Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Δωρουλα]

τι όμορφη ομαδούλα



Μπετούλα

[Ιωαννάκι]

Παιδάκια όμορφα

Μπεττούλα

Ο λωτός όμως είναι ένα λουλούδι που ζει στα έλη και τους βάλτους...Αν εστιάσουμε στο που βρίσκονται οι ρίζες του, θα χάσουμε την ομορφιά του, γιατί ποτέ δεν θα πιστέψουμε ότι κάτι τόσο όμορφο έχει ριζώσει στην βρώμα και δεν θα αντιληφθούμε ποτέ ότι η δυναμική του είναι να αναπτύξει ένα μακρύ κοτσάνι που το ανυψώνει από την ρίζα του και το φέρνει στο Φως...

[Αντρίκος]

Νωντα, Ταρα, Βικυ, Θοδωρη, Δωρα, Ιωαννα, Μπεττυ

[Ellaki]

Ο λωτός όμως είναι ένα λουλούδι που ζει στα έλη και τους βάλτους...Αν εστιάσουμε στο που βρίσκονται οι ρίζες του, θα χάσουμε την ομορφιά του, γιατί ποτέ δεν θα πιστέψουμε ότι κάτι τόσο όμορφο έχει ριζώσει στην βρώμα και δεν θα αντιληφθούμε ποτέ ότι η δυναμική του είναι να αναπτύξει ένα μακρύ κοτσάνι που το ανυψώνει από την ρίζα του και το φέρνει στο Φως...

τι ωραίο Βασούλα

ομαδούλα

[Μπεττουλα]

ειναι πολλα αυτα που συμβαινουν μεσα μου τις τελευταιες μερες.. μια εξελισσομενη διαδικασια.. απο αλλου ξεκιναω νιωθωντας οτι ειναι επιτακτικη αναγκη να βρω απαντησεις σε ενα θεμα και τελικα βρισκομαι αλλου σαν ριζα.. συνηδητοποιω οτι οι απαντησεις ερχονται σε σταδια αναλογα με το τι εισαι ετοιμος να διαχειριστεις και αναλογα καποιες φορες και με την νοητικη επεξεργασια που εχεις κανει πριν και οτι καθε προσπαθεια θελω απαντησεις τωρα σωνει και ντε τελικα δεν ειναι παρα προσπαθεια να ελεγξεις εσυ το τι θα γινει και πως.. υπαρχει μεγαλη σοφια απο πισω ομως αρκει να αφεθεις με εμπιστοσυνη αναγνωριζοντας οτι στην πορεια μεχρι τωρα οτι ηρθε, ηρθε με μεγαλη σοφια και αγαπη.

χτες λοιπον ενω για ωρες παιδευομουν να παρω απαντησεις και να καταλαβω τι συμβαινει μεσα μου αναφορικα με νεα δεδομενα που ενιωθα, κλιμακωτα και μεσα απο πολυ διαλογο που δεν ηταν και ευκολος και ειχε και παγιδες, οδηγηθηκα στο σημειο της επιλογης. αξιολογουσα την πορεια μου μεχρι τωρα εδω μαζι σας, τι εχει συμβει ολα αυτα τα χρονια και απο την αλλη αξιολογουσα και την ζωη μου στο "ματριξ", στον κοσμο των ψευδαισθησεων γιατι ειναι ξεκαθαρο οτι ξερεις τι συμβαινει και αυτο δεν γινεται να το αγνοησεις πια.

ενιωθα οτι ειμαι ακριβως στην μεση. ενιωθα οτι θα ηθελα σε εκεινο το σημειο να μπορουσα να πω εξαρχης οτι επιλεγω να ειμαι εδω πολυ συνειδητα αλλα δεν μπορουσα. το ενιωθα ψευτικο. αρχισα να αθωωνω και τις δυο επιλογες μου γνωριζοντας οτι και τα δυο ειναι δρομος. μου ηταν ξεκαθαρο οτι για οση ωρα κρατησε η διαδικασια ημουν ακριβως στην μεση γνωριζοντας οτι θα μπορουσα εξισου να παω και στα δυο χωρις τυψεις και χωρις ενοχες γιατι καταλαβαινα οτι η επιλογη δεν θα ηταν απο αδυναμια αλλα απο επιλογη απλα. (ειχε προηγηθει ολοκληρη συζητηση μεσα μου σχετικα με το θεμα της αδυναμιας το οποιο αναλογιζομενη απο το τι "επιβιωσα" τα χρονια που ημαστε μαζι και οχι απλως επιβιωσα αλλα ξανασταθηκα στα ποδια μου μονο αδυναμια δεν ηταν, παρολο που ξερω οτι θα επιστρεφει και θα με χτυπαει σε αυτο μεχρι να θεραπευτει πληρως. και δεν μιλαω μονο για οτι αντιμετωπισα με καταστασεις αλλα και απο τα συναισθηματα που εβλεπα οτι υπηρχαν για ανθρωπους που αγαπαω και αυτο δεν ηταν καθολου ευκολο να το βιωνεις)

κατεληξα στο οτι το ερωτημα ηταν κατα ποσο εχω ακομα αναγκη τις ψευδαισθησεις. ναι αλλα πως θα ξερω αν τις εχω ακομα αναγκη? μπηκε το συναισθημα στην μεση και επαιξε εναν πολυ ωραιο ρολο. κανε οτι χρειαζεται για να πειστεις μου ελεγε. τα αθωωνω ολα κανε οτι χρειαζεται δεν υπαρχει προβλημα αρκει να παρεις απαντηση εμπειρικα αυτη τη στιγμη γιατι αυτο χρειαζεσαι. και μπηκα στον πειρασμο. ενιωσα τον παρορμητισμο μου και πραγματικα ημουν ετοιμη να κανω μια κινηση για να κανω αυτο που θεωρουσα οτι θα μου απεδεικνυε αν εχω ακομη αναγκη τις ψευδαισθησεις. και ημουν πολυ κοντα.

την ωρα ομως που ετοιμαζομουν να κανω την κινηση συνηδητοποιω οτι αυτο που παω να κανω ειναι παρορμητικο και εγω δεν ειμαι αυτη πια (κ δεν εννοοω οτι εχει θεραπευτει σε καμμια περιπτωση αλλα οτι οι αντιδρασεις μου δεν ειναι αυτο που ηταν) και βασικα οτι δεν θελω να ειμαι αυτη πια. το ερωτημα τελικα δεν ηταν κατα ποσο εχεις ακομα αναγκη τις ψευδαισθησεις γιατι αυτες θα υπαρχουν παντα σαν πειρασμος για να σε τραβηξουν πισω. το πραγματικο ερωτημα ηταν τελικα το ποιος θελεις να εισαι. και εκει βρηκα την προθεση μου. γιατι ειχα ηδη διαπιστωσει στην συζητηση που ειχε προηγηθει μεσα μου οτι οι προθεσεις μου δεν περιειχαν πραγματικα και ουσιαστικα πνευματικο στοχο παρα επιφανειακα μιας και δεν μπορουσα να πιστεψω οτι και εγω μπορω, οτι ειμαι εξισου ικανη. και ναι ειχα την προθεση για αληθεια και εβγαιναν πραγματα να χτυπανε απο παντου αλλα ελλειπε εκεινο το βαθυ πνευματικο στοιχειο που τελικα τα ενωνει και τα παει παρακατω (και αυτο καταλαβα βιωματικα τι σημαινει σημερα). δεν ειμαστε εδω απλα για να λυσουμε τα ψυχολογικα μας θεματα και αυτο τωρα που ενιωσα οτι μπορω καταλαβα οτι δεν μου ηταν αρκετο.

τωρα νιωθω οτι ξεκινησαν ολα.. με το βλεμμα στην καρδια και εστιασμενη προχωραμε γιατι θελει πολυυυυυυ ταπεινοτητα και εγρηγορση τωρα..

[Ταρούλα]

Μπεττούλα μου

[Βικούλα]

Μπεττούλα

[Vasoula]

α, βρε κοριτσάκι

[Giorgos Agelis]

Μπέττυ Αντρέα όμορφα μοιρασματα
Ομάδα όμορφη

[Ellaki]

Μπεττούλα

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μπεττούλι

[AMALIA]

Παιδακια ολα...

[Θοδωράκος]

Μπεττούλα

Παιδάκια όλα

[Μπεττουλα]

[ALEXOULA]

Μπετούλα
Παιδάκια γλυκά