Χελόου, καλησπέρα στους τρεις και στον κούκο. Απίστευτη και η σημερινή μέρα
Γιαννάκη, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα. Και φυσικά, όλα τα παιδιά. Τι όμορφη παρέα! Και μιας και με φίμωσε η adm, δεν θα σας πω πόσο την αγαπώ, ούτε πόσο καλή και άξια είναι. Έτσι, γιατί πρέπει να συμμορφωνόμαστε με την αρχή...Δάσκαλε που εδίδασκες...Έλα όμως που οι μαθητές σου έχουν κάτι από την επαναστατικότητά σου :lol: :lol: :lol: .
Αυτό όμως που θέλω να σας πω είναι ότι πέρα από τη σπουδαιότητα και τη σοβαρότητα του σεμιναρίου, έπεσε το γέλιο της αρκούδας :!: :!: Ειλικρινά, είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο πολύ και τόσο μέσα από την καρδιά μου. ’λλο να χαμογελάς κι άλλο να γελάς. Το χαμόγελο, βρε παιδιά καλό και άξιο, μα είναι τις περισσότερες φορές ένα στολίδι στο πρόσωπό μας, κάτι σαν τα σκουλαρίκια. Γιατί κάποιοι κάποτε μας είπαν πως δηλώνει ευγένεια, πως μας κάνει συμπαθείς, πως γλυκαίνει τα χαρακτηριστικά μας, γιατί...τέλος πάντων ΠΡΕΠΕΙ. Σαφώς και υπάρχουν αληθινά χαμόγελα, μα, πόσες φορές δεν έμειναν στα χείλη, χωρίς ποτέ να φτάσουν στην ψυχή μας :!: :!: :!:
’λλοτε πάλι, όταν γελάσαμε πολύ, μας είπαν πως είμαστε γελοίοι, πως " σε καλό να μας βγει", και πάγωναν μέσα μας το γέλιο. Ο Χριστός, μας είπαν, δε γελούσε ποτέ, μόνο δάκρυζε...Βάσω, ακούς; Σύντεκνοι, ακούτε; Μωρέ του έδωσα και κατάλαβε, γελούσα κι ένιωθα τον Χριστό να ξεκαρδίζεται, τους Αγγέλους να έχουν πέσει κάτω και να βαστάνε τις κοιλιές τους, και την ψυχή μου να φτερουγίζει λυτρωμένη... Λένε να κάνω διακοπές στο μαγευτικό Δαφνί;