Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

[Επισκέπτης]

Ο αληθινος λογος χωρισμου αποκλειεται να ειναι γνωστος και ουτε προκειται να του το πω εγω αν δεν ενηλιωθει.
Οπως οταν αναφερομαι στην μαμα του την λεω μανουλα (ασχετα μεσα μου αν λεω η στριγκλα)
Ο λογος ειναι οτι δεν θελω να του περασω αποθημενα και φυσικα να μη πληγωθει.

ειδες τι ειπε η Εμμα πριν? η μαμα μου δεν τον κατηγορησε ποτε τον πατερα μου

[Επισκέπτης]

Μην θυμώνεις Γιάννη μου. Ακου...ο αληθινός λόγος είναι κρυμμένος και απο εσένα προφανώς .....και αυτό είναι που βλέπουν τα παιδιά.
Αυτό που εσυ θεωρείς ως λόγο είναι η τελική αφορμή....
Ας μην πω για σενα ...ας φέρω ενα δικό μου παράδειγμα για να γίνω αντιληπτή...

Οταν εγω ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον εσωτερισμό , την αυτογνωσία , τον υπολογιστή και τα σχετικά.....δημιουργήθηκε στο σπίτι μια τεράστια ενταση ...αφου όλα αυτα , θεωρήθηκαν αιτίες σύγκρουσης , απορριπτέα κλπ...
Για όσα συνέβησαν ή εντύπωση είναι οτι φταίνε αυτά...κλπ..

Ομως κανεις δεν ψάχνεται , αν είναι όλα καλά και αν είναι ευτυχισμένος εκεί που είναι....
Αυτό ήταν κρυμμένο πολύ βαθιά ....
Την εποχή της θύελλας , ωδηγούσα και είχα τον μικρό πίσω ...απο κάπου ερχόμασταν...
Εγω κατι ακουσα στο ραδιόφωνο και γέλασα...
Ξέρεις τι μου είπε ο μικρός? Μαμα γελάς?
Εμεινα κόκκαλο.....Το παιδί 6 χρονων τότε είχε βγάλει την διάγνωση που κανείς μας δεν εβλεπε...τα αλλα ήταν απλώς τα συμπτώματα..

[Επισκέπτης]

δεν θυμωσα βρε!

Αυτό που εσυ θεωρείς ως λόγο είναι η τελική αφορμή....

ετσι ναι το δεχομαι! αλλωστε δεν στο ειπα και πριν? ελλειψη αγαπης αντιληφτηκε...

[Επισκέπτης]

Αρα , ισως θα πρεπει αφου μάθουμε έμείς...να μπορέσουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας , τι είναι και τι δεν είναι η αγάπη...
και πως να χτίζουνε ελεύθερες και ειλικρινείς σχέσεις γύρω τους..

Αυτό μπορεί να τους χρησιμεύσει περισσότερο απο το να εμπλακούν στις αντιπαραθέσεις και τα ξεκαθαρίσματα τα δικά μας με τους συζύγους ,...

[Vasoula]

Tα παιδάκια στην τρυφερή ηλικία δεν ξέρουν πως να νιώσουν αγάπη, την νιώθουν μεσα από την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη, την αγκαλιά την φροντίδα.

Την νιώθουν από τον καθένα, που ασχολείται μαζί τους με ενδιαφέρον.

Η ΄Εμμα δεν θα καταλάβαινε, αν της έλεγα "δεν αγαπώ πια τον μπαμπά σου"...γι' αυτό δεν της το είπα...
Της είπα ότι είμαι δυστυχισμένη μαζί του και θέλω να μείνω μόνη μου. Της είπα ότι μας άρεσαν διαφορετικά πράγματα και δεν μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι μαζί...
Απάντησα σε κάθε της γιατί, αποφεύγοντας να πω την λέξη αγάπη, για ότι συνέβαινε μεταξύ εμένα και του πατέρα της.
Της εξασφάλισα ένα ήρεμο περιβάλλον και την ασφάλεια που χρειαζόταν για να αναπτυχθεί.

Εκείνος ειχε τον δικό του τρόπο να της δείξει την φροντιδα του και την αγάπη του.
΄Ισως αν συνέχιζε να την δειχνει, να μην την ενδιέφερε και πολύ που έφυγε ο μπαμπάς...
Η μαμά ήταν δυστυχισμένη και τώρα γελάει πάλι...

Μέχρι κάποια ηλικία δεν καταλάβαινε την αγάπη με τις εκφράσεις μου, αλλά με την συμμετοχή μου στην ζωή της. Με την στήριξη, το παιχνίδι, την επικοινωνία, την τρυφερότητα.

