ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

[Vasoula]

πάντα υπάρχει η αρχή, κοριτσάκι μου, για να μας θυμίζει ότι το τέλος κλείνει απλά μια εμπειρία, για να δώσει την δυνατότητα σε μια άλλη να ξεκινήσει με ορμή και πάθος ξανά...

Είναι σαν τον έρωτα που ξεκινάμε να τον βιώνουμε από την παιδική ηλικία με το θάρρος και την αγνότητα της ανωριμότητας και της εγωιστικης επιθυμιας...

Παρ' όλο που μας απογοητεύει, δεν σταματάμε ποτέ να ερωτευόμαστε, γιατί κάθε φορά μια άλλη δόνηση έρχεται να προστεθεί στην εμπειρία μας μαζί του...

Κάθε φορά και πιο διαφορετική, τόσο που ανακαλύπτεις ότι η αρχική ένταση και ο πόνος της συναισθηματικής μοναξιάς, χτυπάει τώρα από ένα άλλο κέντρο, αυτό της καρδιάς και μοιράζεται, αντί να κρατιέται ασφυκτικά μέσα μας!

Καλή αρχή μικρούλα μου!

[galazia_sfaira]

Tίποτα δεν είναι τυχαίο Καλλιόπη μου,ούτε το ταξείδι σου.
Οσα σου συνεβησαν ηταν απλά για να δεις μεσα σου και να κλεισεις αυτον τον κύκλο και να ανοίξεις έναν καινουργιο,με διαφοεριτικά αποτελέσματα.
Τα ομορφα έρχονται μαζί με την καινούργια αρχή!

[zefira]

Σίγουρα μπορει να σου φάνηκε δύσκολη περίπτωση, αλλά παρακάτω θα βρεις πολλά πράγματα που τα χρειαζόσουν από αυτην την παρέα....

[Danielli]

Βασούλα μου γλυκεια...πρέπει ν΄αρχίσω από την αρχή..

Το ευτυχημα σαυτό το δρόμο είναι ότι δεν αρχίζεις ποτέ απ΄την αρχή!!!
Η αλήθεια είναι ότι συνεχίζεις από εκεί που έμεινες...Αν μάθεις να συγχωρείς τον Εαυτό σου, να τον δικαιολογείς επειδή έτσι έπρεπε να νιώσει, αν επέξεργαστείς τα σημαδια, αν αναγνωρίσεις τις αδυναμίες των άλλων και τις δικές σου!

Το σώμα σου με τα συμπτώματα, σου θυμίζει ότι η χαμηλή δόνηση δεν του πάει πιά, και η ενέργεια μπορεί να καλύψει τα αρνητικά βέλη των άλλων.(και τα δικά σου).

Δεν μπορούμε πάντα να είμαστε με ασφαλή ενεργεικά παρέα.
Και ο στόχος είναι να ξέρουμε ότι έχουμε πάντα τον Εαυτό μας αγρυπνο προστάτη ωστε κανενός άλλου πλάσματος η ενέργεια και οι πεποιθήσεις να μην ενοχλεί...

Αρα ο Εαυτό σου σε προετοιμάζει για τη συνέχεια... της απεξάρτησης...

[Vasoula]

χμ...η απεξάρτηση από κάτι μικρό για να τεντωθείς προς το "μεγάλο"...

άντε Τζιλντάκι "τεντώσου"...

[Επισκέπτης]

Με γεμίζετε αισιοδοξία....σας ευχαριστώ...

Ξέρω....καταλαβαίνω.....νοιώθω.....

Κάτι βαρειές σιδερένιες μπάλες στα πόδια με κρατούσαν όλα αυτά τα χρόνια....παρόλα τα σεμινάρια, τα βιβλία, τους διαλογισμούς, τους οραματισμούς και πάει λέγοντας....

Βλέπω ένα φως εκεί μακρυά....Λέω να το ακολουθησω....νοιώθω και ένα χέρι να με κρατάει...έτσι για αρχή....

[Vasoula]

Τζιλντάκι, αυτό το "χέρι" είναι και η ουσία και η αλήθεια του δρόμου!!!

[Danielli]

Τζίλντα μου άναγνωρίζω πράγματα από τα λεγόμενα σου ,που πολύ πρόσφατα με έχουν απασχολήσει και με πολύ αγάπη σου λέω ότι μιά μέρα δεν θα θυμάσαι πως΄ήταν να νιώθεις έτσι.

[Vasoula]

οφείλεις όμως να θυμάσαι τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώθεις "ετσι" ε?

