το όραμα μου

[Vasoula]

Με τρόμαξε η σκέψη των ανθρώπων. Με έριχνε κάτω. Να πεθάνω. ΄Εχανα όλη την ενέργεια μου. Η σκέψη είχε χειρισμό. Δεν είχε αγνότητα. Είχε αγάπη που ήθελε να πάρει όσο περισσότερα μπορούσε. Είχε θυμό. Είχε ψέμμα. Δεν είχε σεβασμό.
"Εβλεπα" τις αύρες των ανθρώπων. ΄Ενιωθα πόσο αδύναμη ήμουν να βάλω τα όρια μου και ορμούσαν πάνω μου.
΄Ετσι ένα "χάρισμα" για άλλους ανθρώπους, για μένα έγινε εφιάλτης. Δεν ήθελα να ξέρω τι σκεφτόντουσαν. Δεν ήθελα να το βλέπω και περισσότερο δεν ήθελα να το νιώθω...Απομονώθηκα.

Για να προστατευθώ το σταμάτησα. Εγκλώβισα στην ανυπαρξία, ότι άλλοι άνθρωποι αγωνίζονται για να αποκτήσουν...

Και τότε ήρθε το μήνυμα που με έβαλε στην διαδικασία να προσεγγίσω την σκέψη από άλλη μεριά. Από την μεριά της αλήθειας.

Γι' αυτό όμως χρειαζόμουν να βρω την δική μου. Τα δικά μου όρια στον φυσικό κόσμο, που όσο πιο σταθερά τοποθετούσα εδώ, τόσο πιο ενεργειακά γίνονταν απεριόριστα.

Τα μηνύματα που λάμβανα ναι ήταν βοήθεια. ΄Ομως έκανα πολύ καιρό να τα αποκωδικοποιήσω. Δεν γινόταν απλά με την σκέψη. ΄Επρεπε και να τα βιώσω.

΄Επρεπε να βιώσω το ανώτερο θεϊκό μου μέρος. Και αυτό δεν μπορώ να το διηγηθώ. Γιατί θα ακουστεί σαν φαντασία. Και τι νόημα έχει να το διηγηθώ? Λόγια θα ακουστούν, γιατί το φως και η δόνηση δεν έχουν ύπόσταση στην σκέψη μας, παρά μόνο στην ψυχή μας. Το σώμα το εισπράττει τελευταίο, όπως πάντα. Και η σκέψη περιέχει αυτήν την δόνηση που της επιτρέπουμε.

Αυτό όμως που μπορώ να διηγηθώ είναι ότι βίωσα το φως της θεότητας σε κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από τις σκέψεις και τις πράξεις του.
Κράτησε μόνο 3 ημέρες (αν θυμάμαι καλά), αλλά ήταν αρκετό για να νιώσω βαθιά τις ομοιότητες μεταξύ μας. Και έτσι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Η δική μου ενδυνάμωση, πήρε τον φόβο. Η δική μου διεύρυνση άρχισε να τον περιέχει. Δεν φοβόμουν τους ανθρώπους. Και είχε μεγάλη σημασία για μένα αυτό.

Μπορεί για κάποιον άλλον αυτά να ακούγονται "φαντασία" αλλά τα βιώματά μας δεν είναι ίδια. Νιώθω ότι το αποτέλεσμα είναι ίδιο όμως.

΄Οχι πια Σκαπανέα. Δεν με τρομοκρατεί τίποτα πια.
Γιατί έχω όρια στην φυσική μου έκφραση.

Το λάθος μου ήταν ότι ένιωθα ευάλωτη, γιατί ήμουν διαφορετική. ΄Ομως δεν ήμουν διαφορετική, αλλά αποφασισμένη. Μόνο που τότε δεν το ήξερα.

[galazia_sfaira]

Τι είναι αυτό που σε βάζει σε θέση άμυνας γλυκιά μου Καλλιόπη? Θα ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας?

Μοιράζω Βάσω κι ενωνομαι μαζι σας,γιατι γα μενα αυτό ειναι ένωση.Δεν αμύνομαι,δεν εχω λογο,ουτε και προπαθησα να εισπραξω δικιο ή αδικο μητε δικό μου μητε κανενός.Γιατι δεν υπαρχει μεσα μου δικαιο ή αδικο παρα μόνο λειτουργικό ή μη.

