Αφιερωμένο...
- Καλημέρα. Έχετε τρόφιμα;
- Ναι. Είσαι Έλληνας;
- Δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα... (Προς Γαλάτας Επιστολή Απ.Παύλου, 3,28) .
- Ποιος είσαι ρε;
- Ονομάζομαι Ιησούς. Είμαι εβραίος.
- Χάσου από δω ρε. Είναι μόνο για Έλληνες λέμε.
....
- Καλημέρα. Πεινάω. Έχετε κάτι;
- Ναι, μοιράζουμε τρόφιμα. Είσαι Έλληνας;
- Όχι. Ονομάζομαι Λόρδος Βύρων, είμαι Άγγλος αλλά λατρεύω τη χώρα σας. Πέθανα γι'αυτήν πριν χρόνια.
- Ουστ από δω μωρή αδερφάρα Εγγλέζε.
...
- Γεια σας. Είμαστε ρακένδυτοι, πεινάμε πολύ, είμαστε αποκαμωμένοι.
- Τι θέλετε όλοι εσείς εδώ ρε; Είστε Έλληνες;
- Όχι κύριε. Είμαστε ξένοι. Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί, Σουηδοί. Είμαστε το τάγμα των Φιλελλήνων. Πολεμήσαμε για την Ελλάδα το 21, στη μάχη του Πέτα, στο Κομπότι. Σκοτωθήκαμε για την Ελλάδα. Υπάρχει μνημείο για μας στην πλατεία του Ναυπλίου. Να κι εδώ δίπλα στο Σύνταγμα υπάρχει οδός αφιερωμένη σε μας. Φιλελλήνων λέγεται.
- Να πάτε στο διάολο ρε. Εδώ είναι μόνο για Έλληνες. Στα τσακίδια ρε.
…
- Μας συγχωρείτε . Είμαστε λαβωμένοι, γεμάτοι αίματα και χώματα ελληνικά πάνω μας. Πεινάμε και διψάμε.
- Τι είστε εσείς ρε αράπηδες και ξένοι!
- Είμαστε Άγγλοι, Νεοζηλανδοί, Αυστραλοί, Ινδοί και Πακιστανοί. Πολεμήσαμε εδώ τους ναζί, βοηθήσαμε την Ελλάδα στον αγώνα κατά των Γερμανών. Μας έκρυβαν οι Έλληνες, μας έδιναν φαγητό και νερό. Εσείς τι είστε με ξυρισμένα κεφάλια και μαύρες μπλούζες;
- Εμείς δίνουμε φαγητά μόνο για Έλληνες. Φύγετε από δω γαμημένοι αράπηδες. Έξω οι ξένοι λέμε.
….
- Μιρμενγκιές (καλημέρα).
- Τι θες ρε βλάκα;
- Μπούκ, ούγι (ψωμί, νερό).
- Φύγε από δω ρε καργιόλη ξένε.
- Είμαι ο Μάρκος Μπότσαρης κύριε. Μιλώ αρβανίτικα, τη γλώσσα των ηρώων της Επανάστασης. Τη γλώσσα της Μπουμπουλίνας, του Κριεζιώτη, του Ανδρέα Μιαούλη.
- Εξαφανίσου από δω ρε ηλίθιε. Οι Έλληνες μόνο ελληνικά μιλάνε. Κωλοαλβανέ γαμώ το σπίτι σου.
…
- Χαίρετε. Έχετε λίγο φαγητό για έναν γέροντα;
- Είσαι Έλληνας;
- Σωκράτης ονομάζομαι κύριε. Δεν είμαι Αθηναίος, ούτε Έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του κόσμου (Πλούταρχος, Ηθικά, τόμ.15).
- Άει στο διάολο ρε κωλόγερε συριζαίε. Χάσου από δω. Εδώ είναι μόνο για Έλληνες.
…
- Συγγνώμη…
- Πάλι εδώ ρε αδερφάρα Εβραίε; Δεν σου είπα να φύγεις από δω;
- Φύγετε από μένα εσείς οι καταραμένοι, στη φωτιά την αιώνια, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους αγγέλους του. Γιατί πείνασα, και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα, και δε μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν, και δε με περιμαζέψατε, γυμνός ήμουν, και δε με ντύσατε, άρρωστος και στη φυλακή, και δε με επισκεφτήκατε [Κατά Ματθαίον, 25.31 (41-43)].
- Άντε ρε βλάκα φύγε από δω. Άντε μπράβο.
…
- Καλημέρα. Πεινάμε. Έχετε κάτι να μας δώσετε;
- Είστε Έλληνες ρε;
- Ναι κύριε. Όλοι είμαστε Έλληνες. Εγώ ονομάζομαι Εφιάλτης. Ο κύριος δίπλα μου είναι ο Νενέκος. Πιο δίπλα ο Τσολάκογλου, ο Ράλλης, ο Λογοθετόπουλος. Παραδίπλα ο Πήλιος Γούσης.
- Κι εσείς εκεί τι είστε ρε;
- Κι εμείς Έλληνες. Συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή, ταγματασφαλίτες και χίτες. Εκτελέσαμε πολλούς Έλληνες αγωνιστές, κάψαμε χωριά και υπηρετήσαμε τις δυνάμεις Κατοχής.
- Άντε επιτέλους ρε πούστη. Επιτέλους Έλληνες! Ηλία έλα δω ρε. Επιτέλους ήρθαν Έλληνες γαμώ το. Άντε και πήξαμε με τον κάθε βλάκα ξένο που ερχόταν εδώ και ζήταγε να φάει. Κοπιάστε συμπατριώτες να φάμε. Κοπιάστε. Αίμα τιμή ρε…