αν το είχα ξεχάσει, δεν θα μπορούσα τίποτα να σας πω...

[Danielli]

[zefira]

Είναι όντως δύσκολο να απαλλαγούμε από αυτές τις σιδερένιες μπάλες που μας έχουν βάλει στα πόδια μας όλα αυτά τα κοινωνικά μας πρότυπα......

Αλλά ευτυχώς είμαστε εδώ όλοι μαζί για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να τις βγάλουμε από τα πόδια μας και να νιώσουμε την ελευθεριά μας και να μπορέσουμε να ενωθούμε με το ΦΩΣ της αγάπης μέσα μας και γύρω μας.

[Deukalion]

Δε ξέρω απο που να αρχίσω.
Ξεκινησα να γράψω εδώ μιας και πιστεύω πως σε αυτό το θέμα αρμόζει περισσότερο σε αυτο που θέλω να πω παρά να άνοιγα ένα αλλο.
Από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου 1,5-2-3 χρονών ένιωθα πολύ διαφορετικός.Ενιωθα πολύ φοβισμένος πάντα και σκεφτόμουν απο τότε πολλά πραγματα για να ξεγελάσω τους άλλους αλλά λίγες φορές τα εφάρμοζα. Ενιωθα πολύ διαφορετικός απο τους άλλους και τους απέφευγα κάτα κάποιο τρόπο.Προτιμούσα τη παρέα μεταναστών [τότε φιλλιπινέζοι,μαύροι κτλ].ΑΥΤΑ ΟΛΑ για την ηλικία που ανέφερα. Πολύ συχνά ενιωθα πόνο συναισθηματικό μπροστά στη 'καρδιά'. Ίσως τότε ήμουν χαιρεκακος κατα κάποιο τρόπο.Απο τους γονείς μου αυτό που ένιωθα τότε ήταν 'κουράγιο','αχχχ','δυστυχως πρέπει να τους αντεξω'. Εισεπραττα μιζέρια απο αυτούς και ήταν αποροφημένοι στα δικά τους και επειδή ως παιδί μπορεί να ζητούσα σημασία άκουγα τρελά μπινελίκια επειδή τους ΄'έσκαγα'.
Περάσαν τα χρόνια με πολλές φασαρίες στο σπίτι πολύ τραγικές δε περιγράφονται. Αλλοι φρικάρουν με κάτι που θα δουν σε μια ταινία με τετοιες καταστάσεις αλλά εμένα μου φαίνοντε σχεδον τιποτα απο αυτα που εχω περάσει.
Εκτός απο την απίστευτη στενοχώρια που ένιωθα και το φόβο που με έιχε κλείσει στον ευατό μου με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αισθανομαι τίποτα εκτός απο φόβο-τρομο και θλιψη. Αδέρφια δεν εχω ούτε ξαδερφια. Στο σχολείο το ιδιωτικό που πήγαινα θυμάμαι στο δημοτικό δεν άντεχα πολύ και τις περισσότερες ώρες είχα το κεφάλι μου στο θρανίο(σχεδον κοιμόμουν μόνο ακουγα δεν αντεχα να βλέπω). Περάσαν τα χρόνια και φυσικά δεν μου άρεσε καθόλου η κατάσταση που βρισκόμουν -πολύ διαφορετικά φανταζόμουν τη ζωή μου άρχισαν να σωματοποιούνται τα συναισθηματικά προβλήματα. Δε φαντάζεστε τι πέρασα. Ενα σκέτο δράμα.Καθημερινοί πονοκέφαλοι, αποπροσωποίηση(οτι χειρότερο υπάρχει σε τρελαίνει),φωτοφοβία και χίλια δυο που δεν έχει σημασία να τα αναφέρω.Αυτά σε γυμνάσιο λύκειο.
Να σημειώσω οτι σε ολο αυτό το διάστημα (μεχρι το γυμνάσιο) δοκιμασα πολλά πραγματα.Κάποτε εγινα υπερδραστήριος αλλά καταστροφικά.Πέρασα καταστάσεις ακραίας επιθετικότητας,αλλά και του αντιθετου αυτοτιμωρίας.
Οταν είχα αποπροσοποίηση ήταν η χειροτερη κατασταση της ζωής μου. Θα προσπαθήσω να περιγράψω πως είναι αυτό το θέμα και προσπαθήστε να το αισθανθείτε και να το 'βιώστε' αλλιως με τη λογική δεν εξηγήται και κανεις δεν μπορεί να το περιγράψει ακριβώς.
The detachment of realization can be described as an immaterial substance that separates a person from the outside world, such as a sensory fog, a pane of glass, or a veil. Individuals may complain what they see lacks vividness and emotional colouring. Emotional response to visual recognition of loved ones may be significantly redu
