Ο έρωτας στη ζωή μας

[Alexandros]

Σοφία ευχαριστώ πολύ και για το μοίρασμα σου εδώ αλλά και στην ενότητα της αυτογνωσίας...

Νικο

[Sofoula]

Εεε, παιδάκια! Εγώ ευχαριστώ για την αγάπη και το ενδιαφέρον σας!

[eirini]

Μία σχέση ας τα περιέχει όλα...μα πάνω από όλα ας περιέχει "ευτυχία".΄Οτιδήποτε άλλο είναι συμβιβασμός!!!

Νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν φοβούνται να αγαπήσουν για να μην πληγωθούν!
Νομίζω ότι δεν ξέρουν να αγαπούν.

Λένε ότι αγαπούν, αλλά για σκεφτείτε

Ποιός από όλους έχει την δύναμη ψυχής να συνταυτιστεί με τα θέλω του συντρόφου του, χωρίς να θεωρήσει τον εαυτό του θύμα;

Ποιός από όλους δεν θέλει, μετά από λιγο καιρό, να αλλάξει τον άλλον, αλλα τον δέχεται έτσι όπως τον αγάπησε; Συνήθως μετά από ένα διάστημα, έρχονται στην επιφάνεια "ελαττώματα" που δεν αρέσουν και αρχίζει ο "πόλεμος" της αλλαγής του χαρακτήρα...

Σε μια σχέση όπου οι σύντροφοι χρειάζεται να "σκέφτονται" την
επόμενη κίνηση, το συναίσθημα περνά σε δεύτερη θέση!

Η αγάπη που αισθάνονται οι σύντροφοι μεταξύ τους, δεν έχει να κάνει με "χαρακτήρες", "κοινωνικά πρότυπα", "χειρισμούς".
Είναι ένα αυθεντικό συναίσθημα συνταύτισης και ενότητας που δεν έχει όρια.

Αλλιώς είναι μια έλξη. Που νομίζουμε ότι είναι αγάπη!

Ηλία, Κατερίνα , νομιζω ότι έχω δει ένα ζευγάρι που το δένει αληθινή αγάπη! Που δεν καλύπτει ο ένας του άλλου τις ανασφάλειες και τους φόβους, αλλα ενώνονται μέσα από αυθεντική φιλία. Που μοιράζονται την ίδια "ενέργεια"! Που υποχωρεί ο ένας στα θέλω του άλλου, χωρίς σειρά προτεραιότητας...
Που αναζητούν μαζί...στον ίδιο δρόμο, ώστε να μπορούν να στέκονται όπου χρειάζεται και να προχωρούν μαζί. Και χαίρομαι αφάνταστα γι' αυτό! :lol: :lol: :lol:

είσαι πολύ τέτοια ρε..... που λέει και το Αλεξιάκι...

Να κοιτάς τον ουρανό με τα χιλιάδες άστρα και να αναρωτιέσαι, αν είναι η αγάπη που αισθάνεσαι, που τα κάνει τόσο φωτεινά!

Να κάθεσαι δίπλα στην θάλασσα και να αναρωτιέσαι, αν είναι η αγάπη που αισθάνεσαι, που την κάνει τόσο απέραντη!

Να στέκεσαι στην βροχή και να αναρωτιέσαι, αν είναι η αγάπη που αισθάνεσαι, που την κάνει χάδι!

Να αγκαλιάζεις ένα δέντρο και να αναρωτιέσαι, αν είναι η αγάπη που αισθάνεσαι, που το κάνει τόσο ζωντανό!

Να κοιτάζεις την φωτιά και να αναρωτιέσαι, αν είναι η αγάπη που αισθάνεσαι, που την κάνει τόσο φλογερή!


Ολα είναι η αγάπη!

[Μάνος]

Διάβασα τα μοιράσματα σας παιδάκια και πραγματικά νιώθω πολύ ευγνώμων που τα διάβασα ακόμα και αν έπεφταν τα ανοξείδωτα βροχή... Μετά από αυτά νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ κι εγώ κάποια πράγματα μαζί σας...

Ένας από τους κυριότερους λόγους που ξεκίνησα να μπαίνω στο φόρουμ και να διαβάζω ήταν το γεγονός πως πάντα ένιωθα ένα συναισθηματικό κενο. Ήξερα μέσα μου πως επί της ουσίας δεν είχα ερωτευτέι ποτέ μου και κατ' επέκταση για αγάπη ούτε λόγος.

Κατά καιρούς γνώριζα ανθρώπους και έμπαιναν στη ζωή μου, την ανακάτευαν για λίγο και έφευγαν... Ποτέ οι σχέσεις μου ή τελοσπάντων οι γνωριμίες μου δεν είχαν διάρκεια. Και πάντα αναρωτιόμουν το γιατί... Τί να φταίει... Φυσικά η απάντηση βρισκόταν κάπου ανάμεσα στα "κουσούρια" του άλλου και φυσικά στον χαρακτήρα του! Ποτέ σε μένα, γιατί πολύ απλά εγώ τα έκανα όλα τέλεια! Φερόμουν μέσα σε αυτή τη σχέση πραγματικά πολύ "έντιμα" και νόμιζα πως έδινα τα πάντα! Πόσο ανθρωπάκι έχω υπάρξει...