Απλά "σημειώνω"οσα η ψυχη μου σημειώνει την ώρα που διαβαζω.Και αυτά εχω την ευθυνη απεναντι στον εαύτο μου να το κανω γιατι διαφορετικά μαλλον θα ενοιωθα ότι θα επρεπε να αμυνθώ εναντι καποιας επιθεσης.
Επιτίθεται κανείς;

Εγω δεν εβρισα,δεν φοβηθηκα δεν μοιρασα με κακία.
Σιώπησα για λιγο ομολογώ.Εσυ ξερεις οτι η σιωπη οδηγεί καπου αλλου,σε μια αλλη σπειρα.
Μοιράζω τις σκεψεις μου τις αγωνίες μου οπως για τα παιδιά μου και για μενα και την κακη μου διαθεση αλλα τα μοιράζω για να ενωθώ όχι για να αμυνθώ!Και προκαλώ ισως και κατι επιπλεον απο ολους.Συμφωνώ με το θεωρητικό ,με την λεξη που πυροδοτεί........ένα βημα παραπανω γι'αυτο που "καίει"τον καθένα.
Οποιος μπορει όποιος αντεχει αν θελει,όχι τωρα ισως αυριο,ισως ποτε αλλά............υπαρχει και κατι παραπανω απο αυτο που μεχρι τωρα νομίζουμε ότι μπορουμε όλοι............κι εγω κι εσεις!
ΑΥτο μόνο κάνω..........ανοιγομαι ,απλώνω το χερι και με ενα αλλο τρόπο,ζητώ συνάντηση στα πιο γήινα ,καθημερινά,απλά κι ανθρωπινα.

[Vasoula]

μα αν αγάπησα την "μορφή" του θεού, την αγάπησα από τις διηγήσεις σου, Καλλιόπη μου...

[galazia_sfaira]

Μα ο Θεός μου εχει και ποδια εχει και ρίζες καλε ...........δεν εχει μονο το συννεφο μου το Μωβ(μιλω για το καταδικο μου συννεφο και μην πλησιάζετε παρακαλω ).

[Δωρουλα]

Λοιπόν κάθομουνα και διάβαζα με προσοχή αυτα που μοιραστίκατε παραπάνω Βάσω κα Καλλιόπη περι θεωρίας και πράξης και συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό για μενα!Αποφάσισα λοιπον να το μοιραστώ... κατανόησα ότι είναι λογικό οι συζητήσεις που γίνονται στο φόρουμ να αφορούν κατι πιο θεωρητικό....και είναι και λογικό!Το μοίρασμα 'ομως της Δευτέρας μεσα απο τις ομάδες αυτού εδώ του φόρουμ ανταλλαγής Ρέικι είναι η πράξη και το βιωμα όλων αυτών που ειπόνονται σε αυτές τις σελίδες καθημερινά!!'Οταν όλοι καθόμαστε σε αυτόν τον νοερό κύκλο και μοιραζόμαστε την ψυχή μας, τότε κάνουμε πράξη την Αγάπη, πράξη την Αποδοχή, πράξη την Ελευθερία! Χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς!!!Είναι εκπληκτικά αλληλοσυμπλιρούμενος ο συνδοιασμός.......!

[Rainmaker]

'Οταν όλοι καθόμαστε σε αυτόν τον νοερό κύκλο και μοιραζόμαστε την ψυχή μας, τότε κάνουμε πράξη την Αγάπη, πράξη την Αποδοχή, πράξη την Ελευθερία! Χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς

[Skapaneas]

Με τρόμαξε η σκέψη των ανθρώπων.

"Εβλεπα" τις αύρες των ανθρώπων. .

Για να προστατευθώ το σταμάτησα.

Θες να πεις δηλαδη οτι εβλεπες τη σκεψη σαν αντικειμενο να περιβαλλει τους ανθρωπους ή να διαποτιζει την αυρα τους παραμορφωνοντας την ποιοτικα...

Ή μηπως ειναι κατι αλλο...

Τωρα εξακολουθεις να βλεπεις την αυρα;

Αν οχι, τοτε εξακολουθεις να φοβασαι.