Αισθανόμουν πως όλα με ενοχλούσαν.Φανταστειτε να πάτε μια βόλτα και να κοιτάτε απένατι.Μονο που κοιτάτε νιώθετε κάτι να σας σφίγγει τον εγκέφαλο και κατι να σας πιέζει τα μάτια και να νιώθετε πονο μετα απο ώρα γύρω απο αυτά και πονοκεφαλο.Να είναι αυτο μονιμο αισθημα εκτος αν βρεθείτε σε σκοτάδι και ηρεμησετε.Δεν μπορούσα να ξεφύγω με τίποτα. Οταν νιώθεις ταυτόχρονα και μια θολούρα ,όλα να απαιτούν πολυ σκέψη ώστε να τα κάνεις σαν να εχει σταματήσει το μυαλό σου παντελως και να κοιτάς τους αλλους σαν βλάκας. Τα ασπρα φώτα με τρέλαιναν και δεν έβλεπα την ώρα να φύγω όταν πήγαινα στο φροντηστήριο λόγω αυτού!Δεν μπορούσα να σκεφτώ με τιποτα ενιωθα μια μονιμη ενοχληση. Αδυνατώ να μεταφέρω στα γραπτά μου τη φρίκη αυτού του γεγονότος. Πρέπει να το έχει βιώσει κάποιος. Υστερα νιώθεις πολύ ανικανος απο όλο αυτο και ξεκινάει ενας φαυλος κύκλος. Για παρα πολλους λόγους.Ενα ατομο που βρίσκετε σε αυτη τη κατασταση δε μπορεί να λειτουργήσει στη ζωή του ούτε να χαρεί οτιδήποτε.Είναι 'παγωμένος' και φοβισμένος.
Οπως και να έχει δοκίμασα άπειρα πραγματα έψαξα παντού περίμενα τη βοηθεια απέξω κατα κάποιο τρόπο.
Πλεον σε ηλικια λίγο πριν τα 20 εδώ και δυο χρονια ισως και λιγο λιγοτερο πιο πριν καταφερα να αντιμετωπίσω αυτά τα προβλήματα που προανέφερα.
Παρότι εσωτερικά υπήρξαν κάποιες αλλαγές φοβάμαι πως η βάση τελικά παρέμεινε ίδια. Για κάποιο λόγο οι εξωτερικές 'εμπειρίες' με βοηθησαν πολύ ομως πλέον συμπαίρανα πως δεν ήταν δυνατόν να λύσω με εξωτερικές διεργασιες τα προβληματα μου.Είχα διαβάσει διαφορα πράγματα για εσωτερισμό αλλά δεν ασχοληθηκα πολύ επειδή ΄φοβόμουν' την ΒΑΘΙΑ αλλαγή. Επιπλέον η ιδια η ζωή μου το αποδεικνύει οτι δεν θα βρω τη λύση μου εξωτερικά. Συμβαίνουν 'συμπτώσεις' απίστευτης απιστευτότατης κακοτυχίας όταν προσπαθώ κάτι με γνώμονα την απολυτη λογικη με προγραμματισμό. Και αν συμβαίνουν επαναλαμβανόμενα καταλαβαίνεις πως κάτι τρέχει και δεν είναι τυχαία. Απο τα οσα εγραψα παραπάνω μπορείτε να φανταστείτε τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζω.
Και πιστεύω πως ολα αυτά αποτυπονονται στην αύρα μου και διαισθητικά φοβίζει πολλους που το αντιλαμβάνονται είτε συνειδιτά είτε υποσυνείδητα.
Εχω καταλάβει πλέον πως πρέπει να δουλέψω εσωτερικά. Γιατι αλλιώς δε θα μπορώ να δωσω αγάπη[με όλες τις εννοιες] πουθενά όσο και να θέλω.Θα μου διαφεύγουν πολλά πραγματα και θα δυσκολεύομαι πολύ.
Επομένως έχω πολλά προβληματα με τον ευατό μου και κατ επεκταση και με τους αλλους.
Εχω δοκιμάσει κάνει κάποιους πειραματισμούς με τον εσωτερισμό ίσως να έχω αυταπάτες όμως για όσα ενιωσα.Πιστεύω πως θα ξεκαθαρίσουν κάποια πραγματα με το σεμινάριο για το πρώτο βαθμό.
Εχθες που προσπάθησα κάποια πραγματα παρότι ήμουν πολύ κουρασμένος μπορεσα να συγκεντρωθω σε αυτο που αισθάνομαι. Ειδα πολύ καθαρά κάποιες στιγμές απο το παρελθόν μου και είδα και πρόσωπα που δε θυμομουν πολύ ,πολύ καθαρά! Επιπλεόν είδα τον ευατό μου σαν να ήταν κάποιο άλλο άτομο και κάποιος να ηθελε να με σκοτώσει με ενα ψαλίδι. Ενιωσα ύστερα καθως 'σκεφτομουν' κάποιες εννοιες μια ενεργεια να κατακλύζει ολο μου το σώμα για μεγάλη διάρκεια.Υστερα ενιωθα πως είχε διευρυνθεί το οπτικό μου πεδίο κατα κάποιο τρόπο και αλλα διάφορα.Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι της φαντασίας και εχω αυταπάτες!
Ευχαριστώ που με διαβάσατε..