Είχε αρχίσει να το συνηθίζει, να αισθάνεται καλά μέσα στην ζωή της, να παίρνει αγάπη και από τους δύο, χωρίς να συγκρίνει την αγάπη μας...
Ενιωσε πως με την απομάκρυνση του πατέρα, δεν έχασε τίποτα, αντίθετα κέρδισε την αρμονία και την φροντιδα μου...Με εμπιστεύθηκε...

Εκεί που έγινε το μεγάλο σχίσμα μέσα στον ψυχισμό της, ήταν όταν ο πατέρας παντρεύτηκε και έκανε παιδί.
Και αυτό το παιδί το ονόμασε Μανώλη...
Δεν μπορούσα να την παρηγορήσω...
Θυμάμαι κάθε μέρα με κοίταγε με αγωνία και μου έλεγε "μανούλα εσύ θα κάνεις κι άλλο παιδάκι?"
Κάθε μέρα την ησύχαζα...Κάθε μέρα ήμουν κοντά της, αλλά δεν ένιωθε την αγάπη, παρά μόνο με την ασφάλεια...

Ο ψυχισμός του παιδιού είναι περίεργος. ΄Εχει δικούς του κώδικες για να νιώσει ασφάλεια το παιδικό μυαλό...Δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει την αγάπη, παρά μόνο με την ασφάλεια για την ζωη του. Μόνο έτσι καταφέρνει να μην φοβάται...
Και αυτή η έλλειψη φόβου, το οδηγεί ευκολότερα στην αγάπη.

Αυτό που ένιωσε η Εμμα ήταν ασφάλεια και έτσι ένιωσε και την αγάπη μου, που αναπτυσσόταν μέσα από την ωριμότητα της κάθε ηλικίας.
Στην εφηβεία της, είχε βγάλει τα συμπεράσματά της για την αγάπη.

΄Ομως το αρσενικό πρότυπο ήταν μέσα της "πληγωμένο"
Ο πατέρας της, δεν στήριξε το οικοδόμημα της αγάπης μέσα της και έτσι σε κάθε της σχέση, τα συναισθήματα δούλευαν αυτήν την πληγή, που αντικατοπτριζόταν στον άλλον...

Η απόκτηση από τον πατέρα άλλου παιδιού και μάλιστα αρσενικού, άγγιξε την θηλυκή της φύση και άρχισε να την εξερευνά μέσα από την σεξουαλικότητα.

Βλέπετε ότι δεν έχει σημασία ο χωρισμός ενός ζευγαριού, αλλά οι τρόποι έκφρασης της αγάπης, ο καθένας από την μεριά του.
Στην τρυφερή ηλικία που δεν ξέρει το παιδί πως να πάρει αγάπη, χρειάζετα να αγγίξεις την ψυχή του και να του δώσεις την ασφάλεια που είναι απαραίτητη για να μην φοβάται...

Η ασφάλεια μεταφράζεται από τον νου, σε εμπιστοσύνη και εκεί χρειάζονται και οι δύο, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί.

Το είχα καταλάβει για την ΄Εμμα...Δεν μπορούσε, δεν άντεχε να μοιραστεί αυτήν την ασφάλεια, με έναν άλλον άνθρωπο...
Με εμπιστεύθηκε απόλυτα, οταν έβλεπε ότι περνούσαν τα χρόνια και εγώ ήμουν μόνη μου...Χωρίς άνδρα δίπλα μου, χωρίς ένα ακόμα παιδάκι...
Και εκεί έγινε μέσα της η αποσαφήνιση της αγάπης...
Για το ποιός την αγαπούσε και ποιός όχι...

Δεν μπορούσα, όσο και να ήθελα, να της δώσω να καταλάβει ότι η αγάπη δεν αλλάζει όσα παιδάκια και να κάνει ο πατέρας της.
΄Οταν όμως μεγάλωσε, συνδύασε την αγάπη με την παρουσία ή την απουσία από την ζωή της. Και ήταν η λογική συνέπεια...

Δουλέψαμε αρκετά με τα πρότυπα...Ανακαλύψαμε μαζί την αγάπη που γεμίζει το είναι μας και την εμπιστοσύνη στον εαυτό...