Και τα ορια που εθεσες στον εαυτο σου για να προστατευτεις εξακολουθουν και υπαρχουν...

Το να κυκλοφορει καποιος σε ενα κοσμο γεματο "βρωμια" τον αποδυναμωνει καθως λες...

Γιατι ομως και πως...

Και τωρα δεν εξακολουθει να υφισταται η ιδια κατασταση;

Δεν σε αγγιζει τωρα η ανθρωπινη ποταποτητα αφου κυκλοφορεις αναμεσα μας;

Αυτα τα ορια που υπαρχουν απο σενα, δεν αφηνουν απ΄εξω καποιους ανθρωπους;

Μα τοτε η συμπαντικη αγαπη, οπως διαπερναει εσενα και εκφραζεται στον κοσμο, κανει εξαιρεσεις και δεν αγκαλιαζει ολοκληρη την υπαρξη...

[Vasoula]

΄Εβλεπα την αύρα, όχι με όλα τα χρώματα, αλλά με ένα ή το πολύ δύο, συγκεκριμένα που επικρατουσαν εκεινη την στιγμή.
Η ενσυναίσθηση λειτουργούσε και γνώριζα τι ένιωθαν εκεινη την στιγμή. Πολύ σκούρο χρώμα στους περισσότερους ανθρώπους. ΄Ηταν σαν να περπατούσα στον δρόμο και έβλεπα πεδια σαν ρεύμα γύρω τους, που όμως με επηρέαζε.

Τώρα δεν βλέπω μόνο. Νιώθω ακόμα και από μακρυά. ΄Ομως ειναι κάτι πολύ δικό μου. Δεν λέω ποτέ.
Γιατί τώρα οι άνθρωποι γνωρίζουν για την αύρα και θέλουν να μάθουν. Αυτό όμως είναι δικος μου κώδικας.

Σκαπανέα, θα το πω όσο κι αν ακούγεται στομφώδες...
Δεν φοβάμαι τίποτα. Κυριολεκτικά!

Τα όρια που έβαλα στον εαυτό μου, χρειάζονται, ειδικά όταν "θεραπεύω". Δεν θα μπορούσα να βοηθήσω κανέναν, αν δεν υπήρχαν.
Είναι ένα δυναμικο πεδίο που δεν απομονώνει, αλλά κρατά σταθερό το ενεργειακο μου σώμα, ώστε να μην προσβάλλεται από τις "επιθέσεις" που κάνουν άθελά τους οι άνθρωποι.
Κάτι ίσως σαν το "μάτι"? Αν μπορούσα να το παρομοιάσω.

Αυτά τα όρια δεν είναι τείχη απροσπέλαστα. Είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να λένε "δυνατή προσωπικότητα η Βάσω".
Στην ουσια δεν είναι δυνατή προσωπικότητα η Βάσω, αλλά έχω δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο "σώμα" που με αυτό μπορώ να επεκτείνομαι δυναμικά, χωρίς να προσβάλλω το ενεργειακό σώμα των άλλων ανθρώπων, ούτε και να προσλαμβάνω την "ασθένεια" από αυτούς, γιατί "συνεργάζομαι" με τα ανώτερα πεδία τους.
Αλλά δεν μπορώ να πω άλλο γι' αυτό αυτήν την στιγμή.

Και κοιτα...άνθρωπος είμαι, μην ξεφύγουμε ε?

"Είμαι" αυτήν την στιγμή πολύ μέσα στους ανθρώπους. Μέσα, με όλη την σημασία της λέξης.
Και αυτό το μπόρεσα μόνό, όταν κατανόησα πως εγώ θα βάλω όρια σε μένα, για να μπορώ να τους βοηθήσω. Πριν από αυτό δεν μπορούσα, προσπαθούσα αλλά... Γιατί έμπαιναν ανάμεσά μας τα συναισθήματα και οι σκέψεις, έτσι ώστε να με κάνουν να μην είμαι "θεραπευτής", αλλά "θεραπευόμενος"...
Και ήταν η μεγαλύτερη αλήθεια που "έφαγα" κατακέφαλα!

