Αγγελίνι μου είναι μια περιττή σπατάλη, αυτό που βλέπω να γίνεται στα σούπερ μάρκετ! Τίγκα τα καρότσια και εγώ αναρωτιέμαι "θα τα φάνε όλα αυτά?"angela_al έγραψε:Έχεις δίκιο... Απόλυτο!![]()
Χμ, αυτό είναι το θεματάκι στο σπίτι μας Βασούλα, τα "υποθετικά" - μαγείρεμα και αποθήκευση μεγάλης ποσότητας τροφίμων.
"Κι άμα χρειαστούν"
Από αυτό φτάνουμε να πλένω ένα ταψί και μια κατσαρόλα κάθε μέρα... Ουφ...
Είναι καθημερινό φαινόμενο που προέρχεται από την κατοχή και έχει παραμείνει στα κύτταρά μας σαν έλλειψη...Μας μεταφέρθηκε ασύστολα από την προηγούμενη γενιά...
Δεν σου κρύβω ότι το είχα "τσιμπήσει" και εγώ...
΄Ομως το "καθάρισα" και το έστειλα πίσω στους προγόνους μου...
Μπήκα "νοερά" στο τάγμα Μελχισεδέκ και ανεξάρτητα από την θεωρία τους, που δεν την γνωρίζω, αφοσιώθηκα στον όρο συμμετοχής!!!
Το κυριότερο που είχα να αντιμετωπίσω είναι αυτή η ενοχλητική ιδέα της "μιζέριας"...Δηλαδή θεωρούσα (άκου τώρα) μίζερο να μην είχα 20 ντομάτες γεμιστές και να είχα μόνο 6, όσες χρειάζονταν στις ανάγκες της οικογένειας...
Είναι δύσκολο το ξέρω, να "παλέψεις" με μιαν ιδέα, παρά με την ίδια την πραγματικότητα...΄Ομως αξίζει τον κόπο, πίστεψέ με!
΄Οχι μόνο για την ευγνωμοσύνη στην αφθονία της τροφής, αλλά και πρακτικά να το δεις έχεις οικονομικό όφελος, αφού δεν πετάς τίποτα πια, ή πετάς ελαχιστότατα...