Και όταν ήταν έτοιμη, ήρθε στην ζωή της μια ουσιαστική σχέση, να δουλέψει με τα πρότυπά που έχουν απομείνει...Χωρίς τις "οικογενειακές" επιβαρύνσεις...΄Ερχεται το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών της με τα κρυφά συναισθήματα, που της έδιναν την ευθύνη του πατέρα, σαν βάρος για το δικό της "πέταγμα" στην ζωή...
Τώρα ήρθε η ωρίμανση...Και η αγάπη της δίνει την ουσιαστκή δύναμη και θέληση να φροντίσει τον εαυτό της...να τον σεβαστεί και να τον εμπιστευθεί... Με τα δικά της φτερά που είναι στέρεα...
Χωρίς τον φόβο της απόρριψης

ΠΑΜΕ Εμμάκι...δυνατά!

[zefira]

Γιάννη μου από δική μου εμπειρία να σου πω να μιλάς συνέχεια με τον Θέμη σου και να τον βλέπεις όσο πιο συχνά μπορείς.

Στη δική μου περίπτωση από εκείνο το βράδι που έφυγε ο μπαμπάς μου από το σπίτι γκρεμίστηκε ο κόσμος για μένα ( παρόλο που ήμουν 16). Του είχα μεγάλη αδυναμία. Η μαμά μου, μου είπε εκείνο το βράδι ότι τίποτε δεν θα αλλάξει και ότι θα συνεχίσω να βλέπω τον μπαμπά μου.
Τον πρώτο χρόνο του χωρισμού τους ήταν όλα πολύ καλύτερα για μας ( εμένα και τον αδερφό μου) αφού τον μπαμπά μου τον βλέπαμε πολύ συχνότερα από ότι όταν ήταν στο σπίτι. Μας αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο.
Στο χρόνο επάνω γνώρισε όμως μια κυρία και από τότε τον χάσαμε και τον βλέπαμε κάθε όποτε....
Το αποτέλεσμα ήταν να μας "χάσει" γιατί σε αυτή την ηλικία και μέχρι τα 20 οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μας κάθε μέρα άλλαζαν και εκείνος δεν είχε τη δυνατότητα να τα παρακολουθεί.
Αποκτήσαμε προσωπικότητες που εκείνος δεν τις ήξερε.

Πολύ αργότερα από τα 20 μου έγινε η επανασύνδεση η ουσιαστική με τον μπαμπά μου και τώρα η σχέση μας είναι οκ.

Να πω όμως την αλήθεια ποτέ δεν του είπα ότι τότε ένιωσα την εγκατάλειψη και ότι για μια άλλη γυναίκα μας είχε θυσιάσει γιατί δεν ξέρω αν έχει σημασία πια και αν θα καταλάβει. Οπότε το άφησα και συνέχισα τη σχέση μαζί του από κει και μετά.
Εκείνος είχε το δικό του δίκιο και μεις το δικό μας.

[angela_al]

Και αυτό το παιδί το ονόμασε Μανώλη...

Δες πώς λειτουργεί... Μόλις συνειδητοποιήσα τι διάβασα μου κάθησε κόμπος στο στομάχι...

Αποκτήσαμε προσωπικότητες που εκείνος δεν τις ήξερε.

Έτσι... Κι η Ιωάννα μου αλλάζει, μέρα τη μέρα, ο μπαμπάς της κάθε που συναντιούνται απορεί. Σαν κάθε φορά να έχει μια διαφορετική κόρη. Τρεις το λάδι τρεις το ξύδι, μετράει και τελειώνει η ιστορία. Πού να χάνεται σε σκέψεις... Πιο εύκολο είναι να βάλει το χέρι στην τσέπη...
:sad:

[Επισκέπτης]

Πανω σε αυτο το θεμα εχω την εντυπωση οτι μαμα του Θεμη τον εχει προετοιμαζει ωστε να δεχτει ομαλα καποιον συντροφο δικο της ή και δικο μου.
Πιο παλια ο Θεμης μου ελεγε οτι η μαμα θα βρει καποιον αλλον ανδρα και θα του κανει αδερφακι κλπ και το ελεγε με χαρα.
Οταν του ειπα οτι κι εγω θα κανω καποια στιγμη το ιδιο αντιδρουσε αρνητικα και μου ελεγε οτι μονο οι μαμαδες μπορουν να κανουν αυτο το πραγμα και οτι θελει απο μενα να εχω μονο αυτον παιδι. Εχθες με εξεπληξε οταν με ρωτησε ποτε θα βρω μια γυναικα να παντρευτω.
Εν τωμεταξυ δεν ρωταει ετσι απλα. Πιανει ολοκληρη συζητηση.

Θελω πολλα να ρωτησω και ειδκα την Βασω αλλα δεν προλαβαινω γιατι πρεπει να φυγω για το αεροδρομιο.

Παντως αυτο με το ονομα Μανωλης ηταν πραγματι απαραδεχτο...

