειώσει δια παντώς!
Τώρα έχω θυμώσει και με τον εαυτό μου!

[Μάνος]

Danny, Βασούλα μου, Ιωάννες μου, Πανούλη, Ελλάκι, Τάρούλι, Ειρήνη μου, πάνω στο θυμό μου και στα νεύρα μου δεν σας έστειλα ούτε μια αγκαλιά... Ένα ευχαριστώ για την υποστήριξη...
Συγνώμμη