ΠΗΓΕΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗΣ

[Vasoula]

αυτό είναι που με ανησυχεί...
ότι το καταλαβαίνεις σε ένα πρώτο στάδιο, Μπεττούλα

[Βικούλα]

Το Φως της σημερινής Ημέρας πέφτει πάνω στον γόνιμο Σπόρο και τον καταδεικνύει από τα ζιζάνια, τόσο πολύ, ώστε είναι αδύνατον σε όσους έχουν προετοιμαστεί να τον δουν, να μην αντιληφθούν εκείνο το τρυφερό βλαστάρι που αναδύεται, γεμάτο αγάπη, τρυφερότητα και Ουσία...

Δεν χρειάζεται πια να "ξεχορταριάσετε"...Ο εστιασμός στον τρυφερό βλαστάρι, αυτό έχει Ουσία...Να μην το χάσετε από τα μάτια σας πια...Η δική σας μόνο φροντίδα θα το προστατέψει από τα γύρω γύρω ζιζάνια...Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο να κάνετε τούτον τον καιρό...
Μόνο να μην το χάσετε από΄τα μάτια σας, ό,τι και να γίνει...

Δυστυχώς η μάζα των ανθρώπων, ο όχλος, ονομάζει ζιζάνιο τον Σπόρο...Έτσι κι εκείνος αποκαλύπτεται μόνο σε όσους μπορούν να τον δουν, γιατί έχουν προετοιμαστεί για να τον Δουν, χωρίς να παρασύρονται από τις επιδράσεις του καλού και του κακού...

Η ενέργειά μας ρουφιέται με τρόπους που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε, με πράγματα απλά και καθημερινά που πριν δεν καταλαβαίναμε να μας επηρεάζουν. Αν εμείς δεν διαθέτουμε την ενέργειά μας προς μοίρασμα, όσο και να θελήσει κάποιος να 'κλέψει' από αυτήν, δεν θα μπορέσει.

Σοφο...

Μπεττούλα

[Μπεττουλα]

αυτό είναι που με ανησυχεί...
ότι το καταλαβαίνεις σε ένα πρώτο στάδιο, Μπεττούλα

εμ..ναι.. ε... περίμενε τώρα.. αυτό θέλει λιγάκι επεξήγηση.. είναι "καλό" ή "κακό"? εννοείς οτι θα έπρεπε να μπορώ να το καταλάβω περισσότερο?

[Vasoula]

Μπεττούλα δεν υπάρχει καλό και κακό...
Υπάρχουν μόνο οι Θελήσεις των ανθρώπων να ωριμάσουν πνευματικά...
οπότε το πρώτο επίπεδο δεν είναι ακριβώς μια δυνατή Θέληση

εννοείς οτι θα έπρεπε να μπορώ να το καταλάβω περισσότερο?

Εννοώ ότι θα έπρεπε να μην Θέλεις τίποτα άλλο, από το να μην ανήκεις στην μάζα των ανθρώπων! Και αυτό από μόνο του σε κάνει να κατανοείς το πιο βαθύ επίπεδο, εκεί που ξεκινούν οι Αποφάσεις...

Δυστυχώς η μάζα των ανθρώπων, ο όχλος, ονομάζει ζιζάνιο τον Σπόρο...Έτσι κι εκείνος αποκαλύπτεται μόνο σε όσους μπορούν να τον δουν, γιατί έχουν προετοιμαστεί για να τον Δουν, χωρίς να παρασύρονται από τις επιδράσεις του καλού και του κακού...

[Μπεττουλα]

επειδή είχες γράψει οτι μπορεί να μην καταλάβω ακριβώς θεώρησα οτι ίσως υπάρχει και κάτι άλλο πιο βαθιά που μπορεί να μην είμαι σε θέση να αντιληφθώ πέρα από αυτό που κατάλαβα αρχικά..