Εμμουλα

[Vasoula]

Γιαννάκη να έχεις κατά νου, ότι άλλα λέει το στομα τους και άλλα η καρδιά τους...ειδικά στην ηλικία του Θέμη...

Αν έχει προετοιμαστεί από την μητέρα του, θέλει να νιώσει ότι συμμετέχει στην ζωή σας με την αποδοχή ενός άλλου ανθρώπου σ' αυτήν. Νιώθει "υποχρέωση" να αποδεχτεί, για να μην χάσει...
Εσωτερικά δεν θα μπορέσει ποτέ να το αποδεχθεί...Και εκεί αρχίζει η δικη σας ευθύνη για το θέμα της εμπιστοσύνης του...

Χρειάζεται πολύ προσπάθεια για να μοιράσεις τον χρόνο σου ισομερώς σε δύο ανθρώπους που αγαπάς...

Εγώ γι' αυτό δεν έκανα, στα παιδικά χρόνια της ΄Εμμας, καμία ουσιαστική σχέση...Γιατί ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να ισορροπήσω στο παιδικό μυαλό της το μοίρασμα του ενδιαφέροντός μου...
Προήχε για μένα η υγιής ανάπτυξη της εμπιστοσύνης της, από την δική μου επιθυμία...Και δεν ήμουν σίγουρη αν με έναν άνδρα στην ζωή μου σε σοβαρή σχέση, αυτό θα το κατάφερνα...Μάλλον όχι, λέω τώρα...

Η δική μου δράση δεν περιείχε την "θυσία"...Δεν ήταν θυσία αλλά ατομική ευθύνη για την ψυχή που ήρθε να εργαστεί.
Οι γνώσεις μου με βοήθησαν να καθοδηγήσω την συνειδηση της σωστά στην ζωή...Γιατί την καθοδήγησα και δεν της επέβαλα ποτέ...

Το σημαντικότερο την άφησα να κάνει λάθη, να φάει τα μούτρα της...΄Ηξερε πως στην ζωή "εργαζόμαστε" για την αρμονία και την ελευθερία, για να συνηχήσουμε με το θεϊκό μέσα μας!
Η εμπειρία είναι πολύτιμη και όχι αμαρτία...και αυτό το ξέρει πια!

[Emmaki]

Ευχαριστω Γιαννακη μου

Βασω.....ειλικρινα....δεν εχω τιποτα αλλο να προσθεσω....με καλυψες πληρως....

[Ellaki]

Εγώ γι' αυτό δεν έκανα, στα παιδικά χρόνια της ΄Εμμας, καμία ουσιαστική σχέση...

Την ίδια ζημιά στην ψυχή ενός παιδιού δημιουργεί και η προσήλωσή μας σε διάφορες ασχολίες είτε ονομάζεται δουλειά, είτε χόμπυ.

Η σχέση εμπιστοσύνης είναι αλληλένδετη με τον χρόνο και την ποιότητα επαφής με τα παιδιά μας.

Δεν αρκεί να είμαστε σπίτι αλλά να μας νοιώθουν πλάι τους.
Να είμαστε διαθέσιμοι να μιλήσουμε, να παίξουμε, να κατευθύνουμε χωρίς κριτική και πάνω απ' όλα να δεχτούμε την ατομικότητα του παιδιού μας.

[Vasoula]

Την ίδια ζημιά στην ψυχή ενός παιδιού δημιουργεί και η προσήλωσή μας σε διάφορες ασχολίες είτε ονομάζεται δουλειά, είτε χόμπυ.

όχι απαραίτητα Ελισσαβετί...

έχουμε κι εμείς χωρο και χρόνο, δεν τα δίνουμε όλα στον βωμό της μητρότητας, γιατί θα "στραγγίσουμε" από την αγάπη για εμάς...

Χρειάζεται προσοχή...

[Ellaki]

Ασφαλώς και χρειάζεται προσοχή και δεν τα δίνουμε όλα !

Αναφέρομαι σε γυναίκες και άντρες που είναι επισκέπτες στο σπίτι τους και τα παιδιά τους μεγαλώνουν με νταντάδες ή παππούδες.

Αφήνουν τα χρήματα και χάνονται.

[Vasoula]

ε καλά, δεν μιλάμε τότε για φυσιολογική απασχόληση ή χόμπυ, αλλά παθος για αξίες υλικές...

όμως το θέμα του επαγγέλματος είναι ένα μεγααααααααλο καζάνι...

χρειάζεται ειδικό τόπικ...

[Ellaki]

Δυστυχώς είναι η πλειοψηφία ........