Πάντα με ενθουσίαζε η εικόνα. Το λέω με μεγάλη ντροπη, αλλά είναι η αλήθεια. Και όταν λέω εικόνα εννωώ μια παρουσία που στα δικα΄μου τα μάτια θα ήταν πραγματικά όμορφη. Για να είμαι ειλικρηνής τις περισσότερες φορές συμβιβάστηκα. Είπα: "αυτός π.χ. είναι λίγο πιο κοντός ή πιο ψηλός από ότι θα ήθελα, αλλά δεν πειράζει, έχει ωραία ματάκια ή έχει ωραίο χαμόγελο". Δυστυχώς η ψυχή ερχόταν πάντα σε δεύτερη μοίρα, μη σας πω και σε τρίτη! Με ενδιέφερε επίσης να είναι ένας άνθρωπος που να έχει τρόπους, μια ευγένεια και τέλος πάντων να μπορεί να σταθεί στο ύψος οποιασδήποτε κοινωνικής περίστασης. Έτρεμα μην τυχόν πεί κάτι και νιώσω ντροπή στους φίλους μου!!! Να λοιπόν πόσο ζητούσα την αποδοχή τους και πόσο σημαντική ήταν για μένα. Τώρα ξέρω πόσο λάθος έκανα. Και δυστυχώς όχι μόνο ένα, αλλά πολλά και απανωτά...

Έπαιζε ρόλο για μένα και το επάγγελμα του!!!! Άκουσον, άκουσον!!! Μα πως θα ήταν δυνατόν να έχω σχέση με κάποιον που πχ. εργάζεται ως οικοδόμος ή σε κάποια λαική αγορά; Αν είναι ποτέ δυνατόν!!! Στην πορεία της ζωής μου όμως είδα ανθρώπους που κάνουν σκληρές δουλειές και εχουν μια πραγματικά τρυφερή ψυχή και ανθρώπους που δουλεύουν σε πολυεθνικές και σε γραφεία και να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να κρύβει τόση κακία μέσα του... Επίσης πως θα ήταν δυνατόν να έχω σχέση με κάποιον που μένει στο Μπουρνάζι για παράδειγμα;;; Τόσο ρηχός και τόσο ανόητος έχω υπάρξει! Λες και η περιοχή ή το επάγγελμα χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο! Τώρα που είμαι Αυστραλία και έχω αναγκαστεί να καθαρίζω ένα σπίτι, εκτός από την ταβέρνα που δουλεύω, έχω πάρει το μάθημα μου...

Μου άρεσε επίσης να είναι ανεξάρτητος, να δουλεύει, να οδηγεί, να είναι παθητικός, να μη μένει με γονείς... (άκου απαιτήσεις!!!) Τί ντροπή!!! Τα συνειδητοποιώ τώρα και φρίττω!!! Λες και θα αγόραζα αντικείμενο έκανα. Είχα "ξεχάσει" πως εδώ επρόκειτο για ανθρώπινη σχέση... Για ανθρώπινη επαφή... Για μοίρασμα συναισθημάτων... Για ένωση ψυχών... Το πιστεύετε πως ούτε καν που μου είχε περάσει από το μυαλό;;; Πως λοιπόν μέσα σε όλα αυτά να δημιουργήθει και να στεριώσει σχέση;;;

Μια και μοναδική ήταν η μεγαλύτερη σχέση στη ζωή μου (1,5 χρόνο). Σαφώς στην αρχή υπήρξα ενθουσιασμένος όπως και κάθε άλλη φορά... Και εκεί φυσικά ακολούθησαν το ένα λάθος μετά το άλλο... Απανωτά... Δώσαμε πολλά πράγματα ο ένας στον άλλον... Έτσι νομίζαμε, γιατί πολύ απλά δίναμε πράγματα που δεν είχαμε!!! Μα πως είναι δυνατόν να δίνεις κα΄τι που δεν έχεις! Ή ακόμα και αν το έχει είναι τόσο λίγο που δεν φτάνει για να το μοιραστείς. Δεν φτάνει καλά καλά για σένα τον ίδιο!!! ΌΟΟΟΟοοοοοοχι, εμείς συνεχίσαμε και δίναμε και μάλιστα περιμέναμε και ανταπόδοση! Αυτό το πάρε δώσε συνεχίστηκε 1,5 χρόνο. Τόσο άντεξε. Και όλο δίναμε, μόνο που ότι δίναμε δεν το κάναμε επειδή πραγματικά θέλαμε να το κάνουμε για τον άλλον, αλλά για να καλύψουμε και να ικανοποιήσουμε εγωισμούς, μικρότητες και τέτοια... Έτσι με το πέρασμα των μηνών δεν υπήρχε τίποτα άλλο για ανταλλαγή...(!)

