ΑΠΛΟΤΗΤΑ...

[Vasoula]

Εγώ δεν θα ζύγιζα τι έχω εγώ και τι οι άλλοι, για να νιώσω Ευγνωμοσύνη...Δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα...

ακούγεται σοφό μεν, αλλά στα εσωτερικά πεδία δεν λειτουργεί τόσο αυτή η συγκριτική διαδικασία της ευγνωμοσύνης, που μας έχει μάθει η θρησκεία και η οικογένεια...

Μου ερχόταν να ρίξω μια μπουνιά στην φυσική μου μητέρα, όταν σαν παιδί μου τόνιζε πόσο ευγνωμοσύνη θα έπρεπε να είχα για όσα είχα, ενόσω άλλα παιδάκια δεν είχαν να φάνε...

Η φυσική μας Ζωή είναι απόλυτο μέρος της Πνευματικής μας Ζωής...αλλιώς όσα λίγα ή πολλά και να έχουμε, πάλι θα υπάρχει ένας καλύτερος ή ένας χειρότερος για να συγκριθούμε και να έχουμε αυτήν την αίσθηση της ευγνωμοσύνης ή αντίστοιχα την αίσθηση της αδικίας...

Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και ο τρόπος που βιώνω την Ζωή μου ε? Για να μην γίνει και παρεξήγηση...

[Ταρούλα]

[Βικούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Η φυσική μας Ζωή είναι απόλυτο μέρος της Πνευματικής μας Ζωής...αλλιώς όσα λίγα ή πολλά και να έχουμε, πάλι θα υπάρχει ένας καλύτερος ή ένας χειρότερος για να συγκριθούμε και να έχουμε αυτήν την αίσθηση της ευγνωμοσύνης ή αντίστοιχα την αίσθηση της αδικίας...

έτσι είναι και εγώ πότε μου δεν ένιωσα καλύτερα σκεφτόμενη ότι κάπου σε κάποια άλλη γωνιά της γής κάποιος μπορεί να περνάει χειρότερα και με λέγανε αναίσθητη ,επίσης πάντα τσαντίζομουνα όταν μου έλεγαν να νιώσω καλά γιατί υπάρχουν και χειρότερα.

[Μάνος]

Εγώ δεν θα ζύγιζα τι έχω εγώ και τι οι άλλοι, για να νιώσω Ευγνωμοσύνη...Δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα...
ακούγεται σοφό μεν, αλλά στα εσωτερικά πεδία δεν λειτουργεί τόσο αυτή η συγκριτική διαδικασία της ευγνωμοσύνης, που μας έχει μάθει η θρησκεία και η οικογένεια...

Η φυσική μας Ζωή είναι απόλυτο μέρος της Πνευματικής μας Ζωής...αλλιώς όσα λίγα ή πολλά και να έχουμε, πάλι θα υπάρχει ένας καλύτερος ή ένας χειρότερος για να συγκριθούμε και να έχουμε αυτήν την αίσθηση της ευγνωμοσύνης ή αντίστοιχα την αίσθηση της αδικίας...

Πω πω Βασούλα, τι είπες τώρα!!! Συμφώνησα απόλυτα μαζί σου διαβάζοντας αυτά που έγραψες!!! ...Τόσο, που ένιωσα και πολύ ηλίθιος που το ανάρτησα κι όλας(!) Πραγματικά κανένας λόγος ανάρτησης...!!! Οι οδηγίες - κατευθύνσεις της θρησκείας και της οικογένειας έβαλαν πάλι το χεράκι τους και αν δεν ήσουν εσύ και το σχόλιο σου δεν θα το αντιλαμβανόμουν...

[Vasoula]

αχ Μάνο μου, τούτες οι πεποιθήσεις που λέγαμε ε?

σιγά σιγά θα τις δίνουμε πίσω, εκεί που ανήκουν...

αλλά μια χαρά νόημα είχε η ανάρτηση...Αλλιώς πως θα το συζητάγαμε?

[Μάνος]

[eirini]

[Δωρουλα]

στα εσωτερικά πεδία δεν λειτουργεί τόσο αυτή η συγκριτική διαδικασία της ευγνωμοσύνης, που μας έχει μάθει η θρησκεία και η οικογένεια..

[Θοδωράκος]

[Fotinoula]

[Sofoula]

Μου ερχόταν να ρίξω μια μπουνιά στην φυσική μου μητέρα, όταν σαν παιδί μου τόνιζε πόσο ευγνωμοσύνη θα έπρεπε να είχα για όσα είχα, ενόσω άλλα παιδάκια δεν είχαν να φάνε...

Έτσι, έτσι, φτιάξε με Το ίδιο ακριβώς ένιωθα κ εγώ

Η φυσική μας Ζωή είναι απόλυτο μέρος της Πνευματικής μας Ζωής...αλλιώς όσα λίγα ή πολλά και να έχουμε, πάλι θα υπάρχει ένας καλύτερος ή ένας χειρότερος για να συγκριθούμε και να έχουμε αυτήν την αίσθηση της ευγνωμοσύνης ή αντίστοιχα την αίσθηση της αδικίας...

Έτσι... Για μένα η ευγνωμοσύνη άρχισε να γίνεται ουσιαστική και θεραπευτική όταν αποφάσισα να αποστασιοποιηθώ από το δράμα, γιατί μόνο τότε μπορούσα να δω τα θετικά μιας κατάστασης, χωρίς να πνίγομαι από τα πιο "βαριά" της κομμάτια

[xanthia]

[Μπεττουλα]

Για μένα η ευγνωμοσύνη άρχισε να γίνεται ουσιαστική και θεραπευτική όταν αποφάσισα να αποστασιοποιηθώ από το δράμα, γιατί μόνο τότε μπορούσα να δω τα θετικά μιας κατάστασης, χωρίς να πνίγομαι από τα πιο "βαριά" της κομμάτια

αυτο μου εκανε κλικ Σοφακι.. σε ευχαριστω!

[ALEXOULA]

Έτσι... Για μένα η ευγνωμοσύνη άρχισε να γίνεται ουσιαστική και θεραπευτική όταν αποφάσισα να αποστασιοποιηθώ από το δράμα, γιατί μόνο τότε μπορούσα να δω τα θετικά μιας κατάστασης, χωρίς να πνίγομαι από τα πιο "βαριά" της κομμάτια

Ετσι είναι Σοφάκι μου γλυκό