[galazia_sfaira]

αλλά έχω δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο "σώμα" που με αυτό μπορώ να επεκτείνομαι δυναμικά, χωρίς να προσβάλλω το ενεργειακό σώμα των άλλων ανθρώπων, ούτε και να προσλαμβάνω την "ασθένεια" από αυτούς, γιατί "συνεργάζομαι" με τα ανώτερα πεδία τους.
Αλλά δεν μπορώ να πω άλλο γι' αυτό αυτήν την στιγμή.

Bάσω αν και νοιώθω τι λες,είναι εφικτό να πεις κατι παραπανω γι'αυτην σου την ¨προστασία";
Θυμασαι στην ομαδα για τις ασπιδες;
Επειδη όσον αφορα τον φόβο πιστεύω το εξης ότι,η ύπαρξη του απο μονη τοης σημαίνει ελλειψη εμπιστοσύνης,σημαίνει οχι πλήρη παράδοση αρα αντιτιθεται στην Ενωση-Επανασυνδεση,εχω παψει εδω αι πολυ καιρο να κανω οτιδήποτε γιατι μεσα μου νοιωθω οτι δεν το εχω αναγκη.
Πιστεύεις ότι αν προσλαμβάνεις ,απο τα μελη της ομαδας σωματικά προβληματα,αυτο σημαινει ότι είσαι ενεργειακά "αδυναμος" ή παραπανω ευαισθητοποιημένος;
Θελω να δω αν θελει εγω να δουλεψω κατι πανω μου ή αυτη η προσληψη εχει να κανει με τον συντονισμο των δονήσεων με τα αλλα ατομα.Στην ομαδα που ειμασταν μαζί πριν προσλαμβανω κυριως τα παντα απο ενα μελος,σωματικά.Στους αλλους "νιωθω" .
Κατι θελω να μου πεις αλλα δεν μπορω να το προσδιορίσω.
Εχει να κάνει με την γειωση;
Ποια θεωρεις καλυτρεη γειωση.......πες τες ολες παιδι μου
Ευχαριστω για την ευκαρια που μου δωθηκε απο την παραπανω αναφορα σου.
Να διευκρινίσω ότι δεν νοιωθω να φοβαμαι οτι κατι παθαινω γιατι δεν παθαίνω, απλά ισως κατι δεν "πιάνω" η δεν ξερω ......
Θελω να μαθω καλε.

[Vasoula]

Καλλιόπη μου είμαι διατεθειμένη να τα πω όλα. Δεν είναι μυστικό για μένα επτασφράγιστο. Το θέμα είναι ότι ακούγονται πολύ στομφώδη και αν κάποιος δεν με ξέρει, θα πει ότι την "ψώνισα".

Σου θυμίζω ότι αυτό συνέβη και στο φόρουμ του εσωτερικα, από μια αγαπημένη μας φίλη. Και ήταν ο λόγος που αποχώρησα και από το δικό μας τοπικ, αλλά και από το δικό της, στο οποίο εκείνη με προσκάλεσε.
Βέβαια, αγνόησε ότι όλοι οι συμμετέχοντες είχαν κάτι να νιώσουν από εμένα, και είναι αυτό που με χαρακτηρίζει "η διαφάνεια".

Το ίδιο συμβαίνει και εδώ μέσα. Ορισμένοι, δεν κατανοούν την "διαφάνεια" με την οποία "εκτίθεμαι" και προσπαθούν να οριοθετήσουν την πνευματικότητά μου μέσα από την ανθρώπινη φύση μου. Και είναι λάθος κατεύθυνση για να κατανοήσουν εμένα και αυτά που λέω.


Η προστασία μου ειναι η αξιοποίηση όλων των συναισθημάτων που οριοθετούν τους υλικούς νόμους, χωρίς την ανάγκη να τα "διώξω" μακρυά μου, προσαρμοζόμενη στους "εδώ" νόμους.
Η βαθύτερη ισορροπία είναι αυτή ακριβώς η φράση "τα περιέχω όλα" και τα βιώνω όλα, χωρίς να φοβάμαι...
Συνήθως οι άνθρωποι φοβούνται να βιώσουν, γιατί δεν γνωρίζουν.
΄Ετσι μπαίνουν στην διαδικασία να οριοθετούν την αγάπη σαν βασική παράμετρο της ανθρώπινης φύσης τους, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Γιατί αυτή η αγάπη περιέχει όρους. Αν κάτι "επιτεθεί" σ' αυτήν την αγάπη που έχουμε σαν σκέψη, τότε σταματά να είναι χωρίς όρους...

Το "σώμα" αυτό που αναφέρω, έχει δουλευτεί με τις ιδιαίτερες δονήσεις ανώτερης συνειδητότητας, και είναι αυτό που ουσιαστικά με συνδέει με άλλα επίπεδα εξελικτικά. Λέγεται "φωτεινό σώμα" και είναι το πρώτο στάδιο της διαδικασίας της ανάληψης.

΄Ομως δεν ξέρω, δεν γνωρίζω πως γίνεται να το οριοθετήσω σαν διαδικασία, για να την δώσω σαν άσκηση στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται.

΄Εχει να κάνει με την αύξηση της δονητικής συχνότητας του σώματος, το οποίο συμμετέχει ενεργά σ' αυτήν την διαδικασία, σαν αποδέκτης και δότης συγχρόνως.

Η εργασία δεν γίνεται μόνο από τις ανώτερες πνευματικές δονήσεις, αλλά κυρίως από τις ενεργειακές δονήσεις του πλανήτη μας. Και αυτό σε φέρνει σε απόλυτη συνειδητοποίσηση της υλικής διάστασης και της ζωής.

Η "θεραπεία" για μένα και για τις βιωματικές γνώσεις που έχω αποκομμίσει, έρχεται όταν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την 4η διάσταση, εκεί όπου πάμε όταν ονειρευόμαστε ή όταν αφήνουμε το σώμα μας (σωματικός θάνατος) και δημιουργούμε τις πραγματικότητες της επόμενης ζωής της ψυχής μας. Η επόμενη ενσάρκωση έχει να κάνει με το ξεπέρασμα αυτής της διάστασης των συναισθημάτων και των σκέψεων, προσεγγίζοντας την πρώτη πνευματικη διάσταση της αληθινής ζωής, που είναι η 5η, το πρώτο πνευματικό επίπεδο του Ανώτερου Εαυτού μας.

Η θεραπεία μας είναι όταν δεν δεσμευόμαστε σ' αυτήν την διάσταση από αυτές τις σκεπτομορφές που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει και μας παροτρύνουν να βιώνουμε αυτήν την "υποτιθέμενη" αλήθεια που είναι δημιούργημά μας. Από εκεί ξεκινούν και τα όνειρα που προσλαμβάνουμε από ότι έχουμε δημιουργήσει και τοποθετήσει εκεί. Η αποκωδικοποίηση αυτών έρχεται σαν γαλήνια όνειρα ή σαν εφιάλτες.

Το να προσλαμβάνεις την "ασθένεια" κάποιου προσώπου, στο οποίο στέλνεις ενέργεια, σ' ενοχλεί?
Συνειδητοποίησα ότι αυτό συμβαίνει όταν "προσπαθούμε" να δούμε "ενεργειακά" τον άλλον, για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να πιστέψει ότι μπορεί. Είναι κάτι που λειτουργεί υποσυνείδητα, όταν ο άνθρωπος δεν έχει κατανοήσει απόλυτα, τι είναι η ενέργεια και ότι το ενεργειακό πεδίο έχει αλληλεπίδραση.

Η εργασία με τις ενέργειες του πλανήτη είναι ο συγχρονισμός με το ενεργειακό πεδίο της γης, όπου προσλαμβάνει φως σαν ουσία από εσένα για να αναβαθμίσει τις δονήσεις της και να μπει στην διαδικασία ανάληψης. Το σώμα μας είναι κάτι σαν ενδιάμεσο μεταξύ των πνευματικών ανώτερων δονήσεων και των γήινων ενεργειακών δονήσεων. Μέσα από αυτήν την εργασία η γείωση είναι κάτι αυτονόητο.
Και φυσικά μέσα από αυτήν την διαδικασία, το σώμα αναπλάθεται και αναδομείται για να "αντέξει" όλη αυτήν την διαφορετικότητα των δονήσεων.

Δεν ξέρω, μήπως είπα πολλά?