Και μετά από αυτό, αφού έπαιξα ωραιότατα το ρόλο του χωρισμένου (με μεγάλη επιτυχία σου λέει) επανήλθα στη μίζερη ζωή μου με τις περιστασιακές γνωριμίες είτε της μιας βραδιάς είτε ολίγων εβδομάδων... Και πάντα με τα ίδια λάθη! Με πολλές εκπτώσεις στα θέλω μου, με πολλές περικοπες και άλλα τέτοια νόστημα...

Σε όλες τις περιπτώσεις (τώρα με την απόσταση του χρόνου και μετά από σκέψη) λέω πως μαι ζωή έτρεχα πίσω από την επιβεβαίωση ότι "μετράω". Μόλις μου την έδιναν στο πιάτο, εξαφανιζόμουνα προφασιζόμενος διάφορα υπέροχα θέατρα!!! (ε, τόσα χρόνια στη δραματική, μην πάνε χαμένα).

Και ξέρετε τι καλός που ήμουνα στη θεωρία για τις σχέσεις;;; Ούτε που βάζει ο νούς σας! Ότι μέσα σε μια σχέση γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, ότι τι ωραίο που είναι να μοιράζεσαι την καθημερηνότητα, ότι τι όμορφη που είναι μια εκδρομη με τον άνθρωπο σου, ένας περίπατος, και διάφορε τέτοια γλυκανάλατα. Όταν περνούσα αρκετές ώρες μαζί τους, πάντα υπήρχε μια επιτακτική ανάγκη να γυρίσω σπίτι μου! Αυτό πάλι;;; Αργότερα (όταν μπήκα εδώ μέσα) κατάλαβα πως αυτή η επιτακτική ανάγκη ήταν οι ενοχές που είχα κληρονομήσει από την τερατώση αγάπη των γονέων...

Ακόμα όμως σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας... Τσακώνω τον εαυτό μου να κάνει τα ίδια πράγματα... Τον παρατηρώ και λέω: πάλι τα ίδια; πάλι αλλή μια εκτόνωση; Η καραμέλα ξέρετε ποια είναι; "Μέχρι να βρείς τον έναν, συγνώμη κι όλας άλλα τυγχάνει να είσαι άνθρωπος και να έχεις ανάγκες να καλύψεις". Και αυτή η καραμέλα ακόμα καλά κρατεί... Είναι και κάποιες περιόδοι που απέχω από όλα αυτα. Όχι συνειδητά, απλά τυχαίνει εκείνη την περίοδο να έχω ένα πιεσμένο πρόγραμμα για κάποιο λόγο...

Λέω στον ευατό μου και τον έχω σχεδόν πείσει πως αναζητώ τον έναν, αλλά στην ουσία δεν ξέρω αν είμαι ακόμα έτοιμος γι' αυτό... Μερικές φορές νιώθω πως είμαι σε μια κινούμενη άμμο... όσο κινουμαι κάνοντας σπασμοδικές κινήσεις τόσο περισσότερο βουλιάζω...

Στέκομαι όμως εδώ με σεβασμό σε όσα διαβάζω και ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους εσάς. Έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου, το ξέρω! Έχω επίσης κάποιες εμπειρίες και βιώματα που αντί να τα βάλω απέναντι μου και να μουτζώνομαι, θα τα κάνω σκαλοπάτι για να βγώ από την κινούμενη άμμο, να ταξιδέψω προς το φως και με τη δική σας βοήθεια είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρω γιατι είναι κάτι που το θέλω πραγματικά!!!

Σας ευχαριστώ...

[ARTYADIS]

Τι όμορφο μοίρασμα ρε Μάνο μου, με συγκίνησες και ταυτόχρονα με έκανες να γελάσω..

Στέκομαι όμως εδώ με σεβασμό σε όσα διαβάζω και ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους εσάς. Έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου, το ξέρω! Έχω επίσης κάποιες εμπειρίες και βιώματα που αντί να τα βάλω απέναντι μου και να μουτζώνομαι, θα τα κάνω σκαλοπάτι για να βγώ από την κινούμενη άμμο, να ταξιδέψω προς το φως και με τη δική σας βοήθεια είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρω γιατι είναι κάτι που το θέλω πραγματικά!!!

Ψυχουλίτσα μου εσύ!

[Ταρούλα]

Μάνο μου Σ' Ευχαριστώ για το μοίρασμά σου

[Βικούλα]

Μάνο μου

[Annoula]

Μάνο μου

[Fotinoula]

Μάνο

Σε ευχαριστώ για το μοίρασμα σου, αρκεί να Θέλει κάποιος
πραγματικά σε χαίρομαι τόσο πολύ για την Φωτιά σου, το πάθος σου να μοιραστείς
να διαβάσεις, να σκάψεις, να γκρεμίσεις

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μάνο

[Μάνος]

Δημητρούλα
Τάρα μου
Βίκυ μου
Αννούλα
Φωτεινή μου
Ιωαννάκι

[lazaros]

[nondas]

Μάνο

[Δωρουλα]

Μάνο μου!

[Ellaki]

Μάνο μου