Δεν συμφωνώ με το θέμα του φόβου...
Η συναίσθηση είναι καλλιέργεια και όχι επιβολή...Γιατί δεν επιβάλλεται, ούτε και στα πιο φρικτά σκοτάδια μας, Ελλάκι!
Είχα γράψει την γνώμη μου για ένα μήνυμα για το νερό που μου είχε έρθει πριν δύο χρόνια...
Η άποψή μου εξακολουθεί να είναι η ίδια...
Ο φόβος απομακρύνει από την αγάπη, και έτσι κι αλλιώς για την συναίσθηση και την ευθύνη, είναι απαραίτητη...
Μου ήρθε πριν λίγο ένα μήνυμα «για το νερό»! Είναι τρομαχτικό.
Αφηγείται ένας άνθρωπος από το μέλλον, πόσο άσχημα περνούν οι άνθρωποι του μέλλοντος στην γη. Γιατί δεν πρόσεχαν το περιβάλλον οι παλαιότεροι (εννοεί εμάς)! Γιατί δαπάνησαν, βίασαν τους πόρους της. Γιατί
γιατί
γιατί
΄Ένα σωρό «γιατί», ένα σωρό «ενοχές»!!!
Αρνούμαι να μεταφέρω τέτοιου είδους μηνύματα, ακόμα και αν ξέρω ότι υπάρχει ο «βιασμός» της Γης. Ακόμα και αν ξέρω ότι εμείς οι άνθρωποι δεν σκεφτόμαστε την ανακύκλωση ούτε στα όνειρά μας! Ακόμα και αν ξέρω ότι σπαταλάμε το νερό, χρησιμοποιούμε σπρέι και κάνουμε ένα σωρό αλόγιστα πράγματα, χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες!
Θεωρώ ότι οι ενοχές που σπείρουν στις ψυχές των ανθρώπων αυτά τα μηνύματα, είναι πολύ χειρότερες από την έλλειψη νερού. Οι ενοχές είναι ένας κλοιός που γεμίζει την ψυχή μας με φόβο. Από την θρησκεία, την κοινωνία, την οικογένεια έχουμε μνήμες ενοχών. Που έχουν εδραιωθεί για τα καλά στα κύτταρά μας και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να επιβιώσουμε, σέρνοντας ο καθένας τις δικές του μνήμες, που μας οδηγούν στην δυστυχία.
Ενοχές για τον ανθρώπινο εγωισμό, ενοχές για τον Θεό που δεν υπακούμε, ενοχές γιατί δεν μας αρέσει το επάγγελμα που μας επέβαλλαν οι γονείς μας, ενοχές γιατί δεν μας αγαπούν, ενοχές γιατί θέλουμε χαρά, αλλά δεν μας επιτρέπεται!
Δεν χρειαζόμαστε άλλες
δυστυχώς έχουμε πολλές! Χρειαζόμαστε να βρούμε τον πραγματικό εαυτό μας. Καθαρό από μνήμες και φοβίες. Και μέσα στην χαρά θα βρούμε και τον τρόπο να αγαπήσουμε ότι απλόχερα μας χαρίζει η Γη! Μόνο έτσι θα διαφυλάξουμε και θα σώσουμε.
Χρόνια τώρα φωνάζουν για το περιβάλλον. Με μηνύματα που τρομοκρατούν. ΄Όμως οι επόμενες γενιές
είναι μακριά. Δεν μας αφορούν φαίνεται... Γι αυτό και συνεχώς η κατάσταση χειροτερεύει. Δεν είδα «να ιδρώνει» το αυτί κανενός. Γιατί μας λείπει η χαρά, ώστε να μην μας ενδιαφέρει η χαρά των επόμενων.
Αντί λοιπόν να μας τρομοκρατούν, ας μας δώσουν χαρά. Αυτή μας λείπει. Μέσα από την χαρά θα αγαπήσουμε τον Εαυτό μας και όλους τους Εαυτούς των ανθρώπων, ώστε να μην χρειαζόμαστε τέτοιου είδους μηνύματα για να φροντίσουμε και για την χαρά των επόμενων γενεών.
Ας προσεγγίσουν, επιτέλους, το πρόβλημα από μια άλλη οπτική. Μήπως και καταφέρουν να κάνουν τον άνθρωπο να "συναισθανθεί", αντί "να φοβηθεί"...Μήπως..λέω...μηπως!!!