Σημασια έχει να καταλάβει κανείς τι είμαστε με ουσία και όχι με υπόθεση. Δεν υποθέτω ότι έχω Ανώτερο Εαυτό, τον βιώνω κι όλας. Αυτό από μόνο του είναι η "προστασία" που δεν χρειάζομαι, και η ασφάλεια του "είμαι" στο υλικό πεδίο στο οποίο επέλεξα να βρεθώ.
Μέσα στην συμπαντική αγάπη δεν υπάρχει τίποτα που θα με βλάψει, γιατί τίποτα δεν υπάρχει έξω από αυτήν, παρά μόνο οι ανθρώπινες σκέψεις και τα ανθρώπινα συναισθήματα της 4ης διάστασης.
Γιατι είναι η διάσταση που δεν υπάρχει ο ανώτερος εαυτός μας. Εκεί είμαστε μόνοι μας με τους οδηγούς μας.

Δεν λέω ότι είναι εύκολο, λέω ότι είναι εφικτό. Αλλά και αν ακόμα δεν είναι η διαδρομή ορισμένων ανθρώπων, σημασία έχει η συνειδητοποίηση της θεότητας που είμαστε όλοι μέρος της, σαν απόλυτη πραγματικότητα και όχι σαν έννοια.
Γι' αυτό και "αντιτίθεμαι" με την έννοια "θεός", γιατί με βγάζει από το όλον και μου "συμπαγιοποιεί".

[Δωρουλα]

Το θεωρώ αναγκαίο για κάποιον όλους μας θεραπευτές και θεραπευόμενους να προστατευόμαστε!Δεν έχει να κάνει με φόβο!!Είναι η αλήθεια του κόσμου γύρω μας που μπορεί να μας επιρρεάσει ,να μας φορτόσει συναισθήματα και σκέψεις του!Πςσ θα βοηθήσουμε αν δεν είμαστε αποστασιοποιημένοι και δυνατοι!Και η ενδυνάμωση δεν έρχεται απο τη μια μέρα στην άλλη, θέλει καθημερινό οραματισμό ασκήσεων προστασίας για να μπορέσουμε να κατακτήσουμε την σταθερότητα στον άξονα μας, αλλοιώς ΄γινόμαστε ένα με τον πόνο του άλλου!

[Skapaneas]

Τα όρια που έβαλα στον εαυτό μου,

Αυτά τα όρια δεν είναι τείχη απροσπέλαστα.

αλλά έχω δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο "σώμα" που με αυτό μπορώ να επεκτείνομαι δυναμικά,

"Είμαι" αυτήν την στιγμή πολύ μέσα στους ανθρώπους. Μέσα, με όλη την σημασία της λέξης.
Και αυτό το μπόρεσα μόνό, όταν κατανόησα πως εγώ θα βάλω όρια σε μένα,

Σεβομαι τη σιωπη σου, αλλά δεν μπορω να μη ρωτησω τον τροπο που εθεσες τα ορια σου, τον τροπο που δημιουργησες το δυναμικο πεδιο το οποιο νιωθω και το καταλαβαινω αυτο οτι μου χρειαζεται και μενα.

Πως το κατανοησες και τι ακριβως συνιστα αυτη την κατανοηση;

Κοιτα, μην εισαι πολυ αναλυτικη γιατι εκει μπαινει το μυαλο και χανεται η ουσια.

Μιλα μου απλα απο καρδιας σε αυτα που σε ρωτω, αφου πρωτα χαλαρωσεις λιγο γερνοντας πισω στο καθισμα σου και εγω θα το επεξεργαστω μετα συνειρμικα για να το κατανοησω με τη σειρα μου οπως μου ταιριαζει.

[Vasoula]

σε πρόλαβα Σκαπανέα, η μάλλον η Καλλιόπη σε πρόλαβε...

Πάντα μιλάω από καρδιάς. Δεν γίνεται σε μένα αλλιώς, εκτός κι αν πρέπει να δρομολογήσω και την λογική μου σκέψη.

[yannis]

ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΒΑΣΩ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ
ΕΝΑ ΨΑΞΙΜΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ
ΜΕΣΑΤΗΣ .
ΓΙΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.
«ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ …ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ» ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΣΤΟ ΦΩΣ…
Η ΣΙΩΠΗ ΣΕ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ .

[galazia_sfaira]

Θα επανελθω γιατι δεν προκάμω.Θελω ν απω οτι σας διαβάζω και ειναι ολα υπεροχα!
Βασω κατανοώ τι μου λές!