Μάλλον ένιωσα και την παρανόηση σου, σε ότι αφορά την Βίκη.
Καθόλου δεν με πειράζει, αυτό που σκέφτηκες. Αλήθεια σου λέγω, μπορείς να εκφραστείς όπως θέλεις και νιώθεις...

Ευθυμία μου καμια δικαιολογία δεν κατέθεσα αλλα ΘΕΣΗ ώς προς την ένσταση μου για την προσευχή.Απλά εκεινο που ηταν διαχυτο σε μενα με την προσευχή ειναι οτι ζητώ κατι εξω απο μενα να μ ου ρθει....πεσε πιτα να σε φαω που λενε.ΑΝτιθετα εχω μαθει να μην βλέπω ψηλα και να ψάχνω τον θεο μου αλλά να σκάβω βαθεια μεσα μου οσο μπορω για να τον ανακαλυψω
Λενιώ μου συμφωνώ ως ενα σημειο μαζί σου...αλλά βρίσκοντας το Θεό μέσα του κανείς,δεν ειναι για να μαζέψει ότι μεχρι τωρα απέδιδε στο Θεό και να τα φορτωθεί σαν ενοχή κι αποτυχία.διότι τότε μόνο θα αναλάβουμε ΕΜΕΙΣ την ευθύνη του εαυτού μας και των πεπραγμένων μας...καθως και των πράξεων μας.
Αυτό βέβαια , ξεβολεύει , επειδή κανείς δεν δεχεται ευκολα να επωμιστεί το βάρος των αποτυχιών του, το μέγεθος των αγωνιών του που εμφανίζονται δυσανάλογες ως προς την ουσία και τις λύπες του που ως τώρα τις εριχνε στο Θεικό θέλημα και οχι στην δική του θέαση των πραγμάτων.
Ετσι είναι , αλλα μέχρι να το καταλάβει κανείς αυτό , εχει περάσει πολύ κόπο και πολλες ¨¨αποτυχίες¨¨ μεσα στο δίπολο που εχουμε μάθει να σκεφτόμαστε.Στην ζωή μας οτι κι αν συμβαίνει ειναι ευλογία και δρόμος μεχρι να φτασουμε στην πίστη και στην ενοτητα.Κι αυτη η ενότητα εξασφαλιζει αφθονία για ολους σε ολα τα επιπεδα,είναι ολα,ειναι φως ,ειναι αγαπη!