Ιωαννάκι, συγνώμη που δεν σου απάντησα τόσο καιρό, αλλά σήμερα μόνο αντιλήφτηκα την ερώτηση...ΙΩΑΝΝΑ έγραψε:Βασω μου σε αυτην την φραση κολησα λιγο....τι εννοειςΞέρεις καμιά φορά σκέφτομαι ότι και η ανοησία μέρος της εξέλιξής μας είναι...Η καραμέλα του "φωτός" κάποια στιγμή λιώνει στο στόμα, οπότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματική της γεύση!ποια ειναι δηλ η πραγματικη γευση του φωτος?
όταν λιώσει η "καραμέλα του φωτός" έρχεσαι αντιμέτωπος με την πλάνη της γλύκας της...Αυτό εννοούσα, σαν πραγματική γεύση του φωτός! Η πλάνη είναι το τραγικό μέρος του δρόμου ενός αναζητητή...Γιατί η Ζωή δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται...
Το ίδιο και η Αλήθεια και ο Δρόμος γι' αυτήν!
Εχω ακούσει πολλούς ανθρώπους που μιλάνε για αγάπη και φως, μόνο και μόνο γιατί πήραν κάποια "πνευματικά" συστήματα και είχαν μια αρχική κατανόηση του Εαυτού σαν έννοια...
Του Εαυτού σαν ουσία, έχει κανείς πνευματική αντίληψη, μόνο όταν γνωρίζει βαθιά και πλήρως ότι αυτό που τον συνδέει με τον θεό, δεν είναι η ιδιοτελής επιθυμία του για φυσική πληρότητα, αλλά η εμπειρία του, μέσα στο ΄Ηθος της πολικότητας και όχι μέσα στην ανηθικότητα της πόλωσης!
΄Οταν κατανοήσει βαθιά ότι αυτό που έχει να κερδίσει από τον Δρόμο του, δεν είναι η υλική ευμάρεια, αλλά η ψυχική και πνευματική αυτοπραγμάτωση και την διεκπεραιώσει όχι σαν υποχρέωση, αλλά σαν κατεύθυνση εσωτερική και την ακολουθεί ώριμα και σεμνά!
Η πλάνη είναι μέρος της μάγιας (ψευδαίσθηση) του φυσικού κόσμου. Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένα κέντρο υποκειμενικής πραγματικότητας, που τον εμποδίζει να βιώσει την ολότητά του και έτσι η Αλήθεια αποκτά χρώμα και διάθεση ιδιοτελή...
Και αυτό φυσικά δεν είναι "λάθος" σαν αιτία, αλλά σαν αποτέλεσμα πλάνης, γιατί έχει όλες τις ενδείξεις ότι η ζωή του είναι ένας μηχανισμός που ακολουθεί συγκεκριμένη λειτουργία, αλλά νομίζει ότι θα "ξεφύγει" από αυτήν την συνήθεια, μόνο επειδή το θέλει, χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του...
΄Εχει μεγάλη σημασία η "υποκρισία" και αν ένας άνθρωπος είναι τυχερός στην ζωή του και καταφέρει να την εντοπίσει, τότε η Αλήθεια γίνεται μέρος των "επιδιώξεών" του...
Πολλοί άνθρωποι υιοθετούν ένα φαινομενικά σωστό τρόπο ζωής μόνο και μόνο γιατί φαντάζονται ότι θα τους κρίνει ο Θεός ή κάποιος Διδάσκαλος, ή και ο ίδιος ο κόσμος. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσον αυτοί οι άνθρωποι είναι ο πραγματικός τους Εαυτός. Οι Κοσμικοί Διδάσκαλοι προτιμούν ανθρώπους γεμάτους ελαττώματα που το παραδέχονται, παρά υποκριτές γεμάτους ενοχές που ζουν μια "έννομη ζωή". Δεν κρίνουν κανένα γιατί αναγνωρίζουν ότι και οι ίδιοι κάποτε βρισκόντουσαν σε ένα στάδιο, κατά το οποίο ήσαν γεμάτοι ατέλειες και ελαττώματα, και βλέπουν αυτήν την εικόνα ως μια φυσική συνέπεια του θείου σχεδίου.
Ο Διδάσκαλος
ΚΟΥΤ ΧΟΥΜΙ ΛΑΛ ΣΙΝΓΚ
αν μου απαντούσες πρίν μήνες που στο ζήτησα δεν θα καταλάβαινα τίποτα 
αν μπορείς να μου τα εξηγήσεις λίγο πιο απλά 