[Vasoula]

Ενα ατομο που βρίσκετε σε αυτη τη κατασταση δε μπορεί να λειτουργήσει στη ζωή του ούτε να χαρεί οτιδήποτε.Είναι 'παγωμένος' και φοβισμένος

Σε αισθάνομαι Δευκαλίωνα, όσο δεν μπορείς να φανταστείς.
Μέσα σ' αυτό που βίωνες (και βιώνεις ίσως ακόμα) έχει προστεθει και ο φόβος της ζωής. Σαν παιδάκι δεν ένίωσες αγάπη και έτσι δεν μπορείς να την νιώσεις και για σένα.

΄Ομως εμένα προσωπικά, καθόλου δεν μου φάνηκες παγωμένος, όταν συναντηθήκαμε, και ούτε τώρα μου φαίνεσαι...

Σε νιώθω σαν ένα μικρό παιδάκι που θέλει αγκαλιά και ζεστασιά, για να καταλάβει το άγγιγμα. Νιώθω απίστευτη τρυφερότητα από εσένα, και πάρα πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη...

Αυτά τα αισθήματα έχω από εσένα βαθύτερα και δεν μένω στην επιφάνεια, όπου μένεις εσύ ή οι άλλοι που συναναστρέφεσαι και δεν ξέρουν να αναγνωρίσουν τους δικούς τους φόβους, παρά κοιτάνε "ύποπτα" τον απέναντι..

΄Ενιωσα εμπιστοσύνη και αγνότητα...που φοβάται να εκδηλωθεί, μήπως και τιμωρηθεί...

Αυτά ένιωσα και αν θέλεις με εμπιστεύεσαι...

[Deukalion]

Δε ξέρω γιατί δε σου φάνηκα αλλά και πάρα πολλοι μου έχουν πει ακόμα και άγνωστοι ότι είμαι πολύ συγκρατημένος στις εκφράσεις μου και άλλα πολλα. Σε εμπιστεύομαι και ξέρω οτι εσυ μπορεις και κοιτάς βαθύτερα. Και δε θα διαφωνίσω σε οσα λες για εμένα. Ομως σίγουρα δεν θα έχω κάτι ΄μελανό' απάνω μου; Δηλαδή δεν εξηγείται αλλιώς.Οπως για παραδειγμα μου είχε πει παλιά στο σχολείο ένας φιλος που καναμε παρέα "Πρέπει να εχεις κάνει κάτι κακό στους άλλους που δεν το ξέρω γιατι δεν εξηγήται αλλιώς" ομως ποτέ δεν είχε συμβει κάτι τετοιο.
Επομένως ενιωσα σαν να μου λες πως είμαι καταδικασμένος κατα καποιο τρόπο,είμαι;. Οσο για οτι μπορεί να νιώθω μερικά πράγματα πολυ 'αγνά' δεν μπορώ να τα εκφρασω όχι γιατι δεν θέλω αλλά λογο καταστασεων.

[Danielli]

Δευκαλίων, Υπάρχει ο φόβος και υπάρχει και η αγάπη !!!

Η εμπιστοσύνη, η δύναμη , η αγνότητα , η ελευθερία δεν ανήκουν κόντα στο φόβο.
Ολοι οι άλλοι, γονείς, φίλοι, γνωστοί ήρθαν στο δρόμο σου να ταράξουν τα νερά και να οδηγηθείς στην αγάπη.
Οταν το αναγνωρίσεις ... ξεκινά η απελευθέρωσή σου !