όταν το "χάρισμα" μας δεν γίνεται τρόπος έκφρασης του πνεύματος, η ψυχή σαστίζει...
μέσα από την θλίψη, εκδηλώνεται ένα μέρος μόνο του χαρίσματος, που δεν έχει βαθύτερη αξία για την εκδήλωση της ζωής μας, αλλά του συναισθήματος, που δεν μπορεί να εκφραστεί αλλιώς...Είναι η διαδρομή αυτή...Που δεν έχει να κάνει με πνευματική επιλογή, αλλά με βαθιά τομή και διαχωρισμό του πνεύματος από την ύλη...
Μπορεί να ακούγονται "κάπως" αυτά τα λόγια, όμως μια ασθένεια δεν είναι προδιαγεγραμμένη...Καμία ασθένεια δεν είναι προδιαγεγραμμένη για τον φυσικό άνθρωπο, που την αποκτά μέσα από το "βάρος" της ζωής και όχι από την απόφαση να ζήσει...
Η ασθένεια σαν διαδρομή εκδηλώνεται σε ηλικίες που δεν έχει προλάβει ο συναισθηματικός εγκλωβισμός να κάνει εμφανή τα συμπτώματα στην συνείδησή μας και κατ' επέκταση στο σώμα μας!
Η αδυναμία των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στο μη εκφρασμένο συναίσθημα, φέρνει και την α-σθένεια...
΄Ετσι γίνονται επιρρεπείς σ' αυτό που νιώθουν για τον εαυτό τους, που βαθύτερα είναι η απαξίωση της ίδιας τους της ζωής...
ένα πολύ μεγάλο παράδειγμα αυτού είναι ο αγαπημένος μου Καρυωτάκης...