Εννοώ ότι θα έπρεπε να μην Θέλεις τίποτα άλλο, από το να μην ανήκεις στην μάζα των ανθρώπων! Και αυτό από μόνο του σε κάνει να κατανοείς το πιο βαθύ επίπεδο, εκεί που ξεκινούν οι Αποφάσεις...

χρειάστηκε χρόνος για ξεκαθαρίσω τα θέλω μου.. αν και η Απόφαση μου δεν σχετιζόταν με την μάζα ποτέ δηλαδή δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι όπως το έβαλες, ωστόσο η Θέληση μου και η Απόφαση μου είναι να βρω Εμένα και τον Θεό Μέσα Μου.. να ενώσω τους δύο κόσμους μου..

[Vasoula]

Μπεττούλα, χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, αυτο ακριβώς θέλουν και εύχονται...

Ζήτημα όμως είναι, αν 1000 από αυτούς τους ανθρώπους μπορούν (γιατί δεν θέλουν) να ξεκόψουν από το μαζικό συναίσθημα του φόβου, γιατί αυτό προϋποθέτει "θυσίες" μπροστά σ' αυτήν την μεγάλη Ευθύνη του Θεού μέσα τους...

[Μπεττουλα]

μμμμ... και λοιπόν αφού βγήκα από το φόρουμ και συνέχισα κάποιες δουλίτσες μου ήρθε το εξής.. βρήκε αφορμή το δειλό ανθρωπάκι να πει "ε αφού λέει η Βασούλα οτι η Θέληση μου δεν είναι τόσο ισχυρή έτσι θα είναι.." και άρχισα να αμφισβητώ Εμένα... το παίρνω προς διερεύνηση αλλά η Απόφαση έχει παρθεί.. Βρε Ουστ δειλό ανθρωπάκι δεν θα κάνεις κουμάντο εσύ!! Επέλεξα να είμαι Εδώ οπότε "σκάσε και κολύμπα!".. άει σιχτίρ!!!

[Μπεττουλα]

μάλλον απαντούσαμε ταυτόχρονα

και ναι έχεις δίκιο ξέρεις οτι πρόσφατα ανακάλυψα οτι δεν ήθελα να Αναλάβω την Ευθύνη του Εαυτού μου.. αλλά ήρθε ο Καιρός..

[Βικούλα]

Ήρθε

[Ταρούλα]

[Sofoula]

Μπεττούλα!

Μιλώντας για εξωτερικές πηγές εξαντλήσεις, βλέπω πως με κουράζει πάρα πολύ η γκρίνια. Ειδικά σε πράγματα ασήμαντα, σε φάση "μα δεν με πήρε τηλ ο *******" και στην ερώτηση "μα γιατί δεν παίρνεις εσύ ένα τηλέφωνο?" έρχεται το φοβερό επιχείρημα του "δεν είναι τέτοιο το στυλ μου". Ε, άμα δεν είναι του στυλ σου, μπορεί να μην είναι και του άλλου, οπότε ΜΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ!

Προφανώς αυτό δεν με ενοχλεί όταν γίνεται μια στο τόσο... Η μεγάλη συχνότητα, ειδικά όταν γίνεται από πολύ κοντινό μου πρόσωπο, με κουράζει πάρα πολύ. Στην παρούσα φάση έχω και από τα δύο, μιας και το κάνει ο αδερφός μου συνέχεια... Και από την μία σκέφτομαι πως, αν δεν ήταν αδερφός μου, θα τον είχα τζάσει από παρέα, γιατί δεν αντέχεται... Από την άλλη, λέω να δω με το μέσα μου τι παίζει, πριν φύγει για στρατό (σε κανά μήνα). Αν και είμαι σίγουρη πως, και στο άμεσο περιβάλλον να μην τον έχω, αφού το κουβαλάω, θα έρθει ο αντικαταστάτης

Το πρόβλημα δεν είναι ότι με ενοχλεί. Είναι απόλυτα νορμάλ να με ενοχλεί η ανευθυνότητα κάποιου. Αυτό που με χαλάει είναι να πιάνω προσδοκίες μέσα... Γιατί καταλήγω να τσακώνομαι, όμως αρκετά επιβολικά θα έλεγα. Δηλαδή, εκεί που ο άλλος θέλει να κράξει που όλοι του φταίνε, εγώ κάθομαι και του λέω "ναι, αλλά και εσύ κάνεις αυτό και εκείνο" και φυσικά το παίρνει ως κατηγορία (που, λογικότατο και ας είναι απλά μια πραγματική παρατήρηση), αφού μπαίνω και εγώ στην διάθεση να γίνω επιθετική...

Από την άλλη, προσπαθώ να μειώνω την βιαιότητα της κάθε κατάστασης, θεραπεύοντας εκείνο το κομμάτι που θα πάει να κρατήσει ότι του έχουν φτύσει... Ντάξει, καλύτερο από το τίποτα... ^.^

[Vasoula]

κοίιτα Σοφάκι μου...αρχή πρώτη: δεν κάνεις τον εξομολογητή σε κανέναν, όσο κοντινός και αγαπημένος κι αν σου είναι, αν δεν έχεις κατορθώσει να βάλεις όρια σεβασμού πρώτα μέσα σου...
Από την κατάσταση να βρίσκεις τον Εαυτό σου, να βρεθείς ξαφνικά σε ρόλο ψυχολόγου, πάει πολύ...
Τον ακούς μία, τον ακούς δύο...τρίτη δεν υπάρχει...

Το πιο συνηθισμένο είναι να κάνουν οι άνθρωποι αυτό που δεν θέλουν να τους κάνουν, όπως και να μην κάνουν τίποτα και να περιμένουν να κάνει ο άλλος...Για να δώσεις στον άλλον προτεραιότητα μέσα σου και να κάνεις εσύ πρώτος, αυτό που θα ήθελες να σου κάνει ο άλλος, είναι ένας μακρύς δρόμος Αγάπης, που αν δεν τον διανύσει κανείς, πάντα θα θεωρεί κριτική ότι δεν μπορεί να παρατηρήσει στον εαυτό του, λόγω παντελούς έλλειψης εσωτερικής κρίσης...Έτσι όμως δεν ζουν οι περισσότεροι φυσικοί άνθρωποι?

Στο λέω από πείρα, να μην προσπαθείς μέσω της παρατήρησης να κάνεις τον άλλον να αυτοπαρατηρηθεί, αν ανήκει σε συγγενική (και μάλιστα αδερφική και ανταγωνιστική) σχέση...

Δεν θα καταφέρεις, παρά να χαλιέσαι κάθε φορά, μέχρι να καταφέρεις να διατηρείς τις εσωτερικές ισορροπίες και να μένεις σε ακεραιότητα, όταν ο άλλος σου επιτίθεται...Συνηθισμένο φαινόμενο!

Δεν χρειάζεται να του λες τι κάνει και τι δεν κάνει, ούτε το πόσο πληγώνει τον εαυτό του, επιλέγοντας στυλ για να εκφράσει τις ανάγκες του, γιατί στην ουσία δεν τον ενδιαφέρει να τις εκφράσει, αλλά να γκρινιάξει απλά όταν δεν εκπληρώνονται ως δια μαγείας.

Και ναι πρόσεχε μην τον "κουβαλήσεις" σαν έναν ακόμα ρόλο του εαυτού σου ε?

[Sofoula]

Αχ ναι ρε Βασούλα μου... Αυτό το ανταγωνιστικό με τον αδερφό μου, πολύ το έχω...

Και είναι και κάτι ακόμα... Το γεγονός πως είχε σταθεί δίπλα μου κάποιες φορές, με ότι συνέπειες του έφερε αυτό μέσα στην οικογένεια από σκατά που μεγαλώσαμε, με κάνει να νιώθω "χρεωμένη" Δηλαδή, μπαίνω αυτόματα/ασυνείδητα στον ρόλο του ψυχολόγου, που αναφέρεσαι, γιατί έχω μια πεποίθηση, πως οφείλω να τον κάνω να νιώσει καλύτερα... Νομίζω πως, αυτές οι φορές, δεν είναι αθωωμένες μέσα μου, γιαυτό δεν ξεκολλάει η πεποίθηση με επιχειρήματα...

Και είναι σχεδόν αστείο, γιατί ΞΕΡΩ πως είναι να χρειάζεσαι να νιώθεις χάλια, να μην θες να νιώσεις καλά, να σου χρειάζεται να το περάσεις και αυτό... Μια μόνιμη, μίζερη κατάσταση, που δεν ξέρεις γιατί την έχεις, αλλά δεν θες να την αλλάξεις κιόλας.

Ουφ, παρατηρώ...

[Μπεττουλα]

Για να δώσεις στον άλλον προτεραιότητα μέσα σου και να κάνεις εσύ πρώτος, αυτό που θα ήθελες να σου κάνει ο άλλος, είναι ένας μακρύς δρόμος Αγάπης, που αν δεν τον διανύσει κανείς, πάντα θα θεωρεί κριτική ότι δεν μπορεί να παρατηρήσει στον εαυτό του, λόγω παντελούς έλλειψης εσωτερικής κρίσης...Έτσι όμως δεν ζουν οι περισσότεροι φυσικοί άνθρωποι?

Στο λέω από πείρα, να μην προσπαθείς μέσω της παρατήρησης να κάνεις τον άλλον να αυτοπαρατηρηθεί, αν ανήκει σε συγγενική (και μάλιστα αδερφική και ανταγωνιστική) σχέση...

Δεν θα καταφέρεις, παρά να χαλιέσαι κάθε φορά, μέχρι να καταφέρεις να διατηρείς τις εσωτερικές ισορροπίες και να μένεις σε ακεραιότητα, όταν ο άλλος σου επιτίθεται...Συνηθισμένο φαινόμενο!

Δεν χρειάζεται να του λες τι κάνει και τι δεν κάνει, ούτε το πόσο πληγώνει τον εαυτό του, επιλέγοντας στυλ για να εκφράσει τις ανάγκες του, γιατί στην ουσία δεν τον ενδιαφέρει να τις εκφράσει, αλλά να γκρινιάξει απλά όταν δεν εκπληρώνονται ως δια μαγείας.

Και ναι πρόσεχε μην τον "κουβαλήσεις" σαν έναν ακόμα ρόλο του εαυτού σου ε?

οκ την πήρα και εγώ την απάντηση..

Σοφάκι...

[Ελενίτσα]

Πολύ πρόσφατα είδα ως πηγή εξάντλησης και το να φέρομαι σε όλη μου την καθημερινότητα με τρόπο τέτοιο ώστε να εξασφαλίσω μή κριτική από το περιβάλλον μου. Το να κάνεις αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εσένα για να μην σου την πέσουν, να μην σε σχολιάσουν, να μην σε δείξουν με το δάχτυλο, να μην τους δυσαρεστήσεις γιατί... οτιδήποτε... Πολύ κουραστικό ρε παιδιά και πολύ ανώφελο τελικά γιατί για να αντικαθιστώ αυτά που θα έκανα αν δεν σκεφτόμουν τις συνέπειες, φανταστείτε τί επεξεργασία έχει ήδη γίνει εντός ώστε το αποτέλεσμα πρακτικά να είναι άλλο από το επιθυμητό. Έχω ήδη κρίνει εγώ την συμπεριφορά μου για να την αλλάξω αλλά με λάθος σταθμά. Με εκείνα των άλλων για αν έχω την αποδοχή τους λες και αυτό μέσα μου θα προσφέρει ουσιαστικό όφελος... Και τελικά ένα εργοστάσιο ολόκληρο δουλεύει για να κάνει υπολογισμούς με 'αν αυτό', 'τότε εκείνο'. Ένας υπολογιστής με λανθασμένες παραμέτρους που τροφοδοτείται με ενέργεια από την ίδια την δικά